Έναρξη Κατηχητικών Συνάξεων : Μία πρόσκληση και μια σύγχρονη πρόκληση!

 

                                   του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί μου Αναγνώστες με τη χάρη Του Θεού αρχίζουν (αν και μερικοί έχουν ήδη ξεκινήσει) οι Κατηχητικές Συνάξεις όλων των ηλικιών για το νέο Εκκλησιαστικό έτος 2021-2022 σε όλες τις Ενορίες της Πατρίδος μας. Όπως αναφέρουμε στον τίτλο μας, όλο αυτό αποτελεί σαφέστατα μια πρόσκληση της ποιμένουσας Εκκλησίας (Κληρικών όλων των βαθμών) με τους λαϊκούς συνεργάτες τους, προς τους πιστούς. Αυτόματα όμως το κατηχητικό έργο κάθε αυτό, στη σύγχρονη συστηματικά εκκοσμικευμένη και σταδιακά αποχριστιανικοποιημένη κοινωνία μας αποτελεί μια πρόκληση! Ας τις δούμε λοιπόν αναλυτικότερα στο κυρίως άρθρο μας.

Είναι γεγονός ότι ο κάθε ένας πιστός ή μη, έχει συγκεκριμένη άποψη για το τι είναι Εκκλησία, ανάλογα βέβαια με τα κριτήρια που ο ίδιος βάζει προτεραιότητα. Άλλοι βλέπουν την Εκκλησία ως ένα συντηρητικό θεσμό του παρελθόντος με δύναμη όμως που επηρεάζει τα πράγματα ακόμη και σήμερα. Άλλοι βλέπουν την Εκκλησία (ιδιαίτερα από τους κυβερνώντες στη διαχείριση της πανδημίας του Κορονοϊού) ως ένα οργανισμό που απλά καλύπτει τις λειτουργικές ανάγκες κάποιων πολιτών. Κάποια μεγάλη μερίδα βλέπουν την Εκκλησία ως φιλανθρωπικό κοινωνικό οργανισμό που προσφέρει στις υλικές ανάγκες (ιδιαίτερα των οικονομικά ασθενέστερων) των ανθρώπων. Δυστυχώς ελάχιστοι θα προβάλλουν ότι είναι το ιστορικό σώμα του Χριστού παρατεινόμενο στους αιώνες, άρα δεν είναι απλά ανθρώπινο, αλλά θείο καθίδρυμα και θα τονίσουν την σωτηριολογική της προοπτική ως «κιβωτός σωτηρίας».

Αυτοί οι λίγοι λοιπόν, οι συνειδητά Χριστιανοί, γνωρίζουν ότι η ουσία της υπάρξεως της Εκκλησίας και η κύρια της αποστολή είναι διττή α) η εν Χριστώ μεταμόρφωση του κόσμου και των ανθρώπων διά της μυστηριακής ζωής, αλλά και β) η απαραίτητη κατάρτιση-γνώση της δογματικής διδασκαλίας, της πατερικής παραδόσεως και της αγιοπνευματικής μυσταγωγίας των ιερών κειμένων, γιατί χωρίς σωστή πίστη (Ορθοδοξία=Ορθή πίστη) δεν υπάρχει Ορθοπραξία (σωστή πράξη) και τότε δεν γνωρίζουμε πραγματικά τι πιστεύουμε, γιατί το πιστεύουμε και γιατί δεν πιστεύουμε αυτά που πιστεύουν οι άλλοι…!

Αυτό είναι το έργο και η αποστολή της Εκκλησίας μας η Κατήχηση ή αλλιώς ο Καταρτισμός που όμως δεν μένουμε στο κήρυγμα για το κήρυγμα αλλά οδηγούμαστε και στη θυσία-λατρεία και γι’ αυτό μας διαφοροποιεί αισθητά από τους αιρετικούς (Ιαχωβάδες, Πεντηκοστιανούς, Προτεσταντικές παραφυάδες κτλ. Η παραβολή του Σπορέως (που παραδοσιακά κάποιοι ξεκινάνε την κατηχητική τους προσπάθεια) είναι χαρακτηριστική για το συμβαίνει και ενώ ο Χριστός ως  Λόγος, απευθύνετε σε όλους (ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου, φυλής και κοινωνικής κατάστασης) οι ίδιοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις «την αγαθή γη» για να καρποφορήσει αυτός ο «σπόρος». Αποτέλεσμα είναι να είναι  «Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Λουκ. 14,24) και πολλοί ενώ μπορούν να συμμετάσχουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, να επικαλούνται ένα σωρό δικαιολογίες για να απέχουν από αυτές τις στοχευμένες ποιμαντικές προσπάθειες της Εκκλησίας.

Εκτός όμως από την άρνηση στην πρόσκληση, αναμφισβήτητα η Κατήχηση και το μήνυμα της Εκκλησίας δεν έχει την «αυθεντία» και την χωρίς κριτική και φιλική ανταπόκριση των παλαιοτέρων γενεών. Στην πλουραλιστική εποχή που ζούμε, όπου χάρις των σύγχρονων τεχνολογιών οι αποστάσεις και οι ανταλλαγή ιδεών και θρησκειών έχει κυριολεκτικά εκμηδενιστεί, η απόλυτη διδασκαλία της Εκκλησίας όχι απλά σχετικοποιείται, αλλά αποτελεί απλά μία διδασκαλία ανάμεσα στις ήδη υπάρχουσες.  

Σε αυτό το σημείο έγκειται η πρόκληση της αναμέτρησης της διδασκαλίας της Εκκλησίας με τα συστήματα του κόσμου και των υπόλοιπων θρησκειών, αλλά και της ίδια της Εκκλησίας κατά πόσο εμείς οι σύγχρονοι κληρικοί και λαϊκοί είμαστε όντως «Θεοφόροι», «Χριστοφόροι» (με την κυριολεξία των ονομάτων) και αν είμαστε απόγονοι και συνεχιστές των Αγίων. Αν συμβαίνει αυτό η Εκκλησία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, υπερέχει από όλους και όλα! Όμως ο κίνδυνος πολλές φορές βρίσκεται εκ των έσω, δηλαδή οι υποτιθέμενοι «εργάτες του Ευαγγελίου» να μην είμαστε τόσο ξεκάθαροι και τόσο αυθεντικοί φορείς της Ορθόδοξης παραδόσεως και τότε ως μπερδεμένοι μπερδεύουμε και αυτούς που μας ακούν και προσωρινά έστω μας ακολουθούν! Ευτυχώς θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτοί είναι λίγοι και η εξαίρεση και όχι πολλοί και πλέον ο κανόνας…! Ας το ελπίσουμε!

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου   ;arur