12η Ομιλία περί Προσευχής.

Πανηγυρικός Εσπερινός Αγ. Γρηγορίου Θεολόγου.

Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΔ΄ Λουκά .

 Τιμ΄. 1,15-17 : Για την Εκκλησία, τους Αποστόλους και Αγίους,

είναι «αντίχριστος» αυτός, που δεν ομολογεί, ότι σαρκώθηκε,

έγινε άνθρωπος ο Χριστός.

του π. Παναγιώτη Γκέζου

Δεν είναι καθόλου υπερβολή,

όταν ονομάζουν το Απόστολο Παύλο

«πρώτον μετά τον Ένα», τον Χριστό δηλαδή,

               που είναι, της Εκκλησίας η Κεφαλή.

Στην Α΄ προς Τιμόθεο επιστολή

         ο απ. Παύλος εφιστά στον παραλήπτη

                           της απ. Τιμόθεο την προσοχή,

ως ποιμένα της Εκκλησίας της Εφέσου,

 για τον κίνδυνο των αιρετικών.

 Δίνει οδηγίες για ζητήματα λατρείας

και παρουσιάζει τα προσόντα που πρέπει

                         να έχει κάποιος που επιθυμεί

να είναι επίσκοπος ή διάκονος

                                                 των χριστιανών.

Τονίζει το καθήκον του απ. Τιμοθέου

        να είναι τύπος και παράδειγμα σε όλα,

συμπαραστάτης στο ποίμνιό του

                                               και καθοδηγητής.

Είναι ενδιαφέρον, εν τούτοις

       και αναγκαίο συνάμα να διευκρινισθεί

ότι η αμαρτωλότητά στην οποία

 ο απ. Παύλος εντάσσει  τον εαυτό του,

                 δεν έχει διάσταση ή έννοια ηθική.

        Η αμαρτωλότητά αυτή είναι η στροφή

εναντίον του θελήματος του Θεού,

                                          οποίος τη συγχωρεί.

Άλλωστε, από τον ίδιο τον απ. Παύλο

                                                      είναι γνωστό,

ότι διακρινόταν για αφοσίωσή

                    και το  ζήλο του το θρησκευτικό                                          

                                     στο Νόμο το Μωσαϊκό,

τον οποίο υπερασπιζόταν νομίζοντας

                             ότι έτσι διακονούσε το Θεό.

Εξομολογείται γράφοντας:

«Ηκούσατε γαρ την εμήν αναστροφήν

πότε εν τω Ιουδαϊσμώ, ότι καθ’ υπερβολήν

 εδίωκον την Εκκλησίαν του Θεού

και επόρθουν αυτήν,

                  και προέκοπτον εν τω Ιουδαϊσμώ …» (Γαλ. 1:13-14).

Αυτή η συμπεριφορά είναι που στηλιτεύει

           και ονομάζει, ο απ. Παύλος, αμαρτία,

 μία συμπεριφορά που πρέπει

               να προβληματίσει και όλους εμάς,

όταν νομίζουμε ότι,

με τον «ου κατ’ επίγνωση ζήλο» μας,

   διακονούμε την αλήθεια, ενώ στην ουσία

γινόμαστε αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού

και οδηγούμε ή οδηγούμαστε

 σε σκοταδισμό και μίσος εναντίον

  των συνανθρώπων μας άλλης θρησκείας,

άλλου πολιτισμού, άλλης εθνικότητας,

             άλλης φυλής και άλλης ιδεολογίας.                          

Ο Χριστός, άλλωστε, δεν θα παύσει ποτέ

                                                             να καλεί

σε μεταστροφή και μετάνοια

και η αποστολή της Εκκλησίας μέσα

                                      στον κόσμο είναι αυτή

που της ανέθεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός,

                 που είναι της Εκκλησίας ο ιδρυτής.

Με την προσαγωγή

  του δικού του παραδείγματος μεταστροφής

 στην αλήθεια του Ιησού Χριστού,

ο απ. Παύλος

 απευθύνει σε όλους έκκληση και προτροπή 

να τον μιμηθούμε και να δείξουμε

                                    προς όλους την αγάπη,

   χωρίς διακρίσεις, διαλογισμούς και απάτη.

Η είσοδος δε στην ιστορία

                              του Θεανθρώπου Λυτρωτή

         είναι, κάθε χαράς και ελπίδας, η πηγή.

Γι’ αυτό από τα πρώτα βήματα της

 αγωνίσθηκε η Εκκλησία να διαφυλάξει

                         την πίστη στην αλήθεια αυτή.

           Και απέκρουσε κάθε πλάνη αιρετική,

που ήθελε, το γεγονός της σαρκώσεως,

                                                        να αρνηθεί.

Για την Εκκλησία, τους Αποστόλους

         και Αγίους, είναι «αντίχριστος» αυτός,

που δεν ομολογεί, ότι σαρκώθηκε,

                             έγινε άνθρωπος ο Χριστός.

Τιμ΄. Α,15-17

Τι είναι η Θεία Λειτουργία;

 του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Τι είναι η Θεία Λειτουργία; Το κορυφαίο γεγονός επάνω στη γη. Λίγος άρτος γίνεται Σώμα Χριστού και λίγος οίνος Αίμα Χριστού. Ο Χριστός πού γίνεται Εμμανουήλ καί παρατείνεται στούς αιώνες, αὐτό είναι η Θεία Λειτουργία. Αυτό θα γίνεται «εις το διηνεκές»[1],«πάντα καί διά πάντα». Ο Ίδιος  παρέδωσε τό Μυστήριο αυτό το βράδυ του Μυστικού Δείπνου με την εντολή να πράττουμε το ίδιο λέγοντας: «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν».[2] Όλη η οικονομία του Θεού βιώνεται στο Μυστήριο αυτό. Εκεί σαρκώνεται κατά το «το Θεόν γενέσθαι άνθρωπον και σταυρωθήναι και αναστήναι».[3]   Το μέγιστο αυτό Μυστήριο υπάρχει διότι «Ούτως γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον,  ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ᾽ έχη ζωήν αιώνιον».[4] Τα προσφερόμενα δώρα του Μυστηρίου δεν μεταποιούνται φανταστικά ή εικονικά. Δεν εικονίζουν ούτε αναπαριστούν το Χριστό, αλλά κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη έχουμε ταύτιση συμβόλου και συμβολιζομένου. Επίσης,  «Επειδή δε ουκ άλλο και άλλο σώμά εστι, αλλ᾽ εν και το αυτό πραγματικώς…» κατά τον ιερό Καβάσιλα.[5]

Η Θεία Ευχαριστία τελείται συχνά, αλλά είναι πάντα διαφορετική και μοναδική. Δεν είναι απλό αυτό, θέλει αγώνα για να το ζήσεις. Στο ιερό βήμα μερικών ναών αυτό σημειώνεται προτρεπτικά σε μικρή πινακίδα: «Ιερεύ, πρόσεχε η Θεία Λειτουργία που θα τελέσεις μπορεί να είναι για σένα η τελευταία». Μέσα σ᾽ αυτήν τελεσιουργείται όλο το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Μέσα σ᾽ αυτήν μιλούν οι Προφήτες, εμφανίζονται οι Απόστολοι, ο Τίμιος Πρόδρομος, παρίστανται με φόβο και τρόμο οι άγγελοι και όλες οι επουράνιες δυνάμεις. Κορυφαία της μυστικής συνοδείας, «εξαιρέτως» η Παναγία. Όλοι αυτοί ενώνουν αρμονικά τις φωνές τους και προϋπαντούν το Δεσπότη Χριστό. Άγγελοι και άνθρωποι γίνονται ένας χορός «δια την του Χριστού επιφάνειαν, του υπερουρανίου και επιγείου».[6] Όλα αυτά δεν είναι ωραίες σκέψεις, αλλά βιώματα που για να τα ζεις χρειάζεται καθαρότητα καρδιάς. Σε αυτόν τον αγώνα τα διπλώματα, τα πτυχία, οι περγαμηνές δεν ωφελούν. Στις στιγμές αυτές μιλούν οι καρδιές που αγαπούν την Αγάπη δηλαδή τον Ίδιο το Θεό. Ο δρόμος γνωστός και σαφής: «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».[7]

Ο καρπός της Θείας Λειτουργίας ψάλλεται στο τέλος της διθυραμβικά: «είδομεν το φως το αληθινόν ελάβομεν πνεύμα επουράνιον…». Όλη τη ζωή αξίζεις να τη ζεις γι᾽ αυτό τον σκοπό, για την απόκτηση αυτού του Πνεύματος. Αυτό αναδημιουργεί τον άνθρωπο και την κτίση. Δι᾽ αυτού όλα γίνονται «καινά».[8]  Αυτό αλλάζει την ζωή των ανθρώπων, την κάνει χαριτωμένη και χαρούμενη. Αφανίζει τον κορεσμό και την πλήξη και φρεσκάρει τον έσω άνθρωπο, τον δυναμώνει. Με αυτό διαφυλάσσεται η εσχατολογική προοπτική της Θείας Ευχαριστίας.[9] Με αυτό φανερώνεται η οικονομία και κατά τον ιερό Χρυσόστομο δημιουργούνται πολλές «εν Χριστώ οικονομίες».[10] Αυτές αποτελούν την πηγή της αιωνίου ζωής. «Αναμφίβολα οι εν λόγω επί μέρους <οικονομίες>… δια του Αγίου Πνεύματος μας κάνουν κοινωνούς της εσχατολογικής πραγματικότητας. Συγχρόνως μας καλούν να βιώνουμε προσωπικά και καθημερινά το μυστήριο αυτό της σωτηρίας μας, τη χαρά που ο Χριστός… χαρίζει στη ζωή της Εκκλησίας…».[11]

Τέλος, στην Θεία Λειτουργία σημειώνεται η νίκη επί της φθοράς και του θανάτου, που τόσο δυνατή κάνουν την παρουσία τους από την δημιουργία του ανθρώπου μέχρι και τις μέρες μας. Κατά τον καθηγητή Μαντζαρίδη: «Μετέχοντας ο πιστός στη Θεία Ευχαριστία γίνεται κοινωνός της ζωής του Χριστού «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον». Υπερβαίνει τη φθορά και το θάνατο εν Χριστώ, καθαίρεται από τα πάθη και αποκτά προσωπική εμπειρία της θεώσεως ενούμενος μετά της θεοποιού σαρκός του Χριστού».[12] Μέσα στη Θεία Λειτουργία καταργείται πράγματι ο θάνατος και η συνέχισή της στον καθημερινό μας βίο παγιώνει την αλήθεια αυτή.

---

[1] Εβρ. 10,12.

[2] Α´ Κορ. 11,24.  Μκ. 14, 22-25.

[3] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις την Α´ προς Κορινθίους, Ομιλία 38, 1, PG 61,322.

[4] Ιω. 3,16.

[5] Νικολάου Καβάσιλα, Εις την Θείαν Λειτουργίαν, PG 150, 425CD.

[6] Νικολάου Καβάσιλα, Εις την Θείαν Λειτουργίαν, PG 150, 413A.

[7] Μτ. 5,8.

[8] Β´ Κορ. 5,17.

[9] Νικαλάου Καβάσιλα, ΛΘ´, PG 150, 452ABC

[10] Ιερού Χρυσοστόμου, Εις την Ανάληψιν, 1-2, PG 52, 773-775.

[11] Βλ. Η Θεία Λειτουργία: Συγκεφαλαίωση του Μυστηρίου της Θείας Οικονομίας, Θεολογία, 80, (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009), τεύχ. 4, σσ. 77-106.

[12] Γ. Μαντζαρίδη, Χρόνος και άνθρωπος, σ.146.

11η Ομιλία Περί Προσευχής.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ....

  

 Ο διάλογος είναι απολύτως αυθεντικός. Διαδραματίστηκε μόλις προχθές σε καφετέρια - όταν σε μια συζήτηση εναντίον των... πολιτικών, γενικώς, κάποιος ρώτησε τον διπλανό του.

 

- Παντελή, δεν δουλεύεις σήμερα; (στην ΕΥΔΑΠ);

 

- Πετάχτηκα δυο λεπτά να πάρω τη γυναίκα μου - κουρεύει μια πελάτισσά της εδώ δίπλα.

 

- Δουλεύει σε σπίτια; Και αποδείξεις πώς κόβει ρε συ;

 

- Δεν κόβει, αυτό έλειπε με 12 ευρώ που χρεώνει το κούρεμα. Ούτε μπλοκ δεν έχει.

 

- Και από ασφάλιση για σύνταξη τι κάνει;

 

- Την παίρνει εικονικά ένας κουμπάρος μας στο ξενοδοχείο του έξι μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους μπαίνει στο ταμείο ανεργίας. Του δίνουμε

μόνο τις εισφορές.

 

 

 

- Ωραία, είναι ασφαλισμένη, θα έχει σύνταξη και παίρνετε και κάτι.

 

- Σιγά, ούτε για τη βενζίνη της δεν φτάνουν αυτά που δίνει το Ταμείο.

 

- Αλλά κι εσείς τρίτο αυτοκίνητο τι το θέλατε;

 

- Το πήραμε ως τρίτεκνοι χωρίς εισφορά και πάει η κόρη μας στο σχολείο.

 

- Μπα; Έχει δίπλωμα.

 

- Όχι, αλλά φέτος γίνεται 18 και θα της βγάλω.

 

- Και με το αγροτικό ποιος κυκλοφορεί;

 

- Ο μεγάλος γιος μας, αλλά προσέχει.

 

- Τι πράγμα;

 

- Δεν έχει πινακίδες, δεν βγάλαμε. Ούτε ασφάλεια, δεν συμφέρει. 

 

Εξάλλου μόνο Σαββατοκύριακα το κινεί.

 

- Για να πάει πού;

 

- Στον κουμπάρο  με το ξενοδοχείο, δουλεύει στην ταβέρνα.

 

 

Λέω μήπως τον πάρει κι αυτόν σαν τη  μάνα του, να έχει ασφάλιση.

 

 

Πετάγεται και στο χωριό και βοηθάει τον αδελφό μου στα πρόβατα και τις

ελιές.

 

- Έχει καμιά εκατοστή πρόβατα νομίζω.

 

- Μπα, καμιά 25αριά έμειναν. Αλλά επιδότηση παίρνει για 100.

 

- Και ο έλεγχος δεν τον πιάνει;

 

- Όταν έχει μέτρημα τού στέλνει ο γείτονας τα δικά του.

 

- Και με τις ελιές;

 

- Είχαμε 200 ρίζες, άλλα οι μισές ξεράθηκαν.

 

- Δεν ξαναφύτεψες;

 

- Δεν συμφέρει. Με 2-3 ευρώ το κιλό το λάδι, τα μισά τα παίρνουν οι Αλβανοί, άσε λιπάσματα, οργώματα. Μια χαρά είναι με την επιδότηση.

 

-  Και λες ότι σας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί ρε Παντελή; Εσύ τι κάνεις;

 

- Σιγά τώρα, αυτοί τρώνε με χρυσά κουτάλια.

 

 

 

ΥΓ.Οποιος νομίζει ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό κάνει λάθος.

 

 

  ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ !!