Κυριακή Έ Λουκά - Επομένως καλούμαστε ως άνθρωποι εν Χριστώ, να υπερβούμε τον δικό μας εγωισμό. (Γαλ. β΄ 16-20)

του π. Παναγιώτη  Γκέζου (Εφημερίου Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης

Ο Απόστολος των εθνών

με τα εξής λόγια

 «εγώ γαρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω» (Γαλ. β’ 19),

θέλει να τονίσει τον κίνδυνο που διατρέχει ο άνθρωπος

 που ναι μεν πιστεύει στο Θεό,

αλλά πιστεύει και ζει εκτός του θείου θελήματος,

με λανθασμένο τρόπο και εγωιστικό.

Επομένως καλούμαστε ως άνθρωποι εν Χριστώ,

 να υπερβούμε τον δικό μας εγωισμό.

Πρέπει να καταλάβουμε το νόημα το αληθινό,

 που άφησε σε εμάς ο ίδιος ο Κύριος

με την θυσία του πάνω στο Σταυρό,

που δεν είναι άλλο από την αγάπη, την κοινωνία και τη θυσία.

Ο Θεός δεν προσωποληπτεί,

 δεν διακρίνει τους ανθρώπους ανάλογα με την καταγωγή

τους, τη φυλή ή τη γλώσσα, το φύλο ή την τάξη την κοινωνική.

Αυτό έδειξε και ο Κύριος κατά την επίγεια Του παρουσία.

 Καλούμαστε λοιπόν κι εμείς να βαδίσουμε στο δρόμο

που χάραξε ο Χριστός πάνω στη γη.

Πρώτα πρέπει να αποκτήσουμε κοινωνία αληθινή

με το Θεό, να καταλάβουμε και να βιώσουμε

τι προσφέρει σε μας ο Θεός και παράλληλα 

το πνεύμα αυτό να το μεταφέρουμε στη καθημερινή μας ζωή.

 Το μήνυμα λοιπόν του Απ. Παύλου, τόσο προς τους Γαλάτες,

όσο και στους Χριστιανούς κάθε εποχής

είναι η μετοχή στην κοινωνία της αγάπης του Θεού,

στην οποία μας καλεί η σταυρική θυσία του Χριστού.

Συνεπώς η τήρηση στην παράδοση του νόμου,

όχι μόνο δεν μας αγιάζει, αλλά μας καθιστά και αμαρτωλούς.

 Ο άγιος Χρυσόστομος παρατηρεί

ότι κι αυτοί που δεν περιτέμνονται μεν,

 αλλά νηστεύουν ιουδαϊκά

και τηρούν την αργία του Σαββάτου, κι αυτοί ουσιαστικά

ασεβούν και προδίδουν την πίστη την χριστιανική.

 Και μάλιστα σ’ εκείνη την εποχή

 που ο ναός είχε πλέον καταστραφεί

και η ιουδαϊκή θρησκεία εκ των πραγμάτων είχε καταργηθεί

 Διότι ο ίδιος ο Μωυσής γράφει

ότι «προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός

εκ των αδελφών υμών, ως εμέ· αυτού ακούσεσθε» (Δευτ. 18,15).

Συνεπώς είμαστε πεθαμένοι για το νόμο σωματικά

                                                                          και ψυχικά·

 κι από πεθαμένους δεν μπορείς

να περιμένεις τίποτα ούτε και να απαιτείς.

Πέθανα ως προς τον νόμο με σκοπό

και αποτέλεσμα να ζήσω εν Χριστώ.

«Και πως ζεις, αφού πέθανες;» θα ρωτούσε κανείς.

«Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ,

ζη δε εν εμοί Χριστός».

 Όπως ο Χριστός πέθανε και αναστήθηκε έτσι κι εγώ

πέθανα ως προς το νόμο κι αναστήθηκα ως προς το Χριστό.

Αυτό έγινε με το βάπτισμα, με την απόταξη του Σατανά

και την σύνταξη με τον Χριστό.

Όπως ακριβώς όταν επικρατήσει η αμαρτία,

αυτή είναι που κυριαρχεί και κατευθύνει την ψυχήν

να κάνει μόνο ότι εκείνη επιτάσσει στην κοινωνία.

 Υπάρχει δηλαδή στον άνθρωπο ένας εσωτερικός δαιμονισμός,

 που είναι χειρότερος από τον εξωτερικό.

 Έτσι, αν η αμαρτία νεκρωθεί, τότε ζει μέσα μας ο Χριστός

 και γίνονται μόνο όσα θέλει Αυτός.

Όταν προσεύχονται αλλά και σε όλες τις τελετές της Εκκλησίας,

 οι πιστοί κάνουν το σημείο του Σταυρού.

Η ένωση μας με το Χριστό που αποτελεί την ουσία

 αυτής της ζωής, επιτυγχάνεται σταυρώνοντας

τον παλιό εαυτό μας, τον εαυτό της αμαρτίας.

Η σωτηρία μας πηγάζει

 από την αστείρευτη αγάπη του Χριστού προς εμάς, η οποία

τον οδήγησε μέχρι το σταυρικό του θάνατο.

Μέσα από αυτή τη σταυρική του θυσία,

αντλούμε κι εμείς τη δύναμη

για ν' αντιμετωπίσουμε τα διάφορα προβλήματα

που συναντούμε, στη ζωής μας, τη πορεία. 

 Έτσι διαλέγουμε

ή αποδεχόμαστε το ευαγγέλιο του Χριστού και σωζόμαστε

 ή παραμένουμε δούλοι της αμαρτίας.