ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2010 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΛΥΦΑΔΑΣ κ ΠΑΥΛΟΥ

ελληνικη    δημοκρατια

ΙΕΡΑ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ,

 ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ

_______________________________

ΒΑΣΙΛΕΩΣ   ΠΑΥΛΟΥ  2 – 166 73 – ΒΟΥΛΑ  Τηλ.  210-9658849   fax:  210- 9657210

Ἀριθμ. Πρωτ. 1459                                              Ἐν Βούλᾳ τῇ  15ῃ  Δεκεμβρίου  2010

ΕΟΡΤΙΟΝ  ΜΗΝΥΜΑ   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ  2010

      Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

     «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει,

 ὅτι Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου Κόρης».

Προκλητικό τό Χριστουγεννιάτικο μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι δυνατόν, θά διερωτηθοῦν πολλοί,

σήμερα ὅλη ἡ δημιουργία νά  ἀγάλλεται καί νά χαίρεται;

Σέ ποιόν κόσμο ζεῖτε, θά μᾶς ποῦν;

Δέν βλέπετε γύρω σας τήν τραγῳδία;

Δέν ἔχει νά σᾶς πεῖ τίποτε ἡ οἰκονομική κρίση, σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο;

ἡ ἀνεργία, ἡ φτώχεια, ἡ πείνα, οἱ πόλεμοι,

ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ ἀπειλή τοῦ περιορισμοῦ τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν;

    Μέ παρόμοια ὅμως ἐρωτήματα,

πού προβάλλουν ἕνα κοινωνικό δρᾶμα,

ξεκινοῦν καί οἱ Θεοφόροι μελῳδοί τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων,

τήν πανηγυρική τους ὁδοιπορία,

πρός τό μυστήριο, πού τελεσιουργεῖται στήν Βηθλεέμ:

«Τάδε λέγει Ἰωσήφ πρός τήν Παρθένον,

Μαρία τί τό δρᾶμα τοῦτο;

ὅ ἐν σοί τεθέαμαι»;

Καί στήν ἀποκορύφωση τῆς κρίσεως,

ὐποβάλλουν ἐρωτήματα ἀνθρώπινης ἀπογνώσεως:

«Ἰωσήφ εἰπέ ἡμῖν,

πῶς ἐκ τῶν Ἁγίων, ἥν παρέλαβες Κόρην

ἔγκυον φέρεις ἐν Βηθλεέμ;».

    Σκληρά, λοιπόν, καί λογικά τά ἐρωτήματα,

πού ἐπαναλαμβάνονται ἀπό τότε μέχρι σήμερα!

Ἐπιτρέπεται νά τά παραβλέψουμε;

καί νά κλείσουμε τά μάτιά μας στήν τραγῳδία τοῦ κόσμου;

ἔστω γιά λίγες μέρες;

Ἀντέχει ἡ χριστιανική συνείδησή μας,

νά προσεγγίσουμε τήν ἑορτή,

ὡς ἕνα «μαγευτικό Χριστουγεννιάτικο παραμύθι»,

ἀπό τό ὁποῖο θά μᾶς ξυπνήσει στά μεθέορτα,

ὁ θόρυβος τοῦ δράματος, πού παίζεται πάνω στή γῆ;

Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως πλευρά, εἶναι σωστό,

ἀναζητώντας λύσεις, γιά τά διαδραματιζόμενα στόν κόσμο,

νά ἀγνοήσουμε τό «ξένον καί παράδοξον μυστήριον» αὐτῆς τῆς ἑορτῆς;

Θά μποροῦσε κάποιος νά ἔθετε τό ἐρώτημα,

ὡς προβληματισμό «ὑπαρξιακῆς ἀγωνίας»:

«Προτιμᾶτε νά ἀντιμετωπίσετε κατάματα τό δρᾶμα τοῦ κόσμου;

ἤ νά γιορτάσετε τή γιορτή;».

Ἡ ἀπάντηση εἶναι μία καί λιτή:

«Νά ἀντιμετωπίσουμε κατάματα τό δρᾶμα τοῦ κόσμου,

μέ ὅπλο τή γιορτή».

 

    Καί τό ὁπλοστάσιο τῆς ἑορτῆς εἶναι πλῆρες

«Ὀρθοδόξου πλουτισμοῦ Θεολογίας».

    Τά δράματα καί οἱ τραγῳδίες

διαδραματίζονται ἀπό πρωταγωνιστές,

καί γιά νά ἀλλάξει πορεία, ἡ ἐξέλιξη τῶν δρωμένων,

πρέπει νά μεταμορφωθεῖ ἡ προσωπικότητα καί ἡ ζωή τῶν ἡρώων.

Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ πρωταγωνιστές τῆς ζωῆς,

καί ἡ κάθαρση τῆς κοινωνικῆς τραγῳδίας

θα ξεκινήσει ἀπό τά πρόσωπα τῶν ἐπί μέρους μελῶν τῆς κοινωνίας .

Οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ὁμιλοῦν,

γιά κοινωνική ἤ οἰκονομική ἤ θεσμική κρίση,

ἀλλά γιά τό δρᾶμα τοῦ ἐσκοτισμένου, ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπου.  

  Τό ἑορταστικό ἰδιόμελο τῆς ἕκτης ὥρας

ἀπαριθμεῖ σειρά μέτρων, γιά τήν ἔξοδο ἀπό τήν κρίση:

  «Δεῦτε πιστοί, ἐπαρθῶμεν ἐνθέως».

Προτείνεται ἐδῶ ἡ «ἔνθεος ἔπαρσις»,

ἡ ἀνοδική, δηλαδή, πορεία πρός τόν Θεό καί μέ τόν Θεό,

καί ὄχι ἡ ἐγωιστική προσπάθεια ἀνόδου καί αὐτοπροβολῆς,

πού ὁδήγησε στή σημερινή κρίση.

  «Δεῦτε… καί κατίδωμεν συγκατάβασιν θεϊκήν ἄνωθεν».

Συγκατάβαση σημαίνει κένωση τοῦ δυνατοῦ,

προκειμένου νά θεραπευτεῖ ὁ ἀδύνατος.

Δέν ὑπάρχει, οὐδεμία προοπτική ἐξόδου, ἀπό τήν κρίση,

ὅσο οἱ δυνατοί τῆς γῆς,

φορτώνουν βάρη δυσβάστακτα στίς πλάτες τῶν ἀδυνάτων.

  «Δεῦτε …. νοῦν καθαρθέντες» .

Ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ μας εἶναι βασική προϋπόθεση,

γιά τήν θεραπευτική προσέγγιση τῶν κρίσεων.

Οἱ κρίσεις δέν ἀντιπετωπίζονται,  μέ κάθετα προγράμματα  κοινωνικῆς βίας, ἀλλά μέ προσωπική βία ὑπερβάσεως τῶν παθῶν μας.

Ὅταν τά πάθη ὑποταχθοῦν, τότε καθαρίζει ὁ νοῦς,

ὁ ὁποῖος μπορεῖ πλέον νά διακρίνει τίς αἰτίες καί τίς λύσεις τῶν δραμάτων.

 «Δεῦτε …. προσενέγκωμεν ἀρετάς… ἐπί τῶν ψυχικῶν θησαυρισμάτων».

Τά ψυχικά χαρίσματα καλλιεργοῦνται,

μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία.

Μόνο οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐν Χριστῷ ἀρετῶν,

ἔχουν τή δυνατότητα νά χαλιναγωγήσουν

τόν Μινώταυρο τῆς κοινωνικοοικονομικῆς δυστοκίας,

καί ὄχι οἱ διεθνεῖς ἀπρόσωποι καί χρηματοπιστωτικοί ὀργανισμοί.

  «Δεῦτε Χριστοφόροι λαοί»,

 φωνάζει τὀ ἑορταστικό δοξαστικό,

δεῦτε κερδοφόροι λαοί

φωνάζουν οἱ σειρῆνες τῶν ψευτοσωτήρων μας.   

  «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, πού ἐγεννήθη ὁ  Χριστός»

τονίζει τό ἑορταστικό τροπάριο,

ἀναζητώντας τήν λύση τοῦ προβλήματος, 

στή στροφή πρός τόν  Χριστό.

  Δεῦτε ἴδωμεν λαοί, πού ὑπάρχει δανειοληπτική πηγή,

φωνάζουν ἐκεῖνοι, πού θεωροῦν

τήν οἰκονομική κατάσταση, ὡς αἰτία τοῦ κακοῦ,

ξεχνώντας πώς ἡ δυσχερής οἰκονομική συγκυρία,

εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ ἀνοικονόμητου καί ἀκρατοῦς πάθους

τῶν «ἔργων ἐσκοτισμένης πλάνης».

  «Ἐξεπλήττετο ὁ Ἡρῴδης ὁρῶν τῶν Μάγων τήν εὐσέβειαν».

Ἔκπληκτοι μποροῦν νά μείνουν οἱ σύγχρονοι Ἡρῷδες,

ἄν βρεθοῦν ἀντιμέτωποι, μέ τήν δυναμική εὐσέβεια

τοῦ Ὀρθόδοξου λαοῦ, τοῦ «πρίν ἠμαυρωμένου».

  Ὁ μελῳδός τοῦ ἰαμβικοῦ κανόνος τῆς ἑορτῆς προτείνει κάτι τολμηρό:

«Πρόβλημα, τήν σάρκωσιν ἀρρήτως ἔχων».

Σταματῆστε νά ἀναλύετε  τά δῆθεν προβλήματα

καί κοιτάξτε ἕνα καί μόνο γεγονός, πού προβάλλεται μέσα στήν ἱστορία,

ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Τό προβαλλόμενο, στήν ἑλληνική γλῶσσα ἀποκαλεῖται πρόβλημα,

καί τό μόνο πού εἶναι ἄξιο προβολῆς,

εἶναι τό ἔργο τῆς Θείας οἰκονομίας.

Ὅλα τά ὑπόλοιπα πού καθημερινῶς προβάλλονται,

χωρίς τήν κατανόηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ,

εἶναι καί θά παραμείνουν  ἄλυτα ψευτοπροβλήματα.

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ,

  «Ἔσωσε λαόν θαυματουργῶν Δεσπότης».

Πάντοτε ὁ Θεός προστάτευε τόν λαόν Του,

ἀπό τήν ἐγωιστική ἔπαρση τοῦ ἑκάστοτε Ἡρῴδου,

«ἐχθροῦ ταπεινῶν τήν ἐπηρμένην ὀφρύν»,

 ἀρκεῖ ὁ λαός νά εἶναι «λαός Χριστοτερπής»,

νά τέρπεται, δηλαδή,  καί νά ζεῖ ἀπό τόν Χριστόν».

Χριστούγεννα καί πάλι,

«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε,

ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ,

ἀνυμνήσατε λαοί, ὅτι δεδόξασται».
Εὔχομαι, σέ ὅλους Σας, εὐφρόσυνον τήν ἑορτήν ἐν καθαρότητι καρδίας.

Ὁ  Ἐπίσκοπός Σας  καί  Ποιμενάρχης  Σας.

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

†  Ο    ΓΛΥΦΑΔΑΣ   ΠΑΥΛΟΣ