Παιδοφιλία, internet και άνθρωποι υπεράνω υποψίας...

To θέμα της παιδικής πορνογραφίας είναι από μόνο του ένα θέμα που προσβάλει τις αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας! Τα παιδιά που διασώζουν την αθωότητα και είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, είναι εγκληματικό και άθλιο κάποιοι να τα χρησιμοποιούν για τις «ανώμαλες» σεξουαλικές τους ορέξεις που θα τα στιγματίσουν ψυχή και σώμα (τα αθώα αυτά ανήλικα παιδιά) για όλο το υπόλοιπο της ζωής τους. Ο νόμος πρέπει να είναι αποτρεπτικός και παγκοσμίως παραδειγματικός για τέτοια περιστατικά!
Το γεγονός όμως ότι σ’ αυτή την ιστορία πρόσφατα στην χώρα μας εμπλέκεται και κάποιος κληρικός και μάλιστα άγαμος που σημαίνει ότι έχει υποσχεθεί ότι θα ζει με παρθενία, να χρησιμοποιεί και να διακινεί τέτοιο υλικό δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσουν και να δικαιολογήσουν τέτοια πράξη.
Πριν όμως βιαστούμε να ρίξουμε την πέτρα του αναθέματος (όπου είναι το ευκολότερο), πρέπει κανείς να αναρωτηθεί για την χρήση του διαδικτύου και τις προκλήσεις της «νέας ηθικής», που καλλιεργεί η χρήση της νέας τεχνολογίας γενικότερα.
Είναι πολύ δελεαστικό να επισκέπτεσαι μέρη και να γνωρίζεις ανθρώπους που κάτω από άλλες συνθήκες χωρίς τους υπολογιστές και το internet, πιθανόν να μη γνώριζες ποτέ. Πιθανόν η ιδιότητα ή το επάγγελμα σου να ήταν ασυμβίβαστη με αυτές τις επισκέψεις και σίγουρα από την κοινή γνώμη καταδικαστέες! Είναι επίσης δελεαστικό να πλάθεις τον ευατό σου και τα θέλω του μέσα από την ανωνυμία ενός ψευδώνυμου (nickname) και όχι από αυτό που είσαι στην πραγματικότητα που πιθανόν να στέκεται εμπόδιο (η εξωτερική εμφάνιση, κάποιο σωματικό πρόβλημα, ελάττωμα χαρακτήρα) στις γνωριμίες κτλ. Πιθανόν όλοι λίγο πολύ να το έχουμε επιχειρήσει με την πρόφαση ότι βγάζουμε έναν ψεύτικο ευατό για χαβαλέ και για πλάκα και μόλις κλείνει ο υπολογιστής, είμαστε αυτό που είμαστε στην πραγματικότητα.
Κατά την ταπεινή μας άποψη συμβαίνει το αντίθετο. Δηλαδή όταν κλείνει ο υπολογιστής είναι ο ψεύτικος εαυτός που φοράει το προσωπείο του εξαιτίας του φόβου της κοινής και οικογενειακής γνώμης και όταν ανοίγει ο υπολογιστής βγαίνει ο πραγματικός ευατός καθώς δεν υπάρχουν τα δεδομένα της πραγματικότητας και τα κοινωνικών στάνταρ για να τον καταπιέσουν και να τον απωθήσουν.
Ας μη το κάνω πολύ θεωρητικό, ας το κάνω πιο πρακτικό από την εδώ και σχεδόν 10 χρόνια εμπειρία μου στους διαδίκτυο.
Γυναίκα παντρεμένη και με παιδί, σε συζήτησή μας, προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν είναι καθόλου κακό να έχει «δικτυακή σχέση» με κάποιον άλλον ηλεκτρονικά επίσης παντρεμένο. Δεν το θεωρούσε ότι κάνει απιστία, γιατί μένει μόνο σε δικτυακά πλαίσια και όχι από κοντά.
Παντρεμένοι ή παντρεμένες που νιώθουν ότι ο γάμος τους είναι σε αδιέξοδο, προσπαθούν να το αναπληρώσουν με μια εικονική σχέση που πολλές φορές οδηγείται και σε πραγματική.
Άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει οικογένειες αλλά έχουν πλέον σεξουαλικό άλλο προσανατολισμό από αυτό που εκφράζουν (gay κλτ) το δηλώνουν στο ίντερνετ καθώς δεν τολμούν να το κάνουν στην πραγματική ζωή τους. Το ίδιο και άνθρωποι με «ακραίες» για την κοινή γνώμη ιδεολογίες (αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, εθνικιστές κτλ) έχουν βρει καταφύγιο και θέση στο παγκόσμιο αυτό χωριό που λέγεται διαδίκτυο.
Κατά τη γνώμη μου όλα είναι θέμα χρήσεως ! Εάν κανείς είναι ο ευατός σου και έχεις συνέπειες των λόγων και των πράξεών σου όπως στην έξω κοινωνία τότε είναι όλα καλά! Ιδανικά δεν είναι αλλά από την άλλη υπάρχει τουλάχιστον μια ανάληψη ευθύνης και υπευθυνότητας. Για να διασφαλιστεί αυτό, θα έλεγα ότι το ip του υπολογιστή μας να δηλώνεται ως προσωπικό δεδομένο στις αρχές κτλ όπως το ΑΦΜ και ο αριθμός ταυτότητός μας! Επειδή όμως δεν συμβαίνει αυτό, μπορεί ο κάθε ένας να κάνει ότι θέλει και στο ότι θέλει βάζει ο κάθε ένας παραβιάσεις του ποινικού κώδικα! Το μαχαίρι άλλος το έχει για να κόβει ψωμί για να τρώει και να ζει και άλλος το έχει για να σκοτώνει και για να στερεί ζωή! Το θέμα είναι στη χρήση.
Πρέπει να ληφθούν διάφορα μέτρα, όπως να γίνεται μάθημα στα σχολεία για το internet και τους κινδύνους, σεμινάρια για τους γονείς και γενικά η κοινωνία να το αντιμετωπίσει πιο υπεύθυνα και πιο σοβαρά! Εδώ καταφέραμε να κάνουμε απάνθρωπη την ζωή μας, θα μπορέσουμε έστω να εξανθρωπίσουμε την ηλεκτρονική ζωή μας; Τότε το πρόβλημα λύνεται από την ρίζα του! Ο Αρχιμανδρίτης και κάθε άλλος πολίτης «υπεράνω υποψίας» είναι η κορφή του παγόβουνου! Ας δούμε την βάση…για να μην υπάρχει και κορφή! Αν μένουμε στην κορφή ξεχνώντας τη βάση τότε εθελοτυφλούμε και αυτό είναι τουλάχιστον υποκρισία…!

Οι γιορτές πέρασαν...η καθημερινότητα ήρθε, τα προβλήματα έμειναν!

Αυτός ο τίτλος αγαπητοί μου φίλοι, νομίζω ότι συνοψίζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, στο πρώτο μου άρθρο για το 2009. Όλοι λίγο πολύ εορτάσαμε την έλευση του νέου χρόνου και λίγο μετά τα Θεοφάνεια . Όλοι επίσης είχαμε συγγενείς, φίλους και γνωστούς, που γιορτάζανε αυτές τις μέρες και γενικά υπήρχε ένα εορταστικό κλίμα.

Σιγά σιγά το εορταστικό κλίμα έφυγε και την σκυτάλη πήρε όπως πάντα η καθημερινότητά μας. Όμως αυτό δεν έγινε ομαλά σε σχέση με άλλες χρονιές (τουλάχιστον έτσι το ένιωσα εγώ). Στο γιατί έγινε αυτό μπορώ να αιτιολογήσω ότι αντί για ελπίδες για νέα αρχή όπως γίνεται συνήθως στην αλλαγή του χρόνου, υπήρχε και υπάρχει ένα γενικό κλίμα αβεβαιότητας, φόβου και απαισιοδοξίας! Σε παγκόσμιο επίπεδο, όλοι βιώσαμε και βιώνουμε δυστυχώς ακόμα, τις φρικτές εικόνες του πολέμου και της καταστροφής στην διένεξη Ισραηλινών- Παλαιστινίων! Η Οικονομική κρίση όχι μόνο δεν έχει υποχώρηση, αλλά φαίνεται ακόμα ότι είμαστε στην αρχή!

Σε ελλαδικό επίπεδο, έχουμε το πολεμικό κλίμα στο αιγαίο με τους Τούρκους να κάνουν όλο παραβιάσεις και να είναι προκλητικοί! Επίσης εσωτερικά τα γενικά γεγονότα συγκρούσεις κάπως υποχώρησαν (τουλάχιστον σε μαθητικό επίπεδο), όμως πάλι είχαμε συγκρούσεις και καταστροφές μέσα στο 2009. Μάλιστα η εγκληματικότητα στη χώρα μας, αρχίζει και γίνεται ότι στο Σικάγο την δεκαετία του 1930! Κάθε μέρα έχουμε σίγουρα και από μια δολοφονία, πυροβολισμούς στο κέντρο του Πειραιά μέρα μεσημέρι, απαγωγές και μαφιόζικες εκτελέσεις κτλ! Αυτά πάντα υπήρχαν, ποτέ όμως τόσο συχνά! Το κερασάκι στην τούρτα, η ανάδειξη ευθύνης μερικών από τα παραπάνω, από μια νέα τρομοκρατική ομάδα «Επαναστατικός Αγώνας» για να ζήσουμε τα ίδια ότι και με την 17 Νοέμβρη.

Συμπέρασμα για όλα τα παραπάνω; Ότι πάλι αρκεστήκαμε στις ευχές και μόνο στα λόγια και όχι στην αλλαγή μας την προσωπική, που αν γινόταν μαζικά θα έφερνε και συλλογική αλλαγή! Ίσως βέβαια θα υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που θέλουν να χαλάνε το κλίμα, όπως αρκεί να πέσει μόνο μία μύγα μέσα στο γάλα, για να το χύσουμε όλο! Πιστεύετε όμως ότι αν ήταν σωστή και δίκαιη η κοινωνία μας, θα έβγαιναν αυτοί να κάνουν ότι κάνουν; Να δούμε λοιπόν σαν κοινωνία ώριμα και νηφάλια τα αίτια της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας και συλλογικά να δώσουμε λύση! Το 2004 με τους Ολυμπιακούς αγώνες γιατί κανείς δεν έχασε τρίχα από το κεφάλι του και μετά από 5 χρόνια, δεν ξέρεις πλέον αν θα φτάσεις σώος στην εργασία σου και γυρίζεις πίσω με ασφάλεια...!

Το 2009 δεν μπήκε πολύ καλά είναι αλήθεια, αλλά στο χέρι μας είναι να έρθουν καλύτερες μέρες και να αντιστρέψουμε το κλίμα! Σε εμάς δε που δεν ελπίζουμε στις δικές μας δυνάμεις, αλλά στην βοήθεια και την χάρη Του Θεού, έχουμε την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί τα μεγέθη , οι στόχοι και οι προδιαγραφές είναι εντελώς διαφορετικές! Βλέπουμε Ανάσταση...εκεί που ο κόσμος βλέπει θάνατο και αυτό είναι που κάνει την διαφορά!