Ήταν ξαφνικό το χτύπημα που δέχθηκε η δύστυχη η Φρόσω, αφού ο άνδρας της ο Κώστας καθώς γύριζε ένα μεσημέρι στο σπίτι παρασύρθηκε και διαμελίστηκε από ένα αυτοκίνητο αφήνοντάς την χήρα με 4 παιδιά.
Η καημένη η χήρα αναγκάστηκε να εργαστεί, αν και ο γιατρός λόγω μιας πάθησης στη σπονδυλική στήλη της είχε συστήσει να μην εργάζεται. Στο απέναντι σπίτι ζούσε ένας πρωτοετής φοιτητής της φιλολογίας , ο Φώτης. Πόνεσε η καρδιά του για το δράμα της οικογένειας και σκεφτόταν πώς να βοηθήσει.
Έτσι μια μέρα πήγε στον εστιάτορα που έτρωγε και συμφώνησαν να πλένει πιάτα και κατσαρόλες και τα λεφτά να τα δίνει στην οικογένεια. Ο εστιάτορας συγκινημένος συμφώνησε με την πρόταση του Φώτη και τα 400 ευρώ τον μήνα τα έδινε ο καλός φοιτητής στην οικογένεια. Η μητέρα και τα παιδιά δεν εύρισκαν λόγια να ευχαριστήσουν το παλληκάρι για την προσφορά και ο Φώτης χαμογελούσε απαλά και έφευγε.
Ένα βράδυ ο Φώτης δούλευε και πάλι στο εστιατόριο, όταν ξαφνικά ένας συμφοιτητής του τον είδε με την ποδιά. Ε! Φώτη πώς από εδώ; Του είπε ο συμφοιτητής του. Ο Φώτης κοκκινίζοντας είπε το μυστικό του. Ο φίλος του δάκρυσε και είπε: Μην ανησυχείς, η μητέρα μου θέλει μια βοηθό για το σπίτι, ενώ στον κήπο μας υπάρχει ένα σπιτάκι με δύο δωμάτια και εκεί θα μεταφερθεί η οικογένεια. Ο Φώτης αγκάλιασε τον φίλο του από χαρά , μετά από λίγο η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο σπίτι και έτσι όλα τακτοποιήθηκαν.
Ο Φώτης δεν χρειάζεται πια να πλένει πιάτα, όμως η απορφανισμένη οικογένεια δεν λησμονεί ότι την ευτυχία της την χρωστά στον τίμιο και στοργικό Φώτη. Όταν κάνεις εσύ αυτό που μπορείς, έρχεται αρωγός και η Θεία Χάρι να σε βοηθήσει!
Καλό αγώνα, όχι μόνο λόγια!
(Γ.Παυλίδου:’’χαμόγελο και δάκρυ’’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου