Και άλλα πρόβατα έχω….

 

του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί αναγνώστες είναι γνωστό το χωρίο στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο που μεταξύ άλλων αναφέρει ο Κύριος : «ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ιω. 10,14 -16) Δηλαδή σε μετάφραση : «Εγώ είμαι ο καλός βοσκός και γνωρίζω τα δικά μου πρόβατα και αυτά με γνωρίζουν. Όπως με γνωρίζει και με αγαπά ο Πατέρας και εγώ επίσης γνωρίζω και αγαπώ τον Πατέρα, για αυτό και παραδίδω την ψυχή μου σε θάνατο για χάρη των προβάτων. Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι από αυτήν την μάνδρα, (δεν ανήκουν στο έθνος των Εβραίων) και εκείνα  θα με γνωρίσουν και όταν τα καλώ θα ακούσουν την φωνή μου, όπως και τα άλλα· και θα γίνει έτσι μία ποίμνη (η Εκκλησία), και ένας ποιμήν ( ο Χριστός)».

Δεν θα το αναλύσουμε το χωρίο λέξη-λέξη, ούτε καν στο βασικό του νόημα, απλά μέσω αυτού του χωρίου θα καταθέσουμε μια πρόσφατη εμπειρία μας από το άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον που μας συγκλόνισε και με αφορμή εκείνο θα βγάλουμε, θέλουμε να πιστεύουμε, κάποια ασφαλή συμπεράσματα και για την δική μας ζωή.

Πριν λίγες μέρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, ήλθε από την Αμερική για ολιγοήμερες διακοπές στην Ελλάδα, ο μεγάλος μας αδελφός, μαζί με τη σύζυγο και το έφηβο παιδί τους. Ο αδελφός μας για όσους δεν τον γνωρίζουν, είναι ένας φιλήσυχος άνθρωπός που η μέρα του είναι μοιρασμένη στην κυριολεξία στη δουλειά (12-13 ώρες την ημέρα) στο εστιατόριο που διατηρεί στην Αμερική και στην οικογένειά του. Ενώ βρίσκεται μέσα στην Αμερική, στην τεχνολογία κτλ διαθέτει μόνο το αυτοκίνητό του για να μετακινείται και αρνείται να έχει καν κινητό, αρκείται στην επικοινωνία με το σταθερό από τη δουλειά ή το σπίτι. Σε θέματα πίστεως είναι αυτό που λέμε ο ορισμός του «χλιαρού Χριστιανού». Δεν ασχολείται, δεν εκκλησιάζεται καθόλου, μάλιστα το ανηψάκι μας το έχει αβάπτιστο και λέει «ότι αν θέλει εκείνο τώρα που μεγαλώνει να γίνει Ορθόδοξος Χριστιανός ας γίνει», αλλά είναι ανοιχτός σε όλους με την καθαρά ανθρώπινη έννοια, συζητά και δέχεται όλους άσχετα αν συμφωνεί με τις απόψεις τους ή με τον τρόπο ζωής τους.

Φυσικά αν ζούσε σε ένα χωριό της Ελλάδος ή έστω και σε μία επαρχιακή πόλη θα είχε το στίγμα : «Καλά δεν ντρέπεται; Έχει και αδελφό Ιερέα και έχει αφήσει αβάπτιστο το παιδί του;» αλλά ευτυχώς γι’ αυτόν ζει σε σχεδόν αμιγώς Ελληνικό χωριό στην Αμερική, με πολλούς Έλληνες, ελληνικές επιγραφές, ήθη και έθιμα, αλλά εκεί που δεν κινδυνεύεις να έχει τέτοιο στίγμα, χωρίς βέβαια εμάς προσωπικά να σημαίνει ότι ιδιαίτερα για το θέμα του ανηψιού μας διαφωνούμε και θα προτιμούσαμε να βρίσκεται εντός τους κόλπους της Εκκλησίας.    

Αλλά ποιος ζει και ποιος είναι πραγματικά εντός της Εκκλησίας είναι ένα ζητούμενο που μόνο ο Χριστός με βάση και το χωρίο που παραθέσαμε γνωρίζει! Αυτά τα λέμε γιατί ενώ ο αδελφός μας αυτός «ο χαλαρός Χριστιανός», πληροφορήθηκε ότι ένας φίλος του στο Αγρίνιο είναι στα τελευταία του από καλπάζον καρκίνο και έχει να το δει πάνω από 15 χρόνια, θα μπορούσε απλά να ευχηθεί ή να πει «βρε τον κακομοίρη» και να συνεχίζει κανονικά τις διακοπές του! Όμως αυτός το αντίθετο, τα άφησε όλα,  διακοπές, σύζυγο, παιδί και από το Ναύπλιο που παραθερίζει κανόνισε με άλλους δύο φίλους να πάνε στο Αγρίνιο για να βγουν και να αποχαιρετίσουν για τελευταία φορά τον φίλο τους που έχει ακόμη σύμφωνα με τους γιατρούς λίγες μέρες ζωής! Προσωπικά ως κληρικός αισθανθήκαμε πολύ μικρός στην μεγαλοψυχία του αδελφού μας και καταλάβαμε ότι για κανέναν δεν πρέπει να λέμε και να κρίνουμε, γιατί δεν γνωρίζουμε ούτε την καρδιά ούτε και τις πράξεις και την μετάνοια κανενός…!

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου