εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Μάϊος 2016, αρ.φ. 178)
Άγιοι Πάντες
"Τη σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, την των απανταχού της Οικουμένης εν Ασία, Λιβύη και Ευρώπη, Βορρά τε και Νότω, Αγίων Πάντων εορτήν εορτάζομεν".
Η Κυριακή των Αγίων Πάντων, είναι η τελευταία Κυριακή του «Πεντηκοσταρίου». Με αυτήν τελειώνει ο κινητός κύκλος των εορτών που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Η Κυριακή των Αγίων Πάντων είναι η σφραγίδα και το τέλος της μεγάλης αυτής εορταστικής περιόδου και μας παρουσιάζει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τους Αγίους Πάντες, τους «την γην ουρανώσαντας». Είναι απόδειξη του έργου της Εκκλησίας και παρουσιάζει «όσα αγαθοδότως ηγίασε το πνεύμα το άγιον» στον κόσμο.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Νικηφόρου Ξανθοπούλου (ο οποίος είναι συγγραφεύς της Φιλοκαλίας), στο συναξάρι της ημέρας, η εορτή των Αγίων Πάντων, θεσπίστηκε επί Λέοντος του Σοφού. Μετά το θάνατο της ευσεβεστάτης και ευλαβεστάτης συζύγου του Βασιλίσσης Θεοφανούς, έκτισε ναό με σκοπό να τον τιμήσει στο όνομά της, επειδή «ευαρέστησε κατ’ άκρον τω Θεώ» (τη θεωρούσε αγία και ήθελε και το όνομα της συζύγου του, να κτίσει ένα ναό που θα τον αφιερώσει στο όνομά της).
Όταν ανακοίνωσε στην Εκκλησία το σκοπό του, του υποδείχθηκε ότι πρέπει να περάσει χρόνος, για να αποκτήσει αυτή το «τίμιον και σεβάσμιον». Ο Βασιλεύς,υποτάχθηκε και αφιέρωσε το ναό στη μνήμη και τιμή πάντων των Αγίων των απανταχού της γης και είπε: «ει και Θεοφανώ Αγία, συναριθμείσθω μετά τούτων πάντων» (δηλαδή κτίζω το ναό για όλους τους Αγίους και αν η γυναίκα μου η Θεοφανώ είναι Αγία, θα γιορτάζει κι αυτήν μέσα στους Άγιους Πάντες).
Έστω κι αν η εορτή ξεκίνησε για τους Αγίους Μάρτυρες, και επεκτάθηκε στη συνέχεια για Πάντες τους Αγίους, οι Άγιοι Πατέρες, θέσπισαν τη συλλογική αυτή εορτή για τους εξής λόγους:
1) Για να μας δείξουν ότι κατεβαίνει το Άγιον Πνεύμα, ο Θεός και ανεβαίνει στον ουρανό ο χοϊκός άνθρωπος. Οι πριν αποξενωμένοι από το Θεό γίνονται φίλοι Του και «ένα» με Αυτόν. Έχουν τη δυνατότητα να γίνουν «Άγιοι». Επ’ αυτούς «το Πνεύμα το Άγιον σκηνώσαν ηγίασεν». Και έτσι αναπληρώσαμε το πεπτωκός εκείνο τάγμα των Αγγέλων» (το δέκατο τάγμα των Αγγέλων το οποίο εξέπεσε, το εωσφορικό τάγμα, ο Εωσφόρος ο αρχηγός τους με όλους τους δαίμονες, αναπληρώθηκε αυτό το τάγμα από τους Αγίους, οι οποίοι σκήνωσαν εν τω ουρανώ και από τους Μοναχούς που αγωνίζονται για την αγιότητα).
2) Πολλοί Άγιοι είναι γνωστοί και τιμώνται με γιορτές και πανηγύρεις και λιτανείες. Όμως υπάρχουν και πολλοί άγνωστοι και αφανείς Άγιοι, γνωστοί στο Θεό, «νέφος Μαρτύρων». Αυτούς τους αγνώστους τιμά η Εκκλησία, όσοι «κατά Χριστόν επολιτεύσαντο εν Ινδοίς και Αιγυπτίοις και Άραψι και Μεσοποταμία τε και Φρυγία και τοις άνωθέν του Ευξείνου. Έτι δε και εν πάσι τη Εσπερία άχρι και αυτών των Βρεττανικών Νήσων, απλώς ειπείν εν Ανατολή και Δύσει».
Η εορτή των Αγίων Πάντων είναι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη της Ορθοδοξίας!
3) Για να ζητούμε τη βοήθειά τους και για να μιμούμεθα το βίο τους.
4) Όλοι οι άγιοι που τιμώνται χωριστά, είναι επιβεβλημένο να συναθροισθούν σε μία κοινή εορτή, για να υπογραμμιστεί με αυτό τον τρόπο, ότι όλοι μαζί αγωνίστηκαν για ένα Χριστό, σε ένα κοινό στάδιο της αρετής, υπό ενός Θεού στεφανώθηκαν και συνέστησαν την «μίαν Εκκλησίαν», προτρέποντας και ημάς να αγωνιζόμεθα με όλες μας τις δυνάμεις «τον ίσο αγώνα» με αυτούς, ώστε όταν ο Αγωνοθέτης Χριστός μας καλέσει στην εν ουρανοίς πανήγυρη των πρωτοτόκων, να μπορέσουμε να συναριθμηθούμε μετά των Αγίων Του!
5) Για τους επιγενησομένους αγίους! (δηλαδή αυτούς που θα γίνουν στη συνέχεια άγιοι), για όσους «πρότερον και ύστατον» θα συγκαταριθμηθούν με τους Αγίους. Έχει μία καταπληκτική δυναμική η παρούσα εορτή. Είναι προληπτικά και «δική μας»!
Ευχόμεθα μέσα από τις τάξεις και των σημερινών χριστιανών να προκύψουν Άγιοι.
Το μήνυμα της εορτής είναι αυτό: Μάρτυρες του Χριστού και Άγιοι, δεν είναι μόνο εκείνοι που έχυσαν το αίμα τους για την πίστη του Χριστού. «Μάρτυρες» είναι όλοι όσοι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται τον αγώνα της Χριστιανικής ζωής, με ακρίβεια και συνέπεια. Είναι «μαρτύριο πνεύματος» η καθημερινή βίωση του λόγου του Σταυρού, η Σταύρωση των παθών και της κακίας μας. Η ανακαίνιση της ψυχής μας.
Και τελειώνω, με έναν σύντομο χαιρετισμό-λόγο για το κήρυγμα των Αποστόλων, από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Ας προσέξουμε πως ομιλούσε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όταν δίδασκε για το κήρυγμα των Αποστόλων, στους μαθητές, στους απλούς χωρικούς, στους απλούς χριστιανούς που τον άκουγαν:
«Και να ηξεύρετε, παιδιά μου, ετούτην την γην, όπου κατοικούμεν, την έχει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Καθώς έχει ένας βασιλεύς και μαζώνει όλα τα βασιλικά χρέη και παίρνει από χωράφια, από αμπέλια και από τους ανθρώπους, και στέλνει ανθρώπους ιδικούς του και τα μαζώνουν κάθε χρόνον, και όταν τα πηγαίνουν εκείνοι έμπροσθεν εις τον βασιλέα χαίρεται ο βασιλεύς και τους δίδει μεγάλα χαρίσματα και τους έχει φίλους ηγαπημένους, έτσι έχει ο Χριστός την γην ωσάν αμπέλι, όλον τον κόσμον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου