Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής του Αποστόλου Ανδρέα: Α’ Κορ. δ’-16 «Με πραότητα και συγχωρητικότητα, στην κακία των άλλων, θα αντιτάξουμε την καλοσύνη μας. Ποτέ δεν θα ανταποδώσουμε το κακό με αυστηρότητα.

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Εφημερίου Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης

 « Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε»

Ο αποστολικός λόγος φαίνεται παράδοξος και τολμηρός,

μέσα του ζούσε ο Χριστός.

Δεν μιλάει λοιπόν εγωιστικά

όταν λέγει «μιμηταί μου γίνεσθε». Δεν παρασιωπά

τον Κύριον Ιησού ως αιώνιο παράδειγμα,

αλλά Τον παρουσιάζει ως πρώτο αρχέτυπο, με χαρά.

        Η ζωή τον Αγίων Αποστόλων από τότε

που βγήκαν στο κήρυγμα και περιέρχονται πόλεις και χωριά

για να διαδώσουν την νέα πίστη, είναι ζωή γεμάτη ταλαιπωρίες

και κόπους και απερίγραπτες θυσίες.

        Και όμως χάριν της σωτηρίας των ανθρώπων,

τα υπομένουν και τα υφίστανται όλα χωρίς καμιά διαμαρτυρία.

Εκείνο που πρυτανεύει μέσα τους είναι η εξάπλωση

του ευαγγελικού μηνύματος, του μηνύματος της σωτηρίας.

        Πολύ περισσότερο όταν η ψυχή των αδελφών μας

είναι βυθισμένη στο σκοτάδι της άγνοιας και της αμαρτίας,

και ζουν μια ζωή χωρίς πίστη, χωρίς Θεό, χωρίς ειρήνη,

εμείς που γνωρίσαμε το θέλημα του Θεού,

που δεχθήκαμε τα δώρα του Χριστού,

αισθανόμαστε την ανάγκη να τρέξουμε να τους βοηθήσουμε

να βρουν τον Θεό και, στο δρόμο της σωτηρίας, να μπουν.

Το σπουδαιότερο είναι ότι όλα αυτά

οι απόστολοι τα υπέμειναν με υπομονή και ανοχή.

 «Λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν» μας είπε.

Σκεφθήκατε ποτέ τι θα πει

να σε βρίζουν, να σε καταδιώκουν, να σε συκοφαντούν

και εσύ να τα αντιμετωπίζεις όλα με υπομονή

και να μη λες λόγο κακό για κανένα και να μην εκδικείσαι; 

        Και όμως τέτοιοι πρέπει να γίνουμε και εμείς.

Είναι πιθανό οι άλλοι να θέλουν το κακό μας.

Να διασύρουν την υπόληψή μας.

Να δημιουργούν προσκόμματα στο έργο και στη ζωή μας

ακόμη μέσα στο ίδιο μας το σπίτι

μπορεί να είναι τέτοιοι και οι άνθρωποί μας.

Στην αντιμετώπιση όλων αυτών των λυπηρών και οχληρών

οι πιστοί έχουμε πρότυπο τον μεγάλο Απόστολο των εθνών.

Θα διαφυλάξουμε τον εαυτό μας και το κύρος μας.

Αλλά με πραότητα και συγχωρητικότητα,

στην κακία των άλλων, θα αντιτάξουμε την καλοσύνη μας.

Ποτέ δεν θα ανταποδώσουμε το κακό με αυστηρότητα.

        Αδελφοί μου, το υπερτέλειο πρότυπο

που οφείλουμε να μιμηθούμε στη ζωή μας

είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Να κρατήσουμε, της πίστης και της ηθικής του Ευαγγελίου, τον θησαυρό,

Αξίζει όμως να μιμηθούμε όχι μόνο τους αποστόλους, αλλά

και τους μάρτυρες και τους αγίους και όσους ζούνε σήμερα κοντά μας,

δίπλα μας ανάμεσά μας.  

Ναι, θα πρέπει να μάθουμε κι εμείς να δείχνουμε αγάπη και ανεξικακία

στα πρόσωπα με τα οποία

καθημερινώς ερχόμαστε σε συναναστροφή και ως εκ τούτου είναι δυνατόν,

τουλάχιστον κάποιες φορές να έρθουμε σε στιγμές πίκρας και αδυναμίας.

Βεβαίως, το να δείχνει κανείς αγάπη και φιλανθρωπία,

αυτό θα πει Χριστιανισμός, και μάλιστα Ορθοδοξία και Ορθοπραξία.

Αυτή είναι η Χριστιανική οδός, πλην όμως,

δεν είναι πάντοτε και τόσο εύκολο, ακριβώς λόγω της ηθικής αδυναμίας.

Και εν προκειμένω έχει μεγάλη δόση αληθείας

ο λόγος που είπε κάποιος ότι

«ευκολότερα πεθαίνεις για τον άλλον, παρά συμβιώνεις ή συνεργάζεσαι μαζί του», (1)

και σε κάθε ευκαιρία

να προσπαθούμε ώστε να νικούμε την πίκρα και την εσωτερική θλίψη

που προσπαθεί να φωλιάσει μέσα στην καρδιά μας η μνησικακία.

Με πόσο, πράγματι, όμορφο και τρόπο συγκινητικό

εκφράζει την αλήθεια αυτή,

ο Αθωνίτης Όσιος Σιλουανός:

«Το Άγιο Πνεύμα είναι αγάπη

και δίνει στην ψυχή τη δύναμη να αγαπά τους εχθρούς-

κι όποιος δεν αγαπά τους εχθρούς, δεν ξέρει ακόμα τον Θεό»! (1)

Λόγια όντως συγκλονιστικά που οι Άγιοί μας

τα βιώνουν σε αφάνταστο βαθμό.

Γι’ αυτό και στο κεφάλαιο «Για τους μοναχούς»,

ο ίδιος ο Όσιος Σιλουανός,

τονίζει ξεκάθαρα, αλλά και με πόνο:«Ο Κύριος δίνει στο μοναχό

την αγάπη του Αγίου Πνεύματος κι η αγάπη αυτή

γεμίζει με λύπη την καρδιά του μοναχού για το λαό.

Ο ίδιος ο Κύριος ήταν τόσο περίλυπος για το λαό,

ώστε παρέδωσε τον εαυτό του σε θάνατο Σταυρικό.

Ο Κύριος έδωσε το ίδιο Άγιο Πνεύμα στους Αποστόλους

καις τους Αγίους Πατέρες μας και στους ποιμένες της Εκκλησίας»

άνευ αντιλογίας,

τα τόσα και τόσα περιστατικά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε

στην καθημερινότητα, τα οποία

μας βοηθούν ώστε, αν μη τι άλλο, στον εαυτό μας ν’ αποδείξουμε

σε ποιο πνευματικό σημείο βρισκόμαστε

και τον κακόν μας εαυτό να νικήσουμε.

Και σίγουρα στο βάθος της καρδίας μας, οι «πικρίες»

θα πρέπει να μας χαροποιούν,

ακριβώς διότι αποτελούν

τα «πνευματικά τεστ» για περισσότερη πρόοδο.

Ο Απόστολος Παύλος και οι διά μέσου των αιώνων

γνήσιοι μαθητές του Χριστού, 

μας δείχνουν τον δρόμο. Ας τους μιμηθούμε

και ας δείξουμε την γνησιότητα της αγάπης μας προς τον Χριστό

και την εικόνα του, τον άνθρωπο, για να σωθούμε .

1, ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης