Τσικνοπέμπτη : Άλλη μια αντίφαση του λαού μας…!

 

του π. Αντωνίου  Χρήστου

    Αγαπητοί Αναγνώστες η σημερινή ημέρα που βγαίνει το φύλο της Εφημερίδας μας, δεν είναι μια οποιαδήποτε Πέμπτη, αλλά η μία και μοναδική του έτους που ονομάζεται ¨Τσικνοπέμπτη¨. Το πως και το γιατί ονομάζεται έτσι θα το δούμε στη συνέχεια, αλλά αυτό που θα μας απασχολεί στο άρθρο μας είναι ότι η τήρησή της τα τελευταία χρόνια αποτελεί άλλη μια αντίφαση ( από τις πολλές), λόγω της Ορθόδοξης πίστης και κληρονομιάς μας, την οποία όμως οι Νέο-Έλληνες όλο και ξεχνούν τις ρίζες και την ουσία της, με τραγικό αποτέλεσμα να την χάνουμε και να  την αντικαθιστούμε με  τον τύπο! Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά …!

    Έχουμε τονίσει και σε άλλα άρθρα μας σχετικά στο παρελθόν, ότι η Εκκλησία την περίοδο του Τριωδίου προετοιμάζει τους πιστούς σιγά-σιγά (και όχι απότομα) σε πνευματικό, υμνολογικό, εορτολογικό, λειτουργικό αλλά και σε διατροφικό επίπεδο προς την Μεγάλη Τεσσαρακοστή που έχει πιο κατανυκτικό, σαφέστατα περισσότερο βιβλικό και αναγνωστικό στοιχείο και φυσικά από Δευτέρα ως Παρασκευή προβλέπει αυστηρή νηστεία χωρίς λάδι και το Σαββατοκύριακο μόνο και με τη χρήση του λαδιού. Η Πέμπτη της 2^ης προπαρασκευαστικής εβδομάδας του Τριωδίου, έχει επικρατήσει σε πολλά μέρη της πατρίδος μας οι περισσότεροι αυτή τη μέρα να καταναλώνουν κρέας και μάλιστα να ψήνεται και να μυρίζει έντονα η τσίκνα από την διαδικασία ψησίματος  λόγω ότι η Τετάρτη και η Παρασκευή αυτής της εβδομάδας είναι κανονική νηστεία (σε αντίθεση με τη προηγούμενη που είχε κατάλυση «εἰς πάντας» και την επόμενη της Τυρινής που σταματά εντελώς το κρέας και τρώμε μόνο γαλακτοκομικά προϊόντα και  Τετάρτη και Παρασκευή).

   Όλο αυτό το έθιμο λοιπόν «της Τσικνοπέμπτης» έχει μία λογική και μια ουσία, που πηγάζει από την προετοιμασία της Εκκλησίας μας προς τους πιστούς της, όσο το δυνατόν διακριτικότερα και ομαλότερα προς την Μεγάλη Σαρακοστή. Η λογική όμως αρχίζει και χάνεται και η ουσία γίνεται τύπος, όταν αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται στη πράξη από διάφορους «τιμητές και αναβιωτές»   των εθίμων, όταν με ζήλο ψήνουν για την Τσικνοπέμπτη, αλλά θα ξαναψήσουν και την Δευτέρα της Τυρινής, και όλες τις εβδομάδες της Σαρακοστής και ευτυχώς θα βάλουν τουλάχιστον φρένο την Μεγάλη Εβδομάδα γιατί ο περισσότερος κόσμος θα την κρατήσει έστω αυτή. Μοιάζουν με αυτούς που τηρούν τα «κούλουμα» με νηστήσιμα εδέσματα (αλλά με λάδι και κρασί που δεν καταλύεται κανονικά) αλλά από την επόμενη ημέρα τρώνε κανονικά και αρτύσιμα σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Μπορεί όπως τα περιγράφουμε να μην σας κάνει και πολύ εντύπωση «γιατί δεν ανακαλύπτουμε φυσικά την Αμερική…» όλες αυτές οι πρακτικές σας είναι γνώριμες, αλλά αν όλα αυτά τα περιγράφαμε υπό το πρίσμα της ψυχιατρικής σίγουρα η διάγνωση θα ήταν «διπολική διαταραχή» όχι μόνο ενός προσώπου (του ευατού μας), ούτε  μιας μόνο περιοχής, αλλά μιας πατρίδας και ενός έθνους (αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε ελληνορθόδοξο ή Ρωμαίικο) που σκοινοβατεί ανάμεσα στα ήθη και τα έθιμά του, αλλά στην ουσία δεν έχει καν πυξίδα και προσανατολισμό, αλλά από συνήθεια ή απλά «για το καλό»…!   

   Φυσικά η λύση δεν είναι η κατάργηση του εθίμου και μάλιστα για λόγους «φιλοζωικούς» με τις εύλογες κατά τα άλλα φράσεις «τι τραβάνε τα καημένα τα ζωάκια και τα σκοτώνουμε…» ή οικολογικούς, ή λόγω υγείας ή για θρησκευτικούς αλλά αλλόθρησκων παραδόσεων  Ανατολικού τύπου Βουδισμού ή Ινδουισμού δεν είναι η λύση. Τα σύγχρονα κινήματα και vegan ή vegetarian κουλτούρες και πρακτικές δεν είναι στη παράδοσή μας και ας έχει η πρακτική τους περισσότερα οφέλη από ότι βλάπτουν. Η λύση είναι η επανακατήχηση του λαού μας, η αντίσταση σε μια ύπουλη αναβίωση μιας «ζωολατρείας» που υποβιβάζει από διαχειριστή τον άνθρωπο και τον εξισώνει με τα ζώα και να γνωρίζουμε καλά το τρίπτυχο : α) Τι πράττουμε; , β) Γιατί το πράττουμε; και γ) Γιατί δεν πράττουμε αυτά που πράττουν οι άλλοι… και τότε όλα θα ήταν καλύτερα! Το έχει επιβεβαιώσει άλλωστε και η επιστήμη, η διατροφή των ορθοδόξων είναι από τις πιο ισορροπημένες του κόσμου! Το πρόβλημα ξεκινά από την ακρασία μας…μη γένοιτο! Αμήν! 

Πηγή : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr  Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου