ΚΥΡΙΑΚΗ Πρό τὴν Ὕψωσιν.

www.profitilia-kormpivari.gr

 

    «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῶ Σταυρῶ τοῦ Χριστοῦ»

 

Ἀπὸ τὸν πατέρα Παναγιώτη Γκέζο

 

 

    Ὁ Παῦλος ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς χλιαρούς. πρὸς τοὺς διψύχους καὶ ἀμφιβόλους, ποὺ στέκουν μὲτὸ ἕνα πόδι στὸ Χριστὸ καὶ τὸ ἄλλο στὸν κόσμο. Στοὺς ἀλλοίθωρους, ποὺ στρέφουν τὸ ἕνα μάτι στὸν οὐρανό, ἑνῶ κρατοῦν τὸ ἄλλο καρφωμένο στὰ ἐγκόσμια. Σ’ ἐκείνους, ποὺ «συσχηματίζονται τῶ αἰῶνι τούτο» καὶ περιτέμνουν τὴ χριστιανικὴ ἀλήθεια, νοθεύουν τὸ κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ, ὑποστέλλουν τὴ σημαία τους. Σ’ αὐτοὺς ἀπευθύνεται ὁ Παῦλος, γιὰ νὰ τοὺς ἐκφράση τὴν ἀποδοκιμασία του. Καὶ δὲν καταφεύγει σὲ θεωρίες, γιὰ νὰ τοὺς διδάξη πόσο ἀνόητο εἶναι αὐτό, ποὺ κάνουν. Δὲν παρατάσσει ἐπιχειρήματα, ἀλλὰ τοὺς συντρίβει κυριολεκτικῶς ρίχνοντας ἐπάνω στὴ μικροψυχία τους τὸ πελώριο ἀνάστημά του. Ὑψώνει τὸ δικό του καύχημα κατέναντι τῆς δικῆς του φυγῆς. κατὶ τὸ καύχημά του εἶναι ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Έκεῖνο ποὺ ἀποτελοῦσε ἀφορμὴ δειλίας καὶ συστολῆς γιὰ τοὺς ἄλλους

    Ἦσαν ἆρα γε σὲ θέσι νὰ ἐκτιμήσουν τὴν ἀξία τῶν λόγων αὐτῶν τοῦ Παύλου οἱ παραλῆπται τῆς ἐπιστολῆς; θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι. Εἶχε ζήσει ἀνάμεσά τους καὶ εἶχε ὑψώσει πελώριο τὸ ἀνάστημά του. Θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν μετρήσει τὶς διαστάσεις του καὶ νὰ εἶχαν ἐκτιμήσει τὰ προσόντα, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσε νὰ καυχηθῆ ὁ Παῦλος. Εἶχε καταγωγή. Ρωμαῖος ἐκ κληρονομίας «Ἰουδαῖος Ταρσεὺς τῆς Κιλικίας οὐκ ἀσήμου πόλεως πολίτης. Ἐκ γένους Ἰσραήλ, φυλῆς Βενιαμίν, Ἑβραῖος ἐξ Ἑβραίων, κατὰ νόμον Φαρισαῖος»,

    Εἶχε μόρφωσι. «Ἀνατεθραμμένος ἐν τῆ πόλει ταύτη παρὰ τοὺς πόδας Γαμαλιήλ, πεπαιδευμένος κατὰ ἀκρίωειαν τοῦ πατρώου νόμου».

    Διέθετε ὀργανωτικὸ πνεῦμα.σπάνιο. «Ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιὼν».

    Ἦταν προικισμένος μὲ διάνοια φωτεινή. «Τρία πνεύματα», εἶπε ἕνας σοφός, «μποροῦν νὰ ἀναγεννοῦν τὴν ἀνθρωπότητα. Πλάτων, Παῦλος, Γκαῖτε».

    Καὶ ἐπάνω ἀπ’ ὄλα αὐτὰ ἦταν θεοφώτιστος καὶ πνευματοκίνητος. «Καυχᾶσθαι δὴ οὑ συμφέρει μοι, ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὁπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου».

    Θὰ μποροῦσε νὰ μηκυνθῆ πολὺ περισσότερο ὁ κατάλογος τῶν προσόντων τοῦ Παύλου. Τὶ χρειάζεται ὅμως; Ὅλα αὐτὰ τὰ θεωρεῖ ὁ ἴδιος «σκύβαλα» μπροστὰ στὸ μεγάλο καύχημά του, τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.

    Ἦταν πράγματι, πηγὴ δυνάμεως γιὰ τὸν Παῦλο «ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ», ὁ ὁποῖος «τοῖς  μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, ἡμῖν δὲ τοῖς κλητοῖς δύναμις θεοῦ ἐστι».

    Καὶ τὴ δύναμι αὐτὴ τὴν αἰσθανόταν στὴν κάθε φάσι τοῦ  σκληροῦ ἀγῶνα του «πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου».

    Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἦταν γι’ αὐτὸν τὸ ἔδαφος, ποὺ ὅταν ἐρχόταν σὲ ἐπαφή, καθίστατο ἀήττητος σὰν τὸν μυθικὸ ἥρωα Ἀνταῖο, ποὺ ὄταν στὴν πάλη του ἔπεφτε κατὰ γῆς, τότε γιγαντωνόταν περισσότερο. Καὶ γιὰ τὸν Πῦλο ἴσχυε τὸ ἴδιο. «Ὅταν ἀσθενῶ, τότε δυνατὸς εἰμι».

    Ἧταν ὅμως ὁ ἀκόμη ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἡ πηγὴ τῶν ἐμπνεύσεών του. «Κηρύσσομεν - ἔγραφε- Ἰησοῦν Ἐσταυρωμένον, Θεοῦ δύναμιν καὶ θεοῦ σοφίαν». καὶ ἦτο ἀπύθμενος πηγὴ σοφίας διὰ τὸν Παῦλον ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Τὰ τέσσαρα ἄκρα αὐτοῦ, καθώριζαν ὁλόκληρο τὸ ὕψος καὶ τὸ βάθος, τὸ εὖρος καὶ τὸ μῆκος τοῦ θεοπνεύστου κηρύγματὸς του. Μένει ἀνερμὴνευτο τὸ μεγαλεῖο τοῦ Παύλου, ὅταν ἀποχωρισθῆ ἀπὸ τὴν πηγὴ τῶν ἐμπνεύσεών του. Τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.

    Ἕναν ἱεροκήρυκα, τὸν παρεκάλεσε κάποιος ἀκροατής του νὰ τοῦ δείξη τὴ βιβλιοθήκη του. Θέλω νὰ δῶ , τοῦ εἶπε, τὶς βιβλιοθήκες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀντλεῖς τὰ ὑπέροχα κηρύγματά σου.

    Νὰ ἔλθης σπίτι μου, νὰ σοῦ τὶς δείξω, τοῦ εἶπε ἐκεῖνος. Καὶ ὅταν τὸν εἰσήγαγε στὸ ἀπέριττο σπουδαστήριό του, μὲ τὰ ὁλίγα βιβλία, τοῦ ἔδειξε τὸν Ἐσταυρωμένο, ποὺ ἐδέσποζεν ἐπιβλητικὰ πάνω ἀπὸ τὸ γραφείο του. Νὰ, τοῦ λέγει, οἱ βιβλιοθήκες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀντλῶ γιὰ τὰ κηρύγματά μου. Εἶναι ἡ ἀστείρευτη πηγὴ τῆς δυνάμεως καὶ τῶν ἐμπνεύσεών μου. Εἶναι ἐπίσης τὸ καύχημά μου, ἀφοῦ ὑπῆρξε τὸ καύχημα τοῦ μεγάλου Κήρυκος τῶν Ἐθνῶν. «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχάσθαι εἰμὴ ἐν τῶ Σταυρῶ τοῦ Χριστοῦ».

 

Πηγὴ: Κ. Κούρκουλας  Ἐν Βάρη 16/9/2012