Λίγες ώρες πριν φύγει το 2008 και έρθει το 2009, γράφω αυτές τις σκέψεις-ευχές :
Ο (φυσικός ) χρόνος είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι αμείλικτος, καθώς κάθε κλάσμα δευτερολέπτου που περνάει, δεν γυρνάει πίσω! Από την άλλη είναι και υποκειμενικός, γιατί ο (υπαρξιακός) χρόνος, μας κάνει μια δυσάρεστη στιγμή ή αναμονή, να μας φαίνεται αιωνιότητα και κάτι που μας έκανε να αισθανόμαστε ωραία και ευχάριστα, σαν να πέρασε μόνο μια στιγμή.
Με βάση τα παραπάνω, άλλο ένας χρόνος φεύγει και άλλος ένας έρχεται ή κατά άλλους, άλλος ένας προστέθηκε στην πλάτη μας και άλλος ένας έρχεται να φορτωθεί! Συνηθίζουμε αυτές τις στιγμές της χρονικής αλλαγής, να ευχόμαστε πράγματα που μας λείπουν ή που έχουμε και θέλουμε να διατηρηθούν. Λίγοι όμως αντιλαμβάνονται και αξιοποιούν ουσιαστικά αυτήν την στιγμή, καθώς είναι μια ευκαιρία να κάνουμε την αυτοκριτική μας, απέναντι στα πράγματα, στους στόχους και τα όνειρά μας.
Με ευχολογίες μόνο (δεν εννοώ την προσευχή, αλλά τις τυπικές ευχές) δεν αλλάζουν τα πράγματα. Μια αρχή αλλαγής όμως θα ήταν αν κάναμε αξιολόγηση της ζωής και της πορείας μας σε βάθος, βλέποντας τα θετικά και τα αρνητικά που πιθανόν κάναμε. Απαραίτητο είναι επίσης να δούμε τι δεν κάναμε και θα μπορούσαμε να κάνουμε. Μπορούμε να πάρουμε απόφαση αλλαγής, για τα πράγματα φυσικά που μπορούν εκ μέρος μας να αλλάξουν!
Είναι ωραίο και εύκολο να ευχόμαστε για παγκόσμια ειρήνη, αλλά φαίνεται είναι πιο δύσκολο, εμείς να ειρηνεύσουμε προσωπικά, όταν κάποιος μας πειράζει τα πράγματά μας και έχουμε την ιδιοτροπία να μη μας τα πειράζουν. Είναι εύκολο να ευχόμαστε να μην υπάρχει φτώχια στον κόσμο, αλλά μας φαίνεται δύσκολο να στερηθούμε το πρωινό κολατσιό μας και να δώσουμε το αντίστοιχο ποσό που θα ξοδεύαμε στο παιδί των φαναριών ή τον κουρελή του δρόμου, που προσπεράσαμε βιαστικά, που πριν 5 λεπτά μας είχε απλώσει το χέρι με ύφος απελπισίας. Είναι εύκολο να μιλάμε για υγεία, αλλά είναι δύσκολο να κρατηθούμε μακριά από τις ανθυγιεινές συνήθειές μας (κάπνισμα, αλκοόλ, γρήγορο φαγητό) ιδιαίτερα τις εορταστικές μέρες, που όλοι λίγο πολύ κάνουμε και οι ειδικοί μας έχουν συμβουλεύσει να μη κάνουμε κτλ.
Αλλά τι κάθομαι και γράφω; Όλα αυτά δεν είναι ευχάριστα και αυτές τις μέρες, όλοι και όλα θέλουμε να μας φαίνονται ευχάριστα, ακόμα και αν δεν μας είναι ωφέλιμα! Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω απλά (για όσους θα έχουν την υπομονή και κάνουν τον κόπο να διαβάσουν αυτές τις γραμμές) είναι ότι όλα αυτά που θα ευχηθούμε και όλα όσα μας ευχηθούν, καλά είναι, αλλά χρειάζεται να αλλάξουμε όλοι! Αν ο καθένας αλλάξει προς το καλύτερο, τότε και συνολικά όλοι θα αλλάξουμε μεταξύ μας, είτε σαν, οικογένεια, είτε σαν γειτονιά, είτε σαν πόλη, είτε σαν νομός, είτε σαν χώρα, είτε σαν ήπειρος, είτε σαν κόσμος και ανθρωπότητα ολόκληρη.

Με βάση αυτές τις σκέψεις, σας εύχομαι από καρδιάς τελικά να μπορέσω να αλλάξω εντός του 2009, να βάλω μετάνοια και να μπορέσω να ελαττώσω τα πάθη μου, ώστε να γίνω δεκτικός της χάριτος Του Θεού!!!!

Αν πραγματοποιηθεί αυτό…πιστέψτε με, θα είναι η καλύτερη ευχή που σας είχαν ευχηθεί ποτέ…!:)


π. Αντώνιος Χρήστου

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ-ΕΥΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

«᾿Ιδών ὁ Κτίστης ὀλλύμενον, τόν ἄνθρωπον χερςίν ὅν ἐποίησε, κλίνας οὐρανούς κατέρχεται· τοῦτον δέ ἐκ Παρθένου, θείας ἁγνῆς, ὅλον οὐσιοῦται, ἀληθείᾳ σαρκωθείς· ὅτι δεδόξασται.»

Αγαπητοί μου επισκέπτες αυτού του Ιστολογίου,

Σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη για την πατρίδα μας, σας γράφω αυτές τις ευχές. Ζούμε σε μια χώρα που θρηνεί εδώ και μέρες, την απώλεια ενός παιδιού από σφαίρα οργάνου της τάξης. Μια χώρα που ταλανίζεται από κοινωνικές εντάσεις, καταστροφές και συγκρούσεις, λες και έχει κυρηχθεί εμφύλιος στην χώρα. Τέλος ζούμε σε μια αβεβαιότητα και κρίση, τόσο οικονομική, όσο και θεσμών, λόγω των πρόσφατων πολιτιοεκκλησιαστικών σκανδάλων και καταστροφών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η γέννηση του Σωτήρος μας Χριστού, φαίνεται ότι είναι αναγκαιότερη από ποτέ. Σε μια ανθρωπότητα που βιώνει συνεχώς απογοητεύσεις, παρ’ όλες τις σπουδαίες επιστημονικές της ανακαλύψεις, η μόνη λύση είναι να κάνουμε τις καρδιές μας, ταπεινές φάτνες για να σαρκωθεί ο Λόγος Του Θεού. Αυτός δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ, καθώς θα μας λυτρώσει από την αμαρτία, τα εσωτερικά μας αδιέξοδα και θα νοηματοδοτήσει εκ νέου, την ζωή μας, δίνοντας νέα ελπίδα-το Ευαγγέλιο (χαρμόσυνη είδηση) ότι υπάρχει, γεννήθηκε ανάμεσά μας και εντός μας.

Αυτά τα Χριστούγεννα, ας είναι με τον Χριστό, δηλαδή ουσιαστικά και αληθινά, όπως έχουμε ανάγκη εμείς, η πατρίδα μας, αλλά και όλος ο κόσμος.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ


π. Αντώνιος Χρήστου

Περί των γεγονότων του Σαββατοκύριακου 6-7/12/08.

Πραγματικά έλεγα να μη σχολιάσω τα γεγονότα, αλλά κάτι μέσα μου δεν μου αφήνει να τα κρατήσω εκεί! Είναι κάπως σαν την βρύση που έχει πρόβλημα και προσπαθείς να την κλήσεις με το χέρι και φυσικά δεν καταφέρνεις τίποτα, από το να βρεχτείς...και το νερό να μη σταματήσει! Κάπως έτσι είναι και τα συναισθήματα μου! Φυσικά είναι ανάμικτα, τόσο για τα γεγονότα καθαυτό, όσο και για τις καταστροφές στη συνέχεια.

Καταρχήν μια γενική επισήμανση, ως λαός χάνουμε το μέτρο και αυτό είναι δεδομένο. Αν τηρούσαμε την αρχή των προγόνων μας «παν μέτρο άριστον», τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, όχι μόνο προχθές, αλλά και από τότε που υπάρχει νέο Ελληνικό κράτος! Αν είχαμε το μέτρο στη ζωή μας, ο αστυνομικός δεν θα έβγαζε όπλο και θα σταματούσε την ζωή ενός νέου ανθρώπου, μόλις 16 χρονών! Αν υπήρχε μέτρο στην χώρα μας, δεν θα καιγόταν το κέντρο για 2 μερόνυχτα και οι άλλες πόλεις που ακολούθησαν! Δεν θα καταστρέφονταν περιουσίες, δεν θα υπήρχε βία πάνω στη βία, κακό πάνω στο κακό, μίσος πάνω στο μίσος, καταστροφή πάνω στη καταστροφή! Τα Μ.Μ.Ε. δεν θα μας βομβάρδιζαν εδώ και δύο μήνες για το σκάνδαλο του βατοπαιδίου και μέσα σε 2 μέρες εξαφανίστηκε από τις οθόνες «ως δια μαγείας» και στην θέση του μπήκαν τα τραγικά γεγονότα του σαββατοκύριακου. Αλλά τι θα αναρωτηθείτε; Αλλά εφαρμογή των νόμων και των κανόνων που προβλέπονται στην ζωή μας, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε πολιτισμένοι, σύγχρονοι και κοινωνικοί.
Υπάρχουν νόμοι και κανόνες που ορίζουν τι γίνεται σε περίπτωση εμπλοκής και πότε ο κάθε αστυνομικός χρησιμοποιεί το όπλο του. Υπάρχουν κανόνες που ορίζουν σε περίπτωση δολοφονίας ανθρώπου τι γίνεται. Υπάρχουν κανόνες που ορίζουν τα δικαιώματα και τον σεβασμό στις περιουσίες του!
Άδικο είναι που χάθηκε το παιδί και όλοι πονάμε και θρηνούμε. Άδικο δεν είναι να γενικεύουμε όμως , εναντίον της αστυνομίας ως σύνολο ανθρώπων και θεσμού; Εναντίον της φθοράς της περιουσίας αθώων πολιτών, από τους «γνωστούς αγνώστους» και μάλιστα με τόση οικονομική κρίση που υπάρχει; Και όλες τις βιτρίνες να κατεβάσουμε της χώρας, γυρνάει πίσω το παιδί; Οι γνωστοί άγνωστοι δεν τα σπάζανε και πριν σκοτωθεί το παιδί; Μήπως ψάχνανε πάλι για αφορμές, μιας και στις 17 Νοεμβρίου δεν έγιναν φέτος και τόσες φασαρίες όσο άλλες χρονιές; Τέλος μήπως κάποιους υψηλά ιστάμενους, συνέφερε αυτή η αναταραχή, για να φύγει η προσοχή της κοινής γνώμης, από τα μέχρι σήμερα τρέχοντα και φλέγοντα ζητήματα;

Ποια είναι η ουσία του θέματος : Χάθηκε μια ζωή χωρίς λόγο. Μια οικογένεια ολόκληρη έπεσε στο πένθος χωρίς λόγο. Χάθηκε μια καριέρα ανθρώπου και στιγματίστηκε μια οικογένεια επίσης χωρίς λόγο. Ταραχές ξέσπασαν και περιουσίες χάθηκαν με λόγο μεν, αλλά με χάσιμο του μέτρου δε και τέλος μια γενική εικόνα αναρχίας της χώρας έκανε το γύρο του κόσμου, άλλη μια φορά, επίσης με λόγο, αλλά χωρίς μέτρο. Συμπέρασμα; Όλα τα άλλα θα διορθωθούν στο βάθος του χρόνου ή θα διαιωνίζονται, το παιδί όμως δεν γυρνάει πίσω! Το ανησυχητικό είναι ότι αν δεν αλλάξουν όλα τα παραπάνω....θα θρηνήσουμε και άλλα παιδιά....! Ας το καταλάβουμε πριν είναι αργά....

Στολισμός δέντρου σε μια "αποστολισμένη" πραγματικότητα....

Σήμερα, 2/12/08 και μετά από αρκετές αναβολές (λόγω χρόνου), στολίσαμε μαζί με την σύζυγό μου το δέντρο των Χριστουγέννων. Αξιωνόμαστε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά να το στολίζουμε αν και φέτος τα πράγματα ήταν κάπως περίεργα σε σχέση με τις προηγούμενες δύο. Την ώρα που το στολίζαμε, έχοντας ανοικτή την τηλεόραση σε ειδήσεις τα πράγματα συναισθηματικά ήταν αντιστρόφως ανάλογα:
Καθώς προσθέταμε τα στολίδια πάνω στο δέντρο, κάπως έτσι παρέλαζαν και από την οθόνη μας τα νέα της επικαιρότητας : Στολίδια βάζαμε εμείς, "σκουπίδια" ,σήψη και οικονομική αβεβαιότητα παρέλαζε από την οθόνη μας. Χαρά προσπαθούσαμε να πάρουμε εγώ και η σύζυγος μου για την προσμονή των Χριστουγέννων που έρχονται, αντίθετα η τηλεόραση λες και προσπαθούσε να μα μας πάρει αυτή την χαρά...μας υπενθύμιζε την σκληρή πραγματικότητα! Τα θέματα; Λίγο πολύ γνωστά : Το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου, που αντί να οδεύει προς την λύση του, τα πράγματα όλο και θολώνουν περισσότερο, αφού ο ένας προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη από πάνω του και να την μεταφέρει στους άλλους.
Η Οικονομική κρίση που αγγίζει τον κόσμο και τις κοινωνικές τάξεις περισσότερο από ποτέ! Άλλες χρονιές είχαμε διαμαρτυρίες από τον κόσμο, σε δήμους και σε νομαρχίες, για να κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερες "φιέστες' και στολισμούς στις πλατείες και τώρα έχουμε το αντίστροφο!! Αναφέρομαι στην χθεσινή (1 Δεκεμβρίου) φιέστα του δήμου Θεσσαλονίκης για τον στολισμό της πόλης και πολίτες να διαμαρτύρονται για την οικονομική τους κατάσταση από τα δάνεια και τα χρέη που όπως δήλωναν προτιμούσαν να τους δώσουν σε αυτούς βοήθεια, παρά να έχουν στολισμούς στις πόλεις τους.


Μετά τα θέματα υγείας και την υποχρέωση των ασφαλισμένων να πληρώνουν γιατρούς και φάρμακα μετρητοίς την ίδια ώρα που κατακρατούνται οι συνεισφορές τους στο μισθό κανονικά!
Κερασάκι στην τούρτα ο θάνατος γνωστού, μόλις 31 χρονών ηθοποιού που επέβαινε σε μηχανή και τον κτύπησε αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας...!
Αυτό ήταν η αντίθεση των συναισθημάτων, που ήθελα να καταγράψω! Σκεφτόμουν από την άλλη, πρώτη φορά είναι; Γιατί πείνα και δυστυχία πάντα υπάρχει στον κόσμο, απλά δεν είχα το μυαλό μας τόσο πολύ εκεί! Ίσως η δυστυχία δεν κτύπαγε τόσο απειλητικά και τις δικές μας πόρτες είτε έμμεσα είτε άμεσα!
Ύστερα το μυαλό μου πήγε πιο βαθιά, σε μια θεολογική προοπτική. Είπαμε με την σύζυγό μου ότι πρέπει να αγοράσουμε λίγα στολίδια ακόμα να γίνει και να δείχνει στολισμένο πιο πλούσιο. Αλλά σκέφτηκα τώρα πιο ψύχραιμα, αυτά είναι τα "στολίδια" που ζητάει ο Χριστός από εμάς; Είναι τα εξωτερικά στολίδια ή ζητάει από εμάς να είμαστε πνευματικά στολισμένοι; Θέλει να κάνει την καρδιά μας φάτνη να γεννηθεί και φέτος, αναλογίστηκα τι "στολίδια" λείπουν από την ψυχή μου, όσο ασχολήθηκα με το "εξωτερικό" και κατά τα άλλα "Χριστουγεννιάτικο" δέντρο; Αυτά είναι που με προβλημάτισαν στο φετινό στολισμό!
Βέβαια το ένα δεν αναιρεί το άλλο! Μακάρι να είμαστε πνευματικά στολισμένοι και να στολίζουμε το δέντρο διατηρώντας ένα έθιμο! Αλλά το θέμα είναι να μην μένουμε στο εθισμό δηλαδή τον τύπο και να χάνουμε την ουσία που είναι βαθύτερη και ουσιαστικότερη πάντα!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ (ΕΙΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΙΤΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΙΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ)

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Με την ευκαιρία της Ενάρξεως της πνευματικής μας προετοιμασίας για την Κοσμοσωτήριο Εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου μας, θέλω να ευχηθώ σε όλους και όλες για έναν καρποφόρο αγώνα. Να αξιωθούμε και φέτος να κάνουμε τις καρδιές μας ταπεινές «φάτνες» για να σαρκωθεί ο Υιός και Λόγος Του Θεού, καθαρίζοντας μας από πάθη και αμαρτίες.

Υπενθυμίζω επίσης λίγα λόγια, για την περίοδο που διανύουμε :

Το Σαραντάημερο, ή μικρή Σαρακοστή, όπως είναι γνωστή η νηστεία των Χριστουγέννων, δεν έχει την αυστηρότητα της Μεγάλης Σαρακοστής.Αρχίζει στις 15 Νοεμβρίου και λήγει στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή των Χριστουγέννων.Κατά τη διάρκειά της δεν καταλύεται το κρέας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά.Αντίθετα: για τις πρώτες τριάντα τρεις ημέρες της, (που συμβολίζουν τα χρόνια της ζωής του Ιησού Χριστού), δηλαδή μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου, έχουμε κατάλυση ιχθύος όλες τις μέρες, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.

Το ψάρι επίσης καταλύεται στη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου, οποιαδήποτε ημέρα και να πέσει.Από τις 18 έως τις 23 Δεκεμβρίου καταλύεται μόνον το λάδι, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Την πρώτη ημέρα της νηστείας (15η Νοεμβρίου) καθώς και την τελευταία ημέρα της (24η Δεκεμβρίου), παραμονή Χριστουγέννων, τηρείται αυστηρή νηστεία (εκτός αν πέσουν Σάββατο ή Κυριακή που καταλύουμε λάδι) .

Τα δικά μας «Βατοπαίδια»...και η υποκρισία «των αναμάρτητων».

Συνεχίζουν κοινωνία και ΜΜΕ, να ασχολούνται εδώ και 2 μήνες με το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου. Όλοι ξορκίζουν το φαινόμενο αυτό, σαν να ήταν το μόνο κακό που είχε αυτός ο τόπος! Όλα λες και δούλευαν ρολόι και ήρθαν τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σε αυτή την υπόθεση, να διαταράξουν αυτή την αρμονία που υπήρχε στον τόπο! Τώρα που άρχισε και η εξεταστική Επιτροπή στη Βουλή, τελείωσε, είμαστε προς την λύση του προβλήματος...και μόλις «πληρώσουν» οι ένοχοι, ο τόπος μας θα είναι καλύτερος και όλα θα «δουλεύουν» το τονίζουμε για άλλη μια φορά ρολόι! (Φυσικά και ειρωνεύομαι...).
Ξαφνικά όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, πιστοί και άπιστοι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι κτλ, γίναμε κριτές των πάντων (δεν εξαιρώ και τον ευατό μου) και με ευκολία δείχνουμε με το δάκτυλό μας, αυτούς που ξέρουμε πολύ καλά ότι δείχναμε! Όλοι σηκώσαμε τις «πέτρες» για να «λιθοβολήσουμε», όλοι «διαρήξαμε τα ιμάτιά μας» για τα γεγονότα...!
Αλλά αν πέσουν οι μάσκες λιγάκι και αν κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας, είμαι σίγουρος ότι θα ανακαλύψουμε ότι και εμείς στη ζωή μας σε ανάλογα μεγέθη, λίγο πολύ και εμείς ζούμε και πράττουμε το δικό μας «βατοπαίδιο»!
Μπορεί πολλοί από εμάς να μη πήραμε τη λίμνη Βιστωνίδα και να την ανταλλάξαμε με οικόπεδα πολλών εκατομμυρίων , αλλά αγοράσαμε οικόπεδα και κτίσαμε σπίτια και εξοχικά αυθαίρετα, αφού πρώτα δώσαμε χρήματα (λαδώσαμε) για να κάνουν τα στραβά μάτια οι δημόσιες υπηρεσίες (Πολεοδομία, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ κτλ) και να μας εξυπηρετήσουν.
Εμείς δεν κάναμε, ότι οι «πρωταγωνιστές του σκανδάλου», αλλά φροντίζουμε να ανήκουμε σε Εξωραϊστικούς Συλλόγους που καταπατούν δασικές εκτάσεις, προς δικό μας όφελος.
Εμείς δεν κάναμε, ό,τι οι «πρωταγωνιστές του σκανδάλου», αλλά πριν και κατά την διάρκεια που υπηρετήσαμε στο στρατό, για εμάς ή για τα παιδιά μας, φροντίσαμε να βάλουμε μέσον (βύσμα) για να έχουμε ευκολότερη θητεία και πιο ευνοϊκή μετάθεση, έχοντας ως άμεση συνέπεια φυσικά, «να χώνονται» άλλοι....
Εμείς δεν κάναμε, ότι οι «πρωταγωνιστές του σκανδάλου», αλλά φροντίζουμε συστηματικά να φοροδιαφεύγουμε, να μη πληρώνουμε όσο πρέπει τους υπαλλήλους μας, να μην εκπληρώνουμε τις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις όπως πρέπει και γενικά να εξαπατούμε όσο μπορούμε είτε σε ποιότητα, είτε σε ποσότητα.
Εμείς δεν κάναμε, ότι οι «πρωταγωνιστές του σκανδάλου», αλλά φροντίσαμε να βάλουμε πολιτικό μέσον, για να πάρουμε μία θέση στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, αφήνοντας έξω πιθανότατα άλλους που ήταν ικανότεροι, πιο άξιοι, ή να την είχαν πιο ανάγκη από εμάς.
Εμείς δεν κάναμε, ότι οι «πρωταγωνιστές του σκανδάλου», αλλά στις προσωπικές μας σχέσεις στο οικογενειακό και το ευρύτερο περιβάλλον, φροντίζουμε να είμαστε αυταρχικοί και νευρικοί, δημιουργώντας εντάσεις και εχθρότητες. Δημιουργούμε στα παιδιά μας παιδικά τραύματα και προβλήματα που θα τα συνοδεύουν σε όλη τους την ζωή.
Εμείς δεν κάναμε, ότι οι «πρωταγωνιστές του σκανδάλου», αλλά φροντίσαμε να προβάλουμε και να εξυπηρετούμε τα συμφέροντά μας εις βάρος του συνόλου των πολιτών και του κράτους και προσπαθούμε με εκβιαστικούς τρόπους να τα επιβάλουμε (δεν εννοώ τις νόμιμες απεργίες).
Εμείς δεν κάναμε, ότι οι «πρωταγωνιστές του σκανδάλου», αλλά φροντίζουμε να οδηγούμε όπως θέλουμε, αδιαφορώντας για τους κανόνες του Κ.Ο.Κ. και σε περίπτωση που μας γράψει η Αστυνομία, να βάζουμε μέσον (βύσμα) για να μας σβήσει τις κλείσεις. Σε περίπτωση που προκαλέσουμε θανατηφόρο ατύχημα φροντίζουμε με ελαφριά καρδιά να εγκαταλείψουμε τον συνάνθρωπό μας για να πεθάνει ή να μείνει βαριά τραυματισμένος. Αξία έχει να σωθεί το τομάρι μας.
Θα μπορούσα να βάλω ένα σωρό περιπτώσεις ακόμα αλλά θα αρκεστώ σ΄ αυτές, ο κάθε ένας αναγνώστης ας προσθέσει περισσότερες με βάση την εμπειρία του.
Το θέμα είναι όμως ότι κάποια στιγμή το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, (όπως και κάθε σκάνδαλο) θα «τελειώσει». Κάποιοι θα πληρώσουν και κάποιοι θα την γλυτώσουν. Όλα τα παραπάνω όμως, «τα μικρά-μικρά» που τα δημιουργούμε εμείς και από την στιγμή που δεν αλλάζουμε νοοτροπία θα παραμένουν! Εδώ τα πράγματα είναι όπως και σε ένα παράδειγμα που λέμε και για την εξομολόγηση : Τα αμαρτήματα είναι σαν πέτρες. Τα μεγάλα τα βλέπουμε, είναι βαριά αλλά μπορούμε να τα πετάξουμε! Τα μικρά και καθημερινά όμως είναι σαν τα χαλίκια! Είναι ελαφριά μεν, αλλά πολλά και είναι δύσκολο να τα μαζέψει κανείς! Κάπως έτσι και εδώ, τα μεγάλα σκάνδαλα είναι ζημιογόνα....αλλά στο τέλος επειδή στρέφουμε την προσοχή μας σε αυτά, φτάνει το θέμα σε βάθος! Τα άλλα όμως που είναι μικρά-μικρά και καθημερινά είναι πιο επικίνδυνα και πιο ζημιογόνα για τον τόπο στο βάθος του χρόνου και το χειρότερο είναι ότι τα κάνουμε όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι!
Δεν είναι θέμα συμψηφισμού βέβαια, αλλά μην το παίζουμε και «αναμάρτητοι» από την άλλη. Τουλάχιστον να μη ξεχνάμε ότι στο «σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί». Ας αναγνωρίσουμε όλοι, ότι ενόψει οικονομικής κρίσης και περιορισμό της παγκόσμιας παραγωγής....η υποκρισία μας...πάντοτε περισσεύει!!! Γι αυτήν δεν υπάρχει «κρίση» ποτέ....!

«Κρίση» και πνευματικό γεγονός της Εκκλησίας....

Θα ήθελα να μεταφέρω στην αγάπη των αναγνωστών αυτού του blog , την πραγματικότητα που βιώνω ...και ο κάθε ένας ας βγάλει τα συμπεράσματά μου, με βάση φυσικά τα δικά του βιώματα και δεδομένα:

Εδώ και μέρες μας βομβαρδίζουν τα ΜΜΕ (για άλλους απλά καταγράφουν), για την οικονομική κρίση που γίνεται αισθητή όλο και σε περισσότερο κόσμο, όλο και σε περισσότερα κράτη! Τράπεζες και πολυεθνικοί κολοσσοί, ανακοινώνουν η μία μετά την άλλη απολύσεις εργαζομένων, μείωση του τζίρου και της παραγωγής τους. Οι μικρομεσαίοι από την άλλη χαμένοι και χρεωμένοι από πριν, τώρα απλά έχασαν και την τελευταία ελπίδα ανάκαμψης και νοιώθουν να παρασέρνονται από το «Τσουνάμι» αυτό της κρίσεως που είναι μεγάλο και ψηλό, γιατί η κρίση τώρα ήρθε από πάνω-ψηλά στην οικονομο-κοινωνική πυραμίδα και όχι στην ευρύτατη βάση όπως συνήθως!
Φυσικά και αυτές οι συνέπειες της κρίσης θα με αγγίξουν, είναι σίγουρο (έχω ένα μικρό δάνειο...και ο Θεός ξέρει τι θα γίνει με το επιτόκιό του). Αν δεν με αγγίξουν άμεσα, σίγουρα η κρίση θα με αγγίξει έμμεσα γιατί αν συμβαίνει στους συνανθρώπους μου, συμβαίνει και σε εμένα και (με την οικονομική και με την χριστιανική έννοια)!
Ενώ λοιπόν αυτός ο πανικός και η αβεβαιότητα συμβαίνει στο κόσμο, έρχομαι στο γεγονός της Εκκλησίας που βιώνω ως πιστός, αλλά και ως λειτουργός της και αναλογίζομαι και θαυμάζω αυτή την σταθερότητα που έχει! Εννοώ το πρόγραμμα των Ιερών Ακολουθιών, την μυστηριακή μετοχή και συνάντηση μεταξύ κτιστού και ακτίστου στα πλαίσια της πραγματώσεως των Ιερών Μυστηρίων και την προβολή κάθε μέρα στο Συναξάρι μορφών-Αγίων της Εκκλησίας, που με την σειρά τους έκαναν υπέρβαση κάθε κρίσης που υπήρχε στην εποχή τους! Αυτό είναι που με συναρπάζει : Από την μια έχουμε τον ανθρώπινο παράγοντα και τα προβλήματα που δημιουργεί...στην προσπάθειά του για να τα λύσει και από την άλλη έχουμε την φιλανθρωπία Του Θεού, που στέλνει την Χάρη Του πλούσια και μας αγιάζει, λυτρώνοντας μας από τις εσωτερικές και εξωτερικές κρίσεις...και κυρίως από την αμαρτία και τον θάνατο!
Για να συνδέσω το γεγονός της κρίσης με τα γεγονότα της Μονής Βατοπαιδίου, θα μπορούσε κάποιος κακοπροαίρετος να πει ως επιχείρημα : Ναι π. Αντώνιε την Εκκλησία δεν την αγγίζει η κρίση, όχι τόσο για το πνευματικό υπόβαθρο που εννοείς, αλλά κυρίως για την μεγάλη περιουσία που έχει! Η απάντηση που έχω να δώσω είναι ότι δεν πρέπει να γενικεύουμε! Καταρχήν όταν μιλάμε για το γεγονός της Εκκλησίας πρέπει να έχουμε υπόψη μας τι αυτή έχει συνείδηση για τον ευατό της, ότι είναι και όχι τι της προσάπτουμε εμείς, είτε απ’ έξω είτε από μέσα, έχοντας μια αλλοιωμένη όμως εικόνα και άποψη γι’ αυτήν! Επίσης μακάρι να είχαμε τα χρήματα που λέει ο κόσμος ότι κατέχουμε! Θα μπορούσαμε να κάνουμε απρόσκοπτοι το πνευματικό μας έργο, χωρίς να χτυπάμε τις πόρτες κανενός! Όπως όμως δεν συμβαίνει όταν τα παίρνει ένας πολιτικός να τα έχουν πάρει και όλοι οι συνάδερφοί του, όταν τα παίρνει ένας γιατρός να τα κατέχουν και όλοι οι γιατροί, ένας δικαστής και όλοι οι δικαστικοί, έτσι και στην Εκκλησία να τα έχουν και όλοι (Μητροπόλεις, Ενορίες, Μοναστήρια, Ιερείς)!
Να πω και το άλλο, αν όντως φεύγουμε από την αποστολή μας εμείς οι κληρικοί, είναι ακριβώς γιατί εκπίπτουμε από τις προδιαγραφές της Εκκλησίας και της διδασκαλίας του Χριστού (λιτότητα, ασκητικότατα κτλ) και όχι γιατί τα εφαρμόσαμε! Δόξα τω Θεώ η Ορθοδοξία, διακρίνεται από τον Καθολικισμό σε πολλά πράγματα, ένα από αυτά είναι και τα οικονομικά αφού ούτε κράτος είμαστε όπως το Βατικανό και ούτε τράπεζες έχουμε Εκκλησιαστικές.
Η ουσία των πραγμάτων είναι η εξής : Δεν μπορούμε να γυρίζουμε την πλάτη στην Εκκλησία εξαιτίας ενός οικονομικού σκανδάλου, αφού θα στραφούμε εκ των πραγμάτων στον κόσμο που στηρίζεται κατεξοχήν στην οικονομική του δομή και έχει εμπορευματοποιήσει τις ανθρώπινες σχέσεις! Η Εκκλησία είναι η κιβωτός της σωτηρίας του κάθε ανθρώπου της κάθε εποχής και γι΄ αυτό είναι αιώνια γιατί δεν πηγάζει από τις δομές αυτού του κόσμου!
Ο κάθε ένας διαλέγει και παίρνει....και κρίνεται για την επιλογή του βέβαια. Το θέμα είναι "να αγωνιστούμε και ας φάμε τα μούτρα μας", παρά "να είμαστε στην απ' έξω και να κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα" ατσαλάκωτοι! Γιατί όπως λέει και ο λαός : Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται...!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 1940

Με την ευκαιρία της Θεομητορικής Εορτής της Αγίας Σκέπης
και της Εθνικής μας Εορτής, της Επετείου του "ΟΧΙ" του 1940,
ευχόμαι σ΄ όλους και όλες Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
Ο Θεός να αναπαύει όλους τους πεσόντες και να μη ξαναζήσουμε
ποτέ, τέτοιες τραγικές στιγμές στο μέλλον.
Τέλος, να έχουμε και εμείς σήμερα, την αγωνιστηκότητα και
αποφασιστικότητα των προγόνων μας και να λέμε και εμείς "ΟΧΙ"
στους "πειρασμούς" και τις σύγχρονες πνευματικές προκλήσεις!

π. Αντώνιος

Μακάρι να είχαμε μόνο την Οικονομική κρίση ...

Πολύ λόγος έγινε στις μέρες μας για την Παγκόσμια οικονομική κρίση και σκόρπισε πανικό και αβεβαιότητα σε όλο το κόσμο! Όλα ξεκίνησαν από την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος μερικών τραπεζών της Αμερικής και με αλληλοεπιδράσεις (ντόμινο) επηρέασε και τα αντίστοιχα συστήματα και τις οικονομίες όλου του κόσμου!
Οι συνέπειες όλης αυτής της κρίσης ακόμα εκτιμούνται (από ειδικούς και όχι μόνο) σαν τα δελτία καιρού που μας λένε για την κακοκαιρία που έρχεται...αλλά ακόμα έχουμε λιακάδα...έστω και με δόντια (τουλάχιστον μέχρι στιγμή στη χώρα μας)! Κυβερνητική παράγοντες εκτιμούν ότι δεν θα μας αγγίξουν (θα το δείξει το μέλλον αν θα δικαιωθούν ή όχι) και πρόσφατα οι G7 αποφάσισαν μέτρα ενισχυτικά για να βγουν οι χώρες τους, από την κρίση!
Όλα αυτά αφορούν την τσέπη μας, τον τζίρο στην αγορά και για πολλούς που είχαν κάτι στην άκρη, βλέπουν τους κόπους και οικονομίας μιας ζωής να εξανεμίζονται στην δίνη και τις συνέπειες αυτής της κρίσης! Η οικονομία είναι βασικό για κάθε οργανωμένη κοινωνία και με βάση την δομή του κόσμου πάνω στην αντίληψη του ευδαιμονισμού, είναι κριτήριο για την ευτυχία ή όχι του ανθρώπου!
Βέβαια υπάρχει και η άλλη άποψη, ότι όλη αυτή η κρίση είναι τεχνική με σκοπό να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και για να πλουτίσουν κάποιοι, από αυτή την αβεβαιότητα και ρευστότητα των πραγμάτων. Για άλλους ότι αυτό το κλίμα είναι αφορμή και αιτία για να ξεσπάσουν ταραχές είτε εσωτερικές στα κράτη, είτε και πόλεμος μεταξύ κρατών! Σενάρια κινδύνου και συνομωσίας που επίσης ο χρόνος θα δείξει αν αληθεύουν ή όχι!
Αλλά αλήθεια πριν ξεσπάσει αυτή η οικονομική κρίση, όλα ήταν καλά και ανθηρά στην ανθρωπότητα; Όλα τα προβλήματα ήταν λυμένα και τώρα μόνο δημιουργήθηκαν; Μήπως και όταν τα νούμερα της οικονομίας στις στατιστικές και στο κατά κεφαλή εισόδημα κάθε πολίτη, ανεξαρτήτου κράτους, είναι υψηλά, υπάρχει μια συνεχής βαθειά πνευματική κρίση, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα κενό όταν το στομάχι μας είναι γεμάτο και οι καταθέσεις είναι υψηλές; Γιατί το αστυνομικό ρεπορτάζ είναι γεμάτο από ανθρώπους υπεράνω πάσης υποψίας; Γιατί έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες σε ανθρώπους που οικονομικά δεν τους λείπει τίποτα; Όσοι πάλι δεν έχουν αυτοκτονήσει έχουν εξαρτήσεις από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά; Αυτό που οδηγεί όλους εμάς τους ανθρώπους να αποκλίνουμε με τα παραπάνω είναι μια κρίση, μόνο που δεν είναι εφήμερη και δεν είναι φυσικά σημερινή ! Είναι ήδη από τότε που άνθρωπος θέλησε να γίνει Θεός, χωρίς Εκείνον ! Αυτό είναι που του λείπει, γιατί έτσι «κατασκευαστήκαμε» να υπάρχουμε με Αυτόν. Όμως αυτό το ξεχάσαμε και νομίζουμε ότι υπάρχουμε αυτόνομοι! Αποτέλεσμα αυτής της τραγικότητας, είναι η πανανθρώπινη κρίση σε κάθε εποχή! Βάζουμε στόχους, τους πετυχαίνουμε αλλά ποτέ δεν είναι αρκετό, κάτι ακόμα μας λείπει...και οδηγούμαστε σε ένα ατέρμονα κύκλο αναζητήσεις του απολύτου στα σχετικά και τις ηδονές! Μήπως και η οικονομία και ο πλούτος, δεν είναι άλλος ένας παράδεισος που τον αναζητούν όλοι;
Δεν είναι αργά να ονομάσουμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, αλλά για να γίνει αυτό, χρειάζεται να έχουμε πραγματική σχέση με Εκείνον που μας έδωσε τη διαχείριση στην κτίση να ονομάζουμε τα πράγματα (ο Αδάμ στον Παράδεισο) που σημαίνει ακριβώς την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη κτίση, ως διαχειριστής όμως και όχι ως εξουσιαστής όπως εφαρμόστηκε! Τα πράγματα όμως δυστυχώς είναι αντίθετα και ιδιαίτερα στον πλούτο….αυτά ονομάζουν και μας οριοθετούν κατά πόσο τον κατέχουμε ή όχι! Ας το αλλάξουμε πριν η «φούσκα» πάλι «ξαναφουσκώσει»….

Μήνυμα Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησίων

Γράφει ο/η Romfea.gr 18:00
11.10.08
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Δια της Χάριτος του Θεού οι Προκαθήμενοι και οι Αντιπρόσωποι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών συνήλθομεν
από 10ης έως 12ης Οκτωβρίου 2008 εις Φανάριον τη προσκλήσει και υπό την προεδρίαν του εν ημίν Πρώτου, του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, επί τη ανακηρύξει του έτους τούτου ως έτους του αποστόλου των Εθνών Παύλου.

Μετ' αδελφικής αγάπης διεβουλεύθημεν επί των απασχολούντων την Ορθόδοξον Εκκλησίαν θεμάτων, συμμετασχόντες δε εις τας επί τω γεγονότι τούτω εορταστικάς εκδηλώσεις, ετελέσαμεν από κοινού την Θείαν Ευχαριστίαν εν τω Πανσέπτω Πατριαρχικώ Ναώ του Οικουμενικού Θρόνου, σήμερον, την 12ην Οκτωβρίου 2008, Κυριακήν των Αγίων Πατέρων της εν Νικαία Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου. Κατ αυτάς τας ημέρας ενισχύθημεν δια της αληθείας των δωρεών της θείας προνοίας προς τον Απόστολον των Εθνών, δια των οποίων ούτος ανεδείχθη εις υπέροχον «σκεύος εκλογής» (Πραξ. 9,15) του Θεού και λαμπρόν πρότυπον αποστολικής διακονίας του εκκλησιαστικού σώματος.

Τον Απόστολον τούτον τιμώσα κατά το τρέχον σωτήριον έτος σύμπασα η Ορθόδοξος Εκκλησία, προβάλλει ως πρότυπον προς το πλήρωμα αυτής δια την σύγχρονον μαρτυρίαν της πίστεως ημών προς "τους εγγύς και τους μακράν" (Εφ. 2,17).

Η Ορθόδοξος Εκκλησία, έχουσα την συνείδησιν της αυθεντικής ερμηνείας της διδασκαλίας του αποστόλου των εθνών εις ειρηνικούς και χαλεπούς καιρούς της δισχιλιετούς ιστορικής πορείας αυτής, δύναται και οφείλει να προβάλλη εις τον σύγχρονον κόσμον την διδασκαλίαν όχι μόνον περί της εν Χριστώ αποκαταστάσεως της ενότητος ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, αλλά και περί της παγκοσμιότητος του λυτρωτικού έργου Αυτού, δια του οποίου υπερβαίνονται πάσαι αι διασπάσεις του κόσμου και βεβαιούται η κοινή φύσις πάντων των ανθρώπων.

Εν τούτοις, η αξιόπιστος προβολή του λυτρωτικού αυτού μηνύματος προϋποθέτει την υπέρβασιν και των εσωτερικών αντιπαραθέσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της εκτονώσεως των εθνικιστικών, εθνοφυλετικών η ιδεολογικών παροξυσμών, διότι μόνον ούτως ο λόγος της Ορθοδοξίας θα εύρη την δέουσαν απήχησιν εις τον σύγχρονον κόσμον.

Εμπνεόμενοι από την διδασκαλίαν και το έργον του Αποστόλου Παύλου, επισημαίνομεν κατ' αρχάς την σπουδαιότητα, την οποίαν έχει δια την ζωήν της Εκκλησίας και, ειδικώτερον, δια την διακονίαν πάντων ημών, το χρέος της Ιεραποστολής, συμφώνως προς την τελευταίαν εντολήν του Κυρίου: "και έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης" (Πραξ. 1, 8). Ο ευαγγελισμός του λαού του Θεού, αλλά και των μη πιστευόντων εις Χριστόν, αποτελεί υπέρτατον χρέος της Εκκλησίας. Τούτο το χρέος δεν πρέπει να εκπληρούται επιθετικώς η δια διαφόρων μορφών προσηλυτισμού, αλλ' εν αγάπη, ταπεινοφροσύνη και σεβασμώ προς την ταυτότητα εκάστου ανθρώπου και την πολιτισμικήν ιδιαιτερότητα εκάστου λαού. Εις την ιεραποστολικήν αυτήν προσπάθειαν οφείλουν να συμβάλλουν πάσαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι με σεβασμόν εις την κανονικήν τάξιν.

Η Εκκλησία του Χριστού ασκεί σήμερον την διακονίαν αυτής εις ένα ταχύτατα εξελισσόμενον κόσμον, ο οποίος καθίσταται πλέον αλληλένδετος χάρις εις τα μέσα επικοινωνίας και την εξέλιξιν των συγκοινωνιακών μέσων και της τεχνολογίας. Παραλλήλως, όμως, αυξάνεται και το μέγεθος της αποξενώσεως, των διαιρέσεων και των συγκρούσεων.

Οι χριστιανοί επισημαίνουν ότι πηγή αυτής της καταστάσεως είναι η απομάκρυνσις του ανθρώπου από τον Θεόν. Καμμία μετατροπή των κοινωνικών δομών και των κανόνων συμπεριφοράς δεν είναι ικανή να θεραπεύση την κατάστασιν αυτήν. Η Εκκλησία υποδεικνύει συνεχώς ότι η αμαρτία ημπορεί να καταπολεμηθή μόνον δια της συνεργίας του Θεού και του ανθρώπου.

Υπό τοιαύτας συνθήκας, η σύγχρονος μαρτυρία της Ορθοδοξίας δια τα συνεχώς διογκούμενα προβλήματα του ανθρώπου και του κόσμου καθίσταται επιτακτική, όχι μόνον δια την επισήμανσιν των προκαλούντων αυτά αιτίων, αλλά και δια την άμεσον αντιμετώπισιν των παρεπομένων τραγικών συνεπειών των. Αι ποικίλαι εθνικιστικαί, φυλετικαί, ιδεολογικαί και θρησκευτικαί αντιθέσεις τροφοδοτούν συνεχώς επικινδύνους συγχύσεις όχι μόνον ως προς την αδιαμφισβήτητον οντολογικήν ενότητα του ανθρωπίνου γένους, αλλά και ως προς την σχέσιν του ανθρώπου προς την θείαν δημιουργίαν. Η ιερότης του ανθρωπίνου προσώπου συμπιέζεται εις επί μέρους διεκδικήσεις του «ατόμου», ενώ η σχέσις αυτού προς την λοιπήν θείαν δημιουργίαν υποτάσσεται εις την χρηστικήν η και καταχρηστικήν αυθαιρεσίαν του.

Αι διασπάσεις αυταί του κόσμου εισάγουν άδικον ανισότητα συμμετοχής ανθρώπων η και λαών εις τα αγαθά της Δημιουργίας∙ στερούν δισεκατομμύρια ανθρώπων των βασικών αγαθών και οδηγούν εις εξαθλίωσιν της ανθρωπίνης προσωπικότητος∙ προκαλούν μαζικάς μεταναστεύσεις πληθυσμών, διεγείρουν εθνικιστικάς, θρησκευτικάς και κοινωνικάς διακρίσεις και συγκρούσεις, και απειλούν την παραδοσιακήν εσωτερικήν συνοχήν των κοινωνιών. Αι συνέπειαι αυταί είναι επαχθέστεραι, διότι συνδέονται αρρήκτως προς την καταστροφήν του φυσικού περιβάλλοντος και του όλου οικοσυστήματος.

Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί συμμερίζονται μετά των άλλων, θρησκευομένων η μη ανθρώπων του πλανήτου, την ευθύνην δια την σύγχρονον κρίσιν, διότι ηνέχθησαν η συνεβιβάσθησαν ακρίτως και προς ακραίας επιλογάς του ανθρώπου χωρίς την αξιόπιστον αντιπαράθεσιν προς αυτάς του λόγου της πίστεως. Έχουν, συνεπώς, και αυτοί μείζονα υποχρέωσιν να συμβάλλουν εις την υπέρβασιν των διασπάσεων του κόσμου.

Η χριστιανική διδασκαλία δια την οντολογικήν ενότητα του ανθρωπίνου γένους και της θείας δημιουργίας, ως αύτη εκφράζεται δια του όλου μυστηρίου του εν Χριστώ απολυτρωτικού έργου, αποτελεί θεμελιώδη βάσιν δια την ερμηνείαν της σχέσεως του ανθρώπου προς τον Θεόν και τον κόσμον.

Αι προσπάθειαι παραμερισμού της θρησκείας από την κοινωνικήν ζωήν αποτελούν κοινήν τάσιν πολλών συγχρόνων κρατών. Η αρχή της κοσμικότητος του κράτους δύναται μεν να διατηρήται, είναι όμως ανεπίτρεπτος η ερμηνεία αυτής ως ριζικής περιθωριοποιήσεως της θρησκείας από όλας τας σφαίρας της ζωής του λαού.

Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και πτωχών διευρύνεται δραματικώς εξ αιτίας της οικονομικής κρίσεως, η οποία είναι συνήθως αποτέλεσμα μανιακής κερδοσκοπίας εκ μέρους οικονομικών παραγόντων και στρεβλής οικονομικής δραστηριότητος, η οποία, στερουμένη ανθρωπολογικής διαστάσεως και ευαισθησίας, δεν εξυπηρετεί, τελικώς, τας πραγματικάς ανάγκας της ανθρωπότητος. Βιώσιμος οικονομία είναι εκείνη, η οποία συνδυάζει την αποτελεσματικότητα με την δικαιοσύνην και την κοινωνικήν αλληλεγγύην.

Ως προς το θέμα των σχέσεων της χριστιανικής πίστεως και των θετικών επιστημών η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει αποφύγει να επιζητή την κηδεμονίαν της εξελίξεως της επιστημονικής αναζητήσεως και να λαμβάνη θέσιν επί παντός επιστημονικού ερωτήματος. Δια την Ορθόδοξον αντίληψιν η ελευθερία της ερεύνης αποτελεί θεόσδοτον δώρον εις τον άνθρωπον.

Συγχρόνως, όμως, προς αυτήν την κατάφασιν, η Ορθοδοξία επισημαίνει τους κινδύνους, οι οποίοι υποκρύπτονται εις ωρισμένα επιστημονικά επιτεύγματα, τα όρια της επιστημονικής γνώσεως και την ύπαρξιν μιας άλλης "γνώσεως", η οποία δεν υπάγεται αμέσως εις το επιστημονικόν πεδίον. Η γνώσις αυτή αποδεικνύεται πολλαπλώς απαραίτητος δια την ορθήν οριοθέτησιν της ελευθερίας και την αξιοποίησιν των καρπών της επιστήμης δια του περιορισμού του εγωκεντρισμού και του σεβασμού της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία φρονεί ότι η τεχνολογική και οικονομική πρόοδος δεν επιτρέπεται να οδηγούν εις την καταστροφήν του περιβάλλοντος και την εξάντλησιν των φυσικών πόρων. Η απληστία δια την ικανοποίησιν των υλικών επιθυμιών οδηγεί εις την πτώχευσιν της ψυχής του ανθρώπου και του περιβάλλοντος. Δεν πρέπει να λησμονήται ότι ο φυσικός πλούτος της γης δεν είναι μόνον περιουσία του ανθρώπου αλλά, πρωτίστως, δημιουργία του Θεού: «του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής, η οικουμένη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή» (Ψαλ. 23, 1). Οφείλομεν να ενθυμώμεθα ότι, όχι μόνον αι σημεριναί, αλλά και αι μελλοντικαί γενεαί έχουν δικαίωμα επί των φυσικών αγαθών, τα οποία μας έδωσε ο Δημιουργός.

Υποστηρίζοντες σταθερώς πάσαν ειρηνικήν προσπάθειαν δικαίας λύσεως των αναφυομένων συγκρούσεων, χαιρετίζομεν την στάσιν των Εκκλησιών Ρωσίας και Γεωργίας κατά την περίοδον της προσφάτου πολεμικής συρράξεως και την αδελφικήν συνεργασίαν αυτών. Αι δύο Εκκλησίαι επετέλεσαν κατ' αυτόν τρόπον το χρέος της διακονίας της καταλλαγής. Ελπίζομεν ότι αι αμοιβαίαι εκκλησιαστικαί προσπάθειαι θα συμβάλουν εις την υπέρβασιν των τραγικών συνεπειών των στρατιωτικών επιχειρήσεων και την ταχυτέραν συμφιλίωσιν των λαών.

Εις την διογκουμένην σύγχυσιν της εποχής μας ο θεσμός της οικογενείας και του γάμου αντιμετωπίζει κρίσιν. Η Εκκλησία εν πνεύματι κατανοήσεως των νέων συνθέτων κοινωνικών συνθηκών οφείλει να αναζητήση τρόπους πνευματικής συμπαραστάσεως και γενικωτέρας ενισχύσεως των νέων και πολυμελών οικογενειών.

Ιδιαιτέρως στρέφομεν την σκέψιν ημών προς τους νέους, δια να τους καλέσωμεν να μετέχουν ενεργώς τόσον εις την λατρευτικήν και αγιαστικήν ζωήν, όσον και εις το ιεραποστολικόν και κοινωνικόν έργον της Εκκλησίας, μεταφέροντες εις αυτήν τους προβληματισμούς και τας προσδοκίας αυτών, δεδομένου ότι αποτελούν όχι μόνον το μέλλον, αλλά και το παρόν της Εκκλησίας.

Οι Προκαθήμενοι και οι Αντιπρόσωποι των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών έχοντες πλήρη επίγνωσιν της σοβαρότητος των ανωτέρω προβλημάτων και αγωνιζόμενοι δια την άμεσον αντιμετώπισίν των ως "υπηρέται Χριστού και οικονόμοι μυστηρίων Θεού" (Α Κορ. 4, 1), διακηρύττομεν εξ αυτής της έδρας της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας και επαναβεβαιούμεν:

α) Την αταλάντευτον θέσιν και υποχρέωσιν ημών προς διασφάλισιν της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τη «άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει» (Ιούδα 3) των Πατέρων ημών, τη αυτή κοινή Θεία Ευχαριστία, και τη πιστή τηρήσει του κανονικού συστήματος διακυβερνήσεως της Εκκλησίας, δια της εν πνεύματι αγάπης και ειρήνης διευθετήσεως των εκάστοτε τυχόν αναφυομένων προβλημάτων εις τας προς αλλήλους σχέσεις ημών.

β) Την βούλησιν ημών δια την ταχείαν θεραπείαν πάσης κανονικής ανωμαλίας προελθούσης εξ ιστορικών συγκυριών και ποιμαντικών αναγκών, ως εν τη λεγομένη Ορθοδόξω Διασπορά, επί τω τέλει της υπερβάσεως πάσης τυχόν ξένης προς την Ορθόδοξον εκκλησιολογίαν επιρροής. Προς τούτο, χαιρετίζομεν την πρότασιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου να συγκαλέση δια το θέμα τούτο, ως και δια την συνέχισιν της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, Πανορθοδόξους Διασκέψεις εντός του προσεχούς έτους 2009, εις τας οποίας, συμφώνως προς την ισχύσασαν προ των Πανορθοδόξων Διασκέψεων της Ρόδου τάξιν και πρακτικήν, θα προσκαλέση απάσας τας Αυτοκεφάλους Εκκλησίας.

γ) Την επιθυμίαν ημών όπως, παρά τας οιασδήποτε δυσκολίας, συνεχίσωμεν τους θεολογικούς διαλόγους μετά των λοιπών Χριστιανών, ως και τους διαθρησκειακούς διαλόγους, ιδιαιτέρως μετά του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ, δοθέντος ότι ο διάλογος αποτελεί τον μόνον τρόπον επιλύσεως των μεταξύ των ανθρώπων διαφορών, ιδιαιτέρως εις μίαν εποχήν, ως η σημερινή, κατά την οποίαν αι παντοίαι διαιρέσεις, περιλαμβανομένων και εκείνων εν ονόματι της θρησκείας, απειλούν την ειρήνην και ενότητα των ανθρώπων.

δ) Την υποστήριξιν ημών προς τας πρωτοβουλίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καθώς και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, δια την προστασίαν του φυσικού περιβάλλοντος. Η σημερινή οικολογική κρίσις, ως οφειλομένη και εις πνευματικούς και ηθικούς λόγους, καθιστά επιτακτικόν το χρέος της Εκκλησίας όπως συμβάλη δια των εις την διάθεσιν αυτής πνευματικών μέσων, εις την προστασίαν της δημιουργίας του Θεού εκ των συνεπειών της ανθρωπίνης απληστίας. Προς τούτο επαναβεβαιούμεν τον καθορισμόν της 1ης Σεπτεμβρίου, πρώτης ημέρας του εκκλησιαστικού έτους, ως ημέρας ειδικών προσευχών δια την προστασίαν της δημιουργίας του Θεού, και υποστηρίζομεν την εισαγωγήν του θέματος του φυσικού περιβάλλοντος εις την κατηχητικήν, κηρυγματικήν και εν γένει ποιμαντικήν δράσιν των Εκκλησιών ημών, ως τούτο ήδη συμβαίνει εις ωρισμένας εξ αυτών.

ε) Την απόφασιν όπως προβώμεν εις τας αναγκαίας ενεργείας, ίνα συσταθή Διορθόδοξος Επιτροπή προς μελέτην των θεμάτων βιοηθικής, επί των οποίων ο κόσμος αναμένει και την τοποθέτησιν της Ορθοδοξίας.

Ταύτα απευθύνοντες προς τον ανά τον κόσμον Ορθόδοξον λαόν και την οικουμένην, ευχόμεθα "έτι και έτι" η ειρήνη, η δικαιοσύνη και αγάπη του Θεού να επικρατήσουν τελικώς εις την ζωήν των ανθρώπων.

"Τω δε δυναμένω υπέρ πάντα ποιήσαι υπερεκπερισσού ων αιτούμεθα η νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν, αυτώ η δόξα εν τη Εκκλησία εν Χριστώ Ιησού" (Εφεσίους 3,20-21). Αμήν.

Εν Φαναρίω, τη 12η Οκτωβρίου 2008.

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
+ Ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος
+ Ο Αντιοχείας Ιγνάτιος
+ Ο Ιεροσολύμων Θεόφιλος
+ Ο Μόσχας Αλέξιος
+ Ο Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος
(εκ προσώπου της Εκκλησίας Σερβίας)
+ Ο Τρανσυλβανίας Λαυρέντιος
(εκ προσώπου της Εκκλησίας Ρουμανίας)
+ Ο Βιδινίου Δομετιανός
(εκ προσώπου της Εκκλησίας Βουλγαρίας)
+ Ο Ζουκδίδι Γεράσιμος
(εκ προσώπου της Εκκλησίας Γεωργίας)
+ Ο Κύπρου Χρυσόστομος
+ Ο Αθηνών Ιερώνυμος
+ Ο Βρότσλαβ Ιερεμίας
(εκ προσώπου της Εκκλησίας Πολωνίας)
+ Ο Τιράνων Αναστάσιος+ Ο Τσεχίας και Σλοβακίας Χριστοφόρος

Περί των γεγονότων της Μονής Βατοπαιδίου!

Είχα καιρό να αναρτήσω νέο άρθρο για πολλούς λόγους! Ο κυριότερος ήταν ότι μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, το Σεπτέμβριο ήμουν σε καιρό προετοιμασίας, για την χειροτονία μου εις Πρεσβύτερον! Η προετοιμασία μου, συνέπεσε ακριβώς την περίοδο που ξέσπασε όλο αυτό το σκάνδαλο με τα οικονομικές ανταλλαγές του Ελληνικού Δημοσίου με την Μονή Βατοπαιδίου και είναι στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα! Τώρα που αρχίζει και ξεφουσκώνει «δημοσιογραφικά» λίγο το θέμα και η δικαιοσύνη κάνει τις έρευνες και το έργο της, ήθελα να καταθέσω και εγώ λίγο την άποψή μου για το θέμα, από την δικιά μου οπτική γωνία και εμπειρία!

Καταρχήν θα ξεκινήσω το θέμα από πολύ πριν ξεσπάσει! Ήταν το 1995, εγώ ήμουν Ιεροσπουδαστής στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Κορίνθου και στο Ναύπλιο την ιδιαιτέρα μου πατρίδα, ερχόταν η Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας, από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου για ολιγοήμερο προσκύνημα στον Ιερό Ναό του Αγίου Αναστασίου του Ναυπλιέως στο Ναύπλιο! Εκεί ήταν η πρώτη και η τελευταία μου συνάντηση με τον Ηγούμενο Εφραίμ! Είχε ακόμα κόκκινα γένια (καμία σχέση με τα άσπρα μαλλιά και γένια που είναι τώρα) και είχε μαζί του μία συνοδεία μοναχών, όπου καθόντουσαν με βάρδιες πάνω από το Ιερό κειμήλιο και έδιναν μία ευλογία σε όσους προσκυνούσαν (μία εικονίτσα της Παναγίας να κρατάει την ζώνη της μέσα σε ζελατίνα μαζί με κομματάκι υφάσματα περασμένα από την τιμία ζώνη )! Την ημέρα που ήρθε γινότανε Αγρυπνία (αν θυμάμαι καλά) και γινόταν πρώτα Εσπερινός την ώρα της ακολουθίας που έκανε ο ηγούμενος , άρχιζαν να ακούγεται ήχος από καταμέτρηση σε μηχάνημα από το διπλανό χώρο που είχε πρόσβαση από το Ιερό! Γυρνάει ξαφνιασμένος και μου λέει εμένα...τι είναι αυτό; Μετράνε χρήματα; Εγώ πραγματικά απορημένος του λέω δεν ξέρω Γέροντα! Κινείται τότε αυτός, προς την μεριά εκείνη, ανοίγει την πόρτα και πραγματικά είδαμε τους επιτρόπους του Αγίου Αναστασίου να κάνουν καταμέτρηση από τα χρήματα που είχαν ρίξει οι πιστοί έως ώρας! Τότε ο Ηγούμενος Εφραίμ, με αυστηρό και επιτημιτικό ύφος τους επίπληξε γιατί το έκαναν αυτό, εν ώρα Ιεράς Ακολουθίας και ότι είναι αμαρτία αυτό! Πράγματι αυτοί σταμάτησαν αμέσως! Θυμάμαι τότε την εντύπωση που μου έδωσε, ότι ήταν αφιλοχρήματος και υπεράνω χρήματος στην νεανική μου τότε ψυχή!
Τα χρόνια πέρασαν, πήγα Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή μετά Θεολογική Σχολή όπου τελείωσα το 2003 χρονιά που έβγαλα το δίπλωμα οδήγησης! Την επόμενη χρονιά 2004 διέθετα για λίγο διάστημα διέθετα αυτοκίνητο (από την αδερφή μου δανεικό) και είχα πρόσκληση από έναν φίλο μου Αρχιμανδρίτη που διαμένει στη Ξάνθη και είπα να τα συνδυάσω και τα δύο (και πρώτο ταξίδι εκτός Αθηνών με αυτοκίνητο και για να δω το φίλο μου). Πράγματι πήγα για λίγες μέρες! Ο φίλος μου με πήγε στα περισσότερα προσκυνήματα της περιοχής, μεταξύ αυτών και στο μετόχιο του Αγίου Νικολάου της Μονής Βατοπεδίου στο Πόρτο Λάγος στη λίμνη Βιστονίδα! Μάλιστα την ώρα που πηγαίναμε ο φίλος μου είχε προϊδεάσει ότι υπάρχει μια διαμάχη της Μονής με τους Κατοίκους της Περιοχής με την ηγεσία της Μονής και ότι ο Μητροπολίτης Ξάνθης ήταν με το μέρος των Κατοίκων! Όταν φτάσαμε και μας υποδέχθηκαν στο αρχονταρίκι οι Μετοχιάρχες, όντως το διαπίστωσα και εγώ αυτό το κλίμα καθώς το άκουσα με τα αυτιά μου από τους ίδιους τους Μοναχούς που έφραζαν την απογοήτευσή τους προς τον Μητροπολίτη, καθώς έλεγαν : «στην αρχή υπήρχε μεγάλη αγάπη από αυτόν προς στους αδελφούς της Μονής, αλλά από ένα σημείο και μετά άρχισε η αντίθεσή του. Μάλιστα στο πανηγύρι του Μετοχίου, ο Δεσπότης δεν πήγε όπως συνήθιζε στο Μετόχι όπως κάθε χρόνο, αλλά πήγε στο Πόρτο Λάγος και λειτούργησε στον εκεί Ναό και μετείχε σε μια διαδήλωση του χωριού, έναντι του μετοχίου (αν θυμάμαι καλά, γιατί έχουν περάσει και 4 χρόνια). Μας φιλέψανε και φύγαμε!
Αυτή ήταν η επαφή μου με τα πρόσωπα και τα πράγματα της σημερινής επικαιρότητας και τα μετέφερα όπως τα έζησα. Δεν μπορούσα πάντως να φανταστώ ότι τότε το 2004 που ανέβαινε το κυβερνών κόμμα στην εξουσία τα πράγματα, θα έπαιρναν τέτοια τροπή όπου θα σκανδαλίζονταν πραγματικά το πανελλήνιο και η οικουμένη ολόκληρη! .
Τώρα ας περάσω στο σχολιασμό και τις απόψεις μου για το θέμα :
Ο Αναχωρητισμός που εξελίχθηκε σε Μοναχισμός ήρθε στη ζωή της Εκκλησίας, ως κύμα αντίδρασης και επανάστασης από τον εναγκαλισμό της Εκκλησίας με το κράτος τον 4ο αιώνα, εποχή που η Εκκλησία έπαψε να διώκεται και άρχισε να γίνεται η επίσημη κρατική θρησκεία. Όσοι έφυγαν προς την έρημο, ήθελαν μια πιο ασκητική και απλοϊκή Εκκλησία, που όπως αναφέρει και ο Ιερός Χρυσόστομος : τότε που τα σκεύη ήταν ξύλινα αλλά οι άνθρωποι ήταν χρυσοί, ενώ τώρα (εννοεί τον 4ο αιώνα), τα σκεύη είναι χρυσά...αλλά οι άνθρωποι ξύλινοι! Ο Μοναχισμός πέρασε πολλά στάδια εξελίξεως (Ιδιόρρυθμο, Κοινόβιο, σκήτες, λαύρες, κελιά, μετόχια κτλ) και έβγαλε πραγματικά πολλούς Αγίους της Εκκλησίας, όπως και οργανώθηκε από Αγίους όπως ο Μέγας Βασίλειος, Ο Παχώμιος, Ο Μέγας Αντώνιος κ.α! Μάλιστα επειδή τα μοναστήρια ήταν αυτά που κράτησαν την Ορθοδοξία κατά την Εικονομαχία, απέκτησαν πολύ κύρος στο λαό, με αποτέλεσμα και το τυπικό τους, να περάσει. Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου έκτισαν πολλά μοναστήρια και χάρισαν πολλές περιοχές σε αυτά (Άγιο Όρος, Μετέωρα, Πάτμος κτλ) . Δεν ξέρουμε αν έχουμε αναλογιστεί τι σημαίνει αυτοκρατορία του τότε, με τα σημερινά δεδομένα! Είναι σαν να έδινε υλικά και κύρος ο ίδιος ο πρόεδρος της Αμερικής σήμερα ή ας πούμε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και σε καιρούς βασιλείας όχι τόσο...δημοκρατικούς! Όταν κτιζόντουσαν τα κτίσματα των Μοναστηριών που θαυμάζουμε ακόμα σήμερα....ο πολύ κόσμος έμενε σε καλύβες...ούτε καν διαμερίσματα που μένουμε εμείς σήμερα! Αυτό φυσικά είναι ένα ζήτημα και τότε και τώρα...! Στην Εκκλησιαστική ιστορία της Ρωσίας υπήρχε μια μεγάλη διαμάχη στους κόλπους της για τη μοναστηριακής περιουσίας (16ος -17 ος αιώνας) μεταξύ : των Ιωσηφιτών Μοναχών της Μονής Βολοκολάμσκυ που υποστήριζαν τη μεγάλη κτίση και πλουτισμό των Μοναστηριών και των Ζαβογλείων αναχωρητών που υποστήριζαν το ιδεώδες της πλήρους ακτημοσύνης των μοναχών και των μοναστηριών. Αυτές οι τάσεις και αυτά τα πράγματα που η Εκκλησία τα έζησε αιώνες πριν, βλέπουμε ότι βγήκαν και σήμερα!
Έκανα αυτή την σύντομή Ιστορική διαδρομή γιατί είναι απαραίτητη για να μπορεί κάποιος να αποκτήσει άποψη για τα πράγματα (για περισσότερη μελέτη σας παραπέμπω στη μελέτη του καθηγητή Βλασίου Φειδά http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_history/contents.asp&main=ecclesia_history&file=monaxismos/stathmos_1.htm

Εγώ ένα ξέρω και αυτό διδάχτηκα! Ότι ο μοναχός δίνει τρεις βασικές υποσχέσεις : της Παρθενίας, της Υπακοής και της Ακτημοσύνης. Σαν μοναχοί λοιπόν είναι ακτήμονες! Σαν άνθρωποι όμως έχουν και αυτοί βιολογικές ανάγκες, πρέπει να τραφούν, πρέπει να ενδυθούν, να συντηρήσουν τα κτίσματα, σκεύη και αγιογραφίες, θέλουν να φιλοξενήσουν τους προσκυνητές! Όλα αυτά αν τα βάλει κάποιος κάτω θα δει ότι δεν είναι λίγα!Άρα οι μοναχοί είναι ακτήμονες, σαν μοναστήρια όμως έχουν περιουσιακά στοιχεία, έσοδα και έξοδα! Τα περιουσιακά στοιχεία επίσης που μπορεί να έχει ένα μοναστήρι είναι : α) από τα έσοδα από το κερί που ανάβουν οι προσκυνητές, β) από δωρεές Χριστιανών γ) Από επιχορηγήσεις είτε κρατικές είτε από ευρωπαϊκά προγράμματα, δ) Από τα περιουσιακά στοιχεία που είχαν οι άνθρωποι προτού γίνουν μοναχοί! Ως λαϊκοί ή δόκιμοι τα παραχωρούν στο μοναστήρι κτλ! Οπότε αντιλαμβάνεται κανείς πως γίνεται κάποιο μοναστήρι να κατέχει κτήματα ή ακίνητα κλτ, εκτός της περιοχής του . Για να πουλήσει οτιδήποτε όμως η νομοθεσία είναι σαφής, θέλει διαγωνισμούς , επιτροπές και γενικά διαφάνεια!
Αυτά τα παραπάνω είναι νομίζω κατανοητά και αποδεκτά και ο ιδανικός τρόπος που πρέπει να λειτουργούν τα πράγματα! Στην προκειμένη περίπτωσή όμως , με τα γεγονότα που όλοι πληροφορηθήκαμε τα πράγματα δεν έγιναν τόσο «νόμιμα», παρ’ όλη την «νομιμοφάνεια» που υπήρχε! Άλλο να έχεις γη (από όπου και να υπάρχει) και άλλο να την επενδύεις και να την μεταπουλάς κάνοντας μπίσνες και μάλιστα από Μοναστήρι του Αγίου Όρους που υποτίθεται είναι η παρακαταθήκη του Μοναχισμού! Υπήρχε ξεσηκωμός κατοίκων και μόνο γι΄ αυτό έπρεπε να ξεκαθαριστεί εντελώς, πριν γίνει οτιδήποτε! Ο Απόστολος Παύλος, λέει ότι «να μη φάω κρέας στον αιώνα αν είναι να σκανδαλίσω τον αδερφό μου»! Αυτοί γιατί βιάστηκαν να πουλήσουν; Δεν έβλεπαν την αγανάκτηση των «πιστών» κατοίκων; Έπρεπε να φτάσουν εδώ τα πράγματα; Έστω και σαν φιλανθρωπία δεν τα παραχωρούσαν; Το κυνήγι του κέρδους όμως...οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απληστία, αυτό δεν το γνώριζαν οι καθοδηγητές και εμπνευστές της πνευματικής ζωής, μοναχοί της συγκεκριμένης ζωής; Εκτός αν αυτοί (οι μοναχοί) ήταν η κορφή του παγόβουνου και από πίσω ήταν άλλοι...λαϊκοί πολιτικοί και λαϊκοί που φρόντισαν να μην είναι ορατοί για να μην έχουν και ευθύνες ...αυτό το ερευνά η δικαιοσύνη βέβαια και εμείς το περιμένουμε!
Η Εκκλησία όμως, όσο και να έχουν πέσει τα μέλη της σε ότι θέσεις ψηλές και αν κατέχουν σε αυτή, ξέρει να αποβάλλει αυτά που δεν την εκφράζουν, έχοντας όμως δικές της διαδικασίες και μηχανισμούς, όχι με κοσμικά και δημοσιογραφικά κριτήρια! Έτσι λειτουργεί αιώνες τώρα και πάντα έβγαινε νικήτρια από κάθε κρίση! Άλλωστε και η Ιερά Επιστασία που έβγαλε τα καταγγελθέντα πορίσματα, όσο και ο Ποιμενάρχης της περιοχής από το 2004 και τόσοι άλλοι κληρικοί που μίλησαν αυτοί τι ήταν; Δεν είναι εντός της Εκκλησίας;
Το θέμα βέβαια πείρε τόση έκταση, γιατί εξυπηρετεί και άλλες σκοπιμότητες, τόσο πολιτικές (η εκάστοτε αντιπολίτευση ωφελείται από την φθορά της εκάστοτε κυβέρνησης, τόσο αυτοί που καραδοκούν θέλοντας να αλλάξει η σχέση της Εκκλησίας με το κράτος...και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την δυσανασχέτηση του κόσμου, ξεχνώντας όμως ότι αυτά έγιναν από παρανομίες και όχι από εφαρμογές του νόμου! Όσοι είναι υποψιασμένοι καταλαβαίνουν ότι αυτός ο ντόρος κάποιους ζημιώνει και κάποιους εξυπηρετεί! Γι αυτό η λύση στο θέμα ήταν αυτό που είπε και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου : Να επιστραφούν όλα όσα δεν ανήκαν στη Μονή και ότι προήλθε από αγοροπωλησίες! Γιατί μερικοί το πήγαν παρακάτω και μιλάνε για φορολόγηση πλέον όλης της Εκκλησιαστικής περιουσίας, για χωρισμό Εκκλησίας Κράτους, για επαναψηλάφιση των τίτλων όλης της Εκκλησιαστικής περιουσίας; Αυτά υπάρχουν πάντα στο συρτάρι και απλά ψάχνονται οι αφορμές για να βγαίνουν στο προσκήνιο! Και ο Ηγούμενος Εφραίμ γι΄ αυτό θα μείνει στην ιστορία τελικά.....ότι έδωσε άλλη μια ζημιογόνα αφορμή σε αυτούς που τρίβουν τα χέρια τους εκμεταλλευόμενοι αυτή την κατάσταση ως βούτυρο στο ψωμί τους!
Βέβαια ο κόσμος ξέρει, ότι όλοι αυτοί «οι παραθυράκιδες των καναλιών» που φωνάζουν κατά της Μονής Βατοπαιδίου, δεν το κάνουν από αγάπη για την πατρίδα, για το δημόσιο καλό και για τον κόσμο που αγωνίζεται για την επιβίωσή του, αλλά γιατί δεν ήταν αυτοί που να αρπάξουν αυτές τις εκτάσεις, γιατί δεν ήταν αυτοί που δεν έβαλαν «το χεράκι τους στο μέλι», γιατί δεν ήταν αυτοί που δεν έχουν στην κατοχή τους αυτά τα «φιλέτα»! Εάν αυτοί είχαν εμπλοκή και έννομο συμφέρον, να είστε σίγουροι ότι αυτοί θα έκαναν τα πάντα....για να μη βγει τίποτα στο φως....να μη βγει τίποτα στην επιφάνεια!
Τέτοιους καταγγέλλοντες να τους βράσω....!!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί ,

Θέλω να εκφράσω και "ηλεκτρονικά" τις θερμές μου ευχαριστίες για την παρουσία σας στην εις Πρεσβύτερον Χειροτονία μου, τις προσευχές σας και γενικά για την αγάπη σας και τιε ευχές σας! Δεν έχω τίποτα άλλο να αντιπροσφέρω, παρά μόνο τις Ιερατικές μου ευχές και προσευχές προς στον Κύριό μας!

ο ελάχιστος των Πρεσβυτέρων

π. Αντώνιος Χρήστου

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ (ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ)
ΤΟΥ π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΕΙΣ ΤΟΝ Ι.Ν. KΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΟΥΛΑΣ(21/9/2008).


Σεβαστέ μου Γέροντα, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλε,
Σεβαστοί πατέρες, ευλογημένε του κυρίου Λαέ.

Βρίσκομαι και πάλι για δεύτερη φορά μπροστά του Ιερού θυσιαστηρίου , ενώπιον και εντός της θριαβεύουσας και στρατευομένης Εκκλησίας του Χριστού, για να εισαχθώ από των τιμίων χειρών σας, στο δεύτερο βαθμό του υψηλού υπουργήματος της Ιερωσύνης.
Πέρασαν δύο χρόνια και μισός μήνας Σεβασμιώτατε, από τότε που με εισαγάγετε στον ωκεανό της ειδικής χάρης της Ιερωσύνης και σήμερα θα με οδηγήσετε στα βάθη αυτού του ωκεανού, στο μυστήριο, στο θαύμα, σε χώρους που πραγματικά η κτιστή γλώσσα σε όσους την βιώνουν, αδυνατούν να περιγράψουν και να οριοθετήσουν.
Η πρώτη είσοδός μου στο βαθμό της Ιερωσύνης, έγινε την πανεφρόσυνη ημέρα της Μεταμορφώσεώς του Κυρίου μας. Πραγματικά και η δική μου ζωή, από τις καθημερινές και εξωτερικές συνήθειες, μέχρι και τις πιο βαθιές και καρδιακές, παρ’ όλες τις πτώσεις και αδυναμίες μου, την μεταμόρφωσαν, χάρις την καλή αλλοίωση Του Θεού. Σήμερα που λαμβάνεται χώρα η εις Πρεσβύτερον Χειροτονία μου, δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο ιδανική μέρα, από την Κυριακή μετά του Σταυρού, αφού είδη πρέπει ο προσωπικός μου Σταυρός να έχει σηκωθεί από την είσοδό μου στο Α΄ βαθμό της Ιερωσύνης και να πορεύομαι και εγώ ταπεινά, προς τον χώρο του δικού μου Γολγοθά, έχοντας συνείδηση ότι αυτός ο Σταυρός είναι το ζωηφόρο και παντοδύναμο όπλο κατά των δαιμόνων. Αυτός ο Σταυρός είναι το καύχημά μου και ο φάρος όπως στα πλοία, στην πορεία της ζωής μου, που μου δείχνει ότι η έπεται η Ανάσταση και ότι το λιμάνι της σωτηρίας στη Βασιλεία των Ουρανών πλησιάζει. Σταυρός λοιπόν, που σημαίνει άρνηση του προσωπικού θελήματος και ανέσεως, πίκρες, φουρτούνες και δοκιμασίες, αλλά επειδή έχει εξαγιασθεί από το αίμα του ίδιου του λυτρωτή Χριστού, σημαίνει και Ανάσταση, γλυκύτητα, σωτηρία, αναγέννηση και λύτρωση!
Πρεσβύτερος λοιπόν Θεία Χάριτι από σήμερα, αλλά και πάλι και για πάντα διάκονος της Εκκλησίας του Χριστού, που αυτό ερμηνεύεται και υλοποιείται στη πράξη σε δύο βασικούς άξονες : α) Ως Οικονόμος των σωστικών Μυστηρίων της Εκκλησίας και β) Ως Υπηρέτης του Ποιμνίου του Χριστού, αυτών που ονομάζει ο ίδιος ο Χριστός «των αδελφών μου των ελαχίστων». Γι ‘ αυτό άλλωστε υπάρχει το χάρισμα της Ιερωσύνης του Χριστού, για να κατεβαίνει ο Θεός στη γη και ν’ ανεβαίνει ο άνθρωπος στον ουρανό.
Είναι συνηθισμένο σε ανάλογους χειροτονητήριους λόγους, να τονίζεται η δυσκολία των καιρών και ειδικότερα η πνευματική κρίση της κοινωνίας μας και να συνδυάζεται με την μεταμορφωτική αποστολή της Ιερωσύνης, που καλείται ο νεοχειροτονούμενος να αναλάβει και να πραγματώσει. Αυτά είναι δεδομένα και για να μη μακροσκελίσω την ομιλία μου με γνωστά πράγματα, δεν θα τα επαναλάβω. Άλλωστε δε το θεωρώ σωστό να εξάρω εγώ ο τιποτένιος και ελάχιστος, το ύψος της Ιερωσύνης σε αδελφούς, κληρικούς και λαϊκούς, που τα ζουν και τα γνωρίζουν καλύτερα από εμένα.
Αυτό που θα ήθελα να τονίσω μόνο ιδιαίτερα, είναι η απαξίωση που υπάρχει για την Εκκλησία μας και τους λειτουργούς της ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Αυτά τα αναφέρω από την μικρή μου εμπειρία που βίωσα ως Διάκονος φέροντας το τίμιο ράσο των Κληρικών, καθώς δεν είναι λίγες φορές που χλευάστηκα, κοροϊδεύτηκα από νέους μόνο και μόνο επειδή πήγαινα το πρωί της Κυριακής στο Ναό για τη Θεία Λειτουργία, και αυτοί μόλις είχαν τελειώσει την νυκτερινή τους ολονύκτια διασκέδαση! Γεύτηκα την απαξίωση από ανθρώπους που συνάντησα στο δρόμο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς και το διαδίκτυο. Σε δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες της αστικής κοινωνίας που ζούμε, να μην σέβονται το σχήμα και να με αποκαλούν περιφρονητικά «Κύριο» και άλλες εμπειρίες που ο Ένας και μοναδικός Κύριος γνωρίζει!
Έχω γνώση πως ο σεβασμός εμπνέεται και δεν επιβάλλεται, αλλά αλήθεια : Πως από-ιεροποιήθηκε και αποξενώθηκε ο λαός μας από την Εκκλησία έτσι; Η ενότητα που είχε ο κλήρος και ο λαός εκτός από τον Ιερό Ναό και στην κοινωνία, πως διασπάστηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό; Βέβαια, τέτοια φαινόμενα έχουμε μάθει εμείς οι Κληρικοί από «άμβωνος» και «καθέδρας», να καταγγέλλουμε, αυτή την πραγματικά τραγική κατάσταση, με «φλογερά» και γεμάτα «στόμφο» κηρύγματα. Αλλά αναλογιστήκαμε ποτέ την ευθύνη που έχουμε; Κάναμε πραγματικά τον απολογισμό μας, εμείς οι κληρικοί της Εκκλησίας, γι΄ αυτή την κατάσταση; Κατηχήσαμε ποτέ το λαό μας όπως πρέπει και αρμόζει, πρώτα με την ζωή μας και μετά με τα λόγια μας; Όλη αυτή η κρίση, για εμένα αποτελεί μία πρόκληση και ένα στόχο, που φυσικά δεν θα είναι εφικτός από την αντικειμενική αναξιότητά μου και τις πενιχρές μου δυνάμεις, αλλά χάρης την προστασία του ίδιου δωροδότη, αλλά και απαξιωμένου από τους συγχρόνους του Χριστό, έχω πίστη και αισιοδοξία ότι στο τέλος θα τα μεταμορφώσει δι’ εμού, Αυτός ο νικητής και θριαμβευτής του κόσμου. Άλλωστε ο ίδιος το είχε πει και είναι καταγεγραμμένο στο Ιερό Του Ευαγγέλιο: «Αν σας μισεί ο κόσμος, να ξέρετε πως πριν από σας εμένα με έχει μισήσει. Αν ανήκατε στον κόσμο, τότε ο κόσμος θα σας αγαπούσε σαν κάτι δικό του. Επειδή όμως δεν ανήκετε στον κόσμο, αφού εγώ σας διάλεξα και σας ξεχώρισα από τον κόσμο, γι΄ αυτό σας μισεί ο κόσμος» (Ιων. 15, 18-19) και συνεχίζει παρακάτω : …Αν εμένα με καταδίωξαν, θα σας καταδιώξουν και εσάς, αν εφαρμόσουν τα λόγια μου θα εφαρμόσουν και τα δικά σας (Ιων. 15,20) . Λόγια τόσο προφητικά και ρεαλιστικά! Γι’ αυτό, χωρίς την άνωθεν βοήθεια και την εκ μέρος μου αγωνιστικότητα και εγρήγορση, είναι αδύνατον να σταθώ όρθιος και σταθερός, στη «στενή» και «τεθλιμμένη» οδό του κληρικού της κάθε εποχής και ιδιαιτέρως του σήμερα και του αβέβαιου αύριου.
Όμως από την στιγμή που είπα το «Ναι», στην κλίση και πρόσκληση του Κυρίου, ο κατάλογος του ανθρώπων «ως ορατά όργανά Του» που με ευεργετούν , με βοηθούν και με στηρίζουν, μακραίνει και μεγαλώνει συνεχώς. Ο Κύριος δεν με άφησε ούτε μια στιγμή μόνο κι αβοήθητο και γι΄ αυτό η ζωή μου αν και είναι δική Του, δεν αρκεί για να Τον ευχαριστώ και να Τον δοξολογώ στο βαθμό που η φιλανθρωπία Του με ευεργέτησε, ευεργετεί και θα συνεχίζει να με ευεργετεί.
Αυτή την φορά θα ξεκινήσω από εσάς πρώτα Σεβασμιώτατε, γιατί πολύ απλά είστε πρώτος γραμμένος σε αυτό τον κατάλογο και μάλιστα με χρυσά γράμματα! Εσείς με χειροτονήσατε Διάκονο, εσείς με χειροτονείτε σήμερα Ιερέα. Η ευγνωμοσύνη μου προς το Σεπτό πρόσωπό σας θα είναι ισόβια και αιώνια, όσο αναπνέω και κυλάει αίμα στις φλέβες μου. Για όλα αυτό το διάστημα που υπηρέτησα κοντά σας ως Διάκονος, ήταν μια περίοδος σταθμός για την ζωή μου και ίσως ως τώρα η πιο δημιουργική και σημαντική. Διδάχτηκα πολλά από εσάς, απέκτησα μοναδικές εμπειρίες, μοιράστηκα έστω και ένα μέρος από τον αγώνα σας που καθημερινά δίνετε για την πνευματική προκοπή και σωτηρία του ποιμνίου της Ιεράς μας Μητροπόλεως. Ευχαριστώ για την πατρική σας αγάπη, για τις πολύτιμες συμβουλές σας, που με ωρίμασαν πνευματικά. Θέλω επίσης να σας ζητήσω ταπεινά συγχώρεση για τα λάθη μου και τις παραλήψεις μου κατά την διάρκεια της διακονίας μου, που δυστυχώς δεν ήταν και λίγα. Γνωρίζω πως η αγάπη σας και η γλυκύτητα της ψυχή σας, τα παραβλέπουν όλα, δίνοντάς μου θάρρος και νέα ώθηση στην Ιερατική πλέον πορεία μου, που από σήμερα ξεκινάει. Δεν έχω κάτι αντάξιο των ευεργεσιών σας να σας αντιπροσφέρω. Υπόσχομαι μόνο να μην προδώσω τις προσδοκίες που έχετε προς το πρόσωπό μου και όταν θα έρχεται η ώρα σε κάθε Θ. Λειτουργία να λέμε : «Εν πρώτοις μνήσθητι κύριε του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών Παύλου…». θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και την ψυχή.
Μετά από εσάς τα βλέμματά μου στρέφονται για λίγο στη θριαβεύουσα Εκκλησία, μνημονεύοντας τρία αγαπημένα, ανεπανάληπτα και αξεπέραστα για εμένα πρόσωπα. Τον Μακαριστό πλέον από το 2006 πνευματικό μου πατέρα Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Νταβέλο. Αναγνωρίζω πως δεν αρκέστηκε στη συμμαρτυρία, για να εισαχθώ στο Κλήρο, αλλά οι πνευματικές του συμβουλές, η ιερατική του πραότητα και αξιοσύνη του, μου είναι πολύτιμη παρακαταθήκη για όλη την πνευματική μου πορεία! Τον μνημονεύω πάντα και του χρωστώ σχεδόν τα πάντα! Οι δύο ιερατικές στολές που μου χάρισε, κατά την τελευταία εξομολόγησή μου, θα είναι το στολίδι που θα μας συνδέει. Επίσης η αγαπημένη του σύντροφος της ζωής του και σεβαστή μου πρεσβυτέρα Μαρία, πάντα κατά την συναναστροφή μου μαζί της, θα μου θυμίζουν και την δική μας μοναδική συναναστροφή.
Δίπλα στον πατέρα Γεώργιο, έχω την πεποίθηση πως στην πανεφρόσυνη για εμένα αυτή ημέρα, των πλαισιώνουν ο κατά σάρκα πατέρα μου Δημήτριος και το παιδί του και κατά σάρκα αδελφός μου Κυριάκος. Είναι και οι δύο σωματικά απών, αλλά πνευματικά πάντα παρόν μέσω της προσευχής, παρόν ως μερίδες υπέρ αναπαύσεως εντός του Ιερού Δισκαρίου, αλλά και σε κάθε ανάμνηση και θύμησή τους, που με συνοδεύουν σε κάθε βήμα της ζωής μου. Ο Θεός τους κάλεσε κοντά Του ανθρωπίνως νωρίς, μα ήταν αιτία να με διδάξουν για το σύντομο και εφήμερο αυτής της ζωής. Αν αξιώνομαι να βρίσκομαι ανάμεσά σας από αυτή την θέση, γνωρίζω και αναγνωρίζω πως οφείλεται στην προσευχή και των τριών προμνημονευθεύντων προσώπων. Ας είναι αιωνία τους η μνήμη, θα εύχομαι και θα προσεύχομαι πάντα γι΄ αυτή, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Επιστρέφω ξανά στους ζώντες και ταπεινά ευχαριστώ όλους τους Αγίους Πατέρες της Ιεράς μας Μητροπόλεως, που μου στάθηκαν «ως αδελφό» προς «αδελφό» στην διάρκεια της Διακονίας μου. Ευχαριστώ τον Πρωτοσύγκελο μας π. Αλέξιο Ψωΐνο για την αμέριστη συμπαράσταση που μου παρείχε. Τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο π. Στέφανο Σουλιμιώτη για την πνευματική ενίσχυσή του. Τους πατέρες που διακονούν στα Γραφεία της Ιεράς μας Μητροπόλεως π. Γεώργιο Ατζουλάτο, π. Σωτήριο Θωμόπουλο, π. Κωνσταντίνο Βαρθολομαίο, π. Γεώργιο Φειδόπουλο και τους υπόλοιπους λαϊκούς υπαλλήλους ιδιαιτέρως ευχαριστώ, για τους λόγους που γνωρίζει ο Κύριος, για τον κάθε ένα.
Τον νέο μου πνευματικό πατέρα και εφημέριο του Αγίου Παντελεήμονος Ασκληπιείου Νοσοκομείου Βούλας π. Κωνσταντίνο Μαλτέζο, θερμά ευχαριστώ. Με ανέλαβε από τις πρώτες εβδομάδες που χειροτονήθηκα Διάκονος μέχρι σήμερα και στο πρόσωπό μου, είδε το παιδί του που ο Θεός κάλεσε κοντά Του, τον αγαπημένο του και αγαπημένο σε όσους, τον γνώρισαν Βασίλη. Με αγκάλιασε και με φρόντισε σαν να είχε αυτόν. Κατά την ώρα της Ιεράς Εξομολογήσεως με υπομονή ακούει τις πτώσεις μου, τα λάθη μου, τους λογισμούς και τους πειρασμούς μου και με θεραπεύει και με καθοδηγεί, με τις εύστοχες γεμάτες διάκριση και ιερατικής εμπειρίας συμβουλές του. Στο Νοσοκομείο που διακονεί καθώς και στο ΠΙΚΠΑ με εισήγαγε και μου έδειξε εμπράκτως τι σημαίνει ποιμαντικό έργο και προσφορά προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Κοντά του νοιώθω ασφάλεια και πνευματική σιγουριά και θα τον παρακαλέσω να συνεχίζει να μου την μεταδίδει όσο μπορεί.
Στους Σεβαστούς μου εν ενεργεία πατέρες και από σήμερα συνεφημερίους του Ιερού Ναού μας Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, π. Σπυρίδωνα Αρβανίτη και π. Αλέξιο Φωτόπουλο θερμά ευχαριστώ, αν και η λέξη, μου φαίνεται φτωχή για να εκφράσουν πραγματικά αυτό που θέλω και πρέπει να τους εκφράσω. Με δέχτηκαν με μεγάλη χαρά, με ονόμασαν και με κατέστησαν αδελφό τους, έγιναν για εμένα έμπρακτα παραδείγματα τόσο από το θέση του Διακόνου όσο και από αύριο στα πρώτα Ιερατικά μου βήματα που και οι δύο τους θα με κρατούν χέρι χέρι και θα με συνοδεύουν μαζί. Η συνεργασία μας ανθρωπίνως ήταν και θα είναι άριστη. Να με συγχωρούν για τυχόν λάθη και παραλήψεις μου, αν και γνωρίζω πως και μόνο ότι το αναφέρω, πιθανόν να τους στεναχωρεί, αφού από τη καλή τους καρδιά, ήδη με έχουν συγχωρέσει από το επόμενο κι όλας λεπτό. Πλέον όπως και ο Τριαδικός Θεός έχει τρεις υποστάσεις αλλά στην ουσία είναι Ένας έτσι και εμείς εις τύπον της Θεότητος, είμαστε τρεις με την ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς μας, τα πιθανά τάλαντα και χαρίσματά, αλλά και οι τρεις θα εκφράζουμε σ’αυτή την Ενορία, την μία Ιερωσύνη του Χριστού, που από κοινού μετέχουμε! Αυτό σημαίνει ενότητα πραγματική που θα μας προστατεύσει από πιθανούς κινδύνους και πειρασμούς της διακρίσεως (με την κακή έννοια) ή της προσωποληψίας. Ότι καλό αξιωθούμε να κάνει κάποιος από εμάς, θα το μοιραζόμαστε συλλογικά και οι τρεις για να αυξάνεται προς δόξα Θεού και ότι κακό πιθανόν κάνει κάποιος θα βαραίνει επίσης και τους τρεις για να μειώνεται, ελαφραίνει και εξαφανίζεται. Αυτό θα μας αποτρέψει και προστατεύσει, από μάταιους και ψυχοφθόρους ανταγωνισμούς και από, μη γένοιτο, «εξωτερικά» ή «εσωτερικά» "πισωμαχαιρώματα" που δεν έπρεπε, αλλά δυστυχώς συμβαίνουν πειρασμικά συχνά, μεταξύ Ιερέων ή λαϊκών προς Ιερέων, εντός της Εκκλησίας.
Στους Σεβαστούς μου πρεσβυτέρους και στην ηλικία και στην ιδιότητα π. Ιωάννη Αρβανίτη, π. Μιχαήλ Περδικάκη, π. Κωνσταντίνο Τσάμη και π. Σταμάτιο Σκλήρη ένα υιικό ευχαριστώ! Πραγματικά αισθάνομαι πολύ ευλογημένος από τον Κύριο, γιατί δεν υπάρχει ιδανικότερο ξεκίνημα στην Ιερωσύνη κοντά στην μαθητεία και την συναναστροφή με αυτούς τους κληρικούς. Με στηρίζουν με πολλούς τρόπους και εγώ σαν αντίδωρο θα τους μνημονεύω υπέρ υγείας πάντα. Κλείνω τις ευχαριστίες μου στους Κληρικούς αφού μνημονεύσω όσους με τιμούν με την παρουσία τους σήμερα μαζί με τον νέο διάκονο της Μητροπόλεώς μας π. Νεκτάριο Γεωργίου, αλλά και τους σωματικά απών αλλά νοερά παρόν γνωστούς μου σε όλες τις Μητροπόλεις της Ελλάδος Κληρικούς, που ξέρω πως προσεύχονται για εμένα ιδιαιτέρως σήμερα.
Στην αγαπημένη μου μητέρα Φανή, στα κατά σάρκα αδέρφια μου, στις αναδόχους μου Σοφία και Ελένη, αλλά και τους νέους μου γονείς από την μεριά της συζύγου μου Λεωνίδα και Σοφία εκφράζω την παντοτινή ευγνωμοσύνη μου για την στήριξη και υποστήριξή τους σε αυτή μου την απόφαση και πορεία μου. Αν αναλογιστούμε την έλλειψη ιερέων και το εχθρικό κλίμα που αντιμετωπίζουν πολλές φορές αρκετοί υποψήφιοι από τα ίδια τους τα οικογενειακά περιβάλλοντα, καταλαβαίνει κανείς πόσο πολύτιμο θησαυρό είχα την ευλογία να κατέχω και ανήκω! Είναι υπερήφανοι για εμένα και εγώ καυχώμαι εν Κυρίω γι’ αυτούς! Ας τους έχει ο Θεός καλά!
Στον Σίμωνα Κηρυναίο της ζωής μου στην Διακονική και τώρα Ιερατική μου πορεία σύζυγό μου και από σήμερα Πρεσβυτέρα Ελπίδα, εκφράζω την αγάπη μου και την αφοσίωσή μου, κάτι που και αυτή το εκφράζει έμπρακτα στην πράξη! Δεν υπάρχει πρωινό που να μην με βοήθησε στην προετοιμασία για να προσέλθω στον Οίκο του Θεού ή τα Γραφεία της Μητροπόλεως. Βραδινό που να μη με φρόντισε από τον κόπο της ημέρας, δυσκολία που να μη στήριξε και να μου κράτησε το χέρι και γενικά να φροντίζει για την οικογενειακή μας στέγη και γαλήνη! Ξέρει πως η αφοσίωσή μου στην αποστολή που αναλαμβάνω, ίσως περιορίσω κάπως παρά την θέλησή μου, τα οικογενειακά μου καθήκοντα, αλλά όχι μόνο δεν την πειράζει, αλλά φροντίζει με την παρουσία της να με ενισχύει και να με ενδυναμώνει στην δική μου αποστολή! Πραγματικά σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας και την ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτό.
Για όσους ήρθαν, με τίμησαν με την παρουσία τους, με ενίσχυσαν με την προσευχή τους από μακριά από πολλά μέρη της Ελλάδας, της ιδιαίτερης πατρίδας μου και από όλες τις περιοχές της Αττικής φίλους και συγγενείς θερμά και καρδιακά τους ευχαριστώ. Αν και δεν είμαστε σωματικά πλέον μαζί τον υπόλοιπο χρόνο, πάντα υπάρχει πνευματικός σύνδεσμος σε κάθε Θ. Λειτουργία που στην ουσία μας κάνει σαν να μην αποχωριστήκαμε ποτέ. Οι ευχαριστίες μου απευθύνονται και σ΄ όλους εκείνους που δεν μπόρεσαν για προσωπικούς και αντικειμενικούς λόγους να βρίσκονται μαζί μου, στην ανεπανάληπτη και μοναδική αυτή στιγμή της ζωής μου. Τους δασκάλους και τους καθηγητές μου όλων των βαθμίδων και τομέων, επίσης θερμά ευχαριστώ.
Τέλος ιδιαιτέρως θέλω να απευθυνθώ στους Ενορίτες της Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας που από σήμερα θα είμαι και εγώ ένας από τους Ιερείς τους. Από την πρώτη στιγμή με δέχτηκαν και με αποδέχτηκαν με χαρά και αγάπη! Με έκαναν να αισθάνομαι άνετα και οικεία στο στάδιο προσαρμογής μου και της παραμονής μου αυτά τα δύο και πλέον χρόνια. Έκφρασαν την επιθυμία τους και την υποστήριξή τους να συνεχίσω σ’ αυτή την Ενορία και μάλιστα εδώ και ένα χρόνο αρκετοί από αυτούς μου πρόσφεραν την Ιερατική στολή της χειροτονίας μου που με κοσμεί αυτή τη στιγμή! Θερμά τους ευχαριστώ και τους παρακαλώ για την συνέχιση της προσευχής και στήριξή τους. Δεν θα κάνω προγραμματικές δηλώσεις και δεν θα δώσω υποσχέσεις που στην πράξη δεν θα μπορέσω να τις υλοποιήσω, αυτά τα συνηθίζουν οι πολιτικοί άλλωστε και δεν έχουν σχέση με το ορθόδοξο Εκκλησιαστικό φρόνημα . Ένα είναι σίγουρο, όσα χρόνια ο Θεός με αξιώσει να υπηρετώ και να είμαι κομμάτι αυτής της Ενορίας, θα δώσω το 100% του εαυτού μου και ελπίζω να μην προδώσω τις προσδοκίες και τις ελπίδες των ενοριτών της. Ο Νεανικός τομέας ιδιαιτέρως που έχω την ευθύνη και η παρουσία της ηλεκτρονικής σελίδας της Ενορίας μας στο διαδίκτυο, θα συνεχίζουν η φροντίδα και η βελτίωσή τους, νυχθημερόν να με απασχολεί. Βέβαια για την καλυτέρευσή τους, θα χρειαστεί την συνεργασία και την συνδρομή όλων: συνεφημερίων, εκκλησιαστικών επιτροπών, στελεχών και ενοριτών του Ιερού Ναού μας, αλλιώς τα πράγματα θα είμαι μονοδιάστατα και θα οδεύουν προς την δυσλειτουργία και αποτυχία. Όμως γνωρίζω ότι την έχω και γι΄ αυτό αισιοδοξώ και οραματίζομαι καλύτερες μέρες.
Πριν κλείσω αυτή την ομιλία θέλω να σταθώ στο πατερικό λόγο που λέει : «Αν ο Ιερέας γνώριζε τι κάνει μέσα στο Ιερό Βήμα κατά τη Θεία Λειτουργία θα πέθαινε από το φόβο του» . Δοξάζω και ευχαριστώ τον Θεό , γιατί με κρατά κι εμένα σε μια τέτοια άγνοια. Γιατί αλλιώς πως θα τολμούσα να προσερχόμουν για να δεχθώ αυτό το δώρο;
Κλείνοντας επικαλούμαι τις πρεσβείες της Παναγίας μας, που εντός του Ιερού Ναού της χειροτονούμε Ιερέας και στον Ναό της θα ασκείται αυτή η Διακονία μου. Τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας, να με σώζει με την δύναμή Του και να μην είναι βαρύτερος από όσο οι ώμοι μου μπορούν να σηκώσουν. Τον Προφήτη Ιωνά που την μνήμη του τιμούμε σήμερα, να πρεσβεύει και να με αξιώνει να διασώζομαι όπως αυτός, από τις παρακοή στο θέλημα του Θεού. Τον προστάτη Άγιό μου, που αναξίως φέρω το όνομά του Μέγα Αντώνιο, να έχω την ασκητικότητά του, την διάκριση και την απλοϊκή σοφία του. Τον Άγιο και ιαματικό Παντελεήμονα και Άγιο Στυλιανό τον Παφλαγόνα, που αποτελούν τους Αγίους των δύο παρεκκλησίων της Ενορίας μας, εντός των Ιδρυμάτων του Ασκληπιείου και του ΠΙΚΠΑ. Ο μεν πρώτος να μου μεταδίδει το μαρτυρικό φρόνημα για τον Κύριο και να με αποτρέπει από τον πειρασμό του χρήματος καθώς ήταν και έζησε ως Ανάργυρος. Ο δε δεύτερο να μου μεταδίδει την ελεημοσύνη του και να είμαι και εγώ προστάτης των παιδιών και γενικά της Νεότητας με τη ζωή μου.
Βάζω μετάνοια και ζητώ την συγχώρεση και την προσευχή όλων στην φοβερή και φρικτή αυτή στιγμή. Ευχηθείτε η Θ. Χάρη που θεραπεύει τις αδυναμίες και αναπληρώνει ότι λείπει από την ανθρώπινη ψυχή, να με επιστρέψει κοντά σας αλλαγμένο, αναγεννημένο, γνήσιο Ιερέα του Χριστού, προς δόξα της Εκκλησίας Του, των αγιασμό των πιστών και της ταλαίπωρης ψυχής μου. Αμήν.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΜΟΥ

ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ
Α Ν Τ Ω Ν Ι Ο Σ Χ Ρ Η Σ Τ Ο Υ
Blog : http://axrhstou.blogspot.com/ email: axrhstou@hotmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ




Την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας (Βασιλέως Παύλου 2, απέναντι από το Ασκληπιείο Νοσοκομείο Βούλας), θα προεξάρχει στην Θ. Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης & Βάρης κ. Παύλος. Κατά την διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, θα τελεσθεί, η εις Πρεσβύτερον χειροτονία μου.
Παρακαλώ θερμά, όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς που διαβάζουν αυτήν την πρόσκληση, να προσευχηθούν ιδιαιτέρως στον Τριαδικό μας Θεό για την ελαχιστότητά μου και αν είναι δυνατόν να με τιμήσουν με την συμμετοχή τους και την παρουσία τους στο Μυστήριο της Χειροτονίας.

Με αισθήματα ευγνωμοσύνης και αγάπης,


Ιεροδιάκονος Αντώνιος Χρήστου

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΚΕΡΚΥΡΑ!

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΚΕΡΚΥΡΑ!ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ! ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ! ΗΡΘΑ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΛΙΓΑΚΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ....! ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ! Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Υ.Γ. ΑΝΑΨΑ ΚΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ! ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!

Η 5Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΩΝ "ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ" με τον Διάκονο Αντώνιο Χρήστου.

http://radiobubble.gr/el/audio/1673/5 59:51 minutes (13.7 MB)

Σε αυτή την Εκπομπή, ολοκληρώνουμε την ανάλυση και του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα! Ακούγονται μάλιστα όλα τα ψαλτικά μέρη από αυτή την Ιερά Ακολουθία!

Η 4Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΩΝ "ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ" με τον Διάκονο Αντώνιο Χρήστου.

http://radiobubble.gr/el/audio/1668/4
Σε αυτή την Εκπομπή, αναλύουμε τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας μας! Αρχίζουμε από την 1η μέχρι την 6η Ωδή και φυσικά ακούγονται όλα τα ψαλτικά από αυτό το μέρος της Ιεράς Ακολουθίας!

Ιατρική και πνευματική υγεία.

Πως θα σας φαινόταν , αν κάποιος αμφισβητούσε τα φυσιολογικά όρια της πίεσης ή του ζαχάρου; Αν κάποιος έλεγε ότι είναι φυσιολογικό να ξεπερνάει η χοληστερίνη στο αίμα το 150; Το ουρικό οξύ τα 7; Αν μάλιστα εκτός από το να τα αμφισβητούσε, τα εφάρμοζε και στον οργανισμό του, με τις συνέπειές του να είναι αργές μεν, αλλά εμφανείς στο πέρασμα του χρόνου, με αποτέλεσμα την σαφής επιδείνωση της υγείας του; Έναν τέτοιο άνθρωπο λοιπόν, σίγουρα όλοι θα τον περάσουν για τρελό ή στην καλύτερη περίπτωση θα τον χαρακτηρίζαμε ότι εκούσια εθελοτυφλεί!
Η ιατρική λοιπόν γι΄ αυτό υπάρχει, εκτός από το να μας θεραπεύει από τις ασθένειες, υπάρχει για να μας οριοθετεί το σωστό και φυσιολογικό και να μας υποδεικνύει το το λάθος και το ζημιογόνο! Ως γνωστό η πρόληψη είναι καλύτερη από την θεραπεία! Όλοι κάνουμε καταχρήσεις και επιβαρύνουμε την υγεία μας (παχυσαρκία, διαβήτης, ζάχαρο κτλ). Όλοι έχουμε το μέτρο όμως και γνωρίζουμε ότι κάνουμε κατάχρηση και παρεκλείνουμε του φυσιολογικού! Δεν παρουσιάζουμε ποτέ το βλαβερό και ανθυγιεινό ως υγεία!

Αφού αυτά ισχύουν για την σωματική μας υγεία, γιατί να μην ισχύουν και για την πνευματική; Όλοι οι άνθρωποι λίγο πολύ, αναγνωρίζουν ότι αποτελούνται από δύο συστατικά και από ψυχή και από σώμα! Αυτά τα δύο έχουν άρρηκτη σχέση και αρμονία που μόνο ο βιολογικός θάνατος μπορεί να τα χωρίσει και αυτό για όσους πιστεύουν στον Χριστό, μόνο προσωρινά....! Όπως το σώμα λοιπόν έχει ανάγκες (να τραφεί, να πλυθεί, να αναπαυθεί), έτσι αντίστοιχα και η ψυχή μας, έχει ανάγκη «τροφής», «πλυσίματος», «αναπαύσεως»! Επίσης και η ψυχή μας έχει υγεία και αρρώστια, καθώς αποτελεί αντικείμενο που ερευνούν οι ψυχολόγοι και κυρίως οι ψυχοθεραπευτές (για τους επιστημονικά καταρτισμένους μιλώ και όχι για κάποιους επιτηδείους απατεώνες). Στο άρθρο αυτό όμως θα ασχοληθώ βαθύτερα, μιλώντας την ψυχή ως καρδιά που είναι η βάση της πνευματικής ζωής και ασχολείται η Εκκλησία για την σωτηρία της!
Στην πνευματική ζωή λοιπόν, τροφή της ψυχής είναι η Θεία Κοινωνία, το πλύσιμο της είναι η Ιερά Εξομολόγηση, η ανάπαυσή της, είναι η ανάγνωση της Αγίας Γραφής, η Προσευχή και η συμμετοχή στην Μυστηριακή και λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας! Όταν δεν συμβαίνουν αυτά, τότε ο άνθρωπος φθείρει την πνευματική του υγεία, καθώς αποσυνδέεται από τον Θεό (η ψυχή είναι το κατοικητήριό του στον άνθρωπο) και τότε αρχίζει η φθορά και η αμαρτία στον άνθρωπο! Τότε ο η ψυχή εκπίπτει από τις φυσιολογικές προδιαγραφές της, αρχίζουν πλέον να σκηνώνουν μέσα οι αμαρτίες και τα πάθη και σε συνδυασμό με την μη συμμετοχή στην Θεία Κοινωνία, εξομολόγηση, Προσευχή και μυστηριακή ζωή (τα πολεμικά εφόδια του ανθρώπου) έχει ως αποτέλεσμα να έρχεται η πνευματική αρρώστια και σιγά σιγά ο πνευματικός θάνατος! Έτσι ο άνθρωπος βιολογικά ζει, αλλά πνευματικά είναι άρρωστος και όταν συνεχιστεί για χρόνια τότε είναι πνευματικά νεκρός! Επίσης πολλές σωματικές ασθένειες έχουν πνευματικές αιτίες γι΄ αυτό ο Χριστός πριν ενεργήσει θαυματουργικά σε κάποιο άρρωστο, πρώτα ενεργούσε θεραπευτικά στην ψυχή του ασθενούς, συγχωρώντας πρώτα τις αμαρτίες του!
Να πει κάποιος και πως φαίνεται η πνευματική αρρώστια ή ο πνευματικός θάνατος στη ζωή μας ; Πρέπει κάτι να είναι πιο χειροπιασιαστό για να πιστέψω...! Μα όλα αυτά τα στραβά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας και στον κόσμο τι είναι; Οι φόνοι, οι κλοπές, η εκμετάλλευση, η πορνεία, το οικολογικό πρόβλημα κλτ, είναι αποδείξεις του πνευματικού θανάτου! Το σώμα όταν πεθαίνει έχει κάποιες συνέπειες σταδιακά, αυτό που ονομάζουμε αποσύνθεση! Έτσι και στην ψυχή μας, αυτά τα έργα και αυτή η δυσωδία των έργων μας, είναι η πνευματική αποσύνθεσή μας!
Ο Κόσμος πιστεύει, ότι με περισσότερους αστυνομικούς και με περισσότερες ποινές, θα αποτρέψει τα εγκλήματα και τις αδικίες στην κοινωνία και θα διορθωθεί το κακό! Ο Κόσμος πιστεύει ότι με κατανάλωση λιγότερης ενέργειας θα σωθεί ο πλανήτης! Ο Κόσμος πιστεύει ότι χωρίς ικανοποιώντας μόνο τις σωματικές του ανάγκες, με την συσσώρευση του πλούτου θα είναι ευτυχισμένος! Ο Κόσμος πιστεύει ότι δεν υπάρχει Θεός και άρα είναι ελεύθερος να κάνει ότι κάνει αλλά και χωρίς συνέπειες(η ελευθερία ισχύει άλλα η κακή χρήση της έχει συνέπειες)! Ο Κόσμος πιστεύει ότι με την αμφισβήτηση, αφού δεν είναι άμεσα ορατά όλα τα παραπάνω δεν υπάρχουν και είναι δόγματα κάποιων συμφεροντολόγων "παπάδων",που θέλουν να επιβληθούν και να χειραγωγήσουν τον κόσμο και τόσα άλλα....! Αυτά όμως είναι το δέντρο και χάνει το δάσος! Είναι ασπριρίνες για το καρκίνο!

Η ιατρική είναι μία, παρόλο που μας έχουν κατακλύσει ένα σωρό εναλλακτικές ιατρικές που ζητούν και οικειοποιούνται την αυθεντία της και την αποτελεσματικότητά της! Έτσι και εδώ υπάρχουν πολλές θρησκείες μία είναι η αλήθεια και η αυθεντική και δεν είναι άλλη από την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία και πίστη! Εμείς οι Έλληνες δυστυχώς δεν την εκτιμούμε όπως δεν εκτιμούμε και την υγειανή μεσογειακή κουζίνα και πλακωθήκαμε στα ξενόφερτα fast-food! Είναι ίσως γευστικότερα και πιο δελεαστικά, αλλά διατροφικά ζημειογόνα! Έτσι και οι άλλες θρησκείες και φιλοσοφίες, μας κατακλύζουν και είναι δελεαστικές όχι όμως οφέλιμες και αληθινές!
Όποιος θέλει λοιπόν να επιλέξει την αρρώστια και το πάθος είναι ελεύθερος...μη καταγγέλλει όμως την Υγεία ως ανύπαρκτη....και την αυθεντική ζωή ως αρρώστια...! Οι καπνιστές γνωρίζουν ότι φθείρουν την υγεία τους, αλλά καπνίζουν, αυτό κάνουν και όσοι επιλέξουν να μην ακολουθήσουν τον Χριστό όμως η Εκκλησία πάντα στοργικά από ενδιαφέρον σαν την σαρκική μας μητέρα, θα μας ενημερώνει.: Ότι αυτή η επιλογή βλάπτει σοβαρά την υγεία...και ας ειρωνεύονται κάποιοι και ας την θεωρούν γραφική! Αυτός που θα σου προσφέρει «αρρώστια» τον αισθάνεσαι φίλο σου.....ενώ αυτός που σου προσφέρει «θεραπεία», τον αισθάνεσαι...εχθρό ή ψέμα; Αυτή η σύγχυση που υπάρχει στην εποχή μας, αυτό κάνει αντιστρέφει το σωστό από το λάθος και τα ονομάζει αντίστροφα! Ας είμαστε υποψιασμένοι τουλάχιστον.....!

Διάκονος Αντώνιος Χρήστου

Η 3Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΩΝ "ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ"

Η 3Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΩΝ "ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ" με τον Διάκονο Αντώνιο Χρήστου.

Το Audio καταχωρήθηκε. http://radiobubble.gr/el/audio/1649/3

Πεμ, 07/08/2008 - 23:40 — axrhstou
61:43 minutes (14.12 MB)

Σε αυτή την Εκπομπή, ολοκληρώνουμε την ανάλυση του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα! Μάλιστα ακούγονται ὀλα ψαλτικά από την Ιερά Ακολουθία!
Άδεια: http://radiobubble.gr/el/audio/1649/3

Διάκονος Αντώνιος Χρήστου, Εκκλησιαστικά, Θεολογικές Αναλύσεις

Η 2Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΩΝ "ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ" με τον Διάκονο Αντώνιο Χρήστου.
http://radiobubble.gr/el/audio/1644/2

Τετ, 06/08/2008 - 01:07 — axrhstou
59:49 minutes (13.69 MB)Η 2Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΩΝ "ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ" με τον Διάκονο Αντώνιο Χρήστου. Σε αυτή την Εκπομπή, αναλύουμε μέχρι την 6η Ωδή τον Μικρό Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας μας! Μάλιστα ακούγονται και ψαλτικά αποσπάσματα από αυτόν!
Άδεια:
Μόνο για ακρόαση ή θέαση. http://radiobubble.gr/el/audio/1644/2

Σύντομος σχολιασμός για το θέμα των Θρησκευτικών στα Σχολεία!

Το καλοκαίρι για τους περισσότερους σημαίνει μήνας διακοπών, ξενοιασιάς και γενικότερα πιο χαμηλοί ρυθμοί στην καθημερινότητά μας, σε σχέση με τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου!
Για το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων όμως πάει αντίθετα σε αυτή την αντίληψη! Δουλεύει πυρετωδώς!!! Στην αρχή φρόντισε να αναγνωρίσει και να εξισώσει τα ξένα ΙΕΚ και κολλέγια με τα Ελληνικά, δίνοντας τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα! και 2ο Φρόντισε να κάνει την σπουδαία «μεταρρύθμιση» στο μάθημα των θρησκευτικών, αφού πλέον ο κάθε ένας ή ο γονιός ενός ανηλίκου, μπορεί με μια απλή δήλωση να εξαιρείται από το μάθημα, χωρίς να αιτιολογεί το λόγο, αφού κάτι τέτοιο θεωρήθηκε προσωπικό δεδομένο! Όλα αυτά εν μέσω καλοκαιριού, που ο περισσότερος κόσμος είναι στην παραλία ή ετοιμάζεται να πάει, για να περάσει τα δύο παραπάνω θέματα όσο το δυνατόν πιο μαλακά, χωρίς αντιδράσεις από τους θιγόμενους!
Ο σχολιασμός μου θα επικεντρωθεί στο δεύτερο θέμα (όπως γράφει και ο τίτλος) αφού ως κληρικός και πτυχιούχος Θεολόγος, είναι στα άμεσα ενδιαφέροντά μου και κάπως, τα ξέρω «από μέσα» τα πράγματα :

Το θέμα καταρχήν είναι πολύ παλιό! Από τον καιρό του Μεσαίωνα η Εκκλησία στη Δύση είχε στα χέρια της, την περισσότερη οργανωμένη εκπαίδευση! Το μάθημα των θρησκευτικών δέσποζε έναντι των άλλων μαθημάτων, αφού τότε οι περισσότερες επιστήμες (ψυχολογία, βιολογία, φυσική, κοινωνιολογία κτλ) δεν είχαν καν ανακαλυφθεί ή δεν είχαν συστηματοποιηθεί κάτω από την αντίδραση και τον πόλεμο της Δυτικής Εκκλησίας! Σιγά σιγά τα πράγματα άλλαξαν, ήρθε η Αναγέννηση ήρθε ο Διαφωτισμός (Σκέφτομαι άρα υπάρχω του Καρτέσιου κτλ) όπου η λογική, όρθωσε το ανάστημά της στην πίστη και μάλιστα την αμφισβήτησε έντονα! Θα λέγαμε ότι ο Ορθολογισμός πήρε το αίμα του πίσω από την από την Εκκλησία και τη Θρησκεία γενικότερα. Η Εκκλησία ως αντίσταση προσπάθησε για να διατηρήσει τα κεκτημένα προσφέροντας την γνωστή συντήρηση και τον σκοταδισμό της αμαυρώνοντας παρά υπερασπίζοντας στην ουσία την πίστη! Μετά όμως τους 2 Παγκόσμιους πολέμους, και την τεχνολογία όχι να υπηρετεί την καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου (όπως πίστευαν), αλλά να χρησιμοποιείται για να την σκοτώνει γρηγορότερα και περισσότερο, ο κόσμος κατάλαβε ότι επιστήμη χωρίς ηθική πάλι είναι το άλλο άκρο! Έτσι Αυτά τα δύο (πίστη και λογική) πέρασαν πολλές περιπέτειες και στάδια μέχρι και εξισορρόπησαν, τουλάχιστον στα χαρτιά και την θεωρεία στα νεότερα χρόνια και έπαψαν την πολεμική μαζί τους, αφού ουσιαστικά αποτελούν την ίδια όψη του ίδιου νομίσματος για να έχουμε πλήρη εικόνα των πραγμάτων! Αυτά για μια γενικότερη θεώρηση!
Στην Ελλάδα τώρα από το νέο Ελληνικό κράτος και μετά, το μάθημα των θρησκευτικών ήταν αναπόσπαστο στην εκπαίδευση του Έλληνα, τόσο γιατί αναγνώρισε την προσφορά της Εκκλησίας στον καιρό της δουλείας και τον ρόλο της στην επανάσταση, αλλά κυρίως γιατί στην Ορθόδοξη ανατολή, δεν είχαμε τις ακρότητες και τον σκοταδισμό του δυτικού μεσαίωνα! Η Ορθοδοξία πάντα είχε την διάκριση μεταξύ της επιστήμης που εξηγεί το επιστητό και της πίστης που είναι η αποκάλυψη του υπεραισθητού του Θεού στον κόσμο και στην ιστορία! Όπου παρατηρήθηκαν μεμονωμένα γεγονότα στον Ορθόδοξο Ελλαδικό χώρο με ακρότητες, ήταν λόγω των Δυτικών επιδράσεων...καθώς στο πρώτο Ελληνικό κράτος είχαμε τον Όθωνα (Βασιλιά Βαυαρό Καθολικό) και Υπουργό για την θρησκεία των Μάουερ, έναν Προτεστάντη! Αντιλαμβάνεσθε το τερατούργημα να υπάρχει ορθόδοξο ποίμνιο και Κεφαλή της Εκκλησίας να είναι (κατά τα πρότυπα της Αγγλίας) ο Καθολικός Βασιλιάς και όργανο του και αντικαταστάτης του ο προτεστάντης Υπουργός του!
Η Θεολογική σχολή ήταν μία από τις 6 του πρώτου Πανεπιστημίου και γενικά ήταν ισόκυρο μάθημα μαζί με τα άλλα, στα σχολεία κάθε βαθμίδας! Βέβαια ο υποχρεωτικός Εκκλησιασμός των Σχολείων κατά τα Σάββατα και ο αυστηρός ευσεβισμός και πουριτανισμός της εποχής του μεσοπολέμου (καμία σχέση με το αυθεντικό Ορθόδοξο φρόνημα) με αποκορύφωμα την εποχή της Χούντας, είχε σαν αποτέλεσμα την αντίδραση και την απέχθεια του κόσμου έναντι της Εκκλησίας και του μαθήματος! Τα τελευταία χρόνια εκτός από την βάση, δηλαδή τον κόσμο, άρχισε και μια σταδιακή και μεθοδευμένη επίθεση και από την κορφή τις Κυβερνήσεις και ειδικότερα από κατά τα άλλα Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται και να υποτιμάται από τις εκάστοτε διοικήσεις του (Υπουργείου), αλλά και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με τις γνωμοδοτήσεις του :
Στην αρχή μειώθηκαν οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος. Μετά βγήκε το μάθημα από τις πανελλήνιες εξετάσεις. Στη συνέχεια συστηματικά το μάθημα μπαίνει στις χειρότερες διδακτικά ώρες (όπως την τελευταία ώρα Παρασκευής). Πέρσι απαγορεύτηκαν οι πνευματικοί-Εξομολόγοι στα Σχολεία, μειώθηκε ο Εκκλησιασμός των παιδιών και η σύνδεσή τους με την εκάστοτε Ενορία που ανήκουν. Η γιορτή των τριών Ιεραρχών έγινε αργία αντί για σχολική εορτή, με αποτέλεσμα να μην Εκκλησιάζονται καν τα παιδιά αυτή την ημέρα! Το ίδιο και ο Εκκλησιασμός των παιδιών κατά τις Εθνικές Εορτές! Πάνε μόνο οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες κάθε σχολείου και αυτό μόνο στην δοξολογία! Μετά το μάθημα από απολογητικό και κατηχητικό, γίνεται περισσότερο θρησκειολογικό και γενικό και τώρα ως κερασάκι στη τούρτα ήρθε η εξαίρεση του κάθε μαθητή ακόμα και των Ορθοδόξων με μια απλή δήλωση και χωρίς αιτιολογία !
Ας μη μακρηγορώ ας πάμε στην ουσία του θέματος : Στο ισχύον Σύνταγμα ο σκοπός της εκπαίδευσης και ο στόχος της Σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 2 είναι :

ΑΡΘΡΟ 16
2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

Λέει και θρησκευτική ανάπτυξη! Άλλαξε το Σύνταγμα και δεν το πήραμε χαμπάρι; Δεν υποτίθεται ότι βρίσκονται οι βουλευτές, οι Υπουργοί και γενικά ο κάθε παράγων αυτού του τόπου να τηρεί τους Νόμους και το Σύνταγμα της χώρας; Που είναι αυτό στην προκειμένη περίπτωση!
Το ξέραμε ότι είμαστε πίσω από την υπόλοιπή αναπτυγμένη Ευρώπη, αλλά τουλάχιστον δεν ρίχνουμε μια ματιά τι γίνεται και τι έκαναν; (Αλλά φυσικά αυτό το κάνουμε επιλεκτικά μόνο όταν συμφέρει! π.χ. για το συμβόλαιο Συμβίωσης και αργότερα όταν ωριμάσουν οι συνθήκες στην νομιμοποίηση των γκέϊ γάμων). Σε όλη την Ευρώπη το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό και μάλιστα σε πολλές χώρες η Εκκλησία η ίδια έχει τον λόγο για το ποιος κάνει το μάθημα και το τι θα διδάξει! Στη Γαλλία στην χώρα του Διαφωτισμού και της πλήρης άθρησκης οργάνωσης του κράτους, από πέρσι επανέφερε το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, βλέποντας το Ισλάμ να αναπτύσσεται στη χώρα και τον λαό να μην έχει μια πυξίδα ιδανικών και παραδόσεων! Το ίδιο και στην Ρωσία που είχε κάνει τόσο πόλεμο έναντι της Εκκλησίας από το Καθεστώς! Η Εκκλησία και τα θρησκευτικά γύρισαν και ανθούν! Εμείς για πιο λόγο να προσπαθούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση; Οι Μουσουλμάνοι συμπολίτες μας απολαμβάνουν όλα τα προνόμια και διεκδικούν συνέχεια και άλλα για να μαθαίνουν για την θρησκεία τους, εμείς απεμπολούμε και αυτά που έχουμε; Αυτό το 98% που ήταν πριν κάποια χρόνια στην Πατρίδα μας, ενοχλούσε πολλούς και σταδιακά βρήκαν τρόπους να το σπάσουν και θα συνεχίσουν, όσο κάποιοι σε ψηλές καρέκλες, ως άλλοι Εφιάλτες ανοίγουν κεκόπορτες, από μέσα! Υπάρχουν πολλοί αλλοδαποί και με διάφορα θρησκεύματα (διαπολιτισμική εκπαίδευση) ; Σεβαστό! Είναι ελεύθεροι να απέχουν, αλλά τα ελληνόπουλα τα βασικά της πίστης τους και της παράδοσής τους, ποιος θα τα διδάξει με δεδομένο ότι ούτε στα κατηχητικά έχουν χρόνο να έρχονται;
Τα παιδιά είναι πνιγμένα με τόσα φροντιστήρια και υποχρεώσεις! Πολλοί γονείς για να τα ελαφρώσουν λίγο θα υπογράψουν με ελαφριά την καρδιά τα παιδιά να μην συμμετέχουν στο μάθημα! Ποιο μάθημα; Αυτό που είναι το μόνο που εξηγεί για το όχι πως υπάρχει και λειτουργεί ο κόσμος, αλλά για το Ποιος το έφτιαξε! Το μάθημα εκείνο που μας εξηγεί, μαθαίνει και ενημερώνει για την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά που κατέχουμε από τα θρησκευτικά μνημεία και την Εκκλησιαστική τέχνη της αρχιτεκτονικής, μουσικής και Αγιογραφίας! Που μας μάθαινε και μας ανέλυε για το πώς ο Θεός αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους και πως ενέργησε τόσο στην Παλαιά όσο στη Καινή μέχρι της ημέρες μας στην ιστορία! Για το μάθημα εκείνο, που έδινε και δίνει νόημα και προοπτική στη ζωή όλων, σε σχέση με τον Θεό, τους συνανθρώπους μας και τον ευατό μας! Που μας μάθαινε για τον πλούτο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας που ήταν και κομμάτι της Ιστορίας του ίδιου του λαού μας! Για το μάθημα που μας φώτιζε και για τα πιστεύω των άλλων λαών και θρησκειών με αποτέλεσμα να κατανοούμε καλύτερα το σύγχρονο γίγνεσθαι και την ιδιοσυγκρασία των λαών! Το μάθημα εκείνο που δεν ήταν μόνο ξερή θεωρεία, αλλά κυρίως ήταν παραθυράκι για βίωμα και ζωή!
Σε αυτό το μάθημα κάποιοι θέλουν να βάλουν ταφόπλακα, με διάφορα τεχνάσματα! Εμένα πάντως: «συνένοχο στον φόνο δεν θα με έχετε…..».

Διάκονος Αντώνιος Χρήστου

1Η ΕΚΠΟΜΠΗ "ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ"!

Για να την ακούσετε, κάντε κλικ στην διεύθυνση : http://radiobubble.gr/el/audio/1617/1
Παρ, 01/08/2008 - 02:53 — axrhstou

Η 1Η ΕΚΠΟΜΠΗ "ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΑΝΤΩΝΙΟ ΧΡΗΣΤΟΥ! Η 1Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ! ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΣΑΡΔΑΜ...ΑΛΛΑ ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ! ΚΑΘΕ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ...!!! ::)
Άδεια:
Μόνο για ακρόαση ή θέαση.
26 plays Tags :
κάνε ραδιόφωνο

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΗΡΘΕ…

Αγαπητοί φίλοι έφτασε η ώρα των Διακοπών επιτέλους! Θα είμαι εκτός Αθηνών για 13 μέρες και σας ενημερώνω γι΄ αυτό! Από το χώρο των διακοπών αν βρω κανένα internet kafe θα ρίξω καμιά ματιά, αν έχω κανένα μήνυμα ή email! Συνεχίστε να γράφετε μηνύματα και τις απόψεις σας και θα απαντήσω όσο μπορώ συγκεντρωτικά! Όσοι θα είστε διακοπές καλά να περνάτε! Όσοι όχι ακόμα υπομονή…!

π. Αντώνιος