Κήρυγμα στο αποστολικό Ανάγνωσμα της Εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.(Εβρ. Ιβ΄11-18)

 «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ».

«… Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ὁ Κύριος μετά σοῦ,

ευλογημένη συ εν γυναιξί

              και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου…».

                                   του π. Παναγιώτου Γκέζου

Η Θεοτόκος ως Μητέρα Χριστού

        βρισκόταν μέσα στο προαιώνιο σχέδιο του Θεού.

Οι προφητείες αναφέρονται

στο πρόσωπο της Θεοτόκου γι’ αυτό και ὀνομάζεται

«Κόρη προφητῶν».

Ο άνθρωπος κάνοντας χρήση της ελευθερίας του,

απώλεσε τον παράδεισο

                             και την δυνατότητα τελειώσεώς του.

Έτσι και για την σωτηρία του

προϋπόθεση απαραίτητη

είναι η ελεύθερη συγκατάθεση και συνεργασία αυτού

με την θεία χάρη.

Η Παρθένος Εύα είναι γυναίκα που πρωτοστάτησε

στην πτώση του ανθρώπου

και η παρθένος Μαρία πρωτοστατεί στην ανόρθωση

            του ανθρώπου και την συντριβή του διαβόλου.

Ο Άγιος Ιουστίνος γράφει προς τον Τρύφωνα

Διάλογο Αυτού

 «Διά παρθένου τῆς Εὔας ἦλθεν ὁ θάνατος,

ἔδει διά Παρθένου μᾶλλον

                              δέ ἐκ Παρθένου φανῆναι τήν ζωήν».

Η ενανθρώπιση του Χριστού

                  δεν είναι μόνο θέλημα και έργο του Θεού,

αλλά καί προσφορά και συγκατάθεση

της ίδιας της Παναγίας

που εκπροσωπούσε εδώ το ανθρώπινο γένος.

Η Παναγία δεν είναι μέσο απλό

                                             αλλά συνεργός με τον Θεό

για τον ενανθρωπήσαντα. Η ανακαίνιση

της ανθρώπινης κτίσεως δεν είναι

                               μόνο δωρεά της χάριτος του Θεού

αλλά και συγκατάβαση

και συνεργασία του ανθρώπου.

                Αυτό δεν αναιρεί την δυνατότητα του Θεού

αλλά απλά ο Θεός δεν επιβάλλει το θέλημά του

                     σεβόμενος την ελευθερία του ανθρώπου.

Πέραν τούτου όμως και ο άνθρωπος

                                         δεν είναι απόλυτα ελεύθερος

διότι δεν είναι αίτιος της υπάρξεώς του.

Η ελευθερία

                 περιορίζεται στην αυτεξούσια επιλογή του

εις το καθ’ ομοίωση ή μη.

 Η Παναγία γίνεται η αρχή της Καινής Κτίσεως

                            και οδηγός πνευματικής τελειώσεως.

Ως άνθρωπος νίκησε το κακό

              που κυριαρχούσε στον πεπτωκότα άνθρωπο

και με την τέλεια υπακοή και ταπείνωση έγινε δούλη,

αλλά και Μητέρα του αχωρήτου και δημιουργού της.

Η καταβασία του Ευαγγελισμού (ωδή η) αναφέρει :

 «Ἅκουε κόρη Παρθένε ἁγνή,

                                βουλήν Ὑψίστου ἀρχαίαν ἀληθινήν.

Γενοῦ πρός ὑποδομήν ἑτοίμη Θεοῦ.

Διά Σοῦ γάρ ὁ Ἀχώρητος βροτοῖς ἀναστραφήσεται».

Η Παρθένος Μαρία εδέχθη

και έγινε η πλατυτέρα των ουρανών

                                                χωρήσασαν τον αχώρητον

με την απάντηση του Αρχαγγέλου Γαβριήλ:

«Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά τό ρῆμα σου».

Η απόρρητος

   και κατ’ οικονομία Θεού ενανθρώπηση του Χριστού

πραγματοποιείται στην εν ταπεινώσει Παρθένον Μαρία.

«Πνεῦμα ἅγιον ἐπέρχεται καί Δύναμις τοῦ Ὑψίστου

 ἐπισκιάζει τήν πανάμωνον αὐτῆς γαστέρα».

Ο προαιώνιος Υιός και Λόγος του Θεού

και Θεός συλλαμβάνεται υπέρ λόγον και έννοιαν

         και σαρκούται εκ των αχράντων αυτής αιμάτων

(Λουκά α΄ 24-38).

Ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ Προς Τιμόθεο

επιστολήν του (γ΄16) το ονομάζει : «Μέγα Μυστήριον

τῆς εὐσεβείας, Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί».

Δηλαδή παράδοξο γεγονός

ότι στην Παρθένο Μαρία

                                 εχώρησε ο Θεάνθρωπος Χριστός

και τούτο για να φανερωθεί ότι ο Χριστός

και Θεός ημών μπορεί να χωρέσει σε κάθε άνθρωπο

αρκεί να το θελήσει ο άνθρωπος,

                                        αλλά και το εξίσου σημαντικό

 ότι: Αφού η Παρθένος Μαρία έγινε η χώρα

του αχωρήτου και ο Χριστός

μπορεί να χωρέσει όλους εμάς

           και να γίνει για όλους μας η χώρα των ζώντων.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον λόγο του

για τον «Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου»

γράφει μεταξύ άλλων :

 «Ἐκ πασῶν γάρ τῶν γενεῶν αὕτη μόνη Παρθένος,

Ἁγία σώματι καί πνεύματι γέγονε

καί μόνη φέρει τόν πάντα ρήματα φέροντα.

                                           Σοῦ γάρ τό χαίρειν ἀληθῶς.

Ἐπειδή μετά σοῦ ἡ θεία χάρις, ὡς οἶδεν ἐσκήνωσε

μετά τῆς Δούλης ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης.

                      Χαῖρε κεχαριτωμένη, ἡ πηγή τοῦ φωτός,

ὁ λιμήν τῆς εὐωδίας.

Χαῖρε κεχαριτωμένη ἡ ἄμπελος ἡ ἀειθαλής

       ἡ εὐφραίνουσα τάς ψυχάς τῶν σέ δοξαζόντων».

Ο Μέγας Αθανάσιος είναι ο πρώτος

που συνέδεσε την Θεοτόκον

με τε απολυτρωτικό έργο του Θεού.

     Είναι μεσίτρια έμπροσθεν του Θρόνου του Θεού,

 η δέσποινα του κόσμου,

η παρηγορήτρια των θλιβομένων. Η μικρή πόλη

της Γαλλιλαίας Ναζαρέτ έγινε το κέντρο

                                               του χριστιανικού κόσμου.

Όλα τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας υμνούν

και δοξολογούν την Κυρία Θεοτόκο.

Είναι η μητέρα που μεταφέρει τους πόθους

και τα αιτήματα των πιστών, στον Υιόν της και Θεό.

      Τον παρακαλεί και μεσιτεύει για τον μετριασμό

του πόνου της θλίψεως και κάθε ανάγκης.

Έγινε Μητέρα του Θεού

                               αλλά και Μητέρα όλου του κόσμου.

Γνώρισε

          τον ανθρώπινο πόνο όπως κάθε θνητή μητέρα

 με την σταύρωση του Υιού της.

                                                Έγινε γέφυρα της ελπίδος

και της σωτηρίας του ανθρώπου.

                                    Για το ορθόδοξο ελληνικό Έθνος

είναι η Υπερμάχος Στρατηγός του.

                Σ’ αυτήν καταφεύγει σε δύσκολους καιρούς

πάντοτε μέσῳ Αυτής ζητεί

                      την βοήθεια του Θεού και συναντίληψη.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

 είναι ο εκκεντρισμός της σωτηρίας του ανθρώπου:

«Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου».

Τα λόγια αυτά λέγει ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας :

μετέτρεψαν την γη σε ουρανό.

Εξεδίωξαν τους Δεσμώτας του Άδου

και έκαναν τους ανθρώπους κατοίκους του ουρανού.

Συνένωσαν τους ανθρώπους με τους αγγέλους.

Τι άλλο μπορεί να πει ή να ψάλλει

 το ανθρώπινο γένος σήμερα από το

«… Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία ὁ Κύριος μετά σοῦ,

εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί

              καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου…».

25/03/2018