Ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἡ Χάρις
τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ πρῶτα ἑνωθῆ μὲ τὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων, κατόπιν σκηνώνει καὶ στὰ ἁγια
σώματά τους, καὶ χαριτώνει κι αὐτά. Κι ὄχι μόνο στὰ σώματά τους, καὶ ἀλλὰ καὶ
στοὺς τάφους τους, στὶς εἰκόνες τους καὶ στοὺς Ναοὺς τῶν Ἁγίων. Διότι ὅλα αὐτὰ ἔχουν
κάτι ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶχε ὁ Ἅγιος στὴν ψυχή του λόγω τῆς ἑνώσεώς του
μὲ τὸν Θεό, λόγω τῆς θεώσεώς του.
Ἀρχιμ. Γεωργίου Καθηγουμένου Ἰερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου
"Η ΘΕΩΣΙΣ ΩΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ" σελ. 56
του π. Παναγιώτου Γκέζου
Ο Θεάνθρωπος Κύριος, ενώ είχε την
παντοδυναμία
μόνος Του να σώσει τον κόσμο
αλλά και να διαδώσει με το
δικό του τρόπο το Ευαγγέλιο
απανταχού της γης, ζητά του
ανθρώπου τη συνεργασία.
Ο Χριστός μας δείχνει το παράδειγμα της
συνάντησης,
της αλληλοβοήθειας.
Η πορεία της Εκκλησίας
χρειάζεται πρόσωπα που
συνεργάζονται
με
εμπιστοσύνη μεταξύ τους
και όχι με
ανταγωνισμό ή πνεύμα εξουσίας.
Οι μαθητές ένιωσαν ότι αυτά που μέχρι τότε
τους ανήκαν
δεν είχαν καμία σημασία.
Η πρόσκληση αυτή να ακολουθήσουν τον Κύριο
οι Απόστολοι
σήμαινε την πιο μεγάλη
περιπέτεια στην ιστορία
της πνευματικής ζωής των
ανθρώπων.
Από την ησυχία και την
αμεριμνησία
μιας γαλήνιας ζωής
μεταπηδούσαν οι άνθρωποι αυτοί
σε
μια ζωή εντελώς διαφορετική.
Σκεφθείτε, για μια στιγμή,
πώς
ξεκίνησαν οι άνθρωποι αυτοί.
Ξεκίνησαν χωρίς καμιά βοήθεια
υλική,
χωρίς χρήματα, χωρίς
επιχορηγήσεις, χωρίς νομοσχέδια,
χωρίς κοσμικά μέσα, χωρίς υποστήριξη
κρατική.
Είναι μια διαδικασία, όπου η
πίστη στο Χριστό προκαλεί
την αποκάλυψη και η αποκάλυψη την πίστη
ενισχύει.
Έτσι οι άγιοι Απόστολοι
διέδωσαν αυτή την πίστη,
αυτή την αποκάλυψη του Θεού,
σε όλο τον κόσμο.
Και στο τέλος, για την πίστη
τους αυτή,
έδωσαν και το αίμα τους,
μαρτύρησαν
με την ίδια τους τη ζωή.
Ο Υιός του Θεού έλαβε σάρκα,
βρήκε τους συνεργούς
Του και αρχίζει το
κοσμοσωτήριο έργο Του.
Ο Χριστός δεν ψάχνει σοφούς
για συνεργάτες Του, υπήρχαν
αλλού.
Δεν αναζητά ισχυρούς για βοηθούς
Του, αυτοί θα τον
πολεμήσουν.
Ο Χριστός, άρα, δεν κοιτά ποιοι είμαστε,
αλλά τι θα γίνουμε.
Ο Ιησούς είδε στους ψαράδες την απλότητά
τους,
οι οποίοι γι’ Αυτόν αφήνουν
τα πάντα και τη δουλειά τους.
Τους κάλεσε σε μία άλλου
είδους ψαριά,
αυτή των ανθρώπων, με δίχτυ
τον λόγο Του,
στα πελάγη της κοινωνίας, σε
πόλεις και βουνά.
Το έργο της χειραγωγήσεως και της σωτηρίας
των ανθρώπων,
η άγια αυτή εργασία,
Αποστολική και Ιεραποστολική,
γίνεται από τους εκλεκτούς
του Θεού
οι
οποίοι αγωνίζονται ισόβια
τον καλόν αγώνα της πίστεως
και
καρποφορούν με υπομονή.
Στο έργο του Σωτήρα Χριστού επάνω στη γη
και
στην ιστορία της Εκκλησίας,
η κλήση των Αποστόλων είναι
από τα πρώτα γεγονότα
και ως προς τον χρόνο και ως
προς τη σημασία.
Γι’ αυτό και σε όποια
δυσκολία μάς παρουσιάζεται στη ζωή,
ας μην λησμονούμε ότι, αν
βιώνουμε την αγάπη του Θεού
και δεν θέλουμε να χωριστούμε
από αυτήν,
τότε είμαστε «ως μηδέν
έχοντες,
αλλά και τα πάντα κατέχοντες»
(Β’ Κορ. 6,10).
Ο Κύριος δεν ήλθε να καλέσει μονάχα
τους Αποστόλους.
Ήλθε να καλέσει κι εμάς.
Δεν μας προσκαλεί για μια
ζωή,
που θα εξασφαλίσομε την
απόλυτη ησυχία
και το χουζούρι μας.
Σε αγώνα και προσπάθεια μας
προσκαλεί.
Να γίνομε φορείς του μηνύματός Του
σε ψυχές χαμένες στο πέλαγος του
κόσμου.
Ας αναλογισθούμε αυτήν τη
μεγάλη τιμή
της προσκλήσεώς Του και ας
τον ακολουθήσομε
και σήμερα και αύριο και
πάντοτε
ως τη δική μας στερνή.
Η πίστη είναι η βάση, το θεμέλιο, η
αφετηρία,
η δύναμη της αγιότητας και
της χριστιανικής ζωής.
Η πίστη ότι ο Χριστός είναι ο
Υιός του Θεού του ζώντος,
ο μόνος Σωτήρας και Λυτρωτής.
Γι’ αυτό και ο Κύριος μας
καλεί με το ότι
«όποιος πιστέψει και βαπτισθεί, θα σωθεί»
(Μαρκ. Α΄, 15)
Και εμείς σήμερα καλούμαστε να ζούμε το
γεγονός
ότι ο Χριστός είναι του
ζωντανού Θεού ο Υιός.
Και αυτό είναι το ερώτημα
που θα βάλει ο καθένας στον
εαυτό του σήμερα:
«Θα απαντούσα εγώ, όπως ο
Πέτρος,
για το τι είναι για
μένα ο Χριστός;»
Και αυτό το αποδεικνύει η
καθημερινή μου ζωή.
Ας γίνει ευκαιρία λοιπόν, η
ημέρα η σημερινή ,
να δώσουμε και εμείς
την μαρτυρία των Αγίων
Αποστόλων
στην δική μας ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου