του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες δεν ξέρουμε πόσοι από εσάς γνωρίζετε ότι εκτός από αρθρογράφος στην Εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας», ότι διαθέτουμε και προσωπικό Κανάλι στο YouTube το οποίο ανεβάζουμε τα κηρύγματά μας αλλά και άλλα βίντεο με σχολιασμό στην επικαιρότητα και όχι μόνο. Αυτά τα αναφέρουμε βεβαίως όχι για αυτοπροβολή, ούτε για να μας ακολουθήσετε πέρα από την στήλη μας και εκεί. Το αναφέρουμε γιατί έχει άμεση σχέση με το θέμα που θα πραγματευτούμε και δεν είναι άλλο από το τελείωμα της Μεγάλης Εβδομάδος με την Ανάσταση. Ας ξεκινήσουμε :
Όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι φέτος, όπως και πέρσι λόγω του Κορονοϊού θα κάνουμε Ανάσταση και Πάσχα κάτω από ειδικές συνθήκες. Πέρσι ήταν κεκλεισμένων των θυρών των Ιερών Ναών, με τηλεοπτικές και διαδικτυακές αναμεταδόσεις και μόνο από τους Κληρικούς και το προσωπικό του Ιερού Ναού (Ιεροψάλτες, Νεωκόρους) και λίγους Επιτρόπους και τον κόσμο κλεισμένο στα σπίτια του. Φέτος τα πράγματα είναι αισθητά καλύτερα, καθότι ανάλογα με την χωρητικότητα των Ενοριών μπορεί να φτάσει τους 100 πιστούς εντός των Ιερών Ναών και αρκετούς περισσότερους έξω από αυτούς, αφού τα μεγάφωνα επιτρέπονται να είναι ανοιχτά. Φυσικά όλα αυτά ισχύουν υπό την βασική προϋπόθεση τήρησης των μέτρων και των υγειονομικών πρωτοκόλλων (αποστάσεις, μάσκες, χρήση αντισηπτικών, αλλά και συχνά self test) που πρότειναν οι ειδικοί και υιοθέτησε η Ελληνική Πολιτεία αλλά και Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Αυτό που διαφοροποιεί το περσινό Πάσχα με το σημερινό, είναι ότι πέρσι όλες οι Ακολουθίες γίνανε στη γνωστή και συνηθισμένη ώρα όπως κάθε χρόνο, φέτος και λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας στις 10.00 μ.μ. έγινε η προσαρμογή των βραδινών Ιερών Ακολουθιών αρκετά νωρίτερα από ότι συνήθως. Όλους στην αρχή μας παραξένεψε και μας στεναχώρησε αρχικά αυτό. Είναι αλήθεια ότι όλοι έχουμε κουραστεί από τα μέτρα που περιορίζουν και επηρεάζουν την καθημερινότητά μας και αλλά είτε το θέλουμε είτε όχι, τα νούμερα των κρουσμάτων, οι διασωληνωμένοι και οι κεκοιμημένοι από τον ιό, επιμένουν να είναι σε υψηλά νούμερα, σταθερά εδώ και μήνες και παρά τον εμβολιασμό αρκετού μέρους του πληθυσμού στη χώρα μας, δεν επιτρέπει περισσότερη χαλάρωση και ελευθερία.
Αφού περιγράψαμε το απαραίτητο γενικό πλαίσιο, ερχόμαστε στο θέμα που έχει προκύψει και εντός και εκτός διαδικτύου έχει εξελιχθεί σε διχασμό και αντιπαράθεση είναι ο εορτασμός που όρισε η Ιερά Σύνοδος για να εορτάσουμε την Ανάσταση και το Πάσχα. Αντί για τις 12 ακριβώς ξημερώνοντας Κυριακή όπως έχουμε συνηθίσει, στις 9.00 μ.μ. και επειδή το αργότερο μέχρι 10.30 οφείλουμε να έχουμε τελειώσει περιορίζει έως και εξαφανίζει την Ακολουθία του Αναστάσιμου Όρθρου. Αυτή η έκτακτη πραγματικότητα και η διάθεση συνεργασίας με την Πολιτεία και την οικονομία που επέλεξε να ασκήσει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος προκάλεσε πολλά σχόλια και ακούστηκαν πολλές απόψεις που αποδεικνύει θεολογικά και εκκλησιαστικά, πόσο μεγάλη ευλογία είναι και εξελίσσεται ο Κορονοϊός καθώς μας ξεσκέπασε και φανέρωσε πολλές παθογένειες που βρίσκονταν «στο παρασκήνιο» (υπο λανθάνοντες) και απλά πέρασαν στο «προσκήνιο».
Οι υποστηρικτές της αποφάσεως αναλογίζονται τα δεινά που φέρνει στη ζωή αυτών που νοσούν η ασθένεια η οποία τους οδηγεί ακόμη και στο θάνατο. Σέβονται τα μέτρα και τα τηρούν, αναμένουν την σειρά τους να κάνουν το εμβόλιο κατά του Κορονοϊού. Θεολογικά γνωρίζουν ότι η Ανάσταση του Κυρίου έχει να κάνει κυρίως με τρόπο μετοχής του πιστού και δεν τόσο θέμα μέτρησης των γεγονότων με το ρολόι (φυσικός χρόνος) αλλά κυρίως του λειτουργικού χρόνου που πάντοτε προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και τις συνθήκες της εποχής και περιοχής. Επίσης κατανοούν ότι οι ειδικές συνθήκες θέλουν και ειδικές λύσεις, όλα αυτά γίνονται κατ’ οικονομία και οφείλουμε υπακοή, με την ελπίδα ότι του χρόνου τέτοιο καιρό όλα αυτά θα είναι μια απλή ανάμνηση.
Αντίθετα οι αρνητές της αποφάσεως, θεωρούν τον Κορονοϊό ανύπαρκτο ή ότι απλά είναι μια απλή γρίπη. Είναι αρνητές στη χρήση μάσκας και ιδιαίτερα στους Ιερούς Ναούς τα θεωρούν βεβήλωση. Αρνούνται την αποτελεσματικότητα της ανοσίας που αποκτά κανείς από την χρήση των εμβολίων και κυρίως εκκλησιαστικά κατηγορούν για προδοσία ή βεβήλωση. Βλέπουν παντού συνωμοσιολογία και εχθρούς και προδότες. Κατηγορούν και βρίζουν κάθε ρασοφόρο και την Ιεραρχία θεωρώντας τους ως αναξίους . Αντίθετα βγάζουν στο απυρόβλητο άλλους ρασοφόρους επειδή είναι δήθεν «ομολογητές» και θεματοφύλακες της παραδόσεως. Μένουν στο γράμμα και στο τύπο, χάνουν όμως την ουσία και το πνεύμα.
Θα μας πείτε μα που τα ξέρουμε όλα αυτά; Εδώ έρχεται να συνδεθεί αυτά που λέγαμε στην αρχή στην εισαγωγή για το Κανάλι στο Youtube, το οποίο οι θέσεις και η κριτική που ασκήσαμε άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Δεχθήκαμε πολλά μηνύματα υβριστικά και επιθετικά, ότι δήθεν παραχαράσσουμε την αλήθεια και προδίδουμε τον Χριστό. Όλα αυτά (και τόσα άλλα που για την οικονομία του χρόνου δεν αναφέρουμε) μας αφήνουν μια πικρά γεύση και μας χαλάνε το κλίμα της κατανύξεως που πηγάζουν από τις Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος.
Όμως ότι και να συμβαίνει, ότι και να προσπαθεί να χαλάσει αυτό το κλίμα, θυμόμαστε ότι ο Κύριος ήρθε για άλλη μια φορά και χρονιά για να προδοθεί, συλληφθεί, βασανιστεί, σταυρωθεί και να μας χαρίσει την Ανάσταση και το Πάσχα , την όντως ζωή. Με τον ένα και τον άλλο τρόπο η Ανάσταση θα έρθει και θα γίνει ένα υπαρξιακό γεγονός και όχι η σχολαστικότητα της τήρησης μίας τυπικής μεταγενέστερης λειτουργικής διάταξης που θεσπίστηκε για φυσιολογικές συνθήκες και όχι ειδικές περιπτώσεις. Ο Χριστός αναστήθηκε και μας ανακαίνισε εντελώς ως ανθρώπινη φύση. Με την ανάστασή Του ο Κύριος μας απαλλάσσει από την σκιά και το γράμμα του νόμου, μας δίνει την εποχή της χάριτος και της πραγματικής ελευθερίας από δεσμά και προκαταλήψεις. Για να συμβεί αυτό όμως οφείλουμε να συμπαθούμε, συσταυρωθούμε και συναναστηθούμε! Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, ούτε τα πράγματα γίνονται αυτόματα ή με ευκολία.
Ενώ ισχύουν όλα αυτά, ενώ εξηγήσαμε και εμείς και τόσοι άλλοι ότι κανείς δεν ξέρει την ώρα ακριβώς που αναστήθηκε ο Κύριος. Ξέρουμε ότι έμεινε τριήμερος στον Άδη, αλλά όχι ημερολογιακά με την κοσμική ώρα (που τότε δεν μετρούσαν το χρόνο με ώρα Γκρίνουιτς (Greenwich) όπως σήμερα, αλλά με την Ιουδαϊκή αντίληψη του χρόνου «Εγένετο εσπέρας, εγένετο πρωί ημέρα τάδε..». Άρα η 1η μέρα είναι από την στιγμή του θανάτου του Κυρίου πάνω στο Σταυρό (γύρω στις 3 το μεσημέρι) μέχρι την δύση του Ηλίου της Μεγάλης Παρασκευής γύρω στις 7.30. Η 2η μέρα είναι από την δύση του Ηλίου της Μεγάλης Παρασκευής μέχρι την δύση του Ηλίου του Μεγάλου Σαββάτου και η 3η ημέρα είναι από το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μέχρι την ώρα που Αναστήθηκε ο Κύριος ξημερώνοντας Κυριακή. Όμως ο κάθε ένας το γιορτάζει κατά προσέγγιση όσο μπορεί. Εδώ κάνουμε τόσα χρόνια αντιστροφή Ακολουθιών, κάνουμε τους Όρθρους το βράδυ και τους Εσπερινούς το πρωί και θα μας πειράξει το τρίωρο που θα κάνουμε Ανάσταση νωρίτερα και αυτό για καθαρά πρακτικούς λόγους; Τόσο καιρό σε πολλά χωριά που δεν έχουν Ιερέα δεν κάναμε Ανάσταση από τις 8 ή 9 ώρα γιατί έπρεπε να πάει και άλλα; Τόσα χρόνια αυτοί που φωνάζουν ξεχνούν ότι έρχονταν 11.50 μ.μ. στο Ναό και έφευγαν το πολύ 12.10 για να πάνε για την μαγειρίτσα;
Ο λειτουργικός χρόνος είναι τόσο σχετικός και κυρίως η λειτουργική όπως και η ποιμαντική έχουν μεν δογματικά στοιχεία, δεν είναι όμως δογματική που εκεί δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή η προσαρμογή αλλά απόλυτη ακρίβεια. Το θέμα είναι η ενότητα και η αγάπη σε συνδυασμό με την αλήθεια που οφείλουμε να κατέχουμε και όχι με διάθεση «να φάμε «τον άλλον στην κυριολεξία γιατί δήθεν κάνω «ομολογία πίστεως» ή ότι έχω την «αλήθεια και αγωνίζομαι να διορθώσω το ψέμα». Με το «ευλογημένη η Βασιλεία» παύει ο φυσικός χρόνος που μετράμε με το ρολόι και βρισκόμαστε στη προοπτική της για την αιωνιότητα. Οπότε πως κολλάνε στη κυριολεξία μερικοί με δευτερεύοντα πράγματα και τα κάνουν πρωτεύοντα και ξεχνούν «τα βαρύτερα του νόμου»;
Κλείνοντας, ας κατανοήσουμε ότι ο Θεός είναι μόνος άχρονος και άκτιστος. Ο χρόνος αφορά εμάς τα κτίσματά Του. Στην ακρίβεια οφείλουμε να μη πειράξουμε τίποτα και να αφήσουμε όπως μας τα παρέδωσαν οι Ιεροί Πατέρες. Όμως είχαν και το χάρισμα της διακρίσεως και αυτό σημαίνει όπως και με τους κανόνες, ότι δεν γίνεται κανόνια στη ζωή των πιστών αλλά αρωγός στις ανάγκες και τις δυσκολίες του. Είμαστε μπερδεμένοι, αφήνουμε και μπερδεμένους να μας χειραγωγούν και να επιβάλλουν την αλλοιωμένη ερμηνεία τους και μαζί με τα δικά μας τρωτά του χαρακτήρος μας παρασυρόμαστε και φανατιζόμαστε! Ας το προσέξουμε ιδιαίτερα γιατί ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΑΝΕΣΤΗ ενώ εμείς «πεθαίνουμε» και «σταυρώνουμε» τους αδελφούς μας, δήθεν για την αγάπη Του Χριστού! Οφείλουμε να «ξεμπερδευτούμε» πριν να είναι αργά….!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΚΑΙ ΑΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑΣ ΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Αμήν!
Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας,
Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης π.Αντώνιος Χρήστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου