Άρτος και θεάματα….!

του π. Αντωνίου  Χρήστου

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, είναι αλήθεια ότι o μήνας Σεπτέμβριος εκτός από το άνοιγμα των Σχολείων, ταυτίζεται επίσης  για τις πολλές πολιτιστικές και όχι μόνο εκδηλώσεις, από Δήμους, Συλλόγους κ.α. καθώς οι περισσότεροι έχουν επιστρέψει από τις θερινές διακοπές και οι καιρικές συνθήκες είναι ακόμα ομαλές, για να επιτρέπει μεγάλες ανοιχτές εκδηλώσεις, συναυλίες κ.α.

Με αφορμή δύο συναυλίες που συμμετείχαμε που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα σε δύο Δήμους των Νοτίων Προαστίων, με λαοφιλείς καλλιτέχνες και τον πολύ κόσμο που συγκεντρώθηκε, με απίστευτο μποτιλιάρισμα και συνωστισμό για μια καλύτερη μπροστινή θέση, μας προβλημάτισαν και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε σε αυτό το άρθρο μας, αυτό που λέει ο τίτλος…! Ας ξεκινήσουμε :

Οπωσδήποτε είναι δελεαστικό, θέαμα που υπό άλλες συνθήκες έπρεπε να πληρώσεις αδρά, να σου προσφέρετε δωρεάν και μάλιστα στη περιοχή σου και όχι κάπου μακριά. Βέβαια το δωρεάν είναι σχετικό, γιατί μπορεί να μη πληρώνεις άμεσα εισιτήριο , αλλά συνήθως υπάρχει έμμεση συνεισφορά από τους δημοτικούς ή κρατικούς φόρους που πληρώνουμε και από εκεί με τα σχετικά κονδύλια πηγαίνουν σε τέτοιες εκδηλώσεις ή ζητούν να αντιπροσφέρουμε τρόφιμα κ.α. για τις κοινωνικές δομές του Δήμου ή λαχειοφόρος αγορά ή κάποια συνεισφορά για τους συλλόγους κτλ. Ως ένα σημείο φυσικά όλα αυτά είναι θεμιτά και κατανοητά.

Αν όμως εξετάσουμε το θέμα πιο βαθιά, θα διαπιστώσουμε ότι στην αρχαιότητα και όχι μόνο, το αντίτιμο σε ανάλογες περιπτώσεις «Άρτου και Θεάματος», ήταν η εξαγόραση της σιωπής ή της μη κοινωνικής εξεγέρσεως κατά του καθεστώτος που συνήθως ήταν Τυραννικό και Απολυταρχικό και προσπαθούσε να γίνεται αρεστό μέσα από τροφοδοσία λαοφιλών θεαμάτων, που συνήθως όμως απευθύνονταν στα κατώτερα ένστικτα (μέθη, δίψα για αίμα στις αρένες κτλ.) του κόσμου, ώστε ζαλισμένος να μην έχει την νηφαλιότητα να δει πίσω από το φαίνεσθαι και να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματά του. 

Θα υποστηρίξει κανείς ότι τώρα έχουμε δημοκρατία και όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, αλλά θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε με την έννοια ότι πλέον έχουμε την τηλεόραση, το διαδίκτυο, το ραδιόφωνο που «ο Άρτος και το θέαμα» έγινε πλέον και ιδιωτικό-ατομικό, καθώς δεν χρειάζεται να πας έξω κάπου αλλού, αλλά μέσα από το σαλόνι σου βλέπεις την συναυλία, το σίριαλ, την εκπομπή της αρεσκείας σου, οπότε όπως εύστοχα έχει ειπωθεί σε κάποιο τοίχο της πρωτεύουσας : «Χιλιάδες οθόνες ανοιχτές, κρατάνε εκατομμύρια μυαλά σβηστά…!» Δηλαδή η πλύση εγκεφάλου είναι συστηματική, επί 24ώρες το 24ωρο και όχι απλά όπως στο παρελθόν για λίγες ώρες και το χειρότερο σου καλλιεργεί την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, ότι κρατάς την τύχη του τόπου και της ζωής σου στα χέρια σου και ότι έχεις διαμορφώσει άποψη και είσαι ψαγμένος και ξύπνιος και όχι ότι άλλοι πίσω από αυτά τα μέσα, σου έχουν διαμορφώσει την άποψη που έχεις, το τι θα ψηφίσεις, το τι θα αγοράσεις, το τι θα ντυθείς και μαγειρέψεις και το πως θα ζήσεις…! Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο και δυστυχώς όσοι προσπαθούν να σπείρουν την «καλή ανησυχία» αντιμετωπίζονται ως γραφικοί ή υπερβολικοί.

Επίσης θα υποστηρίξει και κάποιος άλλος, γιατί η Εκκλησία δεν κάνει και αυτή παρόμοιες Εκδηλώσεις; Συναυλίες γίνονται βυζαντινής μουσικής ή με μουσικά όργανα, παραδοσιακοί χοροί, διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες και μάλιστα αρκετές και με εισιτήριο ή με λαχειοφόρο αγορά για ενίσχυση της Εκκλησίας ή υπέρ ανεγέρσεως ή αποπερατώσεως ενός Ναού κ.α. Θα μας κατηγορήσει και θα αντιπαραθέσει ως επιχείρημα κάποιος: Αυτά δεν είναι το ίδιο «Άρτος και θέαμα» ή στρεφόμαστε μόνο έναντι της πολιτείας εθνικής και τοπικής και έχουμε επιλεκτική μνήμη για όσα αναφέρουμε παραπάνω;

Η απάντηση φυσικά είναι καταφατική, η Εκκλησία έκανε, κάνει και θα κάνει Εκδηλώσεις, υπάρχει όμως μια θεμελιώδης διαφορά: Η Εκκλησία δεν σώζει και δεν υπάρχει γι’ αυτό που κάνει, αλλά κυρίως γι’ αυτό που Ε Ι Ν Α Ι (Σώμα Χριστού)! Όλοι οι άλλοι (χωρίς να παραθεωρούμε τις καλές προθέσεις και τις όποιες εξαιρέσεις) κάνουν ότι κάνουν για το φαίνεσθαι, με ιδιοτελής σκοπούς την αναγνώριση μέσω της διαφήμισης και να έχουν την προτίμηση του κόσμου και στις επόμενες εκλογές (για τους πολιτικούς και τους τοπικούς άρχοντες) ή την προτίμηση και την εγγραφή στο σύλλογο από άλλους παρόμοιους και ανταγωνιστικούς. Η Εκκλησία όμως είναι σώμα Χριστού, και ως σώμα Χριστού είναι ο κατεξοχήν ΆΡΤΟΣ μέσω του ουσιαστικού ¨θεάματος¨ που πηγάζει από το Λαό σε αναφορά με τον Θεό που προσφέρει και προσφέρεται, την Θεία Λειτουργία! Γι΄ αυτό η Εκκλησία κέντρο της ζωής της και της αποστολής της είναι η συμμετοχή μας εκεί. Ότι δεν πηγάζει και δεν επιστρέφει εκεί, είναι εκκοσμίκευση και έχει να κάνει με το «γεώδες φρόνιμα». Ότι έχει να κάνει με την Θεία Λειτουργία, έχει προοπτική ότι λέμε και στην έναρξή της: «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».

Άρα συνοψίζοντας τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι στην Εκκλησία είμαστε πρόσωπα και σε μια άμεση σχέση και κοινωνία τόσο με τον Θεό, όσο και με τους συνανθρώπους μου, σε καμιά περίπτωση δεν μαζοποιούμαστε σε ανώνυμο πλήθος μιας εφήμερης και προσωρινής ευφορίας. Οι κοσμικές εκδηλώσεις έχουν αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά: είναι πρόσκαιρες, κρατάνε λίγο και δεν έχουν αναφορά στην όλη ύπαρξη και ζωή του ανθρώπου. Είναι άλλο πράγμα ότι πάω να περάσω καλά και άλλο πράγμα ότι μένω σε μια συνεχή πορεία, σηκώνοντας αγόγγυστα το Σταυρό Του Κυρίου, ο οποίος το είπε και το ακούσαμε και εμείς ξανά την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού : «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ. η΄ 35)

Επομένως είναι άλλο πράγμα να είμαι άνθρωπος πιστός και συνειδητός της Εκκλησίας και ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα του Δήμου ή των Συλλόγων να δω και ακούσω μια συναυλία και άλλο πράγμα να έχω χλιαρή έως και ανύπαρκτη σχέση με τον Θεό και την Εκκλησία και να προσπαθώ να γεμίσω αυτό το κενό και να πάρει λίγο νόημα, περνώντας από εκδήλωση σε εκδήλωση, αποσπώμενος από την ζώσα σχέση και πίστη του όντως αληθινού Θεού! Ας αναζητήσουμε τον Θεό, ας ψυχαγωγούμαστε (με την κυριολεξία της λέξης) και όχι απλά διασκεδάζουμε και τότε δεν θα χειραγωγούμαστε από τίποτα και από κανέναν! Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου