«Λίγο λιβάνι γιά τήν γλωσσοφαγιά…»

                                                   τοῦ ἀρχιμ. Ἰακώβου Κανάκη

Πολλές φορές στίς συναναστροφές μέ τούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ὑπάρχει ἄγνοια, ἤ χειρότερα παραπληροφόρηση γιά σοβαρά θέματα τῆς Πίστης. Ἔτσι, προλήψεις καί δεισιδαιμονίες, ἔχουν εἰσχωρήσει μέσα στήν Ἐκκλησία καί ἔχουν λάβει «δογματικό κύρος». Εἶναι φαινόμενα πού μοιάζουν περισσότερο παγανιστικά ἤ εἰδωλολατρικά καί ἔχουν τραγική κατάληξη γιά ὅσους θέλουν νά «θρησκεύουν». Ὅμως ἄς μιλήσουμε μέ ἕνα παράδειγμα. Ἀναζητοῦν οἱ χριστιανοί μας «λιβάνι γιά τήν γλωσσοφαγιά». Εἶναι τραγικό ἀκόμα καί νά τό ἀκοῦς! Πρόκειται γιά μιά μαγική προσέγγιση ἐπικαλυμμένη ὅμως μέ εὐσεβοφανές ἔνδυμα. Πρόκειται γιά μιά ἐκτροπή ἀπό τήν ὑγιῆ πνευματική ζωή. Ἀφορᾶ σέ ἀνθρώπους πού ζητοῦν λύσεις ἐδῶ καί τώρα χωρίς νά παλεύουν, χωρίς νά ἐργάζονται πνευματικά, χωρίς νά κοπιάζουν. Δέν θέλουν νά ἐνστερνιστοῦν τό πατερικό λόγιο «δῶσε αἷμα λάβε πνεῦμα». Εἶναι συνήθως αὐτοί πού θεωροῦν ὅτι γιά ὅλα φταῖνε οἱ ἄλλοι καί ποτέ οἱ ἴδιοι.

            Σέ ὅλους αὐτούς τούς ἀνθρώπους- πού δυστυχῶς εἶναι πολλοί- ὀφείλουμε μιά ἀπάντηση ἡ ὁποία θά τούς βοηθήσει νά δοῦν τίς πνευματικές  τους ἀγκυλώσεις. Δέν φθάνει μόνο νά ἐντοπίζουμε καί νά θίγουμε τό θέμα, χρειάζεται κατήχηση μέ τρόπο διακριτικό καί μέ κίνητρο τήν ἀγάπη καί τό πραγματικό ἐνδιαφέρον μας γι᾽αὐτούς. Χρειάζεται μέ καλή διάθεση νά μιλήσουμε καί νά διαφωτίσουμε τούς ἀνθρώπους ὄχι μέ αἴσθημα ὑπεροχῆς ἀλλά μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο.

Αὐτό ὅμως πού πραγματικά εἶναι λυπηρό εἶναι ἄλλο. Πρόσωπα πού διακονοῦν μέσα στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο νά καλλιεργοῦν τέτοιες ἀπάδουσες συνήθειες καί νοοτροπίες. Συχνά, μέ προσωπικό ὄφελος, καθυποτάσουν ψυχές πού δέν γνωρίζουν τήν Πίστη μας καί τίς μετατρέπουν σέ ἄβουλα ὄντα, συρρικνώνοντας τόν νοῦ τους καί ἐγκλωβίζοντάς τους σέ ἕναν Θεό πού εἶναι δικό τους δημιούργημα καί δέν ὁμοιάζει καθόλου μέ τόν ἀληθινό Θεό, πού εἶναι Θεός ἀγάπης καί ἐλευθερίας. Εἶναι λυπηρό πραγματικά νά μήν γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι τόν μόνο ἀληθινό Θεό καί νά τρέφονται μέ ξυλοκέρατα. Εἶναι τραγικό μάλιστα νά φανατίζονται γιά τά δῆθεν πιστεύω τους καί νά προσπαθοῦν μάλιστα καί σέ ἄλλους νά γνωρίσουν τήν «ἀλήθεια». Κάποιος ἱεραπόστολος τῆς Ἀφρικῆς μοῦ εἶπε ὅτι τό κατηχητικό ἔργο στήν Ἑλλάδα εἶναι δυσκολότερο ἀπό τό δικό μας στίς ξένες χῶρες, γιατί ἐμεῖς παλεύουμε νά μεταδώσουμε  στούς ἀνθρώπους ἕνα καινούργιο ἄγνωστο μήνυμα σέ παρθενικό ἔδαφος, ἐνῶ ἐσεῖς πρέπει πολλές φορές νά ξεκαθαρίζεται  τήν δῆθεν ὀρθή πίστη τους καί στήν συνέχεια νά εὐαγγελίζεστε τήν Ἀλήθεια.

 Ὅπως καί νά ἔχει ἀξίζει νά ἀσχολούμαστε μέ τήν ὁρθή Πίστη καί λατρεία τῶν χριστιανῶν μας γιατί ἀφορᾶ στήν ἴδια τους τήν ζωή καί σωτηρία. Ὄχι μόνο τήν αἰώνια, ἀλλά τήν καθημερινή. Μιά λανθασμένη προσέγγιση στά θέματα τῆς Πίστης στερεῖ  τό καθαρό ὀξυγόνο πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία. Στερεῖ τήν χαρά πού φωτίζει τά πρόσωπα τῶν χριστιανῶν. Ἄλλες φορές μπορεῖ νά στοιχίζει ἀκόμα ἀκόμα καί αὐτήν τήν οἰκογενειακή γαλήνη. Ἔργο λοιπόν σπουδαῖο καί ἀναγκαῖο ἀποτελεῖ ἡ γνωριμία μέ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη στήν πράξη καί στήν θεωρία. Ἄς γίνει ἀφορμή τό πάρον γιά μιά καινούργια ἱεραποστολική προσπάθεια στήν νέα Ἐκκλησιαστική χρονιά, πού μόλις ἄρχισε.