Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ-Κυριακή τῆς Ὁρθοδοξίας

    Ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνας, ὅσο καὶ ἄν εἶναι διαφορετικοὶ οἱ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι Τὸν ἀντιλαμβάνονται. Ἡ συνάντηση με τὸ Χριστὸ θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸ ποσοστὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ποὺ ἀναζητοῦμε εἶναι ὁ πραγματικὸς Χριστός. Ἡ ὀρθὴ δόξα γιὰ τὸ ποιὸς καὶ τί εἶναι ὁ Χριστὸς εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη στὸ ξεκίνημά μας γιὰ τὴν πορεία μας πρὸς τὴ συνάντηση μὲ Αὐτὸν ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀρκετή. Πρέπει νὰ ἀκολουθηθεῖ καὶ νὰ ὁλοκληρωθεῖ μὲ τὸ ἀνάλογο βίωμα, στὸ ὁποῖο συμμετέχει ὁ ὅλος ἄνθρωπος.

    Συχνὰ μὲ τὰ νοήματα καὶ τὰ λόγια ἀναφερόμαστε στὸν πραγματικὸ Χριστό, ἀλλὰ τὰ βιώματά μας ἀναφέρονται σὲ ἕναν ἄλλο Χριστό. Μπορεῖ νὰ περιγράφουμε μὲ λόγια τὸ Θεὸ ὥς τὸν φιλόστοργο πατέρα ποὺ «ἐκένωσε ἑαυτὸν» καὶ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ μᾶς τὰ παιδιά Του, ἀλλὰ ταυτόχρονα νὰ βασανιζόμαστε ἀπὸ συναισθήματα ἐνοχῆς γιὰ τὶς ἀμαρτίες μας καὶ  ἀπὸ τὸ φόβο τῆς τιμωρίας ποὺ θὰ μᾶς ἐπιβάλει σκληρὰ καὶ ἀνελέητα. Μπορεῖ νὰ λέμε μὲ λόγια ὅτι μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς σώζει καὶ ταυτόχρονα συνασθηματικὰ νὰ βασιζόμαστε αὐτοδικαιωτικὰ στὰ καλὰ μας ἔργα.

    Ἡ σωστὴ ἀντίληψη τῆς πορείας ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ συνάντηση μὲ τὸν ἀναστήμενο Χριστὸ οὔτε πολυτέλεια εἶναι οὔτε διαπραγματεύσιμη καὶ οὔτε εἶναι ἔνδειξη εὐρύτητας πνεύματος ἤ συμβιβαστικὴ διάθεση γύρω ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἀντίληψη. Ὄχι μόνο δὲν εἶναι φιλάνθρωπο νὰ δεχόμαστε τὴν πλάνη τοῦ πλανημένου, ἀλλὰ ἐντελῶς ἀπάνθρωπο καὶ τερατῶδες. Εἶναι πραγματικὰ ἀπάνθρωπο νὰ μὴν καταπολεμὰ κανεὶς μὲ ὅση δύναμη ἔχει τὴν πλάνη τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ πιστεύει πὼς μπορεῖ νὰ πηδήξει ἀπὸ ἕνα ὕψος ἑκατὸ  μέτρων χωρὶς νὰ πάθει τίποτε. Ἀλλὰ εἶναι ἐπίσης ἀπάνθρωπο καὶ ἀντιχριστιανικὸ νὰ πολεμάει κανεὶς τὸν πλανημένο ἀντὶ νὰ πολεμάει τὴν πλάνη του. Τίποτε ἀπ’ ὅ,τι μᾶς ἀποκαλύφθηκε γιὰ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ δὲν εἶναι θεολογικὴ φιλολογία, ἀλλὰ κάθε θεολογικὴ ἀποκάλυψη ἔχει μιὰ ἀποφασιστικῆς σημασίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀνθρωπολογικὴ διάσταση.

     Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀκολούθησε τὴν πορεία ποὺ περιγράφτηκε γιὰ μιὰ συνάντηση μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστό, πρέπει τώρα νὰ βεβαιωθεῖ ὅτι ἡ   πορεία αὐτὴ βασίζεται σὲ μιὰ σωστὴ ἀντίληψη γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ Χριστὸς ποὺ θέλει νὰ συναντήσει καὶ μὲ τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τὴν Κυριακὴ τῆς Ὁρθοδοξίας, ἡ Ἐκκλησία τονίζει αὐτὴ τὴν ἀνάγκη. «Λύμης φθοροποιοῦ, φυγόντες κακοδόξων, ὀρθοδοξίας φέγγει καρδίας ἐλλαμφθῶμεν» (ἀπόστιχα Μικροῦ Ἑσπερινοῦ Κυριακῆς Ὀρθοδοξίας).

     Ἡ Ἐκκλησία σήμερα προβάλλει μπροστά μας μιὰ ἱερὴ ἱστορία, θαυμαστῆς καὶ ἀδιάκοπης συνέχειας, ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὥς τοὺς δικούς μας τῆς σύγχρονης ἐποχής. Πατριάρχες, προφῆτες, ἀπόστολοι, μάρτυρες, ὅσιοι, ἅγιοι, πατέρες καὶ νεομάρτυρες, συστοιχήθηκαν μὲ ἐντιμότητα καὶ πιστότητα καὶ καταξίωσαν μὲ τὴ ζωή τους τὴν κλήση καὶ τὴν πίστη τους. Σ’ ἐμᾶς ἐναπόκειται τώρα νὰ συνεχίσουμε τὴν ἱερὴ αὐτὴ παρακαταθήκη καὶ ἀπὸ τὴ δική τους πνευματικὴ ἐμπειρία καὶ βεβαιότητα νὰ ξεπηδήσει ἡ πρόσκληση πρὸς τοὺς ἄλλους «ἔρχου καὶ ἴδε», ἀκριβῶς ὅπως συνέβη ἀπὸ τὸν Φίλιππο πρὸς τὸν ἀγαπημένο του φίλο Ναθαναήλ. Ἡ Ὁρθοδοξία ποτὲ δὲν ἐναρμονίσθηκε μὲ κοσμικὲς μορφὲς ἱεραποστολικῆς δράσης, ἀλλὰ μὸνο μέ μορφὲς μαρτυρίου σὲ κάθε προσωπικὴ ζωή.

04.03.2012                              Ἀπὸ τὸν π Π. Γκέζο

Πηγὲς: Γεώριος Π. Πατρώνος