Κυριακή Θ΄ Λουκά -Αποστολικό Ανάγνωσμα Εφεσίους 2, 14-22.

Με την έλευση στον κόσμο του Ιησού Χριστού

έχουμε έναν καινούργιο λαό, το λαό του Θεού.

του π. Παναγιώτη  Γκέζου

Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλώς

Ο, μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ειρηνοποιός

αλλά ειρήνευσε και τους ανθρώπους

μεταξύ τους και με τον εαυτό τους.

Με την έλευση στον κόσμο του Ιησού Χριστού

έχουμε έναν καινούργιο λαό, το λαό του Θεού.

Ο Ιησούς Χριστός έκανε «τα αμφότερα εν»,

αφού πρώτα κατέλυσε «το μεσότοιχον του φραγμού»,

την αμαρτία δηλαδή που προκάλεσε την έχθρα

μεταξύ ανθρώπων και Θεού.

Ο Ιησούς Χριστός γκρέμισε αυτό το μεσότοιχο του φραγμού

«εν τη σαρκί αυτού»,

Ο Ιησούς Χριστός κατέλυσε την έχθρα

και κατάργησε τις εντολές του Νόμου,

προχωρώντας στη δημιουργία της καινής κτίσης:

«ίνα τους δύο κτίσης εις ένα καινόν άνθρωπον».

Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο

«και ευηγγελίσατο ειρήνην» προς όλους τους ανθρώπους

«τοις μακράν και τοις εγγύς»,

δηλαδή και στους Εθνικούς και στους Ιουδαίους.

Η χρήση του όρου «σάρκα» δηλώνει τον τρόπο ζωής

τόσο των Εθνικών όσο και των Ιουδαίων.

Η σαρκική, αμαρτωλή ζωή των Εθνικών

τους κρατούσε μακριά από τις εντολές του Θεού.

Με τον όρο «σάρκα» ο Απόστολος Παύλος

αντιπαραβάλλει την αμαρτωλότητα του κόσμου

με την αγιότητα της «σάρκας»,

δηλαδή της ανθρώπινης φύσης του Ιησού Χριστού.

Η συμφιλίωση και η ειρήνευση που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός

επιτρέπει στον άνθρωπο να πλησιάσει και πάλιν,

όπως και πριν την πτώση, στον Θεό

Στο έργο, δηλαδή, της εν Χριστώ καταλλαγής

και της ένταξης των ανθρώπων,

στο ένα σώμα της Εκκλησίας

συμμετέχουν και τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας.

Όσοι λοιπόν εντάσσονται

σε αυτό το ένα σώμα της Εκκλησίας,

ανεξάρτητα με την προηγούμενη κατάστασή τους,

δεν είναι πλέον «ξένοι και πάροικοι»,

αλλά «συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού».

Ο Απόστολος Παύλος,

 όπως και άλλοι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης

παρομοιάζουν την Εκκλησία με την εικόνα της οικοδομής.

Οι Εθνικοί

που προσήλθαν στην καινούργια πίστη του Ιησού Χριστού,

χτίστηκαν όπως οι πέτρες στην οικοδομή,

σαν ζωντανές πέτρες, στην οικοδομή της Εκκλησίας

την πνευματική.

Ακρογωνιαίος λίθος αυτής της οικοδομής

είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός,

ο οποίος συγκρατεί, στηρίζει, συνενώνει και οδηγεί

στην πληρότητά του ολόκληρο το οικοδόμημα της Εκκλησίας.

Μέσα σε αυτό το οικοδόμημα υπάρχει μια ενότητα θαυμαστή

και ειρήνη των μελών με τον Θεό Πατέρα, αλλά και μεταξύ τους.

Η διακήρυξη του Αποστόλου Παύλου

 «Χριστός εστιν η ειρήνη ημών»,

δηλώνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η πηγή

της ειρήνης όλου του κόσμου.

Έφερε την ειρήνη σε όλα τα επίπεδα

με τη θυσία του τη σταυρική.

Έφερε την ειρήνη και καταλλαγή

των ανθρώπων με τον Θεό Πατέρα

και ταυτόχρονα τη συμφιλίωση των ανθρώπων μεταξύ τους,

συγκροτώντας ένα σώμα, το σώμα της Εκκλησίας,

του οποίου Εκείνος είναι η κεφαλή.

Ο Θεός κινείται από αγάπη προς τον άνθρωπο

και αποστέλλει στον κόσμο τον Υιό του,

ο οποίος θυσιάζεται για να συμφιλιώσει

τον άνθρωπο με τον Θεό του.

Η καταλλαγή του Θεού με τον άνθρωπο

για να είναι πλήρης πρέπει να εκτείνεται

και στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων,

ακόμα και στις σχέσεις των λαών μεταξύ τους,

αλλά και στη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον.

Δεν μπορεί να υπάρξει καταλλαγή

του ανθρώπου με τον Θεό

και ταυτόχρονα να διατηρεί

την έχθρα με τους συνανθρώπους του

ή και με το περιβάλλον του.

Σε αυτή τη διάσταση η καταλλαγή είναι

το πλέον ελπιδοφόρο μήνυμα για την ειρήνευση των λαών

και των εθνών,

αλλά και για τη σωτηρία του φυσικού περιβάλλοντος.

Ζητούμε από τον Θεό

«τόν υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών

 εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι», Πάτερ ημών.