εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Κυριακή ΙΔ' Επιστολών (Α' Λουκά), 25-9-2016 (Αποστολικό Ανάγνωσμα, Β' Κορ. α' 21-β' 4)
Οι ελιγμοί
Μετάφραση του αποστολικού αναγνώσματος (Β' Κορ. α' 21 - β' 4)
" 21 Εκείνος δε, που μας στηρίζει μαζί σας στο Χριστό, και μας έχρισε, είναι ο Θεός. 22 Αυτός και μας σφράγισε, και έδωσε στις καρδιές μας το Πνεύμα ως αρραβώνα (ως εγγύησι για τα μέλλοντα αγαθά). 23 Εγώ δε επικαλούμαι ως μάρτυρά μου το Θεό, ότι δεν ήλθα ακόμη στην Κόρινθο επειδή σας λυπούμαι (και δεν θέλω να δοκιμάσετε την αυστηρότητά μου).
24 Αυτό δεν σημαίνει, ότι είμεθα εξουσιασταί σας επειδή είσθε στην πίστι (ότι, με άλλα λόγια, εκμεταλλευόμεθα την χριστιανική σας ιδιότητα και σας φερόμεθα εξουσιαστικά). Αλλ’ είμεθα συνεργοί της χαράς σας. Και αυτό ακριβώς διότι είσθε στην πίστι, (Κεφ.2) 1 ’Ετσι θεώρησα καλό τούτο, το να μην έλθω πάλι σε σας προκαλώντας (με τους ελέγχους μου) λύπη. 2 Αλλ’ εάν εγώ προκαλώ σε σας λύπη, και ποιός με ευφραίνει παρά εκείνος, που (δέχεται τους ελέγχους μου και) λυπείται από μένα; (Διότι αυτή η λύπη φανερώνει μετάνοια). 3 Σας έγραψα δε (σε προηγουμένη επιστολή) αυτό εδώ, δηλαδή να μη δοκιμάσω, όταν έλθω, λύπη απ’ αυτούς, που έπρεπε να χαίρω. Διότι είμαι βέβαιος για όλους σας, ότι η δική μου χαρά είναι χαρά όλων σας. 4 Πολύ δε πίεσα και έσφιξα την καρδιά μου για να σας γράψω· και σας έγραψα με πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθήτε, αλλά για να καταλάβετε την άγαπη, που έχω περισσότερο σ’ εσάς".
Με αφορμή το αποστολικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, θα προσπαθήσουμε να θίξουμε ένα πνευματικό θέμα που έχει σχέση με την προσπάθεια του πνευματικού πατρός να χειριστεί τις υποθέσεις των πνευματικών του τέκνων με διάκριση.
Παρατηρούμε πως στην επιστολή αυτή, την δεύτερη προς τους Κορίνθιους, ο απόστολος Παύλος, μεταχειρίζεται ιδιαίτερη γραφή και ανάλογο τρόπο, κυρίως κατά την αρχή. Παρατηρούμε τα εξής στοιχεία στον λόγο του: Ελιγμό, διάκριση, επιείκεια, συγκρατημένο λόγο, ήπια διόρθωση, συγκαλυμμένο ψόγο, μεθοδικό συμβουλευτικό τρόπο, ουδέτερους και ευκολαπόδεκτους υπαινιγμούς! Είναι μία πνευματική διαχείριση πιστών, που έδειξαν μία κάποια διάθεση και προσπάθεια βελτίωσης της πνευματικής τους κατάστασης. Στην πρώτη επιστολή τους έψεξε αυστηρά. Τώρα επιλέγει και να τους μιλήσει διαφορετικά αλλά και να μην τους επισκεφθεί ώστε να μην τους λυπήσει... "δεν ήλθα ακόμη στην Κόρινθο επειδή σας λυπούμαι (και δεν θέλω να δοκιμάσετε την αυστηρότητά μου)".
Γράφει ο ιερός Χυσόστομος πως δικαιολογεί ο απόστολος την τωρινή στάση του και τους επιβραβεύει για την σταθερότητα στην πίστη λέγοντάς τους ότι "παραμένετε σταθεροί στην πίστη σας" και συνεχίζει ο πατήρ:.
"Πρόσεχε πάλι που ομιλεί (ο Παύλος) συγκρατημένα. Γιατί φοβάται να τους ψέξει πάλι, επειδή τους έψεξε αυστηρά στην πρώτη επιστολή και επέδειξαν κάποια μεταβολή, και επρόκειτο αυτό να τους αναστατώσει, εάν, ενώ επέδειξαν κάποια μεταβολή, δέχονταν πάλι την ίδια επιτίμηση. Γι’ αυτό αυτή η επιστολή είναι πολύ πιο ηπιότερη από την πρώτη. «Σκέφθηκα να μη σας επισκεφθώ και σας λυπήσω και πάλι». Το, «πάλι», δείχνει ότι τότε λυπήθηκε, και θέλοντας ν’ απολογηθεί, ψέγει αυτούς συγκαλυμμένα. Εάν και τότε τον λύπησαν και επρόκειτο πάλι να τον λυπήσουν, σκέψου πόση, φυσικό ήταν, αηδία να προξενήσει αυτό. Αλλ’ αυτό βέβαια δεν το λέγει, ότι "με λυπήσατε", αλλά με άλλο τρόπο μεθοδεύει το λόγο, υπαινισσόμενος ακριβώς το ίδιο, και λέγοντας, ότι "γι’ αυτό δεν ήρθα, για να μη σας λυπήσω", πράγμα που έχει βέβαια την ίδια ισχύ με αυτό που είπα, αλλ’ είναι πολύ πιο ευκολαπόδεκτο".
Η συγκεκριμένη πρακτική του αποστόλου Παύλου, μας φέρνει στο νου μία διατυπωμένη θέση του οσίου γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού, με την οποία θα ολοκληρώσουμε το παρόν κήρυγμα. Πρόκειται για επιστολή προς μία πνευματική του κόρη. Είναι από την εβδομηκοστή πέμπτη επιστολή του βιβλίου "έκφρασις μοναχικής εμπειρίας".
"Λοιπόν βάλε καλήν αρχήν. Βάλε τους εκατόν οβολούς σου, να βάλω τα χίλια φλουριά μου και ανάστα από τον βόρβορον. Σοι δίδωμι χείρα· έξελθε εκ του λάκκου. Μάταια όλα, ψευδή και απάτη.
Είσαι πολύ καλή. Μη λυπήσαι. Μην απογινώσκης. Θάρσει. Μη φοβήσαι. Είναι καλός - εύσπλαγχνος ο Χριστός, όλα τα συγχωρεί. Βλέπω το χέρι Του αοράτως όπου απλώνει και φωνάζει, μην κλαίης! Δια εσένα ήλθον επί της γης και έγινα άνθρωπος!
Μην οδύρεσαι την πενίαν. Σε αγαπά ο Δεσπότης Χριστός. Φιλότιμος είναι και ελεεί τον πρώτον καθάπερ τον έσχατον.
Χύσε δύο σταγόνας δάκρυα με πόνον ψυχής και ξεπλύνετε όλος ο ρύπος.
Κάμνε ο,τι ημπορείς, ελεημοσύνην, Λειτουργίας, Παρακλήσεις, ο,τι ημπορείς, δια να ανοίξης τον δρόμον εις τους ουρανούς, όπου εκατονταπλασίονα λήψει και ζωήν την αιώνιον. Ἡ χαρά μου θα είναι να μάθω ότι έβαλες την αρχήν, προτού σε έλθη ο θάνατος και τότε δεν ωφελούμεθα.
Να λάβης υπ’ όψιν σου ότι αγαπώ την ψυχήν σου περισσότερον από τους γονείς, από τα παιδιά σου όπου σε αγαπούν. Λοιπόν μη με αφήσης να φύγω απ' την ζωήν λυπημένος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου