Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Πεντηκοστής.

Πραξ. Β’ 1-11: Αλλά, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το Άγιο Πνεύμα, εμφανίζεται με την μορφή του πυρός.

 του π. Παναγιώτη Γκέζου

 Η φράσης «Πνεύμα ο Θεός»

                                  ομιλεί αφ’ αυτής.

Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής,

οπότε οι Απόστολοι ευρίσκονται

 εγκλεισμένοι εντός οίκου,

κατέρχεται ο Θεός υπό μορφή

πνοής ανέμου μετά του σχετικού ήχου

                                  της Θείας πνοής

φερομένης εξ ουρανού και παρευθύς

οι Απόστολοι επλήσθησαν

 πνεύματος αγίου της Πεντηκοστής.

Χαρακτηριστικό είναι

το παράδειγμα της «φλεγομένης»

και μη «καιομένης» βάτου,

 την οποία αντίκρισε ο Μωυσής,

ανεβαίνοντας στο όρος Σινά.

 Οι μαθητές του Ιησού Χριστού

 έλαβαν για πρώτη φορά

το Άγιο Πνεύμα, όταν συνάντησαν

τον αναστημένο Διδάσκαλο:

«και τούτο ειπών ενεφύσησε

                                 και λέγει αυτοίς,

λάβετε Πνεύμα Άγιο,

αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, 

                   αφίενται αυτοίς...» (Ιωαν.20,22-23).

Στην πρώτη Εκκλησία η γλώσσα αυτή

ήταν αλλιώτικη από την εβραϊκή

που γνώριζαν οι μαθητές, γιατί έπρεπε

το μήνυμα του Ευαγγελίου να ακουστεί

 με έναν τρόπο πειστικό και θαυμαστό,

προκειμένου εκείνοι που γνώριζαν

                                            το Χριστό

και πίστευαν ότι ήταν κάποιος

              που δεν είχε γίνει αποδεκτός

από τους συμπατριώτες του

να καταλάβουν ότι Εκείνος ήταν

η Αλήθεια και η Ανάσταση,

                                   του Θεού ο Υιός.

Αμέσως όταν συνέβη το πρωτόγνωρο

 και συγκλονιστικό γεγονός,

είδαν να διαμοιράζονται στον κάθε

Απόστολο γλώσσες ως φλόγες πυρός

και να κάθεται στην κεφαλή τους

από μια πύρινη γλώσσα.

«Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις,

                                    λέγει ο Θεός...» (Ιωήλ Β' 28)

Αλλά, δεν είναι καθόλου τυχαίο

                                       το γεγονός

ότι το Άγιο Πνεύμα, εμφανίζεται

                 με την μορφή του πυρός.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας

 Που, με του Αγίου Πνεύματος,

                                   τον φωτισμό,

ερμηνεύουν τα αποκαλυπτικά

γεγονότα της σωτηρίας μας,

     επισημαίνουν ότι το πυρ αυτό,

τους δώρισε πλουσιότατο

                                  τον φωτισμό.

 Δεν είναι Γαλιλαίοι όλοι αυτοί

                            που μας ομιλούν;

 Και πως, ενώ είναι αγράμματοι,

                                          μπορούν

να διακηρύττουν στην γλώσσα

του καθενός μας τα μεγαλεία

                                        του Θεού;

Εδώ, σταματά ο κάθε λόγος

             και τα ίδια τα γεγονότα

του Ευαγγελισμού των Εθνών,

διατρανώνουν την μεγάλη

                        πραγματικότητα,

 ότι το Πυρ της Πεντηκοστής

 συνεχίζει να φλέγει το κακό

                         και την αμαρτία

και ταυτοχρόνως φωτίζει

          στην οδό της σωτηρίας.

«Αγίω πνεύματι πάσα ψυχή

Ζωούται

            και καθάρσει υψούται,

 λαμπρύνεται...», και αυτή

την ευλογία ζουν, οι Άγιοι

της Εκκλησίας μας,

                       σε κάθε εποχή.

Και αγνοεί κανείς ότι αυτός

ο αγιοπνευματικός θησαυρός,

δεν βρίσκεται, παρά μόνο εντός

της Ορθοδόξου Εκκλησίας

                             καθημερινός;

Με δύο λόγια η αυθεντική

                              Πεντηκοστή

 δεν δικαιώνει την σύγχυση

                        και την οικοδομή

του Πύργου της Βαβέλ, αλλά

την ενότητα, την χάρη του Θεού

                  και την συναύξηση

των ζωντανών μελών

            του Σώματος του Χριστού.

Η πνευματική κορυφή και έκφραση

της αμωμήτου πίστεώς μας,

 που πλην τα μαρτύρια αυτά,

 δεν είναι άλλη από τον βιωματικό

                                      ησυχασμό,

ταυτοχρόνως με την Περιστερά

που αποκαλύπτει το Πνεύμα,

                         βλέπει και τον Αμνό

που αποκαλύπτει τον Ιησού Χριστό.

Εισαγωγή στο βιβλίο του Δευτερονόμιου.

                                                           τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη

Τό πέμπτο βιβλίο τῆς «Πεντατεύχου» εἶναι τό Δευτερονόμιο. Πρόκειται γιά τήν ἐπανάληψη τῆς «πρώτης νομοθεσίας» πού ἀπαντᾶ στήν «Ἔξοδο». Γιατί ἐπαναλαμβάνονται οἱ διατάξεις; Γιατί ἔχουν ὡς σκοπό τήν ἑρμηνεία τῶν θεμελιωδῶν ἀληθειῶν τῆς Πίστης στό Γιαχβέ καί τήν σημασία τους γιά τήν μελλοντική πορεία τοῦ λαοῦ. Εἶναι λόγοι τοῦ Μωϋσῆ προκειμένου νά συσπειρώσει τό λαό πρίν ἐγκατασταθεῖ στήν γῆ πού ρέει μέλι καί γάλα. Ὁ Μωϋσῆς τοῦς θυμίζει τίς πολλές εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ πρός αὐτούς κάνοντας μιά θεολογική προσέγγιση καί ἑρμηνεία τῶν διατάξεων καί τῶν νόμων. Ἐνῶ ὑπάρχουν στοιχεῖα ἱστορικά καί νομοθετικά, κυρίως τό βάρος δίνεται στίς παραινέσεις πρός τό λαό γιά νά μείνει πιστός στήν κλήση του.  Ὁ Μωϋσῆς κάνει «ἕναν ἀπολογισμό καί μιά ὁμολογία πίστεως συγχρόνως».[1]Πιό ἁπλά, θά λέγαμε ὅτι στό Δευτερονόμιο ἐξηγοῦνται οἱ σχέσεις πού πρέπει νά διέπουν τόν περιούσιο λαό καί τό Θεό  ὅπως καί τούς πιστούς μεταξύ τους.

Ἡ σχέση τοῦ Δευτερονομίου μέ τά ἄλλα βιβλία τῆς Πεντατεύχου εἶναι εὔλογη. Οὐσιαστικά συνοψίζει τά ὅσα ἀναφέρονται στά προηγούμενα βιβλία. Ἐπαναλαμβάνει καί ἑρμηνεύει τά σχετικά μέ τήν ἐκλογή τοῦ Ἰσραήλ ὡς περιούσιου λαοῦ πού διαβάσαμε στή Γένεση. Ἀναφέρεται στήν ἀπελευθέρωση ἀπό τήν Αἴγυπτο ἀλλά καί τήν διαθήκη πού σύναψε ὁ λαός μέ τό Θεό, γεγονότα πού βρίσκονται στήν Ἔξοδο. Ἀκόμα οἱ ἔννοιες τῆς ἁγιότητας τοῦ θεοῦ τοῦ Λευιτικοῦ καί τῆς θείας πρόνοιας τῶν Ἀριθμῶν ἐπαναλαμβάνονται καί ἐξηγοῦνται στό Δευτερονόμιο.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ὅπως προαναφέραμε, στό Δευτερονόμιο, γίνεται λόγος σέ θέματα πού ἔχουμε συναντήσει καί σέ προηγούμενα βιβλία. Ἔτσι, ἀρχικῶς, παρατηροῦμε ἕναν αὐστηρό μονοθεϊσμό διαβάζοντας τό «οὔκ ἔσονταί σοι θεοί ἔτεροι πρό προσώπου σου».[2]  Ἐπίσης, τήν ἔννοια τῆς μοναδικότητας τήν ἐντοπίζουμε στόν Ἰσραήλ ὡς μοναδικό περιούσιο λαό ἀφοῦ αὐτός δέχεται τήν θεία ἀποκάλυψη καί γίνεται κληρονόμος τῶν ἐπαγγελιῶν τοῦ Θεοῦ. Ἡ μοναδικότητα ὅμως ἀφορᾶ καί στήν Ἰερουσαλήμ, ὡς μοναδικοῦ τόπου λατρείας.[3] Οἱ πιστοί  μετά τήν εἴσοδό τους στή γῆ Χαναάν μποροῦν νά λατρεύουν τό Θεό μόνο στήν Ἰερουσαλήμ. Οἱ συσχετισμοί τῶν παραπάνω ἑρμηνεύονται ὡς ἑξῆς: «Τήν ἀνάγκη ὕπαρξης ἑνός μοναδικοῦ ἐθνικοῦ ἱεροῦ στό θρησκευτικό κέντρο τῆς Σιών ἐπέβαλε τό μονοθεϊστικό πνεῦμα τῆς ἰσραηλιτικῆς θρησκείας. Ἀλλά καί ἡ συγκέντρωση τῆς λατρείας σ᾽ἕναν τόπο ἀποτελοῦσε ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν ἀποκάθαρση τῆς λαϊκῆς περί τοῦ Θεοῦ ἰδέας. Ἡ λατρεία σέ διαφορετικά μέρη μποροῦσε κάλλιστα νά ὁδηγήσει στή συγκρητιστική σύγχυση τοῦ Γιαχβέ μέ τίς ἄλλες θεότητες».[4]

            Μιά ἄλλη ἔννοια πού περιέχεται στό Δευτερονόμιο εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ σχέση αὐτῆς μέ τό φόβο. Ὁ Θεός ἀπό ἀγάπη καλεῖ τόν Ἰσραήλ καί τόν κάνει περιούσιο λαό καί ὁ λαός πρέπει νά ἀνταποκριθεῖ σ᾽ αὐτήν τήν ἀγάπη. Προτρέπεται λοιπόν ὁ λαός γιά τόν σκοπό αὐτό μέ τό «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου».[5] Ὁ φόβος ὅμως τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει μέ τήν ἀγάπη; Ὁ φόβος σχετίζεται μέ τήν ἔννοια τοῦ δέους, τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς εὐλάβειας. Ὡστόσο, μέ αὐτήν τήν ἔννοια, ὁ φόβος ἀπαντᾶ κυρίως στήν Καινή Διαθήκη ὅταν γιά παράδειγμα διαβάζουμε: «καί τό ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεάς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν».[6] Ἡ ἀγάπη ὅμως γιά τόν Ἰσραηλίτη ἔχει καί τό ὀριζόντιο ἐπίπεδο, δηλαδή τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον. Ἤδη ἀπό τό Λευιτικό γνωρίζουμε τό «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».[7] Ποιός ὅμως εἶναι ὁ πλησίον στήν Παλαιά Διαθήκη; Δέν εἶναι ἀκόμα ὁ «ἐχθρός» τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀλλά δηλώνεται μέσα ἀπό τό προαναφερθέν χωρίο ἡ βαρύτητα πού δείχνει ἡ Παλαιά Διαθήκη γιά τόν συνάνθρωπο.[8] Ὅμως ὅταν ἀκοῦμε περί ἀγάπης στό Δευτερονόμιο ἀλλά καί στά ἄλλα βιβλία τῆς Πεντατεύχου γεννᾶται τό ἐρώτημα γιά ποιά ἀγάπη μιλοῦμε; Ποιά ἀγάπη μπορεῖ νά μιμηθεῖ ὁ ἄνθρωπος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης; Ὁ Ἰσραηλίτης μπορεῖ νά μιμηθεῖ τήν ἀγάπη καί τήν φιλανθρωπία πού ἔδειξε ὁ Θεός πρός τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἀρχή τῆς Δημιουργίας.[9]  Ἀκόμα μποροῦμε νά δοῦμε στό βιβλίο τοῦ Δευτερονομίου διατάξεις πού «δημιουργοῦν» μιά τέλεια κοινωνία ὅπως τήν ὀνειρεύονταν οἱ ἄνθρωποι πολλούς αἰῶνες ἀργότερα. Ἀπό τά πολλά πού ἀναφέρονται ἄς κρατήσουμε μόνο μιά ἀντιπροσωπευτική ἔκφραση: «οὐκ ἔσται ἐν σοί ἐνδεής»[10] δηλαδή «δέν πρέπει νά ὑπάρχει ἀνάμεσά σας πτωχός». Πρόκειται γιά ἰδέα πρωτοποριακή καί παντελῶς ἄγνωση στούς λαούς καί τίς θρησκείες τῆς ἐποχῆς.

            Τελευταῖο θέμα πού θά θίξουμε εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Μωϋσῆ ἀφοῦ θά χαθεῖ ἀπό τήν «βιβλική σκηνή» στά ἐπόμενα βιβλία. Εἶναι μιά ὑπέροχη θρησκευτική προσωπικότητα. Εἶναι τό πρόσωπο πού μᾶς προσφέρει γιά πρώτη φορά τήν ἔννοια τοῦ προφήτη ὡς κάποιου πού μιλᾶ ἀντί κάποιου ἄλλου. Ὁ Μωϋσῆς εἶναι ὁ ἀντ᾽Αὐτοῦ! «Ὁ Μωϋσῆς εἶναι ὁ πρῶτος ἀπό μιά σειρά διακεκριμένων προσώπων τοῦ Ἰσραήλ μετά τήν Ἔξοδο. Ὁ Θεός τόν καλεῖ μέ τό ὄνομά του ἀπό τή φλεγόμενη βάτο γιά νά τοῦ προσφέρει ὡς ἐπίλεκτος δοῦλος τίς ὑπηρεσίες του. Ἔκτοτε βρίσκεται σέ στενή ἐπικοινωνία μαζί του. Κατά τόν καθηγητή κ.Καλαντζάκη[11] τόν γνωρίζει «πρόσωπο κατά πρόσωπο»[12] καί συνομιλεῖ «στόμα κατά στόμα».[13] Τόν ἀντιμετωπίζει «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» καί τοῦ συμπεριφέρεται «ὡς πρός τόν ἑαυτοῦ φίλον».[14] Ὅμως ἡ τέλεια ἔννοια τοῦ προφήτη προσωποποιήθηκε στόν θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός ἦταν ὁ τέλειος Προφήτης γιατί ἀκριβῶς δέν ἦταν μόνον ἕνας ἁπλός προφήτης.

Τό Δευτερονόμιο χρησιμοποιεῖται στήν λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί οἱ Πατέρες καί Ἐκκλησιαστικοί Συγγραφεῖς ἔχουν ἀσχοληθεῖ μέ αὐτό ὅπως ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὁ Θεοδώρητος Κύρου, ὁ Προκόπιος Γαζαῖος καί ὁ Ὠριγένης.

---

[1] Καλαντζάκη Σ., Εἰσαγωγή στήν Παλαιά Διαθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σ.353.

[2] Δτ.5,7.

[3] Δτ. 12,1 ἑξ.

[4] Καλαντζάκη Σ., Εἰσαγωγή στήν Παλαιά Διαθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σ.361.

[5] Δτ.6,5.

[6] Λκ.1,50.

[7] Λευιτ. 19,18.

[8] Καλαντζάκη Σ., Εἰσαγωγή στήν Παλαιά Διαθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σ.363.

[9] Καλαντζάκη Σ., Εἰσαγωγή στήν Παλαιά Διαθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σ.363.

[10] Δτ.15,4.

[11] Καλαντζάκη Σ., Εἰσαγωγή στήν Παλαιά Διαθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σ.368.

[12] Δτ.34,10.

[13] Ἀρ.16,8.

[14] Ἐξ.33,11.

Λαμπρός ανδριάντας του Αγίου Χρυσοστόμου Επισκόπου Σμύρνης Εθνοϊερομάρτυρος Μικρασιατικής Καταστροφής

Ο Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος, Μικρασιάτης στην καταγωγή,  τιμώντας ιδιαιτέρως τον Εθνοϊερομάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, τέλεσε την Κυριακή 24 Μαΐου  τα αποκαλυπτήρια του Λαμπρού Ανδριάντα του Αγίου Χρυσοστόμου, στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Γλυφάδας.

Με την αμέριστη υποστήριξη και την ευγενική χορηγία των μεγάλων ευεργετών του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος αλλά και της Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ελληνικού Βούλας Βουλιαγμένης και Βάρης, του κ. Αθανασίου και της κ. Μαρίνας Μαρτίνου, ο καλλιτέχνης κ. Νικόλαος Γεωργίου εσμίλευσε το περικαλλές μαρμάρινο άγαλμα του Αγίου Χρυσοστόμου, το οποίο τοποθετήθηκε σε βάθρο στο προαύλιο του Ιερού Ναού, όπως το διαμόρφωσαν και το καλλώπισαν οι ίδιοι οι μεγάλοι ευεργέτες, πρός δόξαν του Θεού και προς τιμήν του Αγίου.

 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παύλος, αναδεικνύει κατά το δυνατόν την μνήμη του Αγίου Χρυσοστόμου στη Μητρόπολη, με καθιέρωση Παρεκκλησίου στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Γλυφάδας, με  ιστόριση εικόνων και τοιχογραφιών σε διάφορους ναούς, με διάφορες επετειακές τιμητικές εκδηλώσεις ενώ στο Κειμηλιαρχείον της Μητροπόλεως θα εκτείθενται μεταξύ άλλων, προσωπικά κειμήλια του Αγίου (Ευαγγέλιο και Αρχιερατικός Σάκκος).

H μνήμη του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης εορτάζεται εκκλησιαστικά την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και διαβάζεται ιδιαίτερη ασματική ακολουθία.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Πραγματοποιήθηκε η 9η κατά σειρά εκδρομή του Ι. Ν. Αγίου Νεκταρίου Βούλας, για το Εκκλησιαστικό έτος 2014-2015.

O Iερός Ναός Αγίου Νεκταρίου Βούλας, στα πλαίσια ενισχύσεως του Φιλοπτώχου Ταμείου του, διοργάνωσε το τριήμερο 26-28 Μαΐου 2015, την ενάτη προσκυνηματική του Εκδρομή, για το Εκκλησιαστικό Έτος 2014-2015, με προορισμό τις Ιστορικές Μονές και τα Προσκυνήματα της νήσου των Κυθήρων.

Το πρόγραμμα της Εκδρομής είχε ως εξής: Τη Τρίτη 26/05/2015 στις 5.45 π.μ. το πρωί συγκεντρωθήκαμε στον Ι. Ναό μας και στις 06:00 π.μ.  αναχωρήσαμε από την Ενορία μας με ενδιάμεσες  στάσεις καθοδόν για τη Νεάπολη Λακωνίας. 

  Στις 12.15 φτάσαμε στη Νεάπολη και επιβιβαστήκαμε απευθείας στο Πλοίο "ΠΟΡΦΥΡΟΥΣΣΑ" . Στις 12:30 αναχωρήσαμε με το πλοίο από Νεάπολη για ΚΥΘΗΡΑ. 

Με την άφιξη στο νησί στο Λιμάνι του Διακόφτι, πήγαμε σε εστιατόριο της περιοχής και γευματίσαμε. 

Μετά το Φαγητό, επιβιβαστήκαμε στο Λεωφορείο και  επισκεφτήκαμε το μοναστήρι της Αγίας Μόνης που βρίσκεται στο βουνό πάνω από το λιμάνι του Διακοφτίου και είναι αφιερωμένο στην Παναγία και τη Μεταμόρφωση του Χριστού.  

Μετά το προσκύνημά μας στο Μοναστήρι, συνεχίσαμε με το λεωφορείο και  προσκυνήσαμε την Ι. Μονή του Οσίου Θεοδώρου που βρίσκεται λίγο έξω από τον Ποταμό οπού υπάρχει η τίμια κάρα του. 

Στη συνέχεια είχαμε ελεύθερο χρόνο στον χωριό Ποταμός.

 Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο χωριό Αγία Πελαγία, όπου τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο FILOXENIA και διανυκτερεύσαμε.

Τη Τετάρτη 27/05/2015 αφού λάβαμε το πρωινό στο ξενοδοχείο μας 

στις 9.30 π.μ. αναχωρήσαμε για τη ΧΩΡΑ την πρωτεύουσα του νησιού με τα παραδοσιακά σπίτια, το Ενετικό Κάστρο και την πανοραμική θέα.

 Μείναμε για μία ώρα περίπου και  καταλήξουμε στο Καψάλι με το γραφικό λιμάνι και τα μικρά ταβερνάκια. 

Μετά πήγαμε στο Λειβάδι, όπου υπάρχει μία γέφυρα με 13 καμάρες και είναι μία από τις μεγαλύτερες των Βαλκανίων.

Μετά επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή της Αγίας Ελέσας, και κάναμε δέηση στο τόπου όπου μαρτύρησε η Αγία.  και στη συνέχεια το μεσημέρι.

 Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε  ένα από τα ομορφότερα χωριά του νησιού τον Μυλοπόταμο όπου είχαμε ελεύθερο χρόνο για μεσημεριανό γεύμα και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο Ξενοδοχείο. 

Στις 10.00 το βράδυ τελέσαμε όλοι μαζί στη τραπεζαρία του Ξενοδοχείου την Ακολουθία του Αποδείπνου, μετά των Χαιρετισμών της Παναγίας μας και της Ακολουθίας Θ. Μεταλήψεως.  Μετά το τέλος της Ακολουθίας διανυστερεύσαμε.

Τη Πέμπτη 28/05/2015, τελευτά ημέρα του προσκυνήματος, αναχωρήσαμε νωρίς το πρωί από το ξενοδοχείο παίρνοντας το πρωινό σε πακέτο και είχε Εκκλησιασμό στην  Ι. Μονή Παναγιάς Μυρτιδιώτισσας, όπου φυλάσσεται το ιερότερο κειμήλιο του νησιού:  η θαυματουργική εικόνα της Παναγίας.

 Ο π. Αντώνιος κατά τη Θεία Λειτουργία είπε τα εξής : 

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας πήγαγε στο αρχονταρίκι της Μονής. για καφέ και πρωϊνό.

 Επιστρέφοντας από το φαγητό πήγαμε στο υπόγειο στο σημείο που βρέθηκε η εικόνα και είδαμε τα τάματα του κόσμου. Τελέσαμε παράκληση στη Παναγία.

 Στη συνέχεια  καταλήξαμε στον Αβλέμονα, το παραδοσιακό ψαροχώρι.

 Είχαμε ελεύθερο χρόνος για μεσημεριανό φαγητό και στις 10.00 πμ. το μεσημέρι επιστρέφαμε στο Διακόφτι, το κεντρικό λιμάνι του νησιού ὀπου επιβιβαστήκαμε στο πλοίο στις 16.30 για επιστροφή από τη Νεάπολη και εν συνεχεία  με στάσεις καθ'οδόν στην Ενορία μας.

Το επόμενο και τελευταίο προσκύνημά για το εκκλησιαστικό έτος 2014-2015, θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 19--21/8/2015 για τη Νήσο Κεφαλονιά.

     Εκ του Ιερού Ναού

Με επιτυχία διοργανώθηκε και ολοκληρώθηκε η «Η΄ ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ», της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Σχολής της Ι.Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. και Β.

Την Δευτέρα 25 Μαΐου 2015 και ώρα 8.00 μ.μ. στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Γλυφάδας, πραγματοποιήθηκε η ετήσια Μουσικολογική Εκδήλωση (Η΄ κατά σειρά), της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Σχολής της Ι.Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. και Β.

Την εκδήλωση, που ήταν ιδιαίτερα αφιερωμένη στον Θεόδωρο Φωκαεύς, τίμησαν με τη παρουσία τους, ο  Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος, ο Δήμαρχος Γλυφάδας κ. Παπανικολάου, ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών ¨Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός¨ κ. Παπαζαρής, πολλοί κληρικοί και Ιεροψάλτες των Ιερών Ναών της Μητροπόλεως, σπουδαστές και καθηγητές της Σχολής Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ιεράς μας Μητροπόλεως και πλήθος κόσμου. 

 Τη γενική παρουσίαση της Εκδηλώσεως είχε για άλλη μια φορά ο Υπεύθυνος Κληρικός της Σχολής, Σταυροφόρος Οικονόμος π. Γεώργιος Γαντζός.

Στην αρχή  της Εκδηλώσεως, ακούστηκαν από την Χορωδία της Σχολής της Μητροπόλεως, υπό την διεύθυνση του Διευθυντή της κ. Διονύσιου Ηλιόπουλου τέσσερις Εισαγωγικοί ύμνοι : α) Άξιον Ἐστίν - Γρηγορίου Πρωτοψάλτου (Ήχος Β), β) Εύλογητός εἶ Χριστέ... Απολυτίκον (Ήχος πλ. Δ΄), γ) Άνελήφθης ἐν δόξῃ - Απολυτίκιον (Ήχος Δ΄), δ) Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον... Απολυτίκιον (Ήχος πλ. Δ΄).

Στη συνέχεια ο Διευθυντής της Σχολής έκανε μία εισαγωγική ομιλία για την φετινή εκδήλωση 

και κάλεσε στο βήμα τον βασικό ομιλητή της φετινής Εκδηλώσεως τον Καθηγητή της Ανωτάτης Ακαδημίας Αθηνών, Μουσικολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Λάμπρο Ανδρεάκη, Διδάκτορα Θεολογίας, Διευθυντή των Σχολών Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής κ. Αθανάσιου Ι. Μ. Καρπενησίου και Ι. Ν. Αγίου Αθανασίου Πολυνδρόσου. Το θέμα που ανέπτυξε ήταν : « Θεόδωρος παπά Παράσχου Φωκαεύς (1790-1851».

Ο π. Λάμπρος στην ομιλία του αναφέρθηκε στο Βίο και το σπουδαίο και πλούσιο Μουσικολογικό έργο του Θεοδώρου Φωκαέως και τόνισε τη συμβολή του στο σήμερα και όχι μόνο στην εποχή του.

Στη συνέχεια ακολούθησε το κυρίως ακουστικό μέρος της Εκδηλώσεως ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού και μνήμης προς τον Θεόδωρο Φωκαεύς.

Οι ύμνοι του μεγάλου Δασκάλου που αποδόθηκαν από την χορωδία ήταν :

1. Άνοιξαντάρια (Ήχος πλ. Δ΄), 2. Κεκραγάριον Αργοσύντομον (Ήχος Α΄), 3. Χερουβικόν (Ήχος Γ΄), 4. Λόγον Αγαθόν - Πολυέλεος (Ήχος πλ. Δ΄).

  

  

Στο τέλος της Εκδηλώσεως ο Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος, έκλεισε την εκδήλωση, ευχαριστώντας τον ομιλητή π. Λάμπρο Ανδρεάκη για την ωραία εισήγησή του και τη γενικότερη προσφορά του στην Εκκλησία και στη διάδοση της παράδοσης στην Εκκλησιαστική Μουσική. Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης ευχαρίστησε και όλους όσους συνέβαλαν σε αυτή την εκδήλωση, τα μέλη της χορωδίας, τους κληρικούς και τους λαϊκούς που ήρθαν σε αυτή την εκδήλωση.

Η χορωδία έψαλλε τη φήμη του Μητροπολἰτου και όλοι λαμβάνοντας την ευλογία του Σεβασμιωτάτου, αποχώρισαν ικανοποιημένοι για αυτά που αποκόμισαν από τη σημερινή Εκδήλωση.

  

                Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως