Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΣΤ. Ματθαίου.

Ρωμ. ιβ’ 6-14 : Δεν αρκεί να αποστρέφεται κανείς το κακό,

αλλά να υπηρετεί και το καλό.

  του π. Παναγιώτη Γκέζου

Το έργο της ελεημοσύνης

δεν περιορίζεται μόνο στη μετάδοση

                 αναγκαίων πραγμάτων υλικών

αλλά ακόμη

και στην πνευματική στήριξη

                                          και ανακούφιση

                      των εμπερίστατων αδελφών.

Η άσκηση του έργου της ελεημοσύνης

πρέπει να γίνεται

           με χαρά και απόλυτη ευχαρίστηση.

 Η χαρά αυτή και η ευχάριστη διάθεση

της άσκησης της ελεημοσύνης

 ξεκινά από την καρδιά του ανθρώπου

         και αποτυπώνεται στο πρόσωπό του.

Οι πιστοί άνθρωποι

                      να αποστρέφονται το πονηρό.

   Δεν αρκεί να αποφεύγει κανείς το κακό,

αλλά πρέπει

          να το αποστρέφεται και να το μισεί.

 Ταυτόχρονα δεν αρκεί

να αποστρέφεται κανείς το κακό,

                     αλλά να υπηρετεί και το καλό,

κατά το λόγο του Ψαλμωδού

«έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν» (Ψαλμ.36,27). 

Αυτό ακριβώς επισημαίνει εδώ

και ο απόστολος Παύλος:

                               «κολλώμενοι τω αγαθώ»,

να έχει δηλαδή

                 ο καθένας απόλυτη προσήλωση

και αφοσίωση στο αγαθό.

Καθώς όλοι μας

                           είμαστε αδελφοί εν Χριστώ,

 οφείλουμε να αγαπούμε ο ένας τον άλλο,

και η αγάπη αυτή

                      δεν πρέπει να είναι εξωτερική,

    επιφανειακή, αλλά θερμή και καρδιακή.

Η αγάπη και η φιλαδελφία,

αλλά και η επιτέλεση κάθε αγαθού έργου

απαιτούν «σπουδή»,

ζήλο και προθυμία και όχι οκνηρία,

                δηλαδή απροθυμία και αδιαφορία.

Να προσκαρτερούν στην προσευχή,

να προσεύχονται σταθερά με επιμονή.

Η βοήθεια αυτή συμπεριλαμβάνει

 και το χρέος της φιλοξενίας.

 Η προσφορά φιλοξενίας μεταξύ

των πρώτων χριστιανών

                                        είχε μεγάλη σημασία.

Η αρετή της φιλοξενίας,

              της αγάπης δηλαδή

                              προς κάθε ξένο, αλλοεθνή

ή ακόμα και αλλόδοξοι,

είναι και στις μέρες μας, εξόχως σημαντική.

Η κοινωνία μας πλέον

                            είναι μια πολύ πολιτισμική,

πολύ θρησκευτική κοινότητα

                                                 και πολυεθνική. 

Η εξέλιξη της τεχνολογίας και των μέσων

 διευκολύνει

            τη γρήγορη μετακίνηση πληθυσμών

προς αναζήτηση καλύτερων, διαβίωσης,

                                                           συνθηκών.

Ο απόστολος Παύλος

                                 προτρέπει τους πιστούς:

«ευλογείτε τους διώκοντας υμάς»,

δηλαδή όχι απλώς να μην μνησικακούν,

να μην επιδιώκουν το κακό

                                 για όσους τους έβλαψαν,

 αλλά πολύ περισσότερο να επιθυμούν

το καλό τους και,

                         γι αυτούς, να προσευχηθούν.

 Βέβαια εδώ δεν υποστηρίζεται

η συγκατάθεση στο κακό και στην αδικία,

αλλά η υπέρβαση του κακού και η μέριμνα

      για, και των εχθρών ακόμα, τη σωτηρία.

Οι πιστοί άνθρωποι, όσοι βαπτισθήκαμε

στο όνομα της Αγίας Τριάδας όχι μόνο

          συγκροτούμε το σώμα της Εκκλησίας,

αλλά βρισκόμαστε σε κοινωνία ως πρόσωπα,

όπως τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας

είναι σε συνεχή κοινωνία.

Η ένωση αυτή υπάρχει και συντηρείται

με την πίστη και το αίμα του Ιησού Χριστού,

 γι αυτό απαιτείται απόλυτη αρμονία,

την οποία οφείλουμε

                      να έχουμε μεταξύ μας οι πιστοί,

ως μέλη του σώματος της Εκκλησίας.

Ο απόστολος Παύλος

δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στην αξία

 ή το μέγεθος των χαρισμάτων,

 αλλά στην δική τους ποικιλία.

 Το πρώτο χάρισμα που αναφέρει

ο απόστολος Παύλος είναι η προφητεία,

για την οποία κύριος λόγος είναι

η αποκάλυψη του θελήματος του Θεού

για τη δική μας σωτηρία.

Αυτός που έχει λοιπόν το χάρισμα

της προφητείας μπορεί

στο σύγχρονο κόσμο, να κατανοεί

τα μυστήρια του Θεού,

και να βλέπει τα κρυμμένα της ψυχής,

 αλλά και να ερμηνεύει,

 με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος,

τις προφητείες της Αγίας Γραφής. 

Τα χαρίσματα αποσκοπούν στη διακονία

 και ωφέλεια όλων των πιστών,

 για το λόγο αυτό είναι ανεπίτρεπτο

κάθε ίχνος υπερηφάνειας, η οποία

μπορεί πολύ εύκολα

 να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αμαρτία.

Το δεύτερο χάρισμα που αναφέρεται

                                                  είναι η διακονία

που μπορεί να εκληφθεί είτε ως άσκηση

κάθε πνευματικού έργου,

είτε ως ξεχωριστό χάρισμα αγαθοεργίας.

Το τρίτο χάρισμα

                          είναι εκείνο της διδασκαλίας,

           η οποία διαφέρει από την προφητεία. 

Αυτός

         που είχε το χάρισμα της διδασκαλίας,

ήταν επιφορτισμένος

                 με του Ευαγγελίου τη διδασκαλία.

Ο απόστολος Παύλος, με την αναφορά του

στα ποικίλα χαρίσματα, αναφέρεται

στις τάξεις εκείνες

               που υπήρχαν στην Εκκλησία

                  και είχαν συγκεκριμένη διακονία.

 Όλα αυτά τα χαρίσματα

               του Αγίου Πνεύματος

           και άλλα πολλά του Τριαδικού Θεού

στηρίζονται στην αρετή της αγάπης,

η οποία έχει σταυρική διάσταση,

      κατά το παράδειγμα του Ιησού Χριστού. 

Βάρη 31-7-016