Η Μετάνοια της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας και η Αμετανοησία της Εποχής μας.

 

                                             του π. Αντωνίου Χρήστου

   Αγαπητοί Αναγνώστες την Κυριακή Ε΄ Εβδομάδος των Νηστειών και λίγο πριν την είσοδο της Μεγάλη Εβδομάδος, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και η θεοπνευστία των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων, προβάλλει την ιερή μορφή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, ως υπόδειγμα ειλικρινούς και βαθιάς μετάνοιας. Αυτό είναι άλλωστε και το ζητούμενο όλης της περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όχι μόνο η νηστεία αλλά και η απαλλαγή και ουσιαστική  αλλαγή του ευατού μας από πάθη και αμαρτίες και ότι μας κρατάει δεμένους με τον «παλαιό» άνθρωπο.

   Ας θυμηθούμε συνοπτικά ποια ήταν Αγία για να καταλάβουμε το μεγαλείο της Οσιακής της Μορφής, Η Οσία Μαρία έζησε στα χρόνια του 5ου αιώνα μ.Χ. στην Αίγυπτο. Σε νεαρή ηλικία εγκατέλειψε την οικογένειά της και ακολούθησε έναν έκλυτο βίο στην Αλεξάνδρεια, παραδίδοντας τον εαυτό της στην ηδονή και στην αμαρτία. Είχε ξεπέσει και ξεφύγει τόσο πολύ που ασκούσε την πορνεία όχι για τα χρήματα αλλά καθαρά από την υποδούλωση στην ηδονή των σαρκικών της επιθυμιών. Ωστόσο, η θεία πρόνοια του Φιλάνθρωπου Θεού είχε διαφορετικά σχέδια για εκείνη. Όταν αποφάσισε να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα, με σκοπό να συνεχίσει τον αμαρτωλό βίο της, εμποδίστηκε θαυματουργικά από μια αόρατη δύναμη να εισέλθει στον Ναό της Αναστάσεως. Συνειδητοποιώντας την αμαρτωλότητά της, ζήτησε την πρεσβεία της Παναγίας και υποσχέθηκε να αλλάξει ζωή.

   Πράγματι η μεταστροφή της ήταν ριζική και αμετάκλητη. Αποσύρθηκε στην έρημο του Ιορδάνη και έζησε επί σαράντα επτά έτη με νηστεία, προσευχή και μετάνοια, αποκομμένη από τον κόσμο αλλά ενωμένη με τον Θεό. Η πορεία της δεν ήταν εύκολη· η πάλη με τα πάθη και τους πειρασμούς υπήρξε διαρκής, όμως με τη χάρη του Θεού κατόρθωσε να φτάσει στην τελειότητα της αγιότητας. Η συνάντησή της με τον αββά Ζωσιμά και το θαυμαστό τέλος της, κοινωνώντας των Αχράντων Μυστηρίων, αποκαλύπτουν την αποδοχή της από τον Θεό και την ουσιαστική αλλαγή που επιφέρει η γνήσια μετάνοια.

   Σε αντίθεση με την Οσία Μαρία και τόσο άλλων Αγίων, η εποχή μας δυστυχώς χαρακτηρίζεται από μια γενικευμένη εκκοσμίκευση και κυρίως αμετανοησία. Να θυμίσουμε ότι η αμετανοησία είναι το κύριο χαρακτηριστικό του Διαβόλου, σε όλα τα άλλα υπερέχει από εμάς (Στην νηστεία δεν τρώει ποτέ, στην αγρυπνία δεν κοιμάται ποτέ, στην Θεολογία γνωρίζει τα πάντα, στην προσευχή μιλάει με τον Θεό κτλ) Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αναγνωρίζει την ανάγκη της μετάνοιας, γιατί δεν αποδέχεται καν την ύπαρξη της αμαρτίας και τον χριστιανικό τρόπο ζωής. Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η σχετικοποίηση των διαχρονικών ηθικών αξιών, η αμαρτία έχει μετατραπεί σε δικαίωμα, η ακολασία σε τρόπο ζωής και η αυτοδικαίωση σε ύψιστο αγαθό, με ότι αυτό συνεπάγεται! .

   Τα χαρακτηριστικά της Δυτικής κοινωνίας όπως η τεχνολογική εξέλιξη, η υπερκατανάλωση και η λατρεία του ατομικισμού έχουν δημιουργήσει έναν κόσμο που αποστρέφεται τον Θεό και την έννοια της πνευματικής ένωσης. Ο άνθρωπος σήμερα προσπαθεί να αυτονομηθεί από τον Δημιουργό του, ακολουθώντας μια ζωή κενή από πνευματικότητα και γεμάτη από προσωρινές και εφήμερες απολαύσεις. Το αποτέλεσμα αυτής της στάσης είναι η υπαρξιακή κενότητα, η έλλειψη νοήματος και η βαθιά δυστυχία που πλήττει τον σύγχρονο κόσμο, αφού δεν ενώνεται με την πηγή όλων αυτών που είναι ο Θεός.

   Η απομάκρυνση από την αληθινή μετάνοια έχει σοβαρές συνέπειες τόσο σε προσωπικό όσο και σε μαζικό κοινωνικό επίπεδο. Η αμετανοησία οδηγεί στην πνευματική νέκρωση, στην αδιαφορία για την ψυχοσωματική σωτηρία και στην ψυχική δυσφορία και αλλοίωση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος που δεν μετανοεί χάνει την αίσθηση της πραγματικής χαράς, καθώς μόνο η συμφιλίωση με τον Θεό μπορεί να γεμίσει την καρδιά του με εσωτερική ειρήνη.

Σε κοινωνικό επίπεδο, η αμετανοησία γεννά φαινόμενα όπως η διαφθορά, η εγκληματικότητα, η διάλυση της οικογένειας και η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων. Χωρίς τη μετάνοια, ο κόσμος βυθίζεται σε μια συνεχή κρίση, όχι μόνο οικονομική ή πολιτική, αλλά κυρίως ηθική και πνευματική. Γι’ αυτό ενώ ευημερούν οι αριθμοί οι άνθρωποι και οι κοινωνίες αδειάζουν και καταρρακώνονται  ως υπάρξεις!

    Γι’ αυτό η ζωή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας αποτελεί ένα αιώνιο παράδειγμα για όσους αναζητούν την οδό της σωτηρίας. Μας διδάσκει και εμπνέει ότι η μετάνοια δεν είναι μια απλή μεταμέλεια, αλλά μια ολοκληρωτική αλλαγή ζωής. Δεν υπάρχει αμαρτία που να μην μπορεί να συγχωρεθεί, αν ο άνθρωπος προστρέξει στον Θεό με συντριβή καρδίας και ειλικρινή διάθεση μεταστροφής και διόρθωσης.

   Το μήνυμα της Οσίας Μαρίας είναι εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα, καθώς η ανθρωπότητα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη να επιστρέψει στην αγκαλιά του Θεού. Η Εκκλησία συνεχίζει να καλεί κάθε άνθρωπο, μέσω της Ιεραποστολής, στην οδό της μετάνοιας, δείχνοντας ότι η πραγματική ελευθερία και η ευτυχία δεν βρίσκονται στη συνεχή ικανοποίηση των υλικών επιθυμιών, έστω και των αναγκαίων, αλλά στην αποδέσμευση από την αμαρτία και την ένωση με τον Θεό.

   Συμπερασματικά κλείνοντας το άρθρο μας, η αντίθεση μεταξύ της μετάνοιας της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας και της αμετανοησίας της εποχής μας είναι καταφανής. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο άνθρωπος χρειάζεται να ξαναβρεί το θάρρος να αντικρίσει τον εαυτό του, να αναγνωρίσει τις πτώσεις του και να στραφεί προς τον Θεό. Η Εκκλησία προσφέρει τα μέσα για τη σωτηρία – τη μετάνοια, την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία – καλώντας μας να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να βρούμε την αληθινή ευτυχία στην αγιότητα. Η Οσία Μαρία της Αιγυπτίας μας δείχνει τον δρόμο· το ερώτημα είναι αν είμαστε διατεθειμένοι να τον ακολουθήσουμε. Η ζωή της, από την αμαρτωλή πτώση έως τη θεία ανύψωση, αποδεικνύει ότι κανένα ανθρώπινο ολίσθημα δεν είναι αθεράπευτο όταν υπάρχει ειλικρινής επιστροφή στον Θεό. Αντιπαραβάλλοντας τον βίο της με την αμετανοησία της σύγχρονης εποχής, γίνεται σαφές πόσο μακριά έχουμε απομακρυνθεί από την αυθεντική χριστιανική στάση απέναντι στην αμαρτία και τη σωτηρία. Υπάρχει όμως ελπίδα αρκεί να την μιμηθούμε έστω στο ελάχιστο! Αμήν!

ΠΗΓΗ : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου