Όλοι έχουμε δει, λίγο πολύ, αστυνομικές ταινίες ή ψυχολογικά θρίλερ, που σε όλη την ταινία, νομίζεις ότι ο δολοφόνος ή ο «κακός» είναι ο Α και στο τέλος ο ¨κακός¨ βγαίνει να είναι ο Β, που μάλιστα και συνήθως σε όλη την ταινία είχε καταφέρει να κερδίσει την συμπάθειά μας! Ήταν αυτός που λέμε υπεράνω υποψίας!
Οι ταινίες όμως οι περισσότερες βγαίνουν μέσα από την ζωή και με βάση αυτή την αρχή, θα περάσω σε ένα σχολιασμό, πνευματικής φύσεως:
Αν αξιολογήσουμε την ζωή μας και τις προτεραιότητες που έχουμε ιεραρχήσει σ’ αυτή, θα δούμε στο τέλος της (όσοι αξιωθούμε να ζήσουμε σε βαθειά γεράματα), ότι αυτά που θεωρούσαμε ως αξίες και αναλίσκαμε το περισσότερο χρόνο μας, ότι δεν άξιζε και το αντίστροφο, άλλα πράγματα που τα είχαμε «δαιμονοποιήσει», υποτιμήσει και ούτε καν τα είχαμε σε υπόληψη ως αξίες, ότι στο τέλος ήταν αυτά που άξιζαν. Η «δολοφονία» λοιπόν είτε σε σπατάλιση χρόνου, είτε ακόμα χειρότερα...σε πνευματικό θάνατο, (λόγω αμαρτωλής ζωής) που είχε ¨βαπτίσει¨ η κοινωνία ως αποδεκτό, καλό και μόδα, βρίσκει «τον δολοφόνο» της και τον ¨κακό¨, που «την βλάπτει» τελικά, σε αυτά που είχαμε αφιερώσει την ζωή μας και σε μερικές περιπτώσεις ήταν η ίδια η ζωή μας!
Για να το κάνω λίγο πιο πρακτικό το ζήτημα, θα δώσω και μερικά παραδείγματα, όπως είναι το τσιγάρο και το αλκοόλ ή η απέχθεια για την υγιεινή τροφή και η προσκόλληση μας σε τροφές που μας βλάπτουν και να το πάω σε τάσεις ανθρώπων που κυνηγούν τα λεφτά και το κέρδος στη ζωή τους ως καθολική αξία ζωής, την εργασία και την επαγγελματική καταξίωση ως αυτοσκοπό, θυσιάζοντας οποιοδήποτε τίμημα, πατώντας επί πτωμάτων. Οι ίδιοι άνθρωποι, θεωρούν τις ανθρώπινες σχέσεις, το χαμόγελο ενός παιδιού που του αφιέρωσες χρόνο, τι βόλτα σε ένα πάρκο απλά για να σκεφτείς, την ελεημοσύνη σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη κτλ, ως χάσιμο χρόνου και χρημάτων, αφού ο χρόνος γι΄ αυτούς, ταυτίζεται με το χρήμα και το χρήμα αντίστροφα με τον χρόνο!
Το ίδιο και με εμάς εδώ στο internet μας είναι πιο εύκολο και πιο ¨καλό¨ να εγκλωβιζόμαστε στην ηλεκτρονική εποχή μας, στο να κτίσουμε, διαφημίσουμε, προβάλουμε το προφίλ μας μπροστά από μια οθόνη, πουλώντας μούρη, παρά να αφιερώσουμε χρόνο και να πραγματώσουμε τον ¨ρόλο μας¨, στην οικογένεια που ανήκουμε κοιτάζοντας τον πατέρα ή την μητέρα μας ή τον αδερφό ή αδερφή μας, πρόσωπο προς πρόσωπο, μάτια με μάτια, καρδιά με καρδιά!
Απέχουμε από την Εκκλησία , γιατί έχουμε προκατάληψη γι΄ αυτήν, μέσα από την παραμορφωμένη εικόνα που μας δίνουν τα ΜΜΕ , ως ένας χώρος με καθαρά επίγεια προοπτική 80 γέρων δεσποτάδων, που έχει πολλά λεφτά, γίνονται πολλά σκάνδαλα, πουλάει ως τρόπος ζωής έναν συντηρητισμό παλαιότερων εποχών, ξεπερασμένο χωρίς κανένα νόημα. Το ίδιο και σε αυτά που υπόσχεται και ευαγγελίζεται για την άλλη ζωή, ότι τα μεταθέτει όλα για το τέλος χάνοντας την παρούσα! Είναι «ο κακός» της υποθέσεως...!
Ο «καλός» της υποθέσεως, στο σενάριο της ζωής μας είναι : Οι πολλαπλές εφήμερες σχέσεις, όσο περισσότερες τόσο καλύτερα! Τα πολλά λεφτά είτε με νόμιμο, είτε με παράνομο τρόπο (αρπακτή, μίζα), αρκεί να μη σε πιάσουν! Το φαίνεσθε, παρά το είναι! Το κυνήγι της μόδας, η απολυτοποίηση των αθλητικών ομάδων, τραγουδιστών, ηθοποιών, η διασκέδαση! Όταν όμως θα αποκαλυφθεί....ποιος ήταν ο καλός και ποιος ο κακός χωρίς εισαγωγικά, τότε συνήθως είναι αργά...! Ιδιαίτερα στη χώρα μας, το καλό αναγνωρίζεται μετά θάνατον...!
Τις ταινίες όμως μπορείς να τις παίζεις όσες φορές θέλεις και ο σκηνοθέτης ή ο σεναριογράφος να κάνει όσες αλλαγές θέλουν! Η ζωή μας όμως είναι μόνο μία και οι αλλαγές είναι εφικτές απλά αρκεί να μην είναι αργά....!
Στις ταινίες συνηθίζεται να υπάρχει happy end! Στη ζωή όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι...!Γι αυτό όσο νωρίτερα επαναξιολογήσουμε το καλό και το κακό, το χρήσιμο από το ανώφελο, τόσο καλύτερα και γρηγορότερα θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε την ζωή μας! Αρκεί να το θέλουμε να εφαρμοστεί το καλό, γιατί στην εποχή του κέρδους και του συμφέροντος δυστυχώς δεν το εφαρμόζουμε...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου