Ολόκληρη η απάντησή μου στην κ. Λαμπροπούλου.

Στην τοπική Εφημερίδα "ΕΒΔΟΜΗ" (αριθμός φύλλου 954, της 15ης Οκτωβρίου 2016, στη σελίδα 11) διαβάσαμε μια επιστολή με την υπογραφή της κ. Σταυρούλας (Βούλας) Λαμπροπούλου Ομοτίμου Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο "Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ;".

Επειδή ζούμε σε αστική μεν περιοχή, αλλά δόξα τω Θεώ δεν είναι τόσο αχανής και απρόσωπη η τοπική μας κοινωνία, με αποτέλεσμα να γνωριζόμαστε λίγο-πολύ μεταξύ μας και επειδή είμαστε σίγουροι, ότι όλο και κάποιος θα γνωρίζει ή έστω εκ των υστέρων, θα ζητήσει πληροφορίες από την συγγραφέα της επιστολής, για ποια βάπτιση και σε ποιον ιερέα  αναφέρεται, αποφασίσαμε να απαντήσουμε ανοιχτά με την παρούσα επιστολή μας, για την αποφυγή σκανδαλισμού.

Θέλουμε από την αρχή να ξεκαθαρίσουμε τους λόγους που το κάνουμε. Δεν είναι σε καμία περίπτωση για να αντιδράσουμε επειδή θίχτηκε ενδεχομένως η προσωπικότητά μας ή πληγώθηκε ο εγωισμός μας. Ειλικρινά, (ενώ  η κ. Λαμπροπούλου μας "φωτογραφίζει" με την επιστολή της εμφανώς αλλά δεν μας κατονομάζει), αν μας κατεδείκνυε  ονομαστικά , ενδεχομένως να μην απαντούσαμε, γιατί κάτι τέτοιες "κατηγορίες", είναι πραγματικά τα καλύτερα "στεφανάκια" για εμάς στον "ουρανό". Επειδή όμως εξ' αιτίας του δικού μας περιστατικού, η γράφουσα το γενικεύει και το αποδίδει σε όλους τους Ιερείς της Εκκλησίας, σε μια εποχή μάλιστα, έντονης αμφισβήτησης, πολεμικής προς στο ράσο και την επίσημη διοικούσα Εκκλησία, οφείλουμε να υπερασπιστούμε την αλήθεια. Επίσης δηλώνουμε από την αρχή, ότι σεβόμαστε το πρόσωπο της κυρίας Λαμπροπούλου, την Ακαδημαϊκή της σταδιοδρομία και το  πλούσιο συγγραφικό της έργο. Ότι γράψουμε έχει να κάνει καθαρά με τις θέσεις της στο άρθρο που απαντούμε και λίγο προς την συμπεριφορά της, προς το πρόσωπό μας.

Θα ξεκινήσουμε από τον τίτλο : "Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ;" Μας έλεγε ο καθηγητής μας στο Εκκλησιαστικό Λύκειο στη Κόρινθο π. Χρήστος Μακρής, πολύ απλά-λαϊκά αλλά εύστοχα : «Στο σπίτι της κ. Μαρίας υπάρχει ένα ποντίκι που της τρώει το τυρί. Αν ρωτήσεις την κ. Μαρία: Ποιος σου τρώει το τυρί; Αυτή θα απαντήσει : Τα ποντίκια!» Έτσι και εδώ η κ. Λαμπροπούλου, είδε κάτι που την σκανδάλισε και πάει να το αποδώσει με ελαφρά την καρδιά προς όλους τους Κληρικούς. Η Ιερά Παράδοση όχι μόνο ισχύει για τους Κληρικούς, αλλά κυρίως οι ίδιοι είναι αυτοί που την διασώζουν με την αποστολική διαδοχή, από τα χρόνια Του Κυρίου μας, έως τις μέρες μας. Τα ματωμένα ράσα, δεν διέσωσαν μόνο την πίστη, αλλά και την ελληνικότητά μας και τον ρωμαίικο πολιτισμό (συγγράμματα,  τέχνη, μουσική, αρχιτεκτονική κ.α.) και παράδοσή μας.

Παρακάμπτουμε αυτά που αναφέρει η κ. Λαμπροπούλου στην αρχή, αφού την συγχαρούμε για την αντίδρασή της στο θέμα της εικόνας που είχε στο Γραφείο της στο Πανεπιστήμιο και πάμε στην προτροπή της: «... και μην ακούτε κάποιους "της" ...εκκλησίας. Ποιους; Αυτούς που κρύβουν τον σταυρό όταν επισκέπτονται τους αλλόθρησκους» Καλεί λοιπόν η κ. Λαμπροπούλου σε ανυπακοή και ανατροπή ουσιαστικά της Εκκλησιαστικής τάξης, εξαιτίας της γνωστής σε όλους μας στάσης του Μακαριωτάτου κ. Ιερωνύμου  πέρσι στον Πειραιά, όταν επισκέφθηκε κάποιους πρόσφυγες.  Να θυμίσω όμως στη γράφουσα όπως και στους αναγνώστες, ότι πριν τον Μακαριώτατο λίγες μέρες πριν, είχε πάει με εντολή της Ιεράς Συνόδου, για τον ίδιο λόγο, μια μικρή αντιπροσωπεία Ιεραρχών, η οποία κατακρίθηκε από τα Μ.Μ.Ε αρχικώς και από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, λέγοντας ότι : «Οι Δεσποτάδες πήγαν να προϋπαντήσουν τους φτωχούς και εξαθλιωμένους πρόσφυγες, με τα "χρυσά" τους εγκόλπια»  Ενδεχομένως ο Μακαριώτατος για να μη δώσει τροφή άλλη για να συνεχιστούν αυτά τα σχόλια αρχικώς, αλλά και για να δείξει την απλότητα αφετέρου, πήγε χωρίς το εγκόλπιό του από την αρχή και όχι ότι το είχε και το έκρυψε όπως λανθασμένα ειπώθηκε. Άλλωστε οι Ιεράρχες δεν φοράνε σταυρό εκτός Θ. Λειτουργίας, αλλά Εγκόλπιο συνήθως με την παράσταση της Παναγίας Βρεφοκρατούσας, οπότε δεν κρύφτηκε κανένας Σταυρός...!

Στη συνέχεια ως το τέλος του άρθρου, η συγγραφέας της επιστολής, αναφέρεται στο θέμα της βαπτίσεως, πότε θεωρείται πνευματικά κανείς συγγενής και στο θέμα της Ιεράς Παραδόσεως γενικότερα. Απορούμε πως μια επιστήμονας του επιπέδου και της σταδιοδρομίας της κ. Λαμπροπούλου πέφτει σε τόσα μαζεμένα επιστημονικά ατοπήματα. Ακόμη και οι πρωτοετής φοιτητές όλων των τμημάτων, μαθαίνουν από την αρχή ότι: α) Η επιστήμη είναι η έρευνα για την έρευνα, β) βασικό της εργαλείο είναι η διευκρίνηση και η άριστη γνώση της ειδικής ορολογίας κάθε κλάδου, επιστήμης και τομέα της έρευνας και γ) πως δεν μπορούμε να αναφερθούμε και να στηρίξουμε κάτι, χωρίς να αναφερθούμε στις πηγές μας και να το στηρίξουμε, ιδιαίτερα στο γραπτό μας λόγο σε μια επιστημονική ή απλή αρθογραφία.

  Με βάση τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι η κ. Λαμπροπούλου έχει σύγχυση και αποδίδει λανθασμένο περιεχόμενο του όρου Ιερά Παράδοση. Επειδή βέβαια το θέμα είναι τεράστιο και ο χώρος πολύ περιορισμένος, θα παραπέμψουμε στο πολύ κατατοπιστικό άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου με τίτλο: Ιερά Παράδοση και παραδόσεις (μπορείτε να το βρείτε ηλεκτρονικά στον σύνδεσμο : http://oodegr.co/oode/dogma/paradoseis/iera_paradosi_1.htm) . Συνοπτικά μόνο αναφέρουμε, ότι δεν έχει καμία σχέση η θεόπνευστη, εξ' αποκαλύψεως αλήθεια και σωστική Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, όπως μέρος της καταγράφηκε στην Αγία Γραφή και στα πρακτικά των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, με την λαϊκή παράδοση του κόσμου, που πολλές φορές έχουν εξωχριστιανικές-αρχαιοελληνικές προελεύσεις και καταβολές, καθώς έχουν προσμιχθεί με χριστιανικά στοιχεία, αλλά και με αρκετές  δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις του κόσμου. Χρειάζεται δηλαδή διάκριση και προσοχή. Η Εκκλησία μας Ιερά Παράδοση εννοεί όχι μόνο προφορικές παραδόσεις αλλά και γραπτές και κυρίως όχι τοπικά έθιμα και συνήθειες, αλλά αυτά που είναι καθολικά αποδεκτά από όλες τις Ορθόδοξες κατά τόπους Εκκλησίες. Ο Καθηγητής μας στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών κ. Απόστολος Νικολαΐδης στο μάθημα της Συμβολικής μας τόνιζε πάντα ότι :  Η λαϊκή πίστη περισσότερες κακοδοξίες στη πίστη μας κληροδότησε παρά αλήθεια. Από τα γραφόμενα της κ. Λαμπροπούλου, επιβεβαιώνετε πανηγυρικά, για άλλη μια φορά ο κ. Καθηγητής.

    Στο θέμα της Βαπτίσεως, δεν την αδικούμε, είναι διαδεδομένο και μέχρι και πρότινος και ο γράφων υποστήριζε και συμβούλευε περίπου τα ίδια : Επειδή τα παιδιά που προέρχονται βαπτισμένα από τον ίδιο ανάδοχο θεωρούνται πνευματικά αδέλφια, καλό είναι να αποφεύγεται (όχι απαγορεύεται όπως της είπαν της κ. Λαμπροπούλου) να βαπτίσει ο ανάδοχος παιδιά αντίθετου φύλλου ή αν τελικά βαπτίσει, έχει υποχρέωση να κατηχήσει ανάλογα τα παιδιά και να τα πληροφορήσει, ότι δεν μπορούν να παντρευτούν και πρέπει να συμπεριφέρονται όπως  θα έπρατταν, αν ήταν κατά σάρκα αδέλφια. Όμως τελικά αυτό δεν ευσταθεί και το ανακαλύψαμε τώρα, που το ερευνήσαμε περισσότερο το θέμα, επειδή μας αφορούσε. Αν ανατρέξει κανείς στο παρακάτω σύνδεσμο : http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/dogma/dogmatics-0001.htm θα βρει το κείμενο της Συνοδικής Επιτροπής, επί των Δογματικών και Νομοκανονών Ζητημάτων της περιόδου 2011 - 2015. Εκεί μεταξύ άλλων αναφέρεται για το πότε υπάρχει και πότε όχι κώλυμα γάμου και γράφει χαρακτηριστικά :  Ἕνεκα τοῦ Βαπτίσματος (πνευματικὴ συγγένεια)  Κωλύεται ὁ γάμος μεταξύ τοῦ (τῆς) ἀναδόχου (νονοῦ) καὶ τοῦ (τῆς) βαπτισθέντος ἤ τῶν γονέων του καὶ τἀνάπαλιν. Πνευματικοὶ ἀδελφοὶ δὲ λογίζονται, ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κοινὸ ἀνάδοχο, καὶ ἐπιτρέπεται ἡ τέλεση θρησκευτικοῦ γάμου στὶς περιπτώσεις αὐτές. (ΝΓ΄ τῆς Πενθὲκτης).

Τα ίδια λέει για το θέμα και το Εγκύκλιο Σημείωμα υπ' αριθμ. 51, με αριθμό Πρωτοκόλλου 2143/ 17-6-2011 της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει για τις προϋποθέσεις του Αναδόχου. Ο Ανάδοχος πρέπει να είναι ενήλικας , να είναι συνειδητό μέλος της Εκκλησίας και «Ὑπενθυμίζομεν, ἐξ ἄλλου, ὅτι ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος προκύπτει πνευματικὴ συγγένεια, ἡ ὁποία δημιουργεῖ κώλυμα στὴν σύναψη γάμου μεταξύ τοῦ ἀναδόχου καὶ τῆς ἀναδεκτῆς του ἢ τῆς μητέρας της ἤ, ἀναλόγως, τῆς ἀναδόχου καὶ τοῦ ἀναδεκτοῦ της ἢ τοῦ πατέρα του (ΝΓ΄ Κανὼν τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὑπ’ ἀριθμ. 36252383 ΝΚ205017-11-1981 καὶ 26276594018-4-1997 Ἐγκύκλιοι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῷ ΔΕΝ ὑϕίσταται κώλυμα συνάψεως γάμου μεταξὺ ἀναδεκτῶν βαπτισμένων ἀπὸ τὸν ἴδιο ἀνάδοχο».  - Βλέπουμε λοιπόν καθαρά και κατηγορηματικά, ότι είχε δημιουργηθεί μία λανθασμένη παράδοση, στην οποία αντιβαίνει στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι αφού όλοι προερχόμαστε από την πνευματική μίτρα της Εκκλησίας μας, δηλαδή την Κολυμβήθρα, όλοι θεωρούμαστε εν Χριστώ πνευματικά αδέλφια ή όσοι εξομολογούνται στον ίδιο πνευματικό, πάλι θεωρούνται πνευματικά αδέλφια, άρα ποιος θα μπορούσε να παντρευτεί πλέον στο τέλος;

Εμείς λοιπόν, επειδή μας απασχόλησε το θέμα το ερευνήσαμε και φτάσαμε στην αλήθεια και γι αυτό πράξαμε όπως πράξαμε, επιλέγοντας και εμπιστεύοντας την πνευματική καθοδήγηση της θυγατέρας μας, στον ανάδοχό της που προηγουμένως είχε βαπτίσει παιδί αντίθετου φύλλου και γράφουμε το απαντητικό μας άρθρο, προς οριοθετήσεως και πληροφορήσεως της αυθεντικής μας παραδόσεως.

Τελειώνοντας θα κλείσουμε εκφράζοντας το παράπονό μας προς την κ. Λαμπροπούλου, γιατί χωρίς να έρθει να μας μιλήσει προσωπικά, μας παρέκαμψε φροντίζοντας ταυτόχρονα να συναντήσει τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Παύλο, προσπαθώντας να ματαιώσει την βάπτιση της θυγατέρας μας, από τον ανάδοχο που επιλέξαμε. Στη συνέχεια ήρθε στην βάπτισή μας (δεν είχαμε βγάλει προσκλητήρια προσωπικά, αλλά μόνο τρία τα οποία είχαμε τοποθετήσει στον πίνακα ανακοινώσεων τριών Ενοριών) και αντί να έρθει να μας ευχηθεί όπως  όλος ο κόσμος, πήγε μόνο στον ανάδοχο και τους συγγενείς του, τον οποίο γνώριζε και επιδεικτικά εμένα και την σύζυγό μου μας αγνόησε και το κερασάκι στην τούρτα, η δημόσια επιστολή που έγραψε φωτογραφίζοντάς μας.  Ερωτούμε ευθέως: Με αυτή την συμπεριφορά θέλετε "να αποκαταστήσετε" την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, μη τηρώντας την στοιχειώδη καν, έστω και τυπική κοσμική ευγένεια; Θεωρείτε ότι έχει σχέση η βάπτιση με την ονοματοδοσία που κανονικά γίνεται την 8η ημέρα γεννήσεως του παιδιού; Νομίζετε ότι ο νονός πρέπει μόνο τρεις φορές να μεταλάβει το παιδί και όχι συνέχεια; Τα δώρα στην βάπτιση στηρίζονται στην Ιερά Παράδοση;

Θα συμφωνήσουμε όμως σε κάτι: Στην τελευταία σας φράση "Ας τα ισοπεδώσουμε όλα..."! Πραγματικά αυτές τις σαθρές παραδόσεις και προκαταλήψεις ήρθε η ώρα με την κατήχηση και τον επανευαγγελισμό μας, να απαλλαχθούμε από αντιχριστιανικά και αντιεκκλησιαστικά πράγματα, γιατί η Εκκλησία μας ελευθερώνει από την σκιά του Νόμου, χαρίζοντας μας ελευθερία και αιώνια ζωή!

π. Αντώνιος Χρήστου

Εφημέριος Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας και κάτοικος Βούλας

Υ.Γ. Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία και την ανάγνωση του κειμένου.