200 χρόνια Εθνικής Παλιγγενεσίας: Ένα ένδοξο παρελθόν αλλά και ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για το μέλλον μας!

                                                                     

                                                   του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί Αναγνώστες το παρόν άρθρο μας συμπίπτει με την μεγάλη Θεομητορική Εορτή του Ευαγγελισμού, αλλά και με την συμπλήρωση 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Μια ημερομηνία ορόσημο και σταθμό, που σαν σπίθα φούντωσε, σφράγισε,  άλλαξε και διαμόρφωσε την νέα ιστορική πορεία του Ελληνικού Έθνους. Μετά από 400 ολόκληρα χρόνια για την κεντρική και νότια Ελλάδα (και 500 αργότερα για την βόρεια με τους Βαλκανικούς Πόλεμους), φύσηξε ξανά ο άνεμος της ελευθερίας   χάρις τους αγώνες και  τις θυσίες των ηρώων, του κλήρου και του απλού λαού. Με  την διαμόρφωση των συνόρων του νέου Ελληνικού κράτους, παρόλο τον περιορισμό των ονείρων και των οραμάτων της αναβίωσης «της Μεγάλης Ιδέας», ήταν αναμφισβήτητα μια σπουδαία βάση για την σύγχρονη πορεία μας.

Στα πλαίσια των διακοσίων χρόνων, τόσο η επίσημη ελληνική πολιτεία, όσο η Αγία μας Εκκλησία ως τροφός και προσφέρουσα τα μέγιστα, τόσο κατά την διάρκεια της σκλαβιάς, όσο και στα κρίσιμα χρόνια του ένοπλου αγώνα της επανάστασης, όσο και διάφοροι σύλλογοι, ιδρύματα και άλλοι φορείς, αφιέρωσαν από την αρχή του χρόνου και θα συνεχίσουν μέχρι το τέλος του, εκδηλώσεις μνήμης. Ο Κορονοϊός και τα μέτρα πρόληψής του, δεν κατάφερε να ανακόψει αυτή την προσπάθεια, αλλά σίγουρα για πρώτη φορά συνετέλεσε ώστε να «ψηφιοποιήσει» μέσω του διαδικτύου και των πολλών τηλεδιασκέψεων την μορφή αυτών των εκδηλώσεων, με τα υπέρ και τα κατά του φυσικά. Εμείς με την κλασική μας μορφή, ευελπιστούμε αυτό το άρθρο να αποτελέσει ένα μικρό φόρο τιμής γι αυτούς που θυσίασαν τα πάντα για να είμαστε εμείς ελεύθεροι σήμερα, αλλά και να προβληματίσει όπως πάντα για την μελλοντική μας πορεία ως κράτος και έθνος. Ακολουθήστε μας…

Το Ελληνικό έθνος μετράει πάνω από 3000 χρόνια ιστορίας και είναι κοινώς αποδεκτό, ότι αποτελεί σημείο αναφοράς με τη συμβολή και τα επιτεύγματά του σ’ όλη την ανθρωπότητα, σε φιλοσοφικό, πολιτιστικό, επιστημονικό, πολιτικό επίπεδο. Άλλωστε η γεωγραφική θέση που γεννήθηκε και δρα ιστορικά ο Ελληνισμός, στην νότια Ευρώπη, στην Νοτιοανατολική μεσόγειο, εκεί που συναντιέται ιστορικά η  Ανατολή και η Δύση των εθνών και των πολιτισμών, κατάφερε να επιδράσει καταλυτικά αλλά και να αφομοιώσει στοιχεία που κάνουν τους Έλληνες πραγματικά κοσμοπολίτες με οικουμενική προοπτική και συμβολή.  Οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου που έφτασε μέχρι την Ινδία, η μετέπειτα ελληνιστικοί χρόνοι έφεραν ένα ειδικό βάρος και μια οικουμενικότητα στον Ελληνισμό.

Αυτό όμως που οι Έλληνες από σημαντικό έθνος, τους έδωσε επουράνια προοπτική είναι η συνάντηση και το «μπόλιασμα» με την άλλη επίσης οικουμενικότητα τον Χριστιανισμό και διαμόρφωσε αυτό που ονομάζουμε «Ρωμαιϊκο». Ο Ελληνισμός δάνεισε την γλώσσα και φιλοσοφικούς όρους και ο Χριστιανισμός  προσέλαβε και μεταμόρφωσε σε νέο νόημα και προοπτική. Το «προϊόν» όμως, αυτό το  πάντρεμα έδωσε μια προνομιακή και ιδιαίτερα ταυτότητα και αυτοσυνειδησία που άντεξε για πάνω από 1000 χρόνια ελευθερίας στη λεγόμενη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Αλλά και αργότερα στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς και της επανάστασης, έκανε αυτή την ταυτότητα ελληνισμού και χριστιανισμού να μοιάζει ταυτόσημο και αλληλένδετο. Γι αυτό και η επανάσταση δεν ήταν απλά κοινωνική όπως λένε διάφοροι «ανιστόρητοι» ιστορικοί, με προφανή ιδεοληψία. Αλλά όπως οι ίδιοι οι πρωτεργάτες της ομολογούσαν έγινε πρώτα «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία»!  Δεν είναι τυχαίο πως όποιος Έλληνας ασπαζόνταν θεληματικά ή με το ζόρι την Ισλαμική θρησκεία, όλοι έλεγαν και θεωρούσαν ότι αυτός «Τούρκεψε» και όχι απλά αλλαξοπίστησε…! Το ίδιο αντίστοιχα για Μουσουλμάνους που έγιναν Χριστιανοί και τους καταλόγιζαν  ότι πρόδωσαν και την πατρίδα τους εκτός από την πρώην θρησκεία τους κτλ.

Φυσικά ένοπλες επαναστάσεις και προσπάθειες για να αποκτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία μετά την πτώση της πόλης το 1453 μέχρι το 1821 ήταν πολλές, γύρω στις 123. Αυτή όμως που ευώδωσε ήταν η 124^η και πάλι με πολλές περιπέτειες και διακυμάνσεις. Τα αριθμητικά στοιχεία δεν ήταν ποτέ με το μέρος των Ελλήνων. Το κλίμα επίσης στην Ευρώπη παρόλο τον έντονο κίνημα του φιλελληνισμού, πολιτικά ήταν εχθρικό. «Η Ιερά συμμαχία» (Ρωσία, Αυστρουγγαρία, Αγγλία και Γαλλία όχι μόνο δεν έβλεπαν θετικά την ελληνική επανάσταση, αλλά την  θεωρούσαν σύμφωνα με τις αρχές της ότι ήταν έργο του Σατανά και κάθε σκλαβιά κάτω από το ζυγό του σουλτάνου είναι ευλογημένη από το Θεό», αναφέρουν οι ιστορικοί για να δείξουν την δυσχερή θέση των Ελλήνων. Άλλωστε στις 14 Δεκεμβρίου 1822 επίσημα η Ιερή Συμμαχία καταδίκασε την ελληνική επανάσταση θεωρώντας τη διακήρυξή της «αυθάδη και αδεξία»!

Οι επιτυχίες όμως στα πεδία των μαχών των Ελλήνων, έκαναν τους Ευρωπαίους να αλλάξουν στάση, αλλά για να υπερασπίσουν στην ουσία τα δικά τους συμφέροντα και όχι των Ελλήνων, που δυστυχώς είχαν διαχωριστεί ανάλογα με τις ξένες δυνάμεις που υποστήριζαν. Αυτό διαχρονικά είναι και το αιώνιο μειονέκτημα της φυλής μας, ενώ ενωμένοι πάντα μεγαλουργούμε, δυστυχώς  μετά τρωγόμαστε μεταξύ μας και η μία παράταξη προσπαθεί «να φάει» την άλλη με εμφυλίους, μίση και τσακωμούς. Η επανάσταση όμως προχώρησε, αν και το τίμημα σε αίμα και δαπάνες ήταν μεγάλο και επιτέλους το πρώτο Ελληνικό κράτος ήταν γεγονός. Δύο είναι σίγουρα ότι ο μόνος ζωντανός και σε συνεχή λειτουργία οργανισμός που κράτησε την άσβεστη φλόγα του έθνους και την ελπίδα της εξεργέσεως ήταν η Εκκλησία (όσο και να προσπαθούν διάφοροι να σπιλώσουν την προσφορά της) και ότι χρωστάμε πολλά σε εκείνους που πρόσφεραν τα πάντα για να είμαστε ελεύθεροι.

Στα σύγχρονα χρόνια μας μάθαμε όλοι για τα μνημόνια και καταλάβαμε ότι ο πόλεμος διεξάγεται πλέον με οικονομικά μεγέθη χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Και η επανάσταση τότε παρ’ όλες τις θυσίες του Ελληνικού λαού, αλλά και τα λιωμένα καντήλια και τα άλλα χρήματα και υλικά που πρόσφερε η Εκκλησία δεν ήταν αρκετά για την στήριξη του αγώνα, με αποτέλεσμα να χρωστάμε ήδη πολλά σε ξένες δυνάμεις σε πολλές στιγμές στη σύγχρονη ιστορία μας. Επίσης ο προσανατολισμός και η αυτοσυνειδησία των Ελλήνων πέρασε πολλές φορές από κρίση, λόγω των έντονων δυτικών επιδράσεων που έφερε η Βασιλεία του Όθωνα, αλλά και των πολλών σπουδαγμένων στην «Εσπερία» που ήθελαν μια «ευρωπαϊκή μετακένωση» με βίαιο και απότομο τρόπο, ξεχνώντας ότι η Αναγέννηση και ιδιαίτερα ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, είχαν ως κριτήριο την επιστροφή στην αρχαία κλασική ελληνική παιδεία.

Αυτή η κρίση ταυτότητας και εθνικού προσανατολισμού δυστυχώς την συναντάμε και στις μέρες μας σε διάφορές μορφές και αυξομοιώσεις. Το περιστατικό με τον βανδαλισμό της εικόνας της Θεοτόκου από υποστηριχτές του «Κουφοντίνα» και με σύνθημα να «Πεθάνουν οι Έλληνες για να ζήσουμε εμείς» αλλά και άλλων ιερών χώρων με συνθήματα, αλλά και με βεβήλωση αγαλμάτων των ηρώων ακόμη και γκράφιτι στο Δήμο Αργυρουπόλεως-Ελληνικού, καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά και μάλιστα σε μια περίοδο που οι γείτονες Τούρκοι να θέλουν να αμαυρώσουν την επέτειο των 200 χρόνων και συνεχώς διεκδικούν σχεδόν την μισή μας πατρίδα. Οι Ευρωπαίοι και το ΝΑΤΟ σφυρίζουν για άλλη μια φορά αδιάφορα, αφήνοντας εμάς μόνους να βγάλουμε «το φίδι από την τρύπα» ή αντιδρούν σπασμωδικά μόνο όταν θίγονται τα δικά τους συμφέροντα.

Κλείνοντας το άρθρο μας, αξίζει πιστεύω να συνειδητοποιήσουμε όλοι και να εντρυφήσουμε ξανά στην πλούσια και ένδοξη ιστορία μας. Όχι φυσικά με διάθεση εθνικιστική, εχθρική και ξενοφοβική προς τα άλλα έθνη. Καθαρά για να μάθουμε ποιοι ήμαστε, από που ξεκινήσαμε, τι μεσολάβησε, πως φτάσαμε εδώ κτλ. Με αυτή την ιστορική μνήμη, από αυθεντικές ιστορικές στιγμές θα μας κάνει να έχουμε καλές βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον αποφεύγοντας και μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος. Είναι γνωστό ότι λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν. Κυρίως εμείς οι Έλληνες να δούμε αυτή την σύζευξη της εθνικής μας Παλλιγενεσίας με τον Ευαγγελισμό και την έναρξη της χαρμόσυνης είδησης για απελευθέρωση όλου του ανθρωπίνου γένους από την φθορά, την αμαρτία και τον θάνατο. Τότε κάθε εθνική επέτειο θα έχει πραγματικά αξία, γνωρίζοντας τους φίλους, γνωρίζοντας τους εχθρούς αλλά κυρίως τον αληθινό Θεό που θα μας κρίνει όλους την ημέρα εκείνη που θα επιλέξει την Δεύτερή Του Παρουσία! Εμείς ως τότε να προετοιμαζόμαστε μέσα από την εγρήγορση την πνευματική αλλά και την αφύπνιση την Εθνική φωνάζοντας ΖΗΤΩ ΤΟ 1821-ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ ΤΟ 2021 για να έχουν οι επόμενοι Έλληνες ελπίδα να εορτάσουν το 2121 τα 300 χρόνια πανηγυρικά και πραγματικά ελεύθεροι από την πανδημία του Κορονοϊού και ότι περιορισμούς έχει φέρει στη ζωή μας. Αμήν!

 Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, 

Αναδημοσίευση :  http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου