ΠΗΓΗ:
ΠΗΓΗ:
Το euxh.gr βρέθηκε στην περιοχή της Βάρης , στο Νομό Αττικής, κοντά στον δραστήριο κληρικό πρωτ. Αντώνιο Χρήστου*.
Ο π. Αντώνιος είναι σε όλους μας γνωστός για την συγγραφική του πένα. Σήμερα, θα δούμε να ξεδιπλώνει ένα άλλο χάρισμα που του δώρισε ο Θεός. Αυτό της διακονίας της Νεότητας. Διαλεκτό, ξεχωριστό αλλά δυσεύρετο. Είναι δύσκολο να μιλάει κανείς σε νέους για τον Χριστό . Υπάρχει αντίλογος, αμφισβήτηση, ώρες πολλές συζήτησης και, γιατί να μην το πούμε και αυτό, απόρριψη και αδιαφορία. Ίσως η σπορά να φέρει καρπούς στην ώριμη ηλικία. Τότε που η καρδιά παίρνει την κύρια θέση στη ζωή του ανθρώπου και αφήνει πίσω την εφηβεία και τη λογική.
π. Αντώνιε, την ευχή σας! Σας καλωσορίζουμε στη στήλη μας στο euxh.gr.
Τι λέτε; Είναι αλήθεια τα όσα ειπώθηκαν;
Καταρχήν επίτρεψέ μου φίλε μου Ανδρέα, να σε ευχαριστήσω για την καλοσύνη σου να μιλήσουμε μέσα από την συνέντευξή σου για τα θέματα της Νεότητας και της ποιμαντικής της Εκκλησίας μας σ’αυτήν. Καλώς σε βρήκα, αν και είναι τιμή για εμένα να βρίσκομαι και εγώ στη συλλογική συγγραφική ομάδα της μεγάλης οικογένειας που λέγεται euxh.gr με πρωτεργάτη και συντονιστή τον επίσης αγαπητό φίλο π. Σπυρίδων Σκουντή. Σχετικά με όσα η αγάπη σου είπε για εμένα περί συγγραφική πένας και περί χαρίσματος στη διακονία της Νεότητος, δεν μπορώ να επιβεβαιώσω κάτι, εύχομαι ο Θεός, οι αναγνώστες των άρθρων και οι νέοι μας να έχουν την ίδια άποψη με εσένα προς δόξα Θεού. Σχετικά όμως με την δυσκολία στη προσέγγιση και την συναναστροφή με τους νέους και την καρποφορία όσων πάρουν στην ώριμη τους ηλικία, σίγουρα θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό σαν γενική εικόνα, χωρίς βέβαια να μην τονίσω ότι ευτυχώς υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις καλοπροαίρετων και συνειδητών νέων στην Εκκλησιαστική ζωή που ήδη έχουν καρποφορήσει και εφαρμόσει στη ζωή τους ότι εφόδια λαμβάνουν από την εκκλησιαστική ζωή της Ενορίας τους και όχι μόνο. Άλλωστε για να είμαστε ειλικρινής, δεν είναι τόσο δύσκολα τα παιδιά μας, όσο νομίζουμε που βρίσκονται στην παιδική, εφηβική και νεανική ηλικία, όσο κυρίως το πρόβλημα είναι δικό μας ως Ιερείς Νεότητος, κατά πόσο είμαστε πραγματικά άνθρωποι του Θεού, έχουμε την χάρη Του στην εκκλησιαστική μας διακονία και όλα τα άλλα τα κάνει η χάρις Του Θεού.
Να ξεκινήσουμε λοιπόν την ειλικρινή μας συνέντευξη με μια απλή ερώτηση! Πώς ξεκινήσατε την διακονία σας στον τομέα της Νεότητας;
Για να απαντήσω την ερώτηση, πρέπει να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, στην δεκαετία του 80, στην παιδική μου ηλικία που είχα την χαρά και την ευλογία από μικρό παιδί να εκκλησιάζομαι και να διακονώ στο Ιερό ως παπαδάκι της Ενορίας μου Παναγίας Θεομάνας και Αγίας Ειρήνης Νέας Κίου και στο Κατηχητικό που γινόταν στον Άγιο Νεκτάριο της Χριστιανικής Εστίας και αργότερα Ιερού Ησυχαστηρίου επίσης στη Νέα Κίο. Ο Χριστός , η διδασκαλία του, η Ενοριακή ζωή, τυπώθηκαν έντονα στη παιδική τότε ψυχή μου χάρις την διακονία και την αγάπη του π. Δημοσθένη Γάτσιου. Στο πετραχήλι και την υπακοή του μακαριστού πνευματικού μου (από την Πέμπτη Δημοτικού μέχρι και την είσοδό μου στο πρώτο βαθμό της Ιεροσύνης ως Διάκονος σε ηλικία 28 ετών όπου και εκοιμήθη π. Γεωργίου Νταβέλου. Των λαϊκών τότε και αργότερα Μοναζουσών την μακαριστή Γερόντισσα Νεκταρία και τις αδελφές Ευπραξία και Αγνή, αλλά και άλλων λαϊκών Κατηχητών που είχα την ευλογία να έχω. Στη συνέχεια λαμβάνοντας από την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Κορίνθου, την Ανωτέρα τότε Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, θεολογικά εφόδια από άριστους Καθηγητές και διδασκάλους, με ενέπνευσαν και εμένα να αναλάβω να διακονήσω ως Κατηχητής σε διάφορες Ενορίες και για αρκετά χρόνια από την Νεανική-Φοιτητική μου ήδη ηλικία. Είχα επίσης την ευλογία να διατελέσω ως ομαδάρχης στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης για 5 συνεχή έτη, κάτω από την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευσταθίου και των υπολοίπων κληρικών και λαϊκών συνεργατών ήταν ένα μεγάλο «Σχολείο» για εμένα και μου αποκόμισε πολλές εμπειρίες. Παράλληλα και αργότερα συμμετείχα και σε εξιδευκεμένα σεμινάρια και συνέδρια πάνω στη Κατήχηση και γενικότερα της ποιμαντικής της Νεότητας, από το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με τον τότε Διευθυντή του π. Αντώνιο Καλλιγέρη ο οποίος πραγματικά αποτέλεσε και πρότυπό μου προσπαθώντας να κινηθώ στα βήματά του σε διάφορες τομείς και δραστηριότητες που υπήρξε πραγματικά πρωτοπόρος. Αργότερα ως Κληρικός είχα επίσης την ευλογία να γνωρίσω και να διακονήσω κοντά στον μακαριστό πλέον π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο ο οποίος και αυτός πρωτοπόρος σε πολλά σημεία με ενέπνευσε και παρέλαβα την σκυτάλη στην οργάνωση και παρουσίαση της «Γιορτής του παιδιού» της Μητροπόλεως που διακονώ.
Γνωρίζοντας πως, τόπος καταγωγή σας είναι η Αργολίδα και συγκεκριμένα η Νέα Κίος, τί ήταν αυτό που σας έφερε στην Μητρόπολη Γλυφάδας;
Πράγματι καυχιέμαι για την καταγωγή μου ότι κατάγομαι από την Νέα Κίο της όμορφης και ιστορικής Αργολίδος. Πάντοτε θεωρώ ότι είμαι αναπόσπαστο μέρος αυτού του ευλογημένου τόπου και ας απέχω αρκετά χιλιόμετρα και χρονικά διαστήματα από αυτόν. Όμως η χάρις Του Θεού πολλές φορές μας οδηγεί εκεί που δεν το περιμένεις και στο παρελθόν δεν είχες καν διανοηθεί ότι στο μέλλον θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Το πώς βρέθηκα στη Νεοσύστατη (από το 2002) Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης, το οφείλω στην αγάπη και εμπιστοσύνη του Μακαριστού πρώτου Ποιμενάρχη της κυρού Παύλου, τον οποίο γνώρισα ως Αρχιμανδρίτη Διευθυντή του Οικοτροφείου της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών. Εκεί συνδεθήκαμε πνευματικά και όταν εκλέχτηκε Ηγούμενος στη Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη το 1999 με κάλεσε κοντά του να τον βοηθήσω (αλλά ουσιαστικά βοήθησε αυτός εμένα) επειδή δεν είχε πολλούς δοκίμους και είχε ανάγκη από χέρια σε πολλούς τομείς. Το 2002 εκλέχτηκε πρώτος Μητροπολίτης Γλυφάδας και με πήρε κοντά του, αναθέτοντας μου ως λαϊκός Γραμματέας την οργάνωση του Γραφείου Νεότητος κυριολεκτικά εκ του μηδενός…! Αργότερα το 2006 από τα τίμια χέρια του, έλαβα τον πρώτο βαθμό και το 2008 τον δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης. Το 2017 με χειροθέτησε επίσης σε Πρωτοπρεσβύτερο και Πνευματικό, οπότε ότι είμαι σήμερα πραγματικά τα χρωστάω όλα στην δική του αγάπη και τις δικές του ευεργεσίες. Μετά την κοίμηση του Μακαριστού Μητροπολίτου κυρού Παύλου (19/2/1999), από τον Απρίλιο του 2019 στο πηδάλιο της Μητροπόλεως ανέλαβε στους ώμους τους ο νέος Μητροπολίτης μας κ. Αντώνιος, ο οποίος επίσης με αγάπη και εμπιστοσύνη μας έχει αναθέσει την ευθύνη την Νεότητος μέχρι τις μέρες μας.
Και τώρα μια πολύ προσωπική ερώτηση: Στην ιερατική σας διακονία πόσο συνέβαλε η οικογένεια σας, η γυναίκας σας, τα παιδιά σας;
Η κατά σάρκα οικογένειά μου, δηλαδή η Πρεσβυτέρα και οι 3 μικρές ακόμη θυγατέρες μας, πραγματικά είναι αυτό που λέμε ως έκφραση «μισός παπάς…» με την έννοια ότι απολαμβάνω την αγάπη και την στήριξή τους για να μπορούμε να ανταποκριθούμε και εμείς με χαρά και όρεξη στη Διακονία μας. Επειδή οι ρυθμοί, τα ωράρια και οι δραστηριότητες είναι αρκετές αναγκαζόμαστε πολλές φορές να λείπουμε πολλές ώρες και να στερούμαστε και να μας στερείται σωματικά η οικογένεια μας. Ευτυχώς όμως υπάρχει κατανόηση και έτσι παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε. Σε διάφορες βέβαια δράσεις συμμετέχει και η οικογένεια (όπως τα Κατηχητικά ή στο Πίκπα Βούλας) οπότε μετριάζει λίγο τον χρόνο απώλειας.
_____________________________
Ο πρωτ. Αντώνιος Χρήστου στο euxh.gr (Β’Μέρος) Προτεινόμενο
Διακονώντας τόσα χρόνια τους νέους, αλήθεια, ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή στην μέχρι τώρα διακονία σας; *
Πράγματι στη πολυετή μας διακονία στον ευαίσθητο τομέα της Νεότητος, έχουμε αξιωθεί να ζήσουμε και να διδαχθούμε από αρκετές περιπτώσεις και παραδείγματα, αυτό που ονομάζεις εσύ στην ερώτησή σου «δυνατές στιγμές». Αν το οπτικοποιήσουμε ως λέξη-εικόνα σίγουρα είναι η χαρά και το χαμόγελο που αποτυπώνεται στο χαμόγελο των παιδιών, των εφήβων και των νέων το οποίο μας εμπνέει για να συνεχίζουμε τις στοχευμένες δράσεις. Αν όμως το πάρουμε κυριολεκτικά, να ξεχωρίσουμε μία εμπειρία-στιγμή η αλήθεια είναι ότι έχω δυσκολία να διαλέξω, αλλά νομίζω θα ίσως η σημαντικότερη είναι ότι από τις Νεανικές Συνάξεις μας, βγήκαν και ζευγάρια που οδηγήθηκαν στο Γάμο. Ήταν συγκινητικό αλλά και ενθαρρυντικό ότι άνοιξαν κατ’ οίκον Εκκλησίες, που προήλθαν από την νεανική δράση της Ενορίας μας.
Πείτε μας λίγα λόγια για την διακονία σας στα παιδιά του ΠΙΚΠΑ;
Θεωρώ τον ευατό μου ιδιαίτερα ευλογημένο που βρίσκομαι σε εβδομαδιαία βάση και επί σειρά ετών σε αυτό τον ευλογημένο και ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο του πρώην ΠΙΚΠΑ και νυν Παράρτημα Αποθεραπείας & Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Βούλας (Π.Α.Α.Π. Βούλας) γιατί περισσότερο παίρνουμε δύναμη και χαρά παρά προσφέρουμε σε αυτά τα πραγματικά χαρισματικά και με ιδιαίτερες δεξιότητες παιδιά. Πρόκειται ουσιαστικά για μια κρατική κοινωνική δομή, με πολλά εφόδια αλλά και με πολλά προβλήματα, τα οποία την αποτελούν τα παιδιά που εγκαταβιούν εκεί, οι εργαζόμενοι, η διοίκηση του Ιδρύματος και οι ομάδες εθελοντών που δραστηριοποιούνται εκεί. Μία από τις ομάδες είναι και η παρουσία της τοπικής Εκκλησίας εκεί, έχουμε το Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Στυλιανού που τελούνται Θείες Λειτουργίες, Ακολουθίες, Βαπτίσεις αβάπτιστων παιδιών του Ιδρύματος καθώς και τις εξομολογήσεις, αλλά και μια αίθουσα που μας παραχωρεί ο Σύλλογος «Φίλοι του Πικπα» (αρχίκα από την επίτιμο Πρόεδρο κ. Ψιλάκη και στην συνέχεια την νέα Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Κονιδάρη) όπου κάνουμε Κατηχητικό, δραστηριότητες και ψυχαγωγία στα παιδιά. Πίσω από κάθε χαμόγελο των παιδιών η αλήθεια είναι ότι κρύβονται και ανθρώπινα δράματα, αλλά με την δική μας παρουσίας αλλά και των υπόλοιπων εθελοντών και του ειδικού προσωπικού του Ιδρύματος τα παιδιά όχι μόνο τα υπερβαίνουν αλλά και λαμβάνουν τα απαραίτητα εφόδια και να αυτοεξυπηρετούνται στις βασικές τους ανάγκες αλλά και να αποκτούν τα απαραίτητα εφόδια για μια επαγγελματική αποκατάσταση. Δυστυχώς φέτος εκτός από τον Αγιασμό των 2 Ειδικών Σχολείων που κάναμε τον Σεπτέμβρη δεν έχουμε ξεκινήσει τις Κατηχητικές Συνάξεις και έχουν διακοπεί οι Θείες Λειτουργίες από άνωθεν εντολές των Υπευθύνων της Πολιτείας γιατί τα παιδιά ανήκουν στις ευπαθής ομάδες. Ευχόμαστε σύντομα να μας επιτρέψουν να μπούμε τα παιδιά μας ζητούν και εμάς μας λείπουν πολύ.
Με δεδομένη την επιδημία του Covid 19, πώς είναι το άνοιγμα των Κατηχητικών σχολείων; Έρχονται παιδιά; Τι σας λένε οι γονείς που σας πλησιάζουν;
Είναι αλήθεια ότι αυτό το μικρό σωματίδιο επηρέασε όχι μόνο τις Κατηχητικές μας συνάξεις αλλά όλο το παγκόσμιο γίγνεσθαι σε όλους τους Τομείς. Έτσι και εδώ είχαμε τις δικές μας συνέπειες και η αλήθεια είναι ότι μας βρήκε ανθρωπίνως αρχικά ανοργάνωτους και ανέτοιμους. Αναγκαστήκαμε στο περσινό Εκκλησιαστικό έτος 2019-2020 να διακόψουμε ουσιαστικά από τον Μάρτιο τις Κατηχητικές μας Συνάξεις, να σταματήσουμε τις αθλητικές δραστηριότητες στη μέση και να ακυρώσουμε πολλές εκδηλώσεις που είχαμε προγραμματίσει. Προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε την σύγχρονη τεχνολογία για να αποκτήσουμε μία επαφή, έστω και ηλεκτρονική με τα παιδιά μας αλλά και τους υπόλοιπους ενορίτες με διαδικτυακές κατηχήσεις . Σίγουρα δεν είναι η ίδια αίσθηση με την δια ζώσης παρουσία και αίσθηση, από την άλλη όμως μας δίνει μια δυνατότητα να ακουστούν και να προβληθούν αυτά που πρέπει και μάλιστα σε πρόσωπα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έρχονταν από κοντά ποτέ! Έχοντας αυτή την εμπειρία είμαστε πιο έτοιμοι φέτος στο δεύτερο κύμα του Κορονοϊού αν χρειαστεί να διακόψουμε τα δια ζώσης που ξεκίνησαν από τις 27 Σεπτεμβρίου 2020. Οι εγγραφές είναι αισθητά μειωμένες σε σχέση με άλλες χρονιές, έχει φοβηθεί ο κόσμος. Όσα παιδιά έρχονται, το μάθημα γίνεται με ότι συνθήκες ισχύουν και στα κανονικά Σχολεία δηλαδή με μάσκες, με αποστάσεις, με αντισηπτικό, με προτροπή αν τα παιδιά παρουσιάζουν κάποια συμπτώματα να παραμένουν σπίτι κτλ. Οι γονείς από την άλλη είναι και αυτοί ανήσυχοι, προβληματισμένοι για την κατάσταση και θέλουν να βλέπουν την τήρηση των μέτρων για να αισθάνονται και ανθρωπίνως ασφάλεια.
Είναι λύση ανάγκης η εξ’ αποστάσεως κατήχηση;
Σίγουρα η πανδημία του Κορονοϊού μας ανάγκασε να υιοθετήσουμε τα μέσα των ψηφιακών πλατφόρμων και τα κοινωνικά δίκτυα για μια στοιχειώδη επαφή και Κατήχηση. Αλλά και αν δεν είχαμε τον Κορονοϊό ήταν θέμα χρόνου να βασιστούμε σε αυτά, καθώς η σύγχρονη τεχνολογία ρυθμίζει τόσο την ζωή μας που τείνει να τα μετατρέπει σχεδόν τα πάντα σε ψηφιακά…! Η Εκκλησία δεν μπορεί να μην έχει παρουσία και εκεί , αρκεί να είναι καλά συντονισμένη και οργανωμένη, αλλά και από την άλλη οφείλουμε ξεκάθαρα να τονίζουμε Θεολογικά και πρακτικά πάντα την αξία του ανθρωπίνου προσώπου και ότι ποτέ δεν μπορεί να αποκαταστήσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις και το ανθρώπινο πρόσωπο, την μετοχή μας στο Ποτήριο της Ζωής. Ως Εκκλησία οφείλουμε να ενώσουμε την φωνή μας μαζί με άλλους φορείς που ασκούν κριτική, θέτουν προβληματισμούς και επιφυλάξεις σε αυτή την εξέλιξη και οφείλουμε να βάζουμε όρια στην κατάχρηση και εξάρτηση, ιδιαίτερα στα παιδιά και τους εφήβους. Επανερχόμενος στο αρχικό σου ερώτημα, σίγουρα αποτελεί βέβαια μια λύση ανάγκης σε καιρούς πανδημίας ή άλλων φυσικών καταστροφών στο μέλλον αλλά από την άλλη όταν έχουμε ομαλές συνθήκες να προτιμάμε και να ενθαρρύνουμε την παραδοσιακή διά ζώσης Κατήχηση .
Να αλλάξουμε λίγο το πνεύμα των ερωτήσεων ; Η Μητρόπολη σας, μας έχει συνηθίσει σε διάφορα «πρωταθλήματα» που φέρνουν πιο κοντά τα παιδιά μεταξύ τους. Φέτος θα συνεχιστούν οι αθλητικές εκδηλώσεις στη Μητρόπολή σας;
Δυστυχώς στο Εκκλησιαστικό έτος 2019-2020 δεν ολοκληρώθηκαν τα Πρωταθλήματα και φυσικά δεν έγιναν και οι απονομές. Ευελπιστούμε φέτος να γίνουν κανονικά σε όλα τα διενοριακά Πρωταθλήματα του Αθλητικού μας Οργανισμού «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ». Όσο όμως στην Αττική τα κρούσματα είναι καθημερινά σε τριψήφιο νούμερο δεν θα προχωρήσουμε για ευνόητους λόγους.
Το έτος που θα ανατείλει σε λίγους μήνες θα μας φέρει 200 χρόνια μακριά από την επανάσταση του 1821. Τελικά το 2021 είναι έτος που θα φέρει στη μνήμη μας πρόσωπα και γεγονότα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην αποτίναξη του Τούρκου κατακτητή ή θα μείνουμε νοσταλγοί κάποιων ένδοξων στιγμών του παρελθόντος;
Έχετε δίκιο, γενικά έχουμε την τάση να θυμόμαστε για λίγο τα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν αυτό που είμαστε σήμερα και τα ανθρώπινα πρόσωπα που θυσιάστηκαν ή συνέβαλλαν σε αυτά αλλά μετά από λίγο αισθανόμαστε ότι έχει σπάσει ο κρίκος της ιστορικής συνέχειας ή ότι οι σημερινές συνθήκες είναι τόσο διαφορετικές που δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε με το παρελθόν και απλά πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον. Φυσικά μεγάλο λάθος γιατί ως γνωστόν λαός που ξέχασε την ιστορία του είναι καταδικασμένος να χάσει τις ρίζες του ακόμη και την ίδια του την εθνική του ύπαρξη. Σαν Μητρόπολη παράλληλα με τις κεντρικές εκδηλώσεις της Ιεράς Συνόδου, προγραμματίζουμε και εμείς μερικές εκδηλώσεις ιστορικού, εθνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα που θα ανακοινωθούν περίπου στο τέλος του χρόνου και ευελπιστούμε εκτός από την εθνική ευαισθητοποίηση να είναι το εφαλτήριο να συνδεθούμε με το παρελθόν στο παρόν μας για ένα καλύτερο μέλλον. Επειδή ακόμη είναι ρευστά δεν μπορώ να πω πιο συγκεκριμένα πράγματα.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης. Πιστεύουμε πως συμβάλετε σε έναν ουσιαστικό προβληματικό για άνοιγμα της Εκκλησία μας στα νέα παιδιά! Την ευχή σας
* Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Χρήστου, γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής στις 2 Ιουλίου 1978. Σε ηλικία 3 ετών μετακόμισε η οικογένειά του στην Νέα Κίο Αργολίδας. Εκεί τελείωσε όλη την βασική εκπαίδευση (Νήπιο-Δημοτικό-Γυμνάσιο). Την επόμενη σχολική χρονιά (1993-1994) έγινε «Ιεροσπουδαστής» στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Κορίνθου, όπου έμεινε οικότροφος στη Σχολή και σπούδασε για 3 χρόνια. Το Ακαδημαϊκό Έτος 1996-97 με Εισαγωγικές Εξετάσεις εισάχθηκε στην τότε Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών (Α.Ε.Σ.Α. και νυν Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας Α.Ε.Α.Α), όπου επίσης έγινε οικότροφος και φοιτητής για 3 χρόνια, μέχρι και την αποφοίτησή του (Ακαδημαϊκό Έτος 1998-1999). Το επόμενο Ακαδημαϊκό Έτος (1999-2000) με Κατατακτήριες Εξετάσεις στο Κ.Ε.Μ.Ε. στη Θεσσαλονίκη, εισάχθηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (τμήμα Θεολογίας) όπου έλαβε το πτυχίο του, το 2003. Το 2005 εισάχθηκε κατόπιν κληρώσεως (για το Ακαδημαϊκό Έτος 2006-2007), στο Μεταπτυχιακό Τμήμα της Θεολογίας του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.), όπου τελείωσε το 2010. Είναι έγγαμος με την κ. Ελπίδα Μαμμωνά, πατέρας 3 κοριτσιών και κατοικεί στη Βούλα Αττικής. Τον Αύγουστο του 2006 χειροτονήθηκε Διάκονος της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας Ε. Β. Β.& Β. υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου και τοποθετήθηκε στον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας. Τον Σεπτέμβριο του 2008 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στον ίδιο Ναό και είχε την ευθύνη της Νεότητας & της Ηλεκτρονικής Σελίδα της Ενορίας. Το 2009 μετατέθηκε ως Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Βούλας, όπου διακόνησε μέχρι στις 14 Σεπτεμβρίου 2015, όπου είχε την ευθύνη της Νεότητος και του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας. Από τις 15 Σεπτεμβρίου 2015 μέχρι τον Μάϊο του 2018 διακόνησε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας, έχοντας την ευθύνη της Νεότητος και του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας. Από τον Ιούνιο του 2018 μέχρι σήμερα είναι ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης. Τον Δεκαπενταύγουστο του 2017, στην πανήγυρη του Ιερού Ναού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παύλος, τον χειροθέτησε και του απέδωσε τα οφίκια του Πνευματικού και του Πρωτοπρεσβυτέρου. Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια από το 2007 μέχρι και σήμερα, είναι Υπεύθυνος Κληρικός του πρώην Π.Ι.Κ.Π.Α. και νυν Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων Παίδων (Κ.Α.Α.Π.) Βούλας. Είναι ενεργό μέλος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ε.) από την χειροτονία του μέχρι σήμερα και έχει εκλεγεί για δύο συνεχόμενες φορές μέλος της Εξελεκτικής Επιτροπής ελέγχου των Οικονομικών του Συνδέσμου. Διετέλεσε Εισηγητής στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας για δύο χρόνια (2006-2008) όσο ήταν Διάκονος και Γραμματέας του Γραφείου Νεότητος της ίδιας Μητροπόλεως, από το 2003 μέχρι σήμερα. Από του έτους 2015 είναι αρθρογράφος της Εφημερίδας "Κιβωτός της Ορθοδοξίας¨ http://ikivotos.gr. Από το 2016 είναι συνεργάτης και αρθογράφος της Διαδικτυακής Εκκλησιαστικής Σελίδας http://euxh.gr/. Έχει συμμετάσχει σε πολλά Θεολογικά Συνέδρια και Σεμινάρια, μεταξύ αυτών τον Μάιο του 2015 στην Βουλιαγμένη το 1ο Διεθνές Συνέδριο Ψηφιακών Μέσων και Ορθόδοξης Ποιμαντικής DMOPC15 (www.dmopc15.com) και ήταν ένας από τους λειτουργούντας Κληρικούς στο συλλείτουργο που επισφράγισε τις Εργασίες του Συνεδρίου στον Ι. Ν. Παναγίας Φανερωμένης Βουλιαγμένης. Έχει γράψει αρκετές πανεπιστημιακές φροντιστηριακές εργασίες, ενώ το θέμα της Μεταπτυχιακής του Διατριβής ήταν «Ο Εκκλησιαστικός Χάρτης της Αττικής από το 1974 έως σήμερα. Η περίπτωση της Νέας Μητροπόλεως Γλυφάδας».
______________________________
Τέλος στο χώρο του διαδικτύου ο π. Αντώνιος συνέβαλε στον σχεδιασμό και τις λειτουργίες των Επίσημων Ηλεκτρονικών Σελίδων α) της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη: http://www.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου