Η Πεντηκοστή το άνοιγμα της Εκκλησίας προς στον κόσμο!

                                                     

                                                    του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί Αναγνώστες ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε την μεγάλη Εορτή της Πεντηκοστής, της καθόδου του Παναγίου Πνεύματος στις κεφαλές των Αγίων Αποστόλων και δι’ αυτών στους διαδόχους τους μέχρι στις μέρες μας, με την λεγόμενη Αποστολική διαδοχή. Με αφορμή αυτή την μεγάλη Εορτή, θα μιλήσουμε για το γεγονός της Εκκλησίας τόσο κατά την Εορτή όσο κυρίως στις μέρες μας. Θα έχετε παρατηρήσει ότι επιμένουμε στα άρθρα μας και επανερχόμαστε στοχευμένα σε θέματα εκκλησιολογίας, γιατί η πρώτη χιλιετία ήταν γύρω από το Χριστολογικό δόγμα όλες οι αιρέσεις, ενώ στη 2^η χιλιετία έως και την 3^η που ζούμε τώρα, όλες οι αιρέσεις είναι κυρίως εκκλησιολογικές. Ας ξεκινήσουμε:

Αν ανατρέξουμε σε μια εικόνα της Εορτής της Πεντηκοστής, θα δούμε όλη τη θεολογία την οποία βίωσε αλλά και θέλει να μεταδώσει στον κάθε πιστό κάθε εποχής. Στο όρος Σινά η παράδοση του νόμου στο Μωυσή έκανε τους Ισραηλίτες περιούσιο λαό του Θεού. Έτσι και τώρα με την έκχυση του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους γεννήθηκε ο νέος περιούσιος λαός του Θεού, η αγία μας Εκκλησία και όσοι είναι μέλη της, ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος και γλώσσας ανήκουν σε αυτόν τον «νέο Ισραήλ». Γι’ αυτό όσοι προσπαθούν στις μέρες μας «αρχαιόπληκτοι», «νεοειδωλολάτρες» και ακραίοι εθνικόφρονες νεοναζιστές, να προπαγανδίσουν ότι δήθεν η Εκκλησία είναι από τους Ιουδαίους και τους Σιωνιστές και γι αυτό μιλάει για Ισραήλ και επικαλείται Προπάτορες κτλ είναι βαθειά νυχτωμένοι. Αυτά όλα είναι με πνευματική έννοια και όχι με έννοια καταγωγής εξ αίματος ή με πολιτιστικές καταβολές, αλλά καθαρά όσοι μετέχουν σε αυτή την αληθινή πίστη!

Αφού ξεκαθαρίσαμε αυτή την βασική προπαγάνδα και παρεξήγηση, επανερχόμαστε στην εικόνα της Πεντηκοστής και διαπιστώνουμε το κεντρικό σημείο της εικόνας που είναι ο χορός των 12 Αποστόλων (μαζί με την προσθήκη του Ματθία στη θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη) οι οποίοι δέχονται το Πανάγιο Πνεύμα από άνωθεν και έχουν μία πύρινη γλώσσα στην κεφαλή τους, αλλά και ο τρόπος που κάθονται δεν είναι ένας κλειστός κύκλος, αλλά ένα ημικύκλιο! Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο, αλλά θεμελιώδες για την ουσία και την αποστολή της Εκκλησίας που δηλώνει ότι δεν είναι ένα κλειστό club κάποιων λίγων «ηθικών» ή «σεσωσμένων» αλλά αυτό το άνοιγμα στα Έθνη με το κήρυγμα των Αποστόλων και των διαδόχων τους, με την λεγόμενη Ιεραποστολή.

Αυτό το νόημα έχει το κάτω μέρος της εικόνας της Πεντηκοστής, όπου διακρίνουμε ότι κάτω από τους καθισμένους αποστόλους εικονίζεται μία μορφή γέροντος «με στέμμα εις την κεφαλήν του και με οξύ ή στρογγυλόν γένειον». Ο γέροντας αυτός είναι ο «κόσμος» προσωποποιημένος. Είναι φορτωμένος με τόσα χρόνια, από την πτώση μέχρι σήμερα, ολόκληρο δε το σύμπαν είναι αιχμάλωτο στον άρχοντα του παρόντος κόσμου. Μερικές φορές η αψίδα, όπου συνήθως εικονίζεται ο «κόσμος» είναι κλεισμένη με κάγκελα φυλακής και έτσι υπογραμμίζεται μια κατάσταση αιχμαλωσίας. Το σκοτάδι, που συνήθως περιβάλλει το γέροντα, παριστάνει το σκότος και τη σκιά θανάτου, τον Άδη από όπου αποσπάται ο μη βαπτισμένος κόσμος και δέχεται το φως του Ευαγγελίου. Ο γέροντας έχει απλωμένα τα χέρια του για να δεχθεί τη χάρη και το μήνυμα του Ευαγγελίου. Στα χέρια του κρατά ένα λευκό σεντόνι, όπου μέσα εικονίζονται δώδεκα κλειστά ειλητάρια, που συμβολίζουν τους ισάριθμους κλήρους, με τους οποίους κληρώθηκε η οικουμένη στους Αποστόλους για να κηρυχθεί ο λόγος του Θεού παντού. Σε αρχαιότερες εικόνες της Πεντηκοστής πριν παγιωθεί με την σημερινή σύνθεση, αντί του κόσμου, ζωγραφίζονται κάποιοι άνθρωποι από διάφορες φυλές, ντυμένοι με παράδοξα φορέματα και γυρισμένοι κατ’ επάνω, σαν να ακούν το κήρυγμα των αποστόλων ο καθένας στην δική του γλώσσα, και πάνω από αυτούς η επιγραφή «Λαοί, Φυλαί και Γλώσσαι».

Επομένως αυτός ο ημικυκλικός χορός των Αποστόλων που δηλώνει αυτό το άνοιγμα της Εκκλησίας στην οικουμένη σε κάθε φυλή της γης αλλά και σε κάθε εποχή, συναντιέται με την  «τρίτη διάσταση» της Αγιογραφίας, που φυσικά είναι ο ίδιος ο προσκυνητής της εικόνας και έχει να συναντηθεί και να διαλεχθεί προσωπικά με το γεγονός που ιστορεί η Εικόνα. Στη προκειμένη περίπτωση στην εικόνα της Πεντηκοστής, να αποτελεί και ο ίδιος ο προσκυνητής μέλος και φορέας της Εκκλησίας και του Παναγίου Πνεύματος, αλλά και με τη στάση του να γίνει η αφορμή να έρθουν και άλλοι στην αληθινή πίστη και όχι να μένουμε μόνο στη δικιά μας αυτάρκεια, σαν τον Απόστολο Πέτρο που ήθελε να φτιάξει 3 σκηνές για να μείνουν εκεί στο όρος Θαβώρ κατά την Εορτή της Μεταμόρφωσης.

Ερχόμαστε στο σήμερα, πόσοι έχουμε συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να είμαστε μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας και πόσο έννοια έχουμε για όλους αυτούς που αγνοούν την αληθινή πίστη ή έστω έχουν ακούσει κάποια βασικά και ανήκουν στους κατηχουμένους της; Η Εντολή του Κυρίου : «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν». (Μτ. 28, 19-20) είναι μια πρόσκληση και μια πρόκληση για όλους στην Εκκλησία και γι αυτούς που έχουν επωμιστεί με την ευθύνη της εξωτερικής ιεραποστολής, αλλά και όλα τα μέλη της Εκκλησίας που καλούνται με τη σιωπή, το παράδειγμα, την στάση ζωής, την συνείδηση και σε καιρούς διωγμών και με το μαρτύριο του αίματος, να ομολογούν Χριστό σε όλη την οικουμένη. Καλώς ή κακώς αυτός που αγνοεί δεν είναι μόνο μακριά μας αλλά πλέον και στο ίδιο μας το σπιτικό ή την ίδια την πολυκατοικία μας. Η πεντηκοστή πρέπει να είναι συνεχής και καθημερινή και να μας φωτίζει αλλά και να φωτίζουμε! Ο κόσμος διψά και ψάχνει από τα βρομόνερα να ξεδιψάσει. Για να τον ξεδιψάσουμε όμως πρέπει να έχουμε κάψει στη πυρ, τα πάθη και τις αμαρτίες μας, γιατί αν δεν έχουμε περάσει από την κάθαρση δεν θα έρθει και ο φωτισμός και ούτε θα έχουμε ελπίδα κατά χάριν θεώσεως.

Ας κρατάμε λοιπόν την Εκκλησία σε αυτό το ημικυκλικό σχήμα της, ποτέ μη την κάνουμε την Ενορία μας ως την παρέα μας που δεν χωράνε άλλοι, αλλά πάντα με το άνοιγμα στον αδελφό θα κοινωνώ και θα θεώνομαι στη θέρμη του τελετουργικού και Παναγίου Πνεύματος. Αμήν

πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου