ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΠΑΣΧΑ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ

«Μή μοῦ ζητᾶς νά σ΄ ἀγαπῶ,

ἡ ἀγάπη δέν ζητιέται.
Μέσα στά φύλλα τῆς καρδιᾶς
μονάχη της γεννιέται».
Νά μοῦ πεῖς τώρα, πῶς γεννιέται. Ἔλα, πές μου.
– Δέν ξέρω, Γέροντα.
– Εἶναι ἕνα λογάκι· ἄμα στό πῶ, θά τό καταλάβεις ἀμέσως.
«Μ΄ ἀγαπᾶς; Ἄχ, δέν μ΄ἀγαπᾶς. Νά, τό βλέπω, δέν μέ κοιτᾶς».
Αὐτά εἶναι πολύ ταπεινά πράγματα. Ἡ λέξη «σ΄ ἀγαπῶ» εἶναι ταπεινό πρᾶγμα νά τήν λές. Δέν λέγεται. Κερδίζεται σιωπηλά μέ τήν προσωπικότητα πού φτιάνεις. Φτιάνεσαι κι ὁ ἄλλος τρελαίνεται μαζί σου. Καλλιεργεῖσαι καί κοιτᾶς νά τό κρύψεις κιόλας.
Ἀλλά ὁ ἄλλος τό νιώθει καί ἑλκύεται.
Ἃμα ἀγαπᾶς καί δέ ζητᾶς τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων, ὃλοι θά ἔρχονται κοντά σου. Εἶναι μυστικό. Μυστικά θά τούς ἀγαπᾶς καί ἐκεῖνοι 
θά τό καταλαβαίνουν καί θά σοῦ στέλνουν κι ἀπό μακριά ἀκόμη τά καλά τους αἰσθήματα. Κατάλαβες;
– Τί νά καταλάβω; Πῶς ὄρη μετακινοῦνται;
– Αὐτό πού ἐσύ λες φυσιολογικό, εἶναι ἀφύσικο. Φυσιολογικό εἶναι τοῦτο πού σοῦ λέω ἐγώ:
Ν΄ ἀγαπᾶς ἀνιδιοτελῶς!

(Μιά άλλη διάσταση της Αγάπης! Έτσι τα βλέπει ένας Άγιος, ο σύγχρονός μας ΄Οσιος Πορφύριος ο  Καυσοκαλυβίτης, ειλικρινή αγάπη 
που  προέρχεται από το πνεύμα των Χριστουγέννων και του Πάσχα!  Όχι η ανέραστος με τα χείλη μόνο!

Αγάπη με τη καρδιά μας και αφού περάσει απο δω, ας βγει και απο τα χείλη μας.)

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.