300 τούρκικες λέξεις που λέμε καθημερινά χωρίς να το καταλάβουμε!!!

ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),

* ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),
ΚΑΙΚΙ (βάρκα),
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),
ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),
ΝΤΕΡΤΙ (καημός),
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),
ΓΟΥΡΙ (τύχη),
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),
ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),
ΖΟΡΙ (δυσκολία),
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ(φρυγανίζω-ξεροψήνω),
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),
ΛΑΠΑΣ (χυλός),
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο),
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος),
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
ΣΑΙΝΙ (ευφυής),
ΡΑΚΙ (τσικουδιά, τσίπουρο),
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),
ΤΟΠΙ (σφαίρα),
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),
ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),
ΤΣΙΣΑ(ούρα),
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),
XABOYZA(δεξαμενή νερού),
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),
ΧΑΛΙ (άθλιο),
ΧΑΛΙ (τάπητας),
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),
ΧΑΝΙ (πανδοχείο),
ΧΑΠΙ (καταπότι),
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

Η Εορτή του Αγίου Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα, στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης.

 Με λαμπρότητα, κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια  εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Πρωτοκλήτου Ανδρέα στο Ιερό Κοιμητηριακό Παρεκκλήσιο της Ενορίας Αγίου Νεκταρίου Πανοράματος Βούλας ,όπου εορτάζει  στην μνήμη του Αγίου το ομώνυμο φερώνυμο εκκλησάκι στο Κοιμητήριο της Πόλεως.  Ο  πανηγυρικός Εσπερινός τελέσθηκε την Τρίτη 29/11/2011 στις 4.30 μ.μ. από τον Εφημέριο του Ι.Ν. Αγίου Παύλου-Αγίου Δημητρίου Γλυφάδας, Πρεσβυτέρου π. Εμμανουήλ Χατζηαντωνάκη.  

 
Την Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου 2011, ανήμερα της Εορτής, τελέσθηκε ο Όρθρος και η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλου. 

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, είπε τα παρακάτω :

                                                                          (ΜΕΡΟΣ Α΄)

                                                                              (ΜΕΡΟΣ Β΄)

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε Αρτοκλασία και εν συνεχεία Πάνδημο Μνημόσυνο για όλους τους Κεκοιμημένους Αδελφούς που έχουν ταφεί στο Κοιμητήριο , ιδιαιτέρως δε για τους Κτήτορες του Ιερού Παρεκκλησίου του Κοιμητηρίου  Ανδρέα και Σωκράτη της γνωστής Οικογενείας Αμπελά.  

Η Ιερά Πανήγυρις ολοκληρώθηκε με την διανομή  του αντιδώρου και του ευλογημένου Άρτου στους  εκκλησιαζομένους από τον Σεβασμιώτατο.

π. Αντώνιος Χρήστου

Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου Πανοράματος

Εκδήλωσις δια την εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου

                        Ο   ΕΝ   ΑΘΗΝΑΙΣ   ΣΥΛΛΟΓΟΣ        

        ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΩΝ   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

                           Κλεισθένους  7,  Τ.Κ. 105 52  ΑΘΗΝΑ  

                               Tηλ. 210-5227459 / Φαξ. 210-8946903

              E-mail : cmkon@hol.gr    Ιστοσελίδα : www.cmkon.org

Ο Εν Αθήναις Σύλλογος Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως έχει την χαρά να προσκαλέσει τα μέλη και τους φίλους του εις την καθιερωμένην κατ’ έτος εορτήν του προστάτου αυτού, Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, ιδρυτού της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

Στα πλαίσια του εορτασμού τελείται Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος  του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ εις τον περικαλλή Ιερόν Ναόν Παναγίας Φανερωμένης (Υπαπαντής) του Δημοτικού Διαμερίσματος Βουλιαγμένης, το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011. Καθ’ όλην την διάρκεια της Ιεράς  Ακολουθίας που θα ξεκινήσει στις 7.30 πμ, από του Όρθρου θα ψάλλει η Μεγάλη Χορωδία Κωνσταντινουπολιτών του Συλλόγου, υπό την διεύθυνση του χοράρχου αυτής κυρ Δημοσθένους Παϊκοπούλου, Άρχοντος τ. Β΄Δομεστίκου της Μ.τ.Χ.Ε.

 

Κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας θα τελεστεί και αρτοκλασία υπέρ υγείας πάντων των μελών και φίλων του Συλλόγου, του Χοράρχου και των μελών της χορωδίας, καθώς και πάντων των διακονούντων εν τοις ιεροίς αναλογίοις της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως εκλεκτών ημών συναδέλφων ιεροψαλτών.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, και πάντα στα πλαίσια του εορτασμού θα επακολουθήσει εις την μεγάλη και άρτια εξοπλισμένη αίθουσα εκδηλώσεων του Ναού, διάλεξη υπό του κ. Διονυσίου Ανατολικιώτου, διδάκτορος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (μουσικολόγου, τυπικολόγου, συγγραφέως και αρθρογράφου) με θέμα την ζωή και το έργο του αειμνήστου Πρωτοψάλτου της ΜτΧΕ Γεωργίου Βιολάκη (1820-1911) με αφορμή την επέτειο εκατό ετών από της κοιμήσεως του.

Θα αποτελέσει ιδιαίτερη τιμή για τον Σύλλογο και την χορωδία μας, η συμμετοχή όλων των φίλων, μελών και παντός φιλομούσου στην εορταστική αυτή εκδήλωση.

Για πληροφορίες απευθύνεστε στα τηλέφωνα  6932-722533 & 6977-286520, αλλά και στον ιστότοπο του Συλλόγου  www.cmkon.org

Το  Διοικητικόν  Συμβούλιον

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ, ΑΓΩΝΙΣΟΥ KAI EXE ΠΙΣΤΗ...

Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ’ ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος. Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών. Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύβα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη. Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε το Θεό για τη σωτηρία του, τώρα αναλύθηκε σε δάκρυα. «Γιατί Θεέ μου», άρχισε να λέει και να παραπονιέται για την καταστροφή.
Κι ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του άκουσε από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου. Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία. «Πώς με βρήκατε σε τούτη την ερημιά;» τους ρώτησε. «Είδαμε, του είπαν, το σινιάλο του καπνού απ’ την φωτιά που άναψες»!
Όταν βλέπεις τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τα έργα σου κάποιες φορές να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια, μην απελπίζεσαι. Περίμενε και θα προβάλει ανέλπιστα το υπερωκεάνιο του Θεού. Γιατί στ’ αλήθεια: «Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8, 28). 

 

Και μην πειίτε το τέλος ότι ήταν τυχαίο......!

Καταρρέει το σπίτι του Στρατηγού Μακρυγιάννη στο Άργος

Το διατηρητέο από το 1982 σπίτι του Στρατηγού Μακρυγιάννη στο Άργος καταρρέει μέρα με τη μέρα, χωρίς κανείς και τίποτα να εμποδίζει την καταστροφή ενός ιστορικού μνημείου.
Μάλιστα, μια δικαστική διαμάχη μεταξύ του ιδιοκτήτη και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έχει μπλοκάρει τις όποιες σωστικές εργασίες, οι οποίες ήδη έχουν καθυστερήσει τραγικά να πραγματοποιηθούν…
Η στέγη του σπιτιού έχει ήδη καταρρεύσει, πόρτες και παράθυρα δεν υπάρχουν και το κτίσμα είναι αφημένο στη φθορά των στοιχείων της φύσης και τις ανάγκες των τοξικομανών της πόλης.

Το σπίτι αποτέλεσε κατοικία του Στρατηγού Μακρυγιάννη από το 1829 -κατά πάσα πιθανότητα- και ο μύθος …θέλει τον αγωνιστή του 1821 και ιστορικό της ελληνικής επανάστασης να γράφει εκεί τα γνωστά “Απομνημονεύματά” του.

Η υπόθεση έχει ήδη απασχολήσει και τη Βουλή τα προηγούμενα χρόνια, αλλά -άγνωστο γιατί- το διατηρητέο κτίσμα παραμένει εγκαταλελειμμένο και υπό κατάρρευση…
Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση προς τον αρμόδιο υπουργό το 2008 και βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. επανήλθαν στο θέμα σε ερώτησή τους, το 2009. Η καταστροφή όμως του μνημείου συνεχίζεται.

Σε μία από τις ιστορικότερες περιοχές του Άργους, απέναντι από το ιερό του ναού του Αγίου Ιωάννη – που χτίστηκε το 1829 επί Καποδίστρια- βρίσκεται το σπίτι του Μακρυγιάννη.

Το σπίτι του Μακρυγιάννη μαζί με άλλα ιστορικά σπίτια του Άργους (Τρικούπη, Καλλέργη, Gordon, Περούκα, Βλάσση, κλπ.) κηρύχθηκαν διατηρητέα με το ΠΔ προστασίας του Άργους του 1982 (ΦΕΚ 401Δ/1982).
Κατά την παράδοση δε, εκεί άρχισε να γράφει και τα απομνημονεύματά του.
Το σπίτι πουλήθηκε από τον κ. Γεώργιο Παπαγιαννόπουλο –δικηγόρο και πρώην δήμαρχο του Άργους- στον κ. Ιωάννη Γκριτζάνη, ο οποίος και άφησε το σπίτι στην τύχη του.
Μετά τη δημοσίευση του Προεδρικού Διατάγματος, ο ιδιοκτήτης κατέθεσε αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ κατά του διατάγματος Τρίτση, η οποία συζητήθηκε στο Δικαστήριο στις 25.10.1983 με πρόεδρο τον Άθω Τσούτσο και εισηγητή τον Βασίλη Μποτόπουλο.
Το ΣτΕ με την απόφαση 298/84 απέρριψε την αίτηση ακύρωσης και θεώρησε ότι με τα στοιχεία που είχαν προσαχθεί δεν στοιχειοθετείται πλάνη με τα πραγματικά περιστατικά και δεν μπορεί να κλονιστεί η αιτιολογία του ΠΔ. Επιπλέον επειδή είχε καταρρεύσει η στέγη ο ιδιοκτήτης ισχυρίστηκε ότι ήταν ετοιμόρροπο και ότι έτσι κατέπιπτε η ισχύς του ΠΔ. περί ιστορικού κτιρίου.
Το ΣτΕ με ένα ιστορικό τότε σκεπτικό είπε ότι η ετοιμορροπία δεν αίρει την ιστορικότητα του κτιρίου.
Το ΥΠΕΧΩΔΕ αν και εκπόνησε μελέτη αναστύλωσης του κτιρίου, εγκαθιστώντας μάλιστα και εργολάβο, ανακάλεσε περιέργως την ανάθεση του έργου.
Από τότε το κτίριο παραμένει σε ερειπιώδη κατάσταση, χωρίς καμία Αρχή να φροντίσει να χρησιμοποιήσει τα κατά νόμον εργαλεία, όπως το νόμο 1337/83 και το εκτελεστικό του Διάταγμα του 1988, το οποίο επιτρέπει στο Κράτος να παρεμβαίνει και να αναστυλώνει Ιστορικά Κτίρια.

Με αυτά τα δεδομένα ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί:
1) Προτίθενται να κινήσουν τις διαδικασίες για την αποκατάσταση του ιστορικού αυτού κτιρίου; Ή για άλλη μια φορά ιστορικά κτίρια – μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς – θα αφεθούν στην τύχη τους;

08/10/2008
Οι ερωτώντες βουλευτές
Γρηγόρης Ψαριανός
Άννα Φιλίνη

Το σπίτι του Γιάννη Μακρυγιάννη στο Άργος, στο οποίο έζησε από το 1829, έμαθε γράμματα και άρχισε να γράφει τα απομνημονεύματά του, βρίσκεται λίγο πριν από την κατάρρευση. Η στέγη έχει ήδη πέσει, τα παράθυρα είναι κατεστραμμένα και οι τοίχοι του διαλύονται μέρα με τη μέρα. Μέσα σε όλα αυτά, έχει γίνει άντρο των ναρκομανών και των σκελετών που κάνουν μέσα τις ενέσεις. Είναι ντροπή που άλλη μία περίπτωση διατηρητέου από το 1982 έχει αφεθεί στην τύχη του.
Συνεπώς ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
Τι μέτρα προτίθεσθε να πάρετε για τη διατήρηση και τη, πιθανή, ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου ιστορικού οικήματος, το οποίο ανήκε στον Γιάννη Μακρυγιάννη;
Αθήνα 23.03.2009
Οι ερωτώντες βουλευτές
Αθανάσιος Πλεύρης, Βουλευτής Α’ Αθηνών
Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης, Βουλευτής Β’ Αθηνών

http://paratiritis-news.blogspot.com

1ο Παιδικό Φεστιβάλ Λόγου, Έκφρασης και Δημιουργίας

 

Στις 10 & 11 Δεκεμβρίου 2011 γίνεται το 1ο Παιδικό Φεστιβάλ Λόγου, Έκφρασης και Δημιουργίας στην πρώην Αμερικανική βάση Ελληνικού με είσοδο ελεύθερη, για να πάτε με τα παιδιά  ή τους φίλους σας.
Διοργανωτής είναι η Περιφέρεια Αττικής -Περιφερειακή Ενότητα Νότιας Αθήνας. τηλ.:210 4313332,6977453597, με την συμμετοχή του Εργαστηρίου Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ, του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και με την συμπαράσταση της κιβωτού του κόσμου, των δρόμων της ζωής, και άλλων φορέων.
 

Σάββατο 10/12/11

"Η Μηλιά"-παίζοντας με τις ιστορίες-Οργάνωση ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ.

12.00-13.00 "Το χρώμα της αγάπης-ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

13.00-13.30 "Ο μικρός ραφτάκος"

13.30-14.30 "Τα αινίγματα του γίγαντα"

14.30-15.00 "Ο ποντικός, η αρκούδα και το αψού"

15.00-17.00 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ "Ανακυκλώσιμα μουσικά όργανα"

16.00-16.30 " Ο Μύθος του Θησέα"

16.30-17.00 "Ο Κουτσοκοκοράκος"

17.00-17.30 "Μύθοι Αισώπου"

17.30-18.30 "Ο Ροστόμ και το άσπρο ελάφι"

Κυριακή 11/12/11

11.00-13.00 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ"TRASH ART" Η τέχνη από άχρηστα υλικά" Τα παιδιά δημιουργούν τη δική τους κατασκευή και θα ακούσουν παραμύθια διδακτικά.

12.00-13.00" Νε και ρο ....ΝΕΡΟ" Λαϊκά παραμύθια- η αξία του νερού για τη ζωή στον πλανήτη μας.

13.00-14.00 " Μαλαματένιος αργαλειός και φιλντισένιο χτένι" μουσικό παραμύθι της Μαρίας Παπαλέξη.

14.00-15.00" Μια σούπα .....μαγική" παραμύθια που μιλούν για την δύναμη της προσφοράς και της αγάπης.

15.00-15.30 " Με την καρδιά βλέπεις πάντα καλύτερα"

15.30-17.30 "Δεξιότητες" Το εργαστήριο θα αναπτυχθεί σε δύο εκπαιδευτικούς αξόνες: α) για άτομα με ειδικές ανάγκες και β) άτομα χωρίς ειδικές ανάγκες.

16.30-17.30" Τα μυστικά της ζωής     1)" Βιολογία σαν παραμύθι: η δομή του DNA
                                                      2) "Η φυσική και το θαύμα του μικρόκοσμου"

17.30-18.00 "Λόγια που μένουν , γραφτά που σκορπούν...." Μέσα από παραμύθια: Η ιστορία του προφορικού και του γραπτού λόγου.

18.00-19.00 "Αργοναυτική εκστρατεία"
 

Αφιέρωμα στον Ιερομάρτυρα Άγιο Φιλούμενο τον Αγιοταφίτη

Συντάχθηκε απο τον/την Λουκάς Παναγιώτου - 16.28

   

«Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα,
τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυνάμενων ἀποκτεῖναι•
φοβεῖσθε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ
σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ»
(Ματθ. ι΄, 28)

Ο λόγος αυτός του Κυρίου προς τους μαθητές Του εφαρμόστηκε, κατ’ απόλυτο τρόπο, μέτρο και βαθμό και εις τον παρά το Φρέαρ του Ιακώβ μαρτυρικώς τελειωθέντα Αγιοταφίτη Αρχιμανδρίτη Φιλούμενο και νυν πια, επισήμως και κανονικώς, Ιερομάρτυρα και Άγιο της Εκκλησίας μας, γνωστό σ’ όλη την απανταχού της

γης, Ορθοδοξία.

Ο Άγιος Φιλούμενος έγινε σκεύος εύχρηστο του Θεού από τη νεότητά του, η οσιακή ζωή και το μαρτυρικό του τέλος στη συνέχεια, τον ανέδειξαν, στη συνείδηση του λαού, ως ένα «Χριστοφόρο, Θεοφόρο και Πνευματοφόρο ήρωα» του πληρώματος της Εκκλησίας.

Ο ζωντανός αυτός φορέας της Χάριτος είναι γέννημα της Αγιοτόκου και μαρτυρικής νήσου Κύπρου.

Συγκεκριμένα, ο κατά κόσμον Σοφοκλής γεννήθηκε στη Λευκωσία, στις 15 Οκτωβρίου 1913 και έλκει την καταγωγή του από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου.

Ήταν δίδυμος αδελφός με τον Αλέξανδρο, τον μετέπειτα π. Ελπίδιο και από μικροί διακρίνοντο για την αγάπη τους προς τον Θεό.

Μαθήτευσαν «παρά τους πόδας» της ευσεβέστατης γιαγιάς τους Λωξάντρας, μυηθέντες στα ιερά γράμματα της πίστεως και παράδοσής μας, αποκτώντας έτσι εκκλησιαστική και ορθόδοξη συνείδηση.

Η «μύηση» αυτή, ο ιδιαίτερος ζήλος για προσευχή, η τακτική «διατριβή» στους Βίους των Αγίων και ειδικότερα η «αδυναμία» τους στον βίο του Οσίου Ιωάννου του Καλυβίτη, γίνονται οι κινητήριοι οδοδείκτες που επιδρούν και ανάβουν μέσα τους την επιθυμία να ακολουθήσουν τον αγγελικό βίο.

Έτσι το 1927, τα δίδυμα αδέλφια, σε ηλικία 14 μόλις ετών, αφού έλαβαν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους, ανεχώρησαν για το κάστρο του Κυπριακού μοναχισμού, την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

Παρέμειναν εκεί για 6 περίπου χρόνια και το 1934 έρχονται στα Ιεροσόλυμα, μετά από μεσολάβηση του Έξαρχου του Παναγίου Τάφου, για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου, ως μαθητές στη Σχολή της Αγίας Σιών.

Η συμπεριφορά, ο χαρακτήρας, το ήθος, η υπακοή, ο ζήλος και η προσήκουσα επιμέλειά τους είναι αξιοθαύμαστη. Πολύ σύντομα, τα δίδυμα αδέλφια ενδύονται το αγγελικό σχήμα και εισέρχονται στις αγκάλες της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος.

Ο π. Ελπίδιος φεύγει στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ακολούθως στην Ελλάδα και καταλήγει στο Άγιο Όρος.

Ο π. Φιλούμενος παραμένει στις επάλξεις των Αγίων Τόπων και χειροτονείται διάκονος στις 5 Σεπτεμβρίου του 1937, υπηρετώντας για περισσότερο από ένα χρόνο στη Λαύρα του Αγίου Σάββα και στη συνέχεια στα Πατριαρχικά γραφεία.

Την 1η Νοεμβρίου 1943 δέχεται στο Φρικτό Γολγοθά τον δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης και συνεχίζει τη διακονία του ως φροντιστής στο κεντρικό μαγειρείο, ηγούμενος στην Τιβεριάδα, στην Ιόππη, ως διευθυντής του Οικοτροφείου της Πατριαρχικής Σχολής, ηγούμενος στη μονή του Αρχαγγέλου και τυπικάρης στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου.

Ακολούθησε η ηγουμενία του στη μονή της Μεταμορφώσεως στη Ραμάλα, στις μονές του Αγίου Θεοδοσίου και του Προφήτου Ηλιού και τέλος στις 8 Μαΐου 1979 μετατίθεται στον τόπο του μαρτυρίου του, το προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ.

Παντού, όπου κι αν διακόνησε, η ταπεινή του απλότητα, η διάθεση προσφοράς που τον διέκρινε, η αθόρυβη πνευματική του παρουσία, η αγάπη του για τις ιερές ακολουθίες, αλλά και πάνω απ’ όλα η πατρική και αδιάκριτη φροντίδα του προς όλους, τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό. Απλός και συμπονετικός. Συγκαταβατικός με τους άλλους και αυστηρός με τον εαυτό του, δεν παρέλειψε ποτέ τα μοναχικά του καθήκοντα και τον προσωπικό του κανόνα.

Απέκτησε φήμη εξαιρετικού πνευματικού καθοδηγητή και συμπαραστάτη και τον ευλαβούνταν όλοι, ακόμα και οι αλλόθρησκοι.

Στο τελευταίο του διακόνημα έρχεται αντιμέτωπος με πολλές δυσκολίες. Συχνά τον επισκέπτονταν φανατισμένοι σιωνιστές, ισχυριζόμενοι ότι ο χώρος ήταν Εβραϊκός ιερός τόπος και απαιτούσαν να αποσύρει τους σταυρούς και τις εικόνες από το υπόγειο παρεκκλήσιο του Φρέατος, διότι θεωρούσαν ότι ο τόπος εκείνος τους ανήκε, μιας και ήταν δημιούργημα του Ιακώβ, τον οποίο θεωρούν ως γενάρχη τους.

Ο γέροντας, με την πραότητα και την ταπείνωση που τον διέκρινε, προσπαθούσε να μην τους προκαλεί, χωρίς να υποχωρεί βέβαια, αλλά ούτε και να φοβάται τις απειλές τους.

Τους επισημαίνει ότι ο χώρος χρησιμοποιείται ως Ορθόδοξος Χριστιανικός ιερός τόπος για δεκαέξι αιώνες πριν δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος, υποδεικνύοντάς τους μάλιστα ότι το πάτωμα του προσκυνήματος είχε κατασκευαστεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο πριν από το 331 μ.Χ. και ότι οκτώ αιώνες πριν από αυτό, ο χώρος ήταν στα χέρια των Σαμαρειτών.

Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου 1979, «άγνωστοι» εισέρχονται στο χώρο του προσκυνήματος, την ώρα που ο Άγιος τελούσε την εσπερινή ακολουθία, εκμεταλλευόμενοι την ισχυρή και χειμαρρώδη νεροποντή της ημέρας, ούτως ώστε να πραγματοποιήσουν το ειδεχθές έγκλημά τους χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από κανένα κάτοικο της περιοχής. Επιτίθενται στο γέροντα με τσεκούρι, τον χτυπούν στο πρόσωπο, του αποκόπτουν τα τρία δάκτυλα με τα οποία έκανε το σημείο του Σταυρού και τον κατακρεουργούν άγρια.

Στη συνέχεια βεβήλωσαν την εκκλησία, την Αγία Τράπεζα, τα ιερά σκεύη και φεύγοντας από το χώρο έριξαν, εντός του προσκυνήματος, μία χειροβομβίδα για να ολοκληρώσουν το ανόσιο έργο τους.

Το σκήνωμα του αγίου παραδόθηκε στους ορθοδόξους μετά από 6 μέρες και είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι διατηρούσε την ευκαμψία του, παρέμεινε ζεστό και εύκαμπτο και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο για να τον ντύσει.

Συγκλονιστική είναι, επίσης, η μαρτυρία του κατά σάρκα αδελφού του π. Ελπιδίου, που αν και μίλια μακριά, άκουσε τη φωνή του π. Φιλουμένου να

του λέγει: «Αδελφέ μου με σκοτώνουν προς δόξα Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις».

Ο άγιος ετάφη στο κοιμητήριο της Αγίας Σιών και μετά από τέσσερα χρόνια στην ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, το σώμα του βρέθηκε άφθαρτο και ευωδίαζε. Τότε, έκλεισαν τον τάφο και τον ξανάνοιξαν τα Χριστούγεννα του 1984, οπότε το ιερό σκήνος διατηρούσε μερική αφθαρσία και το τοποθέτησαν σε γυάλινη λειψανοθήκη στο βόρειο τμήμα του ιερού βήματος, στο ναό της Αγίας Σιών.

O ιερομάρτυς Φιλούμενος, 30 χρόνια μετά το μαρτύριό του, συγκαταλέχθηκε μεταξύ των αγίων της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων.

Η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς ιερού ναού που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου.

Κτίτωρ του νέου αυτού ναού είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων, που συνεχίζονται.

Σεμνύνεται και δικαίως καυχάται η Σιωνίτης Εκκλησία για το γεγονός ότι στους εσχάτους τούτους χρόνους, τους οποίους διερχόμαστε και παρά την μαστίζουσα αυτή λειψανδρία, γεννά και σήμερα αγίους και μάρτυρας.

Το μαρτύριο και η παρουσία του Νέου Ιερομάρτυρος Φιλουμένου επισφραγίζει «την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού» στις μέρες μας, καταδεικνύει το αμετάβλητο της κλήσεως του Χριστού μέσα από τους αιώνες και μας καλεί να αντισταθούμε στον ανατρεπτικό άνεμο της ολιγοπιστίας, της αμφιβολίας και των ποικιλώνυμων αναστατώσεων.

http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9979:2011-11-28-14-35-12&catid=43:2011-04-16-11-54-50

Τέλεση του καθιερωμένου Μνημοσύνου για όλους του Νέους Κεκοιμημένους στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης, από τον Ποιμενάρχη της κ. Παύλο.

 

  Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011 ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλος θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό  Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας θα τελέσει, όπως κάθε χρόνο, το μνημόσυνο όλων των νέων ανθρώπων που έχουν κοιμηθεί (από 1 έως 40 ετών) όλα αυτά τα χρόνια στους πέντε δήμους της Μητροπολιτικής του Περιφερείας. Στη συνέχεια στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού θα προσφερθεί καφές στους συγγενείς των κεκοιμημένων και ο Μητροπολίτης μας θα τους  μιλήσει ανάλογα και φυσικά παρηγορητικά. Παρακαλούνται όλοι οι ευσεβείς Χριστιανοί, να ενώσουν τις προσευχές τους μαζί με του Μητροπολίτου, για την ανάπαυση των αγαπημένων παιδιών μας και να μετέχουν της Θείας Μυσταγωγίας.

π. Αντώνιος Χρήστου

Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου Πανοράματος Βούλας

Θεία Λειτουργία με υπότιτλους (Video)

 

"Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει"
και όχι "Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει": Η πιο παρεξηγημένη Ιερή Παροιμία

του Αρχιμ. Γεωργίου Xρυσοστόμου

"Σε ποιες περιπτώσεις μπορούμε θεμιτά και νόμιμα να καταλύσουμε την νηστεία; είναι ένα σύνηθες ερώτημα πιστών προς τους ιερείς και ιδιαίτερα προς τους πνευματικούς - εξομολόγους. "Aσθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει", είναι μια εξίσου συνηθισμένη απάντηση.

Πρόκειται όμως για μια παρεξήγηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι παροιμίες αποτελούν καταστάλλαγμα της μακρόχρονης εμπειρίας των ανθρώπων. Kαι για τον λόγο αυτό αναγνωρίστηκαν παντού και πάντοτε ως αναμφισβήτητες αλήθειες.
 Mία από τις παροιμίες αυτές είναι και η "ασθενής και ωδιπόρος (ή ωδειπόρος) αμαρτίαν ουκ έχει". Mε απλούστερα λόγια: "Ο άρρωστος και η έγκυος γυναίκα δεν αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει".

Σήμερα όμως, οι περισσότεροι παρανοούν την έννοια της παραπάνω ρήσης, είτε από άγνοια της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, είτε από την ανορθόγραφη καταγραφή της λέξης ωδιπόρος (και όχι οδοιπόρος = ταξιδιώτης). Έτσι, η ρήση μετατράπηκε σε "ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει" δηλαδή: "Ο άρρωστος και ο ταξιδιώτης δεν έχει αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει". Σύμφωνα με την παραπάνω λανθασμένη γραφή, ανάγνωση ή ερμηνεία, ο κάθε ταξιδιώτης (άσχετα εάν έχει ταξιδέψει με αεροπλάνο, πλοίο, τρένο ή αυτοκίνητο) μπορεί να καταλύσει κάθε νηστεία, χωρίς να αμαρτήσει.

Bέβαια εάν κάποιος δεν θέλει να νηστέψει, ας φάει, ό,τι θέλει. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Tο θέμα είναι να μην εφευρίσκουμε δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουμε την αδυναμία μας. Aκόμη και εάν το κείμενο εννοούσε "οδοιπόρο" και όχι "ωδιπόρο", θα δικαιολογούνταν η κατάλυση μόνον στην περίπτωση που αυτός ο (τέλος πάντων) "οδοιπόρος" ήταν κάποιος που περπάτησε επί πολλές ώρες, κατάκοπος και εξαντλημένος από τις κακουχίες του ταξιδιού. Φτάνουμε όμως στο σημείο να απαλλάσσονται από τη νηστεία και όσοι πηγαίνουν μία εκδρομή. Δεν νηστεύουν με τη δικαιολογία ότι ταξίδεψαν.

Aλλά ας εξηγήσουμε τι σημαίνει το ορθό "ωδιπόρος". Πρόκειται για λέξη σύνθετη από την "ωδι" και "πόρος". Για τη λέξη "πόρος" λίγο - πολύ ξέρουμε ότι έχει διάφορες σημασίες, όπως στις λέξεις εύπορος, άπορος, οι πόροι του σώματος. Aκόμη έχουμε το μοναδικό νησί αρσενικού γένους, τον Πόρο. Πολλά χωριά με το όνομα Πόρος, διάφοροι οικισμοί, κάποιο βουνό στη Λευκάδα και μία νησίδα στον Πατραϊκό κόλπο, κοντά στο Aιτωλικό (βλ. περιοδικό Eπάλξεις, 2004).

H λέξη όμως "ωδι" προέρχεται από το ρήμα "ωδίνω", που έχει αρκετές σημασίες (κυριολεκτικά): Έχω ωδίνες, κοιλοπονώ, τίκτω, γεννώ, αλλά και (μεταφορικά) επιθυμώ πάρα πολύ να φάω, κάτι όπως η εγκυμονούσα, κάνω κάτι να τρέμει, σαν την ετοιμόγεννη γυναίκα (βλ. Aντιλεξικόν ή Oνομαστικόν της Nεοελληνικής Γλώσσης, εκδ. β', Aθήναι 1990). Πόσες φορές λοιπόν έχουμε ακούσει ότι η έγκυος γυναίκα ζητά να φάει κάτι, για να μην "ρίξει" το παιδί, να μην αποβάλλει;

Δικαιολογείται έτσι η έγκυος να μην νηστέψει, αν το ζητά ο οργανισμός της, γιατί κινδυνεύει να αποβάλλει το παιδί της. Άλλωστε το ορθό "ωδιπόρος" έχει και εννοιολογική συνάφεια με το "ασθενής", καθώς και τα δύο αναφέρονται σε καταστάσεις σωματικής ανάγκης και αδυναμίας, που δικαιολογεί την κατάλυση της νηστείας. Γι' αυτό και τίθεται μεταξύ των δύο λέξεων το συνδετικό "και", που συνδέει παρεμφερείς έννοιες, αλλιώς στην περίπτωση του "οδοιπόρου" θα υπήρχε το διαζευκτικό "ή", που συνδέει έννοιες εννοιολογικά διαφορετικές.
Έτσι, ο ταξιδιώτης δεν δικαιολογείται. Aκόμη και αν ο σοφός που είπε την παροιμία εννοούσε τον πολύ κατάκοπο, τότε θα την έλεγε διαφορετικά. Θα χρησιμοποιούσε ενδεχόμενα λέξεις, όπως: Καταβεβλημένος, εξαντλημένος, καταπονημένος, καταπληγωμένος κ.α.

Bέβαια οι δύσπιστοι πρέπει να έχουν πολύ καλή εγκυκλοπαίδεια, για να συμφωνήσουν μαζί μας. Πάντως θα έχουν ακούσει για τις ωδίνες του τοκετού και ίσως το "ώδινεν όρος και έτεκε μυν". Ίσως πάλι να έχουν αντίρρηση στο συντακτικό, γιατί το θέμα του ρήματος "ωδίνω" είναι "ωδιν" και συνεπώς «ωδιν + πόρος = ωδινπόρος». Aλλά το γράμμα "ν" πριν από το "π" εξαφανίζεται, γιατί δεν έχουμε λέξεις με συνεχόμενα τα γράμματα "ν" και "π". Aντίθετα, έχουμε συνεχόμενα τα "π" και "ν", όπως πνοή. Kάποιες φορές το "ν" μετατρέπεται σε "μ", όπως «σύν + πνοια = σύμπνοια».

Έπειτα από όλα αυτά, ιερείς, θεολόγοι, ιεροκήρυκες, εξομολόγοι και κάθε χριστιανός καλής θελήσεως, ας διαφωτίσουμε και τους υπόλοιπους ότι η σωστή παροιμία είναι: "Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει". Πρόκειται για μια παροιμία πολύ χρήσιμη στην εποχή μας. Είναι πολλοί εκείνοι που νηστεύουν, αλλά δεν λείπουν και εκείνοι που θέλουν να βρίσκουν "νόμιμες" υπεκφυγές, να ζαχαρώνουν το χάπι και να κάνουν την αδυναμία τους ανάγκη.

Ο π. Ματθαίος Χάλαρης στη Νεανική Σύναξη του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας

Την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011 στις 9.00 μ.μ. (8.30 τελείται η Ακολουθία του Αποδείπνου) , στη Νεανική Σύναξη του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, θα βρίσκεται και θα ομιλήσει, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ματθαίος Χάλαρης, Προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου του Ομώνυμου Δήμου, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Παρακαλούνται όλα τα μέλη της Συνάξεως καθώς και νέοι και νέες από 18 έως και 45 ετών να συμμετέχουν.

Εκ του Νεανικού Τομέα του Ιερού Ναού