Ξημερώνει η εορτή, μνήμης των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, που η Εκκλησία, μας προετοίμασε με την νηστεία όλο αυτό το διάστημα. Δύο προσωπικότητες οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος που πρέπει κανείς να ασχοληθεί για χρόνια, για να διακρίνει το μέγεθος της αξίας τους, κάτι που η Εκκλησία το αποτυπώνει με τον τίτλο «ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΟΙ» όχι άδικα και όχι φυσικά τυχαία.
Να υπογραμμίσω μόνο ένα στοιχείο, που πρέπει να μιμηθούμε και όλοι μας και το είχαν και οι δύο σε υψηλό επίπεδο. Ομιλώ για το θέμα της μετάνοιας που έδειξαν στην βιωτή τους και οι δύο. Ο μεν Πέτρος, όταν αρνήθηκε τον Χριστό αλλά και όταν συγκρούστηκε με τον απόστολο Παύλο με το θέμα των εθνικών. Ο δε Παύλος από φανατικός εβραίος και διώχτης των Χριστιανών, έφτασε να μεταστραφεί και να γυρίσει όλη σχεδόν την οικουμένη της εποχής, για την δόξα του Θεού.
Ακόμα και στις μέρες μας, υβρίζονται και δυσφημίζονται, ο Πέτρος από την Παπική Εκκλησία, που την οικειοποιείται αυθαίρετα οικοδομώντας το παπικό αλάθητο και πρωτείο, ο δε Παύλος ιδιαίτερα στην χώρα μας από τους Νεοπαγανιστές που με μένος φέρονται εναντίον του, μη μπορώντας να αναγνωρίσουν την συνειδητή κατάφαση του λαού μας σε αυτά που τους μετέδωσε ο Απόστολος.
Οι απόστολοι όμως πρεσβεύουν για όλους, όπως έκαναν με τους διώχτες τους, το ίδιο κάνουν και με αυτούς που τους αμφισβητούν και σήμερα και σε κάθε εποχή, όπως έκανε και κάνει και ο ίδιος ο Κύριος.
Σήμερα γιορτάζει και ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μου, Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος. Ο σεβαστός μου γέροντας που του χρωστώ σχεδόν τα πάντα για ότι είμαι, εάν είμαι, σήμερα! Θα μπορούσα για μέρες να μιλώ και να γράφω γι αυτόν και πάλι ελλιπή θα είναι και μονόπλευρα για την ισχυρή και τόσο απλή προσωπικότητά του. Είναι ίσως ο Μητροπολίτης που έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα λιγότερα και όμως για εμένα έχει κάνει τα περισσότερα…. Αυτός με ενίσχυσε οικονομικά και ηθικά όταν είχα ανάγκη, αυτός είπε στη μητέρα μου όταν κοιμήθηκε ο Πατέρας μου «ανέλαβε τα άλλα σου παιδιά, αυτόν τον αναλαμβάνω εγώ». Αυτός με έκανε συνεργάτη του, που με δίδαξε και με διδάσκει μέχρι σήμερα, αυτός με έκανε διάκονο και ιερέα και με θεωρεί παιδί του και εγώ πατέρα.
Γνωρίζω πως δεν θέλει να λέμε πολλά γι’ αυτόν και ίσως όταν το μάθει με μαλώσει, αλλά θέλω να πω, μέσα από το μικρό άρθρο αυτό , τις θερμότερες ευχές μου για μακροημέρευση και δύναμη στα δύσκολα καθήκοντά του. Να συνεχίζει να μας χαμογελά και να μας στηρίζει όπως το κάνει όλα αυτά τα χρόνια και να μας πεισμώνει με τις παρατηρήσεις του, ύστερα από το κάθε λάθος μας, που οφείλετε την παρακοή μας προς αυτά που μας συμβούλευσε.
Μείνε κοντά μας Γέροντα σε έχουμε ανάγκη τόσο εμείς όσο το ποίμνιο που σου εμπιστεύτηκε ο Κύριος στα νότια προάστια.
ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ ΔΕΣΠΟΤΑ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου