Ομιλία στην Αγρυπνία για την αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννο...

Όταν διδάσκεσαι αντί να διδάσκεις...!

H σχέση μεταξύ πνευματικού και εξομολογούμενου είναι αμφίδρομη και πάντα έχει μία "τριαδική σταθερή", τη σχέση μας με τον Χριστό και το σώμα Του, την Εκκλησία

 Toυ π. Αντώνιου Χρήστου

Αγαπητοί μου αναγνώστες, πλησιάζουμε σιγά-σιγά προς το τέλος όχι μόνο του Καλοκαιριού, αλλά ενός ακόμη Εκκλησιαστικού έτους. Επομένως και το άρθρο μας, είναι το προτελευταίο, για την φετινή χρονιά, η οποία ομολογουμένως, αν θέλαμε να κάνουμε πρόχειρα έναν πνευματικό απολογισμό, ήταν αρκετά καρποφόρα και πλούσια σε πνευματικές εμπειρίες. Όταν μάλιστα αναλογιστεί κανείς, ότι εντός αυτής, αξιωθήκαμε να συμπληρώσουμε έναν χρόνον, από την στιγμή που αναλάβαμε με τη χειροθεσία μας, την ευθύνη της πνευματικής πατρότητας, για όσους αδελφούς  κατέφυγαν ως ώρας στο πετραχήλι μας, αντιλαμβάνεστε ότι ζούμε για εμάς πρωτόγνωρες εμπειρίες.

Εννοείται ότι δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, για το περιεχόμενο αυτών των εξομολογήσεων, δεσμευόμαστε απόλυτα από το απόρρητο του μυστηρίου. Αυτό που μπορούμε όμως να αναφέρουμε και θα είναι το θέμα του σημερινού άρθρου μας, είναι η έκπληξη που έχουμε δοκιμάσει σε μερικές περιπτώσεις, όταν διαπιστώνουμε οι όροι να αντιστρέφονται! Αντί να είμαστε αυτοί που υποτίθεται θα οικοδομήσουμε, θα διδάξουμε, θα ποιμαίνουμε, θα εμπνεύσουμε και θα κατευθύνουμε τον εξομολογούμενο στο δρόμο και στο θέλημα Του Θεού, βλέπουμε ότι συμβαίνει το αντίθετο...! Είναι κάποιοι αδελφοί, ίσως μετρημένοι στα δάκτυλα, αλλά υπαρκτοί, που υποκλινόμαστε στην πορεία της ζωής τους,  στον προσωπικό τους αγώνα και το μεγαλείο της ψυχής τους, που όχι μόνο μας εμπνέει, αλλά και μας ελέγχει προσωπικά ταυτόχρονα. Διαπιστώνουμε σε απόλυτο βαθμό την ανεπάρκεια μας! Θα θέλαμε να βγάλουμε το πετραχήλι μας πραγματικά και να αλλάξουμε θέση, να το φορέσουμε σε αυτούς......! Αισθανόμαστε ότι πραγματικά αυτοί, είναι πιο άξιοι να το φορούν, από ότι εμείς! Αυτή την αίσθηση αποκομίζουμε από τέτοιους ανθρώπους και γνωρίζουμε καλά ότι δεν είμαστε μόνο εμείς (από την μεριά των πνευματικών) που το λέμε και το αισθανόμαστε αυτό....!

Σίγουρα λοιπόν η σχέση, μεταξύ πνευματικού και εξομολογούμενου είναι αμφίδρομη και μια σχέση που πάντα έχει μία "τριαδική σταθερή", τη σχέση μας με τον Χριστό και το σώμα Του, την Εκκλησία. Αυτό είναι ο σκοπός μας και η πεμπτουσία του μυστηρίου, η κοινωνία μας μαζί Του, που σημαίνει πορεία σωτηρίας και όχι η προβολή του δικού μας προσώπου και η ουσιαστική αντικατάστασή Του Κυρίου (Γεροντισμός). Όταν όμως διαπιστώνουμε και μερικά χαρίσματα και αρετές σε μερικούς εξομολογούμενους, πραγματικά υποκλινόμαστε και μένουμε εκστατικοί.....!

Είμαστε σίγουροι ότι πολλοί αναγνώστες, που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, θα αναρωτιούνται ποια είναι αυτά τα στοιχεία που κάνουν μερικούς εξομολογούμενους τόσο ξεχωριστούς. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε με σχολαστικό τρόπο, να τα αναλύσουμε και να υποδείξουμε κάποια συγκεκριμένα στοιχεία, γιατί θα αδικήσουμε όλη την εικόνα αυτού που νοιώθει κανείς, όταν συναντήσει τέτοιους ανθρώπους. Θα προσπαθήσουμε όμως παρ' όλα, να αναφέρουμε, έστω και κατόπιν οικονομίας, μερικά, για να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι και να απαντήσουμε στην εύλογη απορία που γεννιέται από πολλούς:

α) Συντριβή-Δάκρυα μετανοίας:  Δεν μιλάμε για δάκρυα από εγωισμό, συναισθηματικά , κατάθλιψης ή απλά μιας επιφανειακής μεταμέλειας. Μιλάμε για τα δάκρυα εκείνα που είναι δωρεά Του Θεού και σβήνουν κυριολεκτικά τα πάθη και τις αμαρτίες, χωρίς ο εξομολογούμενος σχεδόν να αρθρώσει λέξη! Σαν τον Τελώνη της παραβολής, που δεν ήθελε καν να αντικρίσει τον ουρανό και έπιπτε το στήθος τους, έτσι υπάρχουν και άνθρωποι που πραγματικά μετανοούν με τα καθαρτικά αυτά δάκρυα, που έχουν δοθεί άνωθεν και είναι μακάριοι όσοι τα έχουν αποκτήσει.

β) Συναίσθηση της αμαρτωλότητος χωρίς προσπάθεια δικαιολογίας: Όταν υπάρχουν τέτοιοι εξομολογούμενοι, πραγματικά απολαμβάνουμε το μυστήριο. Άνθρωποι που αναλαμβάνουν την απόλυτη ευθύνη των πράξεών τους, έναντι Του Θεού, του Συνανθρώπου και του ίδιου τους του εαυτού, χωρίς να μασούν τα λόγια τους, να παρουσιάζουν ελαφρυντικά ή δικαιολογίες. Απόλυτα κατασταλαγμένοι για τις αστοχία τους, αλλά και με απόλυτη εμπιστοσύνη, στην φιλανθρωπία και το έλεος Του Θεού.

γ) Αντικειμενικές δυσκολίες που αναπληρώνονται με αρετές: Υπάρχουν πολλοί αδελφοί εξομολογούμενοι, που έχουν κάποιες ανθρωπίνως αντικειμενικές δυσκολίες. Κάποια αναπηρία, κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας, κάποια χηρεία, ορφάνια, παιδιά με ειδικές ικανότητες, πολυτεκνία, οικονομική καταστροφή, φτώχεια, εις βάρους τους συκοφαντίες και αδικίες κ.α., που θα περίμενε κανείς, ότι έχουν όλο "το δίκιο" να μη προσεύχονται, να αισθάνονται αδικημένοι ή εγκαταλειμμένοι και να "γκρινιάζουν" πνευματικά. Όμως διαπιστώνουμε με έκπληξη πως όχι μόνο δε συμβαίνουν αυτά, αλλά καυχώνται και δοξολογούν τον Θεό για ότι τους συμβαίνει...! Προσεύχονται και διακονούν τον συνάνθρωπο περισσότερο και μάλιστα σε βαθμό πολύ περισσότερο, από άλλους ανθρώπους που δεν έχουν τις ίδιες δυσκολίες και δοκιμασίες.

δ) Βαθειά ταπείνωση: Οι άνθρωποι που πραγματικά υλοποιούν τον μακαρισμό του Κυρίου μας: «...μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ματθ. 5,3. Το παραθέτουμε και σε μετάφραση «Μακάριοι (ευτυχισμένοι) είναι όσοι έχουν ταπεινό φρόνημα και μικρή ιδέα για τον εαυτό τους, γιατί σ’ αυτούς ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών». Είναι η βάση που κτίζονται όλα τα παραπάνω στοιχεία και οικοδομούνται όλες οι αρετές.

και ε) Θείος έρωτας: Αφήσαμε στο τέλος τους ανθρώπους, που κάνουν πνευματική ζωή, όχι γιατί φοβούνται μη πάνε στη κόλαση, ούτε περιμένοντας μισθό για να πάνε στον παράδεισο, αλλά από πραγματική αγάπη, αυτό που οι Θεοφόροι Πατέρες ονομάζουν "Θείον έρωτα" προς το πρόσωπο Του Χριστού. Ο Χριστός, είναι πραγματικά ο Νυμφίος της ψυχής τους και κάθε πτώση και αμαρτίας τους, εκλαμβάνεται σαν μια προσωπική αθέτηση αυτής της βαθειάς σχέσης και κοινωνίας. Είναι γι αυτούς μια στιγμή απιστίας-προδοσίας, με την έννοια της μοιχείας σε έναν γάμο. Τόσο βαθειά αίσθηση της σχέσης έχουν και τα υψηλά και ευαίσθητα αισθητήρια, της αίσθησης των κλονισμών και συνεπειών που φέρνει η αμαρτία.

Με όλα τα παραπάνω, αγαπητοί μας αναγνώστες, προσπαθήσαμε να δώσουμε έστω και αμυδρώς, μία εικόνα για τους ανθρώπους αυτούς που αξιωθήκαμε να ζήσουμε κάτω από το πετραχήλι μας και θέλαμε στο βαθμό που μας επιτρέπεται να σας κάνουμε κοινωνούς και εσάς. Ευχόμαστε όλοι μας, να είμαστε η ανάλογη ευχάριστη έκπληξη, για τον πνευματικό που επιλέξαμε να μας συνοδεύει στη πνευματική μας ζωή, προς την Βασιλεία των Ουρανών! Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου

6η Ομιλία (τελευταία) Πνευματικές Δροσοσταλίδες (Β΄ Κύκλος)

Συζήτηση στο Αρχονταρίκι (Περί Φανουρόπιτας) 26 Αυγούστου 2018

Κήρυγμα στη Κυριακή ΙΓ΄ Ματθαίου 2018.

5η Ομιλία Πνευματικές Δροσοσταλίδες (B' Κύκλος).

Συζήτηση στο Αρχονταρίκι 19 Αυγούστου 2018.

Κήρυγμα την Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου 2018.

Ιερά Αγρυπνία για την εορτή της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στον Ιερό Ναό Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης.

Την Τρίτη 28 Αυγούστου 2018 προς Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018, στον  Ιερό Ναό Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης, θα τελεσθεί Μικρά Ιερά Αγρυπνία,  επί τη ευκαιρία της εορτής της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. 

  Η Ιερά Αγρυπνία θα αρχίσει στις 7:30 μ.μ. και αναμένεται να τελειώσει περίπου στις 12:30 π.μ.

                   Εκ του Ιερού Ναού

Ομιλία στο Κοιμητήριο το Σάββατο 18 Αυγούστου.

Μητροπολίτης Γλυφάδας : Η Παναγία μας έκανε το θαύμα της και αποφυλακίστηκαν τα παιδιά μας! Ένα ευχαριστώ αξίζει στη Παναγιά μας καθημερινά....!

Στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης & Βάρης εορτάζεται και φέτος με κάθε  λαμπρότητα, η Κοίμηση της Παναγίας μας, καθώς πανηγυρίζουν οι εξής 4 Ενοριακοί Ναοί: α) Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας, β) Κοιμήσεως Θεοτόκου Καραπάνου Γλυφάδας, γ) Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας και δ) Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαρκίζης.

Ενώ η Αθήνα έχει αδειάσει σχεδόν, λόγω των αδειούχων του Δεκαπενταύγουστου, παρόλα αυτά χιλιάδες πιστοί προσήλθαν σε όλους τις εκκλησίες της Ιεράς Μητρόπολης, ιδιαιτέρως τους Θεομητορικούς Ναούς, στον Πανηγυρικό Εσπερινό.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παύλος θα επισκεφθεί όπως κάθε χρόνο, και τις 4 Ιερές Πανηγύρεις των Ενοριών που εορτάζουν στις 15 Αυγούστου.

Χθες Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018, χοροστάτησε στον Εσπερινό και την τελευταία Ιερά Παράκληση, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαρκίζης, όπου και μίλησε κατάλληλα για την  Παναγία μας.

Το απόγευμα της Τρίτης 14 Αυγούστου 2018, παραμονή της Εορτής, χοροστάτησε ο Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος, στον Πανηγυρικό Εσπερινό του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Καραπάνου Άνω Γλυφάδας. Κατά την τέλεση του Εσπερινού και μετά την Αρτοκλασία, εψάλησαν τα Εγκώμια της Παναγίας. 

Στο τέλος της Ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος, ορμόμενος από το Οκτάηχο Δοξαστικό της Παμομονής της Κοιμήσεως της Παναγίας μας  «περιφρουρῆσαι καὶ σῶσαι, ἀπὸ πάσης προσβολῆς ἐναντίας τὴν νεολαίαν σου· τὴν γὰρ σὴν προστασίαν κεκτήμεθα » αναφέρθηκε στην απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας, Αγγέλου και Δημητρίου, και συγκινημένος ζήτησε από όλους να πουν ένα ευχαριστώ για το θαύμα της Παναγία μας!!! Το Εκκλησίασμα ξέσπασε σε αυθόρμητα χειροκροτήματα και δοξολογίες για το ανέλπιστο νέο.

(Ακούστε το σχετικόηχητικό από την σύντομη ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κ.Παύλου).

Αύριο το Πρωί, Τετάρτη ανήμερα της Εορτής της Κοιμήσεως ο Ποιμενάρχης μας θα Λειτουργήσει στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας και το απόγευμα θα χοροστατήσει στον Μεθεόρτιο Εσπερινό και τα Εγκώμια της Παναγίας μας στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας.

                               Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Λίγα λόγια για το Οκτάηχο Δοξαστικό Στιχηρών του Εσπερινού της Εορτής της Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Toυ π. Αντώνιου Χρήστου

Αγαπητοί μου αναγνώστες, φτάσαμε με την βοήθεια και την χάρη Του Θεού, σε άλλο ένα «Πάσχα του Καλοκαιριού», στην εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έχουμε γράψει στο παρελθόν, για το πρόσωπο της Παναγίας μας, το σπουδαίο ρόλο που διαδραμάτισε στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας και για τα πολλά ονόματα και θαυμάσια που έχει κάνει και κάνει καθημερινά, σε όσους την επικαλούνται με πίστη.

Στο φετινό άρθρο, αποφασίσαμε να τα ανακεφαλαιώσουμε όλες τις αναφορές μας, προσθέτοντας και νέα στοιχεία, μέσα από το Δοξαστικό το οποίο ψέλνουμε στον Πανηγυρικό Εσπερινό, της παραμονής της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το γνωστό σε όλους μας :  «Με νεύμα του ύψιστου Θεού οι θεοφόροι Απόστολοι....».  Για τους γνώστες της Εκκλησιαστικής Μουσικής παράδοσης, πρόκειται για οκτάηχο Δοξαστικό. Oκτάηχα λέγονται τα μέλη εκείνα που είναι συνθεμένα και στους οκτώ ήχους της εκκλησιαστικής μουσικής, είναι από τα ωραιότερα και σπουδαιότερα εκκλησιαστικά μέλη, ορισμένα από τα οποία μάλιστα πρέπει να θεωρούνται αριστουργήματα όχι μόνο της Εκκλησιαστικής, αλλά και της παγκόσμιας μουσικής φιλολογίας.

Το Οκτάηχο δοξαστικό των Στιχηρών της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι ένα από τα αρχαιότερα μέλη στην ιστορία της Oρθόδοξης εκκλησιαστικής ψαλμωδίας, και μάλιστα, στην ειδική αυτή οκτάηχη μορφή, το αρχαιότερο. Η ανάπτυξη του μέλους γίνεται μέσω του συστήματος των κυρίων και των πλαγίων ήχων αποτελώντας μια μοναδική σύνθεση από πλευράς μουσικολογικής. Η φιλολογική του αξία και κυρίως τα πλούσια θεολογικά του νοήματα το καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα υμνολογικά κείμενα της λατρευτικής μας παράδοσης.

Ας παραθέσουμε στην αρχή το Δοξαστικό στο πρωτότυπο αρχαίο κείμενο : Δόξα καί Νῦν.... «Θεαρχίῳ νεύματι, πάντοθεν οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι, ὑπὸ νεφῶν μεταρσίως αἰρόμενοι. Καταλαβόντες τὸ πανάχραντον, καὶ ζωαρχικόν σου σκῆνος, ἐξόχως ἠσπάζοντο. Αἱ δὲ ὑπέρτατοι τῶν οὐρανῶν Δυνάμεις, σὺν τῷ οἰκείῳ Δεσπότῃ παραγενόμεναι. Τὸ θεοδόχον καὶ ἀκραιφνέστατον σῶμα προπέμπουσι, τῷ δέει κρατούμεναι, ὑπερκοσμίως δὲ προῴχοντο, καὶ ἀοράτως ἐβόων, ταῖς ἀνωτέραις ταξιαρχίαις· ἰδοὺ ἡ παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν. Ἄρατε πύλας, καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα. Διὰ ταύτης γὰρ ἡ παγγενὴς τῶν βροτῶν σωτηρία γέγονεν, ᾗ ἀτενίζειν οὐκ ἰσχύομεν, καὶ ταύτῃ ἄξιον γέρας ἀπονέμειν ἀδύνατον. Ταύτης γὰρ τὸ ὑπερβάλλον, ὑπερέχει πᾶσαν ἔννοιαν. Διὸ ἄχραντε Θεοτόκε, ἀεὶ σὺν ζωηφόρῳ Βασιλεῖ, καὶ τόκῳ ζῶσα, πρέσβευε διηνεκῶς, περιφρουρῆσαι καὶ σῶσαι, ἀπὸ πάσης προσβολῆς ἐναντίας τὴν νεολαίαν σου· τὴν γὰρ σὴν προστασίαν κεκτήμεθα. Εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀγλαοφανῶς μακαρίζοντες».

Αν και το κείμενο είναι αρκετά κατανοητό, το παραθέτουμε και σε νεοελληνική απόδοση, για καλύτερη νοηματική κατανόηση : «Με νεύμα του ύψιστου Θεού οι θεοφόροι Απόστολοι μεταφέρθηκαν από παντού μες από σύννεφα, μετάρσιοι γενόμενοι. Και αφού στα χέρια τους έλαβαν το πανάχραντο σκήνωμά σου – εκείνο το σώμα που αιτία της ζωής έγινε – το καταφιλούσαν με ευλάβεια εξαιρετική. Και οι υπέρτατες, ουράνιες, αγγελικές δυνάμεις παραβρέθηκαν και αυτές, μαζί με τον Δεσπότη τους. Και κυριευμένες από δέος, προπέμπουν το καθαρότατο σώμα, που τον Θεό δέχθηκε. Υπερκόσμια προχωρούν και αόρατα αναβοούν προς τις ανώτερες ουράνιες ταξιαρχίες: «Δείτε! Κατέφθασε η βασίλισσα των πάντων· εκείνη που θείο τέκνο γέννησε. Ανοίξτε τις [ουράνιες] πύλες και υποδεχθείτε με τρόπο υπερκόσμιο την Μητέρα του αέναου φωτός. Διότι με τη δική της συνέργεια επιτεύχθηκε η σωτηρία όλου του γένους των ανθρώπων. Αυτήν που ισχύ δεν έχουμε [τα βλέμματα να υψώσουμε και] να την ατενίσουμε. Και τιμές άξιές της να απονείμουμε, αδύνατο μας είναι. Διότι το υπερβολικό ύψος της υπερέχει πάνω από κάθε νόημα». Γι’ αυτό, άχραντε Θεοτόκε, εσύ που πάντοτε ζεις μαζί με τον Βασιλέα της ζωής που η ίδια γέννησες, πρέσβευε αδιάκοπα να περιφρουρεί και να σώζει από κάθε προσβολή εχθρού τη νεολαία σου. [Το ζητούμε αυτό] επειδή τη δική σου προστασία έχουμε [πια] αποκτήσει. Και εσένα υπέρλαμπρα μακαρίζουμε στους αιώνες».

Πέρα από το μουσικό, φιλολογικό και θεολογικό κάλος του Δοξαστικού, αυτό που έχει ιδιαίτερη αξία, για τον κάθε πιστό ξεχωριστά, είναι το ύφος του ύμνου. Αν και έχει ύφος εγκωμιαστικό, αν και έχει έντονη ποιητικότητα, ταυτόχρονα έχει μια διακριτική, αλλά ουσιαστική οικειότητα-στοργικότητα των πιστών προς την μητέρα τους Παναγία. Το πνεύμα του ύμνου είναι, ότι ενώ η Παναγία μας αποχωρίζεται από εμάς και πορεύεται στον Ουρανό και την εκεί πραγματικότητα, ταυτόχρονα δεν σταματά να είναι ζωντανή και ένα από εμάς,  που συνεχώς πρεσβεύει, περιφρουρεί,  σώζει από κάθε προσβολή του εχθρού και ιδιαιτέρως την ευάλωτη  πνευματικά νεολαία. Αυτή την αλήθεια,  την βεβαιώνουμε περίτρανα και στο Απολυτίκιο της Εορτής : «.....ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς,....»! Αλλά και το Κοντάκιο της Εορτής, δεν στερείται σε θεολογική αξία, αφού με άλλα λόγια, βεβαιώνει την ίδια αξία : «....τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν,....».

Συνοψίζοντας λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες, καταλαβαίνουμε γιατί αυτό το Δοξαστικό, έχει κεντρική θέση στην τιμητική και ευλαβική μας, αναφορά στο πρόσωπο και το γεγονός της Κοιμήσεως της Παναγία μας. Είναι ένας συνδυασμός από μουσικά, υμνολογικά, εκκλησιολογικά, θεολογικά και καρδιακά στοιχεία ευγνωμοσύνης, προς την ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ, η οποία αξιώθηκε να γίνει η μητέρα Του ίδιου Του 2ου προσώπου της Αγίας Τριάδος, τον Θεό Λόγο, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Το θέμα βέβαια και το ζητούμενο είναι, πως ότι απευθύνουμε προς την Παναγία μας, να μην είναι μόνο προϊόν των χειλιών και της διανοίας μας, αλλά να είναι βιωματικά, καρδιακά και εφαρμόσιμα με τα έργα της μετανοίας μας.

Αλλιώς κινδυνεύουμε να μοιάσουμε με αυτούς που απευθύνεται ο ίδιος ο Θεός, δια του προφήτη του Ησαΐα: «Καί εἶπε Κύριος· ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καί ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾽ἐμοῦ μάτην δέ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καί διδασκαλίας» (Ησ. 29,13). Δηλαδή: « Και είπε ο Κύριος: Με πλησιάζει ο λαός αυτός με το στόμα του μόνο και με τα χείλη τους με τιμούν, η καρδία τους  όμως πολύ μακριά απέχει από εμένα, ανώφελα δε και μάταια με σέβονται, διότι διδάσκουν εντολές και διδασκαλίες ανθρώπων και όχι τις δικές μου». Η προφητική αυτή αναφορά ασφαλώς και αφορά στην εποχή μας και πολλούς από εμάς!» Έτη πολλά και ευλογημένα! Καλή Παναγιά!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου

Τι εορτάζουμε στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου;

Ομιλία στην τελευταία τελευταία Παράκληση 2018

Ομιλία στην Απόδοση της Εορτής της Μεταμορφώσεως.

ΜΗΝΥΜΑ ἐπί τῇ Ἑορτῇ τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου 2018

ελληνικη  δημοκρατια

 

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ,  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, 

                                                  ΒΟΥΛΑΣ,    ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ   &  ΒΑΡΗΣ

                                             ΒΑΣΙΛΕΩΣ  ΠΑΥΛΟΥ  2   -   16673  ΒΟΥΛΑ

Τηλ. 2109658849  fax 2109657210 www: imglyfadas.gr  e-mail: imgl@hotmail.gr

Ἀριθμ. Πρωτ. 1024                             Ἐν  Βούλᾳ τῇ  10^ῃ  Αὐγούστου  2018

ΜΗΝΥΜΑ

ἐπί τῇ Ἑορτῇ τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Πρός

τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα

τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

          Ἀδελφοί μου,

Μέσα στήν καρδιά τοῦ καλοκαιριοῦ, ἑορτάζουμε σήμερα τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀντλώντας ἀπό «τήν ὑψηλοτέραν τῶν Οὐρανῶν» δύναμη, ἐλπίδα καί κουράγιο, γιά τά ὅσα δύσκολα ἤ καί τραγικά, συμβαίνουν γύρω μας.

Ἐνῶ ἀναπέμπουμε ὕμνους καταφατικούς στή ζωή καί στή ζωοδόχο Μητέρα τοῦ Θεοῦ, δέν μπορεῖ ὁ νοῦς μας νά φύγει ἀπό ὅσους φρικτά ὁλοκαυτώθηκαν ἤ λαβώθηκαν ἀπό τήν πρόσφατη φοβερή πυρκαγιά, πού ἔπληξε τή γειτονιά μας, τά σπίτια μας, τούς ἀδελφούς μας. Ὁ πόνος βουβός, ἡ θλίψη ἀβάστακτη, ὁ θρῆνος ἀπαρηγόρητος. Ἡ ὀσμή τοῦ θανάτου μπῆκε γιά τά καλά στήν ἀτμόσφαιρα, στή γῆ, στή θάλασσα, στίς καρδιές μας.

          Μόνη μας ἀπαντοχή καί παρηγοριά, προβάλλει μέσα ἀπό τά ἀποκαΐδια, ἡ παρουσία τῆς Παναγίας μας, τῆς μεγάλης μας Μάνας, πού ἔρχεται καί πάλι γεμάτη συμπόνια, νά ἀκούσει τούς σπαραγμούς τῆς καρδιᾶς μας, τά ἀτελείωτα ἐρωτήματα, τά ἀναρίθμητα αἰτήματα. Σπεύδει κοντά μας, γιά νά ἀκούσει, νά παρηγορήσει, νά ἀναπέμψει τά παρακάλια μας στόν Μονο-γενή Της Υἱό, πού σήμερα βαστᾶ στά Δεσποτικά χέρια Του, τήν ἀμώμητη ψυχή Της.

Ἡ Μητέρα τῆς ζωῆς περνᾶ ἀπό τήν πρόσκαιρη ζωή στήν αἰώνια, καί μαζί μεταφέρει καί τίς δικές μας ἀβεβαιότητες, τίς ἀνασφάλειες, τίς φοβίες. Παραλαμβάνει ὅσα μέ ἐμπιστοσύνη Τῆς ἀναθέτουμε, καί τά μεταποιεῖ σέ ἀκλόνητες πραγματικό-τητες, μπολιασμένες μέ τή χάρη καί τήν ἐλπίδα τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτή ἡ ἀσυναγώνιστη μεσιτεία, καί προπάντων ἡ γλυκύ-τατη παρηγορία πού προσφέρει ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἔχει γίνει βίωμα μέσα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Γι’αὐτό καί σέ κάθε δύσκολη στιγμή, στά χείλη ὅλων τῶν χριστιανῶν, ἀλλά, καί στά χείλη πολλῶν θεωρούμενων ἀπίστων, ἀνεβαίνει ὡς κραυγή σωτηρίας τό: «Παναγία μου, βοήθα με».

Ἀδελφοί μου,

Αὐτήν τήν ἔκτακτη ἐπέμβαση τῆς Θεοτόκου στή ζωή μας, αὐτήν τήν οὐράνια συγκατάβαση τῆς Κυρίας τῶν Ἀγγέλων στά αἰτήματά μας, αὐτήν τήν παρηγορητική μεσολάβηση τῆς Ἀειπαρθένου στίς ἁμαρτίες μας, ἄς ἐπικαλεσθοῦμε καί πάλι, μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας. 

Ἄς Τήν παρακαλέσουμε πιό ἐγκάρδια καί πιό ἀληθινά, σήμερα, πού γιορτάζουμε τήν μετάβαση Της πρός τήν Ζωή, ἔχοντας ἀκράδαντη τήν βεβαιότητα, ὅτι δέν ὑπάρχει κανένας, μά κανένας ἱκέτης, πού νά προσφεύγει στήν Παναγία, καί νά φεύγει ντροπιασμένος δίχως νά ἔχει εἰσακουσθεῖ ἡ προσευχή του. 

Συμπροσευχόμενος παρακλητικά μαζί σας, ἐπικαλοῦμαι ὡς Ποινενάρχης σας, τίς Θεομητορικές εὐλογίες γιά ὅλους σας.

          Μέ πατρικές εὐχές

†  Ὁ  Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

Π Α Υ Λ Ο Σ   ὁ   Α΄

4η Ομιλία Πνευματικές Δροσοσταλίδες (B' Kύκλος).

Κήρυγμα την Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου 2018

Ομιλία στη Θ Λειτουργία της 11ης Αυγούστου 2018

Ομιλία στην 8η Παράκληση της Παναγίας μας.

Ομιλία στην Θ Λειτουργία της 10ης Αυγούστου 2018

Τέλεση για δεύτερη χρονιά, της Ακολουθίας της Παρακλήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και Ιερά Εξομολόγηση, στο Ίδρυμα ΚΑΑΠ Βούλας.

Την Πέμπτη 9 Αυγούστου 2018, στις 6:30 μ.μ., στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Στυλιανού Κ.Α.Α.Π. Βούλας, τελέστηκε ο Εσπερινός και εν συνεχεία για δεύτερη συνεχή χρονιά, η Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.  

Με την κρούση της καμπάνας και της ενάρξεως της Ακολουθίας, τα περισσότερα παιδία προσήλθαν με χαρά, λίγες μέρες πριν αναχωρήσουν για στις κατασκηνώσεις για ΑΜΕΑ, όπου πηγαίνουν κάθε χρόνο.

Λίγο πριν το τέλος της Ακολουθίας, στην ομιλία του ο π. Αντώνιος είπε τα εξής:

Μετά το τέλος της Ακολουθίας, ακολούθησε νηστίσιμο κέρασμα και παιχνίδια έξω στο προαύλιο του Ναού που είχαν ετοιμάσει οι Κατηχητές.

Ταυτόχρονα αρκετά παιδιά, με την σειρά τους ένα-ένα, προσήλθαν στο πετραχήλι του π. Αντωνίου για το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.

Όταν εξομολογήθηκε και το τελευταίο παιδί, ήδη είχε νυχτώσει και τότε όλα  τα παιδιά αποχώρησαν ευχαριστημένα, προς τους θαλάμους τους.

    Εκ του Ιερού Παρεκκλησίου 

Αγίου Στυλιανού ΚΑΑΠ Βούλας

Ομιλία στην 6η Παράκληση της Παναγίας μας.

Ομιλία στη Θ Λειτουργία της 8ης Αυγούστου 2018

Ομιλία στην 4η Παράκληση της Παναγίας μας.

Κήρυγμα στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού.

ψ

Το Θαβώριο Φως, το ζητούμενο στο σκοτάδι της ζωής μας!

                                                                 

                                                      του π. Αντωνίου Χρήστου

Μπορεί ο Δεκαπενταύγουστος, αγαπητοί μου αναγνώστες, να έχει κέντρο το πρόσωπο της Παναγίας μας, αλλά ήδη από τα τέλη Ιουλίου, από την εορτή του Αγίου Παντελεήμονος (27 Ιουλίου), μέχρι και τις 13 Αυγούστου, που είναι η απόδοση της εορτής, η Εκκλησία μας προετοιμάζει και μας προβάλει την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Μια σπουδαία εορτή, την οποία δεσπόζει το Θαβώριο Φως, το οποίο ο κόσμος δυστυχώς αγνοεί και κατά συνέπεια, δεν αναζητεί στη ζωή του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Το γεγονός της Μεταμορφώσεως του Χριστού, έγινε 40 ημέρες προ του Πάθους του Κυρίου, με σκοπό να στηριχθούν στη πίστη οι  μαθητές Του, όπως λέει και το Κοντάκιο της εορτής : «....ἵνα ὅταν σὲ ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον,τῷ δὲ κόσμω κηρύξωσιν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα». Επομένως με βάση το Πάσχα, η γιορτή έπρεπε κανονικά να εορτάζεται μέσα στο μήνα Μάρτιο. Επειδή όμως ως γνωστόν, στο Μάρτιο είναι η πένθιμη περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής, η Εκκλησία μας μετέφερε την εορτή στις 6 Αυγούστου και η ημερομηνία φυσικά που επιλέγει, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Τοποθέτησαν οι Άγιοι Πατέρες την Εορτή της Μεταμορφώσεως, 40 ακριβώς ημέρες πριν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που την εορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου. Αυτά όσο αναφορά τον χρόνο που εορτάζουμε την εορτή.

Ας δούμε τώρα το περιεχόμενο της εορτής, τι ακριβώς γιορτάζουμε; Όπως διαβάζουμε και στο σχετικό ευαγγέλιο  (κατά Ματθαίον ιζ´ 1-9). που διαβάζουμε την ημέρα της εορτής: Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός διάλεξε και πήρε μαζί του,  από τους 12 μαθητές του, τους τρείς κορυφαίους, τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκαν στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί ο Θεάνθρωπος.

Οι τρεις μαθητές Του, ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο όρος Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν όμως ξύπνησαν, αντίκρισαν ένα απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο και τα φορέματά Του ήταν λευκά σαν το φώς, ώστε να μην μπορούν να τον κοιτάξουν. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δύο άνδρες Προφήτες, ο Μωυσής και ο Ηλίας.

Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την θεσπέσια αυτή εμπειρία, ο πάντα ενθουσιώδης και αυθόρμητος Απόστολος Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία και η μέθεξη του άκτιστου φωτός Του Κυρίου, ικετευτικά πρότεινε να στήσουν σε εκείνο το τόπο τρεις σκηνές:  μία για τον Κύριο, μία για το Μωυσή και μία για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει την πρότασή του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ’ αυτό ακούστηκε η φωνή Του Θεού Πατρός που είπε: «Οὗτος ἐστὶν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, αὐτοῦ ἀκούετε». Δηλαδή :  Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε.

Μόλις άκουσαν αυτά τα λόγια οι τρεις μαθητές φοβήθηκαν τόσο πολύ, ώστε έβαλαν το πρόσωπό τους κάτω στη γη. Μετά από λίγο όμως, ήλθε ο Ιησούς και τους ακούμπησε απαλά, προτείνοντάς τους να σηκωθούν και να μη φοβούνται. Αυτοί μόλις σήκωσαν το βλέμμα τους, είδαν τον Κύριο μόνο με την γνωστή του ανθρώπινη μορφή. Όταν κατέβαιναν από το βουνό για να συναντήσουν τους επόμενους Αποστόλους, ο Χριστός έδωσε την εντολή να μη φανερώσουν τίποτα από ότι είδαν και άκουσαν πριν ο ίδιος αναστηθεί από τους νεκρούς.

Από όλα τα παραπάνω, που διαβάζουμε στη διήγηση του Ευαγγελίου, σε συνδυασμό με το Απολυτίκιο της Εορτής της Μεταμορφώσεως που αναφέρει : «δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου, τὴν δόξαν σου καθὼς ἠδύναντο·», αντιλαμβανόμαστε ότι ουσιαστικά, ο Κύριος δεν έδειξε κάτι που δεν ήταν, αυτή η θεϊκή δόξα ήταν πάντα μαζί με τον Κύριο, απλά εκείνη την μέρα, επέτρεψε να μας δείξει λίγο από αυτή, που πάντα επαναλαμβάνουμε είχε, όσο βέβαια μπορούσαν με βάση την πνευματική τους κατάσταση να αντικρίσουν και να διακρίνουν οι τρεις μαθητές. Το Θαβώριο Φως, αυτή η άκτιστη δόξα Του Θεού είναι αμέθεκτη ως προς την ουσία της από τον άνθρωπο, είναι όμως μεθεκτή ως προς την ενέργειά της. Όλη αυτή την Θεολογία και διάκριση δηλαδή, που έκανε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τον 14ο αιώνα, με τις γνωστές Ησυχαστικές έριδες.  Τα δε δύο πρόσωπα των προφητών, ο Μωυσής και ο Ηλίας ως εκπρόσωποι των προφητών και του Μωσαϊκού νόμου, οι οποίοι συνομιλούσαν με τον λουσμένο από Φως Κύριο, δηλώνουν και βεβαιώνουν με την παρουσία τους περίτρανα, ότι ο Κύριος είναι η εκπλήρωση όλων των Προφητών και προφητειών για τον Μεσσία. Αυτή η από αιώνες αναμονή και προσμονή, για την λύτρωση του ανθρωπίνου γένους, φτάνει στο τέλος της με τα γεγονότα του όρους Θαβώρ και φυσικά ολοκληρώθηκαν με αυτά που πραγματοποιήθηκαν 40 μέρες στα Ιεροσόλυμα, δηλαδή το πάθος , η Σταύρωση,  η Ανάσταση και αργότερα η Ανάληψη.

Κλείνοντας το άρθρο μας, για την εορτή της Μεταμορφώσεως, ας εμπνευστούμε και ας την κάνουμε και εμείς οι πιστοί σκοπό ζωής. Αυτό το Φως δίνεται απλόχερα κατά τη βάπτισή και το χρίσμα μας. Μας γίνεται φαγητό και ποτό, κατά την Θεία Κοινωνία. Μας γίνεται οδηγός στα αγαθά έργα και λόγια μας. Αν όμως κάνουμε το δικό μας θέλημα και αιχμαλωτιζόμαστε σε αμαρτίες και πάθη, τότε αυτό το Φως φυγαδεύεται και εμείς σκοτιζόμαστε. Ας φωτίζει το σκότος μας ο Κύριος, ας μεταμορφωθούμε και εμείς σε ανθρώπους φωτός! Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου