Ο απόστολος Παύλος σήμερα στο ανάγνωσμα που μόλις ακούσαμε στην προς Εφεσίους επιστολή, μας είπε: «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ,...»
Η Εκκλησία είναι ένα σώμα. Για την ύπαρξη όμως του σώματος απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις, όπως η ενότητα και η τέλεια λειτουργία των μελών. Η πραγματική ενότητα πίστεως είναι ταυτόχρονα κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και όταν κοινωνούμε του Αγίου Πνεύματος, ενούμεθα με τον συνάνθρωπο μας. «Ἡμᾶς δὲ πάντας, τοὺς ἐξ ἑνὸς ἄρτου καὶ τοῦ ποτηρίου μετέχοντας», λέμε στη θεία Λειτουργία, «ἑνώσαις ἀλλήλοις εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν».
Είναι υπέροχο πράγμα να ανήκεις σε μια κοινότητα που απαρτίζεται από ανθρώπους που τους ενώνει το Πνεύμα του Θεού. Είναι μεγάλη παρηγοριά να γνωρίζει ένας άνθρωπος ότι δεν χρειάζεται να τα κάνει όλα εκείνος. Όχι μόνο δεν χρειάζεται να ζούμε, να πιστεύουμε, να αγαπάμε και να τα κάνουμε όλα εμείς για μας, αλλά, άλλοι να ζουν, να πιστεύουν και να αγαπούν για μας όταν εμείς δεν μπορούμε να ζούμε, να πιστεύουμε και να αγαπάμε. Και είναι γι’ αυτό απαραίτητο να φροντίζουμε να υπάρχουν αυτοί οι άλλοι στη ζωή μας. Και θα υπάρχουν, αν και εμείς ενίοτε ζούμε, πιστεύουμε και αγαπάμε γι’ αυτούς, όταν η αδυναμία, η αμφιβολία και η ψυχρότητα τους κατακλύζουν. Αυτό είναι το νόημα της χριστιανικής κοινωνίας, δηλαδή ότι δεν είμεθα ένα άθροισμα ατόμων, αλλά μέλη ενός σώματος, που κάθε μέλος του έχει το δικό του λειτούργημα και το λειτούργημα κάθε μέλους, ευρίσκεται σε συμπληρωματική σχέση με τα λειτουργήματα των άλλων μελών και του οποίου σώματος κεφαλή είναι ο Χριστός.
Εδώ είναι η πηγή της αγάπης στην οποία αναφερόμεθα και η διαδικασία μέσα από την οποία η αγάπη βιώνεται στην ζωή του κόσμου τον οποίο ο Θεός αγαπά.
Και στο τέλος του αποστολικού αναγνώσματος προτάσσεται η πνευματική μας άνδρωση, δηλαδή να φτάσουμε στην κορύφωση της πνευματικής μας πορείας, που τελικά στοχεύει στο «είς ἄνδρα τέλειον». Η πνευματική ζωή είναι μια πορεία, που ξεκινάει από την αρχική κατάσταση της νηπιότητας, για να φτάσει στην τελειότητα της άνδρωσης..
Συμβαίνει δυστυχώς, στην πνευματική μας ζωή να ζούμε συνεχώς σε μια διαρκή στασιμότητα. Το χαρακτηριστικό να είναι, η στατική νηπιότητά μας και όχι η δυναμική άνδρωση. Λογιζόμαστε, φρονούμε και συμπεριφερόμαστε ως άβουλα και ανελεύθερα όντα, χωρίς καμιά πρωτοβουλία και χωρίς την αίσθηση της πνευματικής ελευθερίας. Η σχέση μας με τους πνευματικούς πατέρες και τους Γέροντες καθοδηγούς βρίσκεται σε κατάσταση νηπιότητας και παθολογικής ανωριμότητας.
Στην περίπτωση αυτή, αν συνεχισθεί, δεν θα φτάσουμε ποτέ να έχουμε προσωπικό λόγο και προσωπική ζωή. Δεν θα έχουμε ποτέ την αίσθηση της προσωπικής ευθύνης έναντι της αρετής και της αμαρτίας. Και ασφαλώς δεν θα γευθούμε ποτέ τη χαρά της δημιουργικότητας και της προσωπικής πρωτοβουλίας. Επιτέλους, ανάγκη κάποια στιγμή όλοι μας να πούμε αυτό που στην ωριμότητά του και στην κορύφωση της ελευθερίας του, είπε ο απόστολος Παύλος: «ὅτε δὲ γέγονα ἀνὴρ κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου».
Η ιστορία του ανθρώπου και της ανθρωπότητας συνίσταται στη διαρκή αυτή ανέλιξη (πρόοδο) των γεγονότων και στη σταδιακή άνδρωση και ωρίμανση μέσα από την διαδικασία των προσωπικών επιλογών. Δεν μπορούμε να φανταστούμε την εμμονή στη στασιμότητα και την παραμονή σε κάποιο στάδιο, όσο και αν η προσφορά της κάθε εποχής ήταν υψηλή και σπουδαία. Έτσι όπως το νόμο του Μωϋσέως διαδέχεται το προφητικό κήρυγμα και το κίνημα του Ιωάννη του Βαπτιστή, έτσι και ο δικός μας σύγχρονος προβληματισμός βρίσκει τις απαντήσεις του μέσα στις συνεχώς παρούσες χαρισματικές λειτουργίες του Αγίου Πνεύματος και της Εκκλησίας.
Η σταδιακή ωρίμανση της θεολογίας φανερώνει και την πνευματική άνδρωση μας, έως ότου φτάσουμε όλοι «είς τὴν Ενότητα τῆς πίστεως»και «εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ Υιοῦ τοῦ Θεοῦ». Πρόκειται για μια κίνηση ωρίμανσης αλλά και ενσυνείδητης μεταμόρφωσής μας από την κατάσταση της νηπιότητας στην κατάσταση της πνευματικής άνδρωσης.
Καλούμαστε όλοι, από την τωρινή νωχελική απραξία να φτάσουμε στην πληρότητα της πνευματικής δημιουργίας, με τη χάρη του Θεού και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Μη μείνετε στάσιμοι στην κατάσταση της πτώσεως. Καταφύγετε στο Μυστήριο της Μετανοίας. Ζητήστε το έλεος του Θεού. Λουσθείτε με τη φιλάνθρωπο Χάρη Του, στο Μυστήριο της εξομολογήσεως και θα δείτε ότι θα πάρετε δυνάμεις για τη συνέχιση του αγώνα.
Από τον πατέρα Π. Γκέζο
Πηγές: Γ. Πατρώνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου