Κυριακή πρὸ τῆς ΧΡΙΣΤΟΥ Γεννήσεως-ΕΖΗΣΑΝ ΩΣ ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ .

www.profitilia-kormpivari.gr

Ἀπὸ τὸν πατέρα Παναγιώτη Γκέζο

Μία Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν μεγάλη καὶ κοσμοχαρμόσυνη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει ἐνώπιὸν μας ὄλους ἐκείνους τοὺς δικαὶους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, προπάτορες, προφῆτες καὶ μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν μέσα στὸ ὄραμα καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ Μεσία. Περίμεναν μὲ πόθο ἀσίγαστο καὶ ἱερὴ λαχτάρα νὰ δοῦν τὸν «χριστὸν Κυρίου». Ὄλοι αὐτοί, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐάν συγκριθοῦν μὲ τὸν κόσμον ὁλόκληρον, ὁ καθένας τους εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος.  Μὲ ἀφορμὴ τοὺς λόγους αὐτούς, ἄς δοῦμε γενικώτερα γιατί κάθε Ἄγιος εἶναι πολυτιμότερος ἀπ’ὄλο τὸν κόσμο καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ μᾶς.

Ὄταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνη τὴν σύγκρισι τοῦ κάθε δικαίου μὲ τὸν κόσμο, μὲ τὴν λέξι «κόσμος» δὲν ἐννοεῖ μόνον τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν κτίση. Λέγει δηλαδὴ ὄτι καὶ ὄλη ἡ κτίση μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους σὲ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ φανῆ ἀντάξια τῶν Ἁγίων, δὲν μπορεῖ νὰ σταθῆ στὸ ἴδιο ὔψος μ’αὐτούς.  Ὄλες οἱ μυριάδες τῶν ἀνθρώπων ὄλων τῶν αἰώνων, ἀλλὰ καὶ ὄλο τὸ σύμπαν ἀξίζουν πολὺ λιγώτερο ἀπ’ὄσο ἀξίζει ἔνας Ἄγιος. Διότι, ὄπως ἐξηγοῦν οἱ ἱεροὶ Πατέρες, τόσο πολὺ ἀξίζουν οἱ Ἄγιοι, ὤστε γι’αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐδημιούργησε τὸν κόσμο. Γι’αὐτοὺς ἔγινε ἄνθρωπος, ὑπὲρ αὐτῶν Χριστὸς ἀπέθανε. Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει σχετικῶς : «Κρείσσων εἶς ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἤ μύριοι παράνομοι». Εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ὁ ἔνας ποὺ ἐπιτελεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ παρὰ μύριοι παράνομοι. Καὶ μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἱερὸς Πατὴρ ὄτι ἡ σύγκρισι αὐτὴ μ’ὄλο τὸν κόσμο γίνεται γιὰ νὰ καταλάβουμε πόση ἀξία ἔχει ἡ ἀρετὴ τῶν Ἀγίων. 

Διότι οἱ Ἄγιοι κατεφρόνησαν αὐτὴ τὴν ζωὴ καὶ ὄλα τὰ μάταια καὶ ἁμαρτωλά. Ἔζησαν σὲ ἐποχὲς ἀποστασίας ὡς ἐπίγειοι ἄγγελοι καὶ οὐράνιοι ἄνθρωποι. Πέρασαν ἀπὸ τὴν γῆ ὡς ξένοι καὶ παρεπίδημοι ἔχοντας κάθε ἡμέρα τὴν σκέψι τους στὸν οὐρανό. Μὲ τὸν λόγο τους καὶ τὴν ζωή τους ἐπιβεβαίωναν κάθε στιγμὴ καὶ ὤρα τὴν ὔπαρξι τοῦ Θεοῦ, φανέρωναν τὴν ἀγάπη καὶ τὸ φῶς του. Μὲ τὸ σιωπηλὸ παράδειγμά τους διαλαλοῦσαν περίτρανα ὄτι ζῆ Κύριος ὁ Θεός, ὄτι Αὐτὸς εἶναι ὁ δυνατὸς, ὁ κυρίαρχος τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ κόσμου.

Γι’αὐτὸ ἔνας καὶ μόνον Ἄγιος στὴν ἐποχή του ἔχει ἀξία ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπὸ ὄλο τὸν κόσμο. Διότι εἶναι τὸ ὁμοίωμα καὶ ἡ φανέρωσι τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν ἀποστατημένη κοινωνία. Ἀποτελεῖ ράπισμα ὁδυνηρὸ στὸν διάβολο ἀλλὰ καὶ σ’ὄλους τοὺς ἀντιθέους ἀνθρώπους. Διότι μὲ τὴν ζωή του ἐλέγχει συνειδήσεις, ἀποκαλύπτει καὶ ξεσκεπάζει τὰ κρυφά τῶν ἀνθρώπων. Γίνεται ἡ ἔμψυχη ἐπιστολὴ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ταχυδρόμος τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ, τὸ κάτοπτρο τοῦ θείου φωτὸς στὰ σκοτάδια τῆς ἄρνησης καὶ τῆς φθορᾶς.

Γι’αὐτὸ ὁ Θεὸς τοὺς Ἀγίους του τοῦς τίμησε ἀσυγκρίτως περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον ἄνθρωπο. Ὄλους αὐτοὺς ποὺ τόσο πολὺ περιφρονήθηκαν καὶ διώχθηκαν ἀπὸ τοῦς δυνατοὺς τῆς γῆς, ὁ Θεὸς τοὺς ἔδωσε χάρι καὶ δύναμι πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τοὺς πάνοπλους βασιλεῖς τῆς γῆς. Διότι «οῦτοι ἐν ἄρμασι καὶ ούτοι ἐν ἴπποις», ένῶ οἱ Ἄγιοι «ἐν ὁνόματι Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν ἐμεγαλύνθησαν». Μπροστά τους ἐξευτελίσθηκαν ὁλόκληρες αὐτοκρατορίες καὶ ἀποδείχθηκαν ἀνίσχυροι οἱ πάνοπλοι καὶ ἄσοφοι οἱ κατὰ κόσμον σοφοί.

Ὁ καθαρὸς τῆς Ἐκκλησίας λόγος εἶναι ἄξιος ἐμπιστοσύνης ὄχι γιατὶ προέρχεται ἀπὸ ἀνθρώπους, ἀλλὰ γιατὶ εἶναι λόγος ποὺ βγαίνει ἀπὸ καρδιὲς ποὺ ἔχουν ἐναποθέσει τὶς ἐλπίδες στὸν ζωντα Θεό, ποὺ ζητοῦν τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν χάρη, ποὺ λειτουργοῦν μπροστὰ στὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο. Εἶναι λόγος Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γιατρεύει,παρηγορεῖ, συγχωρεῖ, δίδει ἐλπίδα. Αὐτὸς ὁ λόγος ἀποτελεῖ τὸν ἀληθινὸ ὁδοδείκτη, γιὰ νὰ μπορέσουμε, ὡς ὁ Μωυσῆς, νὰ βγάλωμε τὸν Λαὸ ἀπὸ τὴν ἔρημο καὶ νὰ τὸν εἰσαγάγουμε στὴν γῆν τῆς Επαγγελίας.

Θὰ τελειώσω μὲ τοὺς στίχους ἑνὸς τραγουδιοῦ, τὸ ὁποῖο μεταξὺ τῶν ἄλλων λέγει:

Βλέπω πλῆθος κόσμου νὰ κυλᾶ / μὰ ψυχὴ δὲν μοῦ χαμογελᾶ.

Βρίσκω τάφους κι ἕνα κόσμο / ποὺ δὲν πονᾶ.

Ποιὸς προφήτης τώρα θὰ ἀκουστῆ / σὰ φωνὴ σὲ στέρνα κλειστή;

Σ’ ἕναν κόσμο ἄδειο καὶ ὀρφανὸ / ποιὰ κραυγὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό;

(στιχ. Μάνος Ἐλευθερίου. Μουσική Μάνος. Χατζηδάκης).

Σ’ αὐτὴ τὴν ἀναζήτηση, σ’ αὐτὸ τὸ ψάξιμο γιὰ ἀγάπη, γιὰ φωνὴ μέσα ἀπὸ μιὰ καρδιὰ ποὺ φλέγεται γιὰ τὸν ἄλλο - ὁ ὁποῖος ἄλλος εἶναι ὀ παράδεισος μας, ἀπαντᾶ ἡ Ἐκκλησία γιατὶ ἔχει πάντα στὰ ὦτα της τὴν ἐπιταγὴ τοῦ Θεοῦ.

Οἱ Ἄγιοι ἄλλαξαν τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, μεταμόρφωσαν τὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες, σταμάτησαν τὴν ὁργὴ τοῦ Θεοῦ, εἴλκυσαν τὴν χάρι του, προστάτευσαν ἔθνη ἀπὸ φοβεροὺς ἐχθροὺς καὶ καταστροφές.

Ἄς μιμούμαστε λοιπὸν κι ἐμεῖς, ἀδελφοί, τὴ μεγάλη πίστη τῶν ἁγίων ἀνθρώπων. Ἄς τοὺς ἔχουμε ὁδηγοὺς στὴ ζωή μας. Ἄς θυσιάζουμε κι ἐμεῖς ὅλα τὰ πρόσκαιρα καὶ ἐφήμερα πράγματα, ὅλες τὶς ἀπολαύσεις τῆς γῆς, γιὰ νὰ κληρονομήσουμε τὴ Βασιλεία τὼν Οὑρανῶν.

Ἄς εἶναι δοξασμένος καὶ τρισευλογημένος ὁ Κύριος μας. ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τοῦ Ὁποίου τὴ θεία Γέννηση ἄς ἑτοιμαστοῦμε νὰ γιορτάσουμε μὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση, μὲ θεία Κοινωνία, μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση πνευματική.

Πηγή: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ», Οκτώβριος 2012

Εν Βάρη, 23/12/2012