π. Αντώνιος Χρήστου: Μαμάδες που μας εμπνέουν: Χριστίνα Νικολοπλάκη

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Μαμάδες που μας εμπνέουν: Χριστίνα Νικολοπλάκη

Τη Χριστίνα Νικολοπλάκη τη γνώρισα μέσα από το eimaimama και το Ελληνίδες Μαμάδες. Μητέρα δίδυμων κοριτσιών και σύζυγος του Βασίλη. Ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένο -το καταλαβαίνεις με το που τους βλέπεις- που αντιμετωπίζει μαζί τα εύκολα και τα δύσκολα. Τα δύσκολα για την υπέροχη αυτή οικογένεια δεν περιορίζονται στις κλασικές δυσκολίες και τα κλασικά άγχη που λίγο πολύ όλοι οι νέοι γονείς αντιμετωπίζουμε.

Η Χριστίνα και ο Βασίλης μεγαλώνουν ένα παιδί με αναπηρία στην Ελλάδα του 2013.

Η Χριστίνα είναι η μητέρα που δεν ντρέπεται να μιλήσει, ούτε να διεκδικήσει τα δικαιώματα των παιδιών της. Παλεύει για το μέλλον των κοριτσιών της και δεν επαναπαύεται στιγμή. Σε μια Ελλάδα που όλα μοιάζουν να καταρρέουν, η Χριστίνα μάς δίνει -αν και η ίδια δεν θα το παραδεχτεί ποτέ- δύναμη να πιστέψουμε, να απαιτήσουμε, να χαμογελάσουμε. Γιατί είναι από εκείνες τις μαμάδες που η ζαριά δεν τους ήρθε όπως είχαν φανταστεί. Και όμως: παρά τη δύσκολη καθημερινότητα, παρά τις δύσκολες στιγμες, απλά δεν το βάζει κάτω!

Γνωρίστε την!

- Χριστίνα, θα μας συστήσεις εσένα και την οικογένειά σου;

Είμαι η Χριστίνα, είμαι 30 ετών, έχω σπουδάσει μηχανολόγος μηχανικός και εργάζομαι σε ένα τεχνικό γραφείο εδώ και 6 χρόνια. Ο σύζυγος μου είναι αισίως 36 ετών και έχει δικό του ταξί (δόξα τω Θεό!!). Με το σύζυγο είμαστε μαζί από το 2005 και παντρεμένοι 3 χρόνια.

Το 2010 μετά από μία πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, καταφέραμε να φέρουμε στον κόσμο δύο υπέροχα πλασματάκια: την Εύη (Παρασκευή) και τη Μαρία. Τα κορίτσια μου είναι δίδυμα, ωστόσο είναι μοναδικές και οι δύο.

Για την Εύη μου είχαν δώσει τις χειρότερες προβλέψεις, ότι μπορεί να έχει κάποια προβλήματα έως να μην επιβιώσει καθόλου, ωστόσο αυτό το μικρό που γεννήθηκε μόλις 970γρ κατάφερε να σπάσει όλες τις προβλέψεις! Ενώ για τη Μαρία, θεωρούσαν ως πιο ανεπτυγμένο παιδί πως θα τα κατάφερνε μια χαρά, ωστόσο η Μαρία δεν ήταν έτοιμη να γεννηθεί, η προωρότητα καθώς και η έλλειψη οξυγόνου την οδήγησαν στη σημερινή της κατάσταση.

Η Μαρία μας έχει εγκεφαλική παράλυση σε επίπεδο σπαστικής τετραπληγίας, η όρασή της είναι επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό ώστε να μπορεί κυρίως να καταλαβαίνει φως-σκοτάδι και η μικροκεφαλία της καθώς και όλη η βλάβη που έχει γίνει επηρεάζουν σημαντικά τη νοημοσύνη της, καθιστώντας την ένα παιδί με βαριά νοητική υστέρηση.

- Η δίδυμη κύηση είναι συνήθως μια απρόσμενη, ευχάριστη έκπληξη για τους γονείς. Μπορεί όμως να είναι και αρκετά επικίνδυνη. Πώς ήρθαν τα πράγματα σε εσάς;

Πριν την εγκυμοσύνη μου, η δίδυμη κύηση φάνταζε ως ένα Τζόκερ! Μία φαντασίωση και ένα καμάρι για κάθε γονιό, λόγω της σπανιότητα της διδυμίας.

Μετά την εμπειρία της κυοφορίας διδύμων, θα έλεγα πως οι πολύδυμες κυήσεις είναι σίγουρα επικίνδυνες για όλους, μαμά και παιδιά! Είναι σίγουρα ένα χαρμόσυνο γεγονός αλλά σίγουρα δεν πρέπει να εφησυχάζεσαι ποτέ με τέτοια εγκυμοσύνη! Η προωρότητα, η εμβρυοεμβρυική μεταφορά (κάτι που συνέβη στην περίπτωσή μας), ακόμη και η δύσκολη γέννα (μιλώντας για φυσιολογικό τοκετό διδύμων) είναι σίγουρα κάποιες από τις επιπλοκές που μπορεί να συμβούν. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν το λέω για να τρομοκρατήσω μέλλουσες μητέρες διδύμων, ούτε και ότι η δική μου περίπτωση είναι πανάκια. Απλά είναι γεγονός. Άλλωστε δε θα ξεχάσω το πόσο γρήγορα με συνέφερε ο γιατρός που μου έκανε τον πρώτο υπέρηχο από τα πανηγύρια, προειδοποιώντας μας ότι η δίδυμη κύηση μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνη.

Για εμάς τα πράγματα σίγουρα δεν ήρθαν όπως τα περιμέναμε… Ποιος γονιός τώρα αλήθεια μπορεί ποτέ να είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο….;;

Πολλοί θα έχει τύχει να διαβάσετε το “Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία“, ενα κείμενο γραμμένο από την Emily Rearl Kingsley, μητέρα παιδιού με ειδικές ανάγκες. Η μητέρα αυτή παρομοιάζει την απόκτηση ενός ιδιαίτερου παιδιού με ένα ταξίδι που ενώ ξεκίνησε για την Ιταλία, κατέληξε απογραμμάτιστα στην Ολλανδία. Το πώς περνάς από την αρχική απογοήτευση και το θρήνο στην πιο αισιόδοξη ματιά.

Η τελευταία παράγραφος είναι το μότο μου, η πηγή μου όταν πνίγομαι, η εναλλακτική μου σκέψη κάθε φορά που χάνομαι μέσα στην άβυσσο του πόνου μου…

“Ο πόνος δε θα φύγει ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ, γιατί το χάσιμο αυτού του ονείρου είναι πολύ σημαντικό… Αν όμως περάσεις τη ζωή σου θρηνώντας για το χαμένο ταξίδι στην Ιταλία, δε θα μείνεις ποτέ ελεύθερος να απολαύσεις τα πολύ ιδιαίτερα, πολύ όμορφα πράγματα που έχει να σου προσφέρει η Ολλανδία…“

- Πώς είναι αυτή τη στιγμή τα κορίτσια σου;

Αυτή τη στιγμή είμαστε αισίως 2.5 ετών, η Εύη έχει το δικό της πρόγραμμα με παιδικό σταθμό και η Μαρία αγωνίζεται κάθε μέρα μέσα από ένα συνδυασμό θεραπειών για την καλύτερη αποκατάστασή της.

- Πες μας λίγα λόγια για την οικογενειακή σας καθημερινότητα

Εντάξει, η καθημερινότητά μας είναι αγώνας δρόμου να προλάβουμε από το πρωί έως το βράδυ σε συνδυασμό με τις εργασίες μας! Το πρωί σηκωνόμαστε στις 6:30 – 7:00, πίνουμε γάλατα, πλενόμαστε και ετοιμαζόμαστε μαμά και κόρες για την ημέρα.

Η Μαρία τη Δευτέρα και την Τρίτη έχει φυσικοθεραπεία και εργοθεραπεία που την πηγαίνω εγώ στο ΕΛΕΠΑΠ, την Τετάρτη το πρωί έχουμε θεραπευτικό παιχνίδι με την καθοδήγηση της θεραπεύτριας μας από το σύλλογο ΑΜΥΜΩΝΗ (που χαρη σε αυτούς έχει έρθει ένα πρωτοπόρο πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης για την κάλυψη αναγκών των παιδιών με προβλήματα όρασης και πολλαπλές αναπηρίες), την ίδια μέρα θα κάνουμε μία έξτρα φυσικοθεραπεία στο σπίτι. Την Πέμπτη και την Παρασκευη πλατσουρίζουμε στον σύλλογο Ιωνας στο ΟΑΚΑ! Σάββατο και Κυριακή έχει το μενού αγκαλιές και φιλιά και βόλτες με τη μαμά!

Η Εύη καθημερινά πηγαίνει παιδικό σταθμό, όπου μαθαίνει κάθε μέρα και από ένα τραγουδάκι.

Όσο για τη μαμά και τον μπαμπά, δουλεύουμε από το πρωί έως το βράδυ για να μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας μία αξιοπρεπή ζωή! Να ‘ναι καλά οι γιαγιάδες λοιπόν που μπορούν και βάζουν πλάτη, αλλιώς σκούρα τα πράγματα….

Η Μαρία στην αγκαλιά της Χριστίνας

- Πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις;

Εδώ γελάμε ή καλύτερα… κλαίμε! Ήρθε η ώρα να βγάλετε τα ποπ κορν από το ντουλάπι!!

Λοιπόν θα τα πω όπως τα βλέπω: η Ελλάδα και οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν είναι έτοιμοι σε καμία περίπτωση για την αναπηρία.

Σαφώς η πολιτεία πια, δεδομένης και της κατάστασης, είναι ανύπαρκτη ἐως παντελώς ψόφια!

Τα επιδόματα κόβονται, βγάζουν παιδιά που δεν αρθρώνουν ούτε μα, που δεν ξέρουν το όνομά τους, τι ώρα είναι, που βρίσκονται, που δεν μπορούν να σηκώσουν το χέρι τους να πιάσουν το ψωμί να το βάλουν στο στόμα για να το φάνε, που δεν μπορούν καν ΝΑ ΜΑΣΗΣΟΥΝ…

ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΒΓΑΖΕΙ ΕΦΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ 67% (!!!!!!!!!!!!!!!!)
ΝΑΙ , ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΤΑΕΙ ΜΕΣΑ!
ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΣΑΜΠΑ
ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΦΗΝΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΗ ΘΡΕΦΕΙ ΕΦΟΡΟΥ ΖΩΗΣ!!!

ΚΑΙ ΝΑΙ -ΜΗ ΣΟΚΑΡΙΣΤΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ -

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ, ΜΠΟΡΕΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΕΙΣΤΕ, ΑΛΛΑ ΕΣΩΨΥΧΑ ΛΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΖΕΙ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΟ ΠΑΙΔΙ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΥΓΙΕΣ ΠΕΙΝΑΕΙ;;

ΝΑΙ Η ΟΧΙ;

Πιστεύετε ότι είμαι σκληρή, ότι τα λέω για εντυπωσιασμό ή ότιδήποτε άλλο μπορεί το μυαλό σας να πάει;;

Νομίζετε ότι μπορώ πια να εμπιστευτώ τα λόγια σας ότι θα μάθετε τα παιδιά σας το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την αγάπη και τα γνωστά μπλα μπλα, όταν μαθαίνω -πριν από λίγες μέρες- ότι σε σχολειο απείλησαν οι γονείς το διευθυντή του σχολειου ότι θα φέρουν τα κανάλια επειδή το σχολείο είχε ένα παιδί με αυτισμό και το κράτος ακόμη δεν έχει διορίσει δάσκαλο ειδικής αγωγής και έτσι τα παιδιά τους… αποσυντονίζονταν; Και έτσι ζητούσαν να το διώξουν από το σχολείο;

Πιστεύετε ότι φταίει το αυτιστικό παιδί που δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στο μάθημα ή μήπως τα κινητά φραπεδομηχανές που τα έχουν αποβλακώσει;

Έτσι για την ιστορία θα σας πω τι έγινε: Η μητέρα αυτού του παιδιού επειδή δεν ήθελε να γίνει θέμα, προσέλαβε -από την τσέπη της παρακαλώ- αυτές τις δύσκολες εποχές ιδιώτη δάσκαλο και με υπογραφή του διευθυντή το παιδί τώρα δε θα αποσυντονίζει βλαστάρια και δασκάλους!

Λοιπόν τι έχετε τώρα να μου πείτε; Είστε έτοιμοι να αφήσετε τα παιδιά σας να παίξουν με τη Μαρία μου ή μήπως φοβάστε μην κολλήσετε αναπηρία από τα σάλια που μπορεί να της τρέχουν;

Ναι, είμαι έξαλλη, είμαι απογοητευμένη, είμαι οργισμένη που εγώ μεγαλώνω με γάλα και μέλι το λουλούδι μου για να μου το τσαλαπατίσετε εσεις όταν εγώ δε θα μπορώ πια να φωνάξω, όταν εγώ θα έχω γεράσει ή ακόμη χειρότερα όταν ο Θεός ξεχαστεί και κάνει το λάθος να παρει πρώτα εμένα… και όλα αυτά γιατί απλά δεν μπορώ να σας εμπιστευτώ τη Μαρία μου…

Οι δίδυμες Μαρία (αριστερά) και Εύη (δεξιά)

- Το βράδυ που πέφτεις για ύπνο, ποιες σκέψεις κάνεις για τα παιδιά σου;

Γενικότερα προσπαθώ να μην σκέφτομαι, κάθε φορά που το κάνω έρχεται ο φόβος του τι θα απογίνουν, αν εγώ μια μέρα φύγω…

Πιστεύω όμως πως ο Θεός δε θα μας αφήσει και θα οικονομήσει για τον άγγελό του όπως της αξίζει!

Πολλές φορές φαντάζομαι τη Μαρία όρθια δίπλα στην Εύη σαν όνειρο να τρέχουν, να κάνουν σκανταλιές και εγώ να τις μαλώνω… όταν επανέρχομαι στην πραγματικότητα τα συναισθήματά μου είναι μετωπική σε μάντρα και για αυτό πολλές φορές δεν μπαινω σε αυτό το κανάλι… Δεν μπαίνω, όχι επειδή δε θέλω να βλέπω την κατάσταση κατάματα… αλλά άμα κοιτάς πολύ ώρα τον ήλιο, θα σου κάψει τα μάτια.. Έτσι και εγώ πρέπει να φυλάγομαι να αντέξω για τα παιδιά μου και τον άντρα μου…

Όσο για την Εύη, πραγματικά, από τη μία χαίρομαι που θα μάθει να ζει με τη διαφορετικότα και θα μάθει -ελπίζω δηλαδη, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται- να αγαπάει το συνάνθρωπο και να τον σέβεται και από την άλλη λυπάμαι που αναγκαστικά θα ωριμάσει και θα πονέσει -γιατί κάποια στιγμή θα γίνει- για την αδερφή της.

- Πολλά ζευγάρια δοκιμάζονται με τον ερχομό ενός παιδιού. Πώς είναι τα πράγματα για εσένα και τον Βασίλη;

Θέλω να ευχαριστήσω το σύζυγό μου που είναι πλάι μου και μου κρατάει το χέρι και μου σκουπίζει τα δάκρυα, όταν βουλιάζω κάποια βράδια στην απελπισία. Θέλω να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ, ότι ο δρόμος μας είναι πολύ δύσκολος, αλλά φαντάζει ανέφικτη η ανάβαση για την κορυφή χωρίς αυτόν…

Μείνε δίπλα μου πάντα…

Σ’ αγαπώ περισσότερο όταν έχουμε τις κακές μας… (ξέρεις εσύ!!)

- Σκέφτεστε να αποκτήσετε και άλλα παιδιά;

Πολύ θα ήθελα να κάνω αλλο ένα παιδί! Θα δούμε, προς το παρόν δε θέλω να κάνω ενθουσιώδεις κινήσεις, ωστόσο αν ο Θεός το δώσει, καλώς να ορίσει…

- Ποιες ανησυχίες έχεις για το μέλλον των 2 κοριτσιών σου;

Σίγουρα ανησυχώ για την πορεία της αποκατάστασης της Μαρίας και που θα μας βγάλει όλο αυτό το ταξίδι, αλλά έχω και το μάτι μου πάνω στην Εύη γιατί είναι πολλά αυτά που πρέπει να διευθετήσει και δυστυχώς σε μικρή ηλικία, καθώς και τι απόηχο θα έχει στην προσωπική της ζωή η ύπαρξη μιας αδερφής με αναπηρίες.

Ωστόσο με το σύζυγό μου, τον Βασίλη, έχουμε μία κοινή γραμμή να ζούμε μία φυσιολογική ζωή. Όσο περισσότερο θέμα το κάνεις, τόσο περισσότερο προκαλείς τους άλλους να σε κοιτάνε περίεργα.

- Πολλές σε χαρακτηρίζουν μητέρα-ηρωίδα. Αισθάνεσαι έτσι;

Όχι, δεν είμαι μητέρα-ηρωίδα! Δεν κάνω τίποτα παραπάνω από αυτό που μου υπαγορεύει η καρδιά μου και η ανάγκη.

Για μένα οι ηρωίδες μάνες δεν είναι μάνες που τους έτυχε ένας λαχνός όπως ο δικός μου, είναι οι μάνες που το κάνανε από επιλογή! Εσείς ίσως τις χαρακτηρίσετε ανεύθυνες που φέρνουν συνειδητά στον κόσμο ένα παιδί με ειδικές ανάγκες -ένα παιδί με αναπηρίες, όπως λέω εγώ- ή ακόμη πιο γενναίες που το υιοθετουν! Δεν είναι παραμύθια της χαλιμάς, είναι αλήθεια και είχα την τιμή να γνωρίσω αυτές τις φανταστικές γυναίκες μέσα από το Ελληνίδες Μαμάδες. Μπορεί να μην έχουν την ανάγκη να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις τους -όπως την έχω εγώ που δεν κάθομαι στ’ αυγά μου με τιποτα- αλλά υπάρχουν ανάμεσά μας!

Ηρωίδες ακόμη για μένα είναι μητέρες που μεγαλώνουν μονες ένα παιδί, μητέρες που αντιμετωπίζουν το θάνατο του παιδιού τους!

Σίγουρα δεν είναι εύκολη η ζωή μου, αλλά δε θα τη χαρακτήριζα και ηρωική! Δε θέλω να προσβάλλω όσους μου το χουν πει -προς Θεού αρκετά σας κούνησα το δάχτυλο- απλά θέλω ισότητα, ούτε βάθρα αλλά ούτε και τάρταρα!

- Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στις μανούλες που μας διαβάζουν;

Αγαπημένες μου, μανούλες και μελλουσες (σας εύχομαι από καρδιάς: με το καλό και γερά παιδιά),

συγγνώμη αν σας πίκρανα πριν ή αν σας πίκαρα!

Ο σκοπός μου δεν είναι να σας στεναχωρήσω, αλλά να σας ταρακουνήσω, να σας προβληματίσω, όχι για τα 10 λεπτά που διαβάζετε αυτή τη στήλη, αλλά κάθε μέρα…

Μην επιτρέπετε τη φτώχεια στις τσέπες σας να γίνει φτώχεια και στις καρδιές σας…

- Τι σημαίνει “Είμαι μαμά” για εσένα;

Είμαι μαμά σημαίνει:

να μπορεί να αγωνίζεται για το ακατόρθωτο δοκιμάζοντας τα όριά της φλεγόμενη από αγάπη για το παιδί της

“Τα δένδρα υπό ανέμων εναντίων ριπιζόμενα, ισχυρότερα γίνονται“
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)