Κήρυγμα την Κυριακή του Θωμά.

Ας αναζητήσουμε 

                               τον αναστάντα Χριστό

και ας τον δοξολογήσουμε με ύμνους

                               «οὐ βλεφάροις ἰδόντες»

     «ἀλλὰ καρδίας πόθω πεπιστευκότες»   

                              του π. Παναγιώτου Γκέζου

  

Η ζωή μας,

παρά τις διακηρύξεις πίστεως

                                              που κάνουμε,

    δείχνει αδιάψευστα την απιστία μας.

 Διατηρούμε την πίστη μας

                            στην πρόνοια του Θεού,

αλλά το βάρος που δίνουμε

 στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς,

στα χρήματα και στα κτήματα μας,

είναι μια αδιάψευστη απόδειξη

                            της ειδωλολατρίας μας.

Ο Χριστός δεν επιπλήττει το Θωμά

γιατί ζητάει να τον συναντήσει ο ίδιος,

                                   αλλά γιατί διαλέγει

το πιο χαμηλό δυνατό επίπεδο

                                       συναντήσεως,

               δηλαδή εκείνο των αισθήσεων.

    Όμως, ο Χριστός

               ανταποκρίνεται στην ανάγκη

του κάθε ανθρώπου,

        είναι πρόθυμος να κατεβεί

                         και να τον συναντήσει

 στο επίπεδο που εκείνος βρίσκεται.

                Ο Χριστός δέχεται να δείξει

 το πρόσωπο του στο Ζακχαίο,

                                δέχεται να αγγίξει

το ιμάτιο του η Χαναναία,

             δέχεται να πει σωτήριο λόγο

                           για τον εκατόνταρχο,

 δέχεται ακόμη και η αμαρτωλή,

                     τα πόδια του, να φιλήσει.

Ζητάει απ’ όλους να μην αρκεσθούν

                          να Τον συναντήσουν

στο επίπεδο των αισθήσεων,

                        αλλά να προχωρήσουν

 στην ουσιαστικότερη συνάντηση,

που γίνεται στο χώρο της καρδιάς

                         και να Τον αγαπήσουν.

Η ολιγοπιστία,                   

ανεξαρτήτως του ψυχολογικού

                                        της υπόβαθρου

ή της πνευματικής ρηχότητας,

                                         καιροφυλακτεί

να εισχωρήσει στην καρδιά μας,

στο κάθε βήμα της ζωής μας,

εάν δεν παραμείνουμε άγρυπνοι

                                      και προσεκτικοί.

Στην παρουσία της

  κάποιες φορές είναι δε τόσο λεπτή,

που κανείς δεν μπορεί

                                  να το φανταστεί.

 Βεβαίως,

σε καθαρό θεωρητικό επίπεδο,

                         ένας πιστός αδυνατεί

να τρέφει μέσα στην καρδιά του

        τον πειρασμό της ολιγοπιστίας.

    Η ιστορική αρχή της απιστίας

του απ. Θωμά βρίσκεται

                         στην δική του απουσία

από τη σύναξη

των Μαθητών του Χριστού, που ήταν

στην πραγματικότητα σύναξη

                          της πρώτης Εκκλησίας.

Του απ. Θωμά η απουσία,

η αποκοπή του

                        από τους αδελφούς του,

τον άφησε εκτεθειμένο

              στο πνεύμα της απιστίας

                                και της αμφιβολίας.

Φέρνοντας τα πράγματα

                                        στην εποχή μας,

  μπορούμε να πούμε  ότι ο απ. Θωμάς

                απουσίασε από την Εκκλησία.

Απουσίασε από τη σύναξη των πιστών.

                          Γι’ αυτό συνέβη σ’ αυτόν

ό, τι συμβαίνει σε κείνους πού,

αναίτια, απουσιάζουν

από την ευχαριστιακή σύναξη

                                           της Εκκλησίας

και στερούν τον εαυτό τους

από την πραγματική

                             του Χριστού παρουσία.

Διότι ο Χριστός σε κάθε Θ. Λειτουργία

εισέρχεται μυστηριακά

“των θυρών κεκλεισμένων”.

                                Ο απ. Θωμάς μακριά

από τη σύναξη των μαθητών,

  στερήθηκε του Χριστού την παρουσία

και έμεινε πνιγμένος στις αγωνίες του,

                                        στην  αμφιβολία.

Το ίδιο συμβαίνει με όσους ζουν

μια “χριστιανική” ζωή

που δεν έχει οργανική σχέση

 με τη σύναξη των πιστών, την Ενορία

                                και τη Θ. Ευχαριστία.

Έχουμε την ευθύνη

              της πνευματικής μας πορείας.

Η σύνδεσή μας

με την ενοριακή μας κοινότητα

και κυρίως η συμμετοχή μας

         στη σύναξη της Θ. Ευχαριστίας,

μας δίνουν την δυνατότητα                 

να συνδεθούμε με ανθρώπους,

που μπορούν να μας ελκύσουν

              στα βαθύτερα και υψηλότερα

της ευαγγελικής ζωής και

να μας καταστήσουν απρόσβλητους

από όλους τους λογισμούς

                            της αμφιβολίας

                                         και της απιστίας.

 Ας αναζητήσουμε 

                               τον αναστάντα Χριστό

και ας τον δοξολογήσουμε με ύμνους

                               «οὐ βλεφάροις ἰδόντες»

     «ἀλλὰ καρδίας πόθω πεπιστευκότες»

(Κανόνας  Κυρ. Θωμᾶ, Ωδὶ θ’).