ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ - Η ομολογία της πίστεως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία για τη δική μας ζωή.

    Ὅταν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔλθη στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ δίνει ζωή, τοῦ δίνει ἀθανασία, τὸν σηκώνει ἐνῶ εἶναι πεσμένος, καὶ, ἔχοντας δεχθῆ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μία κίνησι ἀΐδια, γίνεται ὁ ἄνθρωπος ἁγία ὕπαρξις καὶ ἀποκτᾶ ἀξία προφήτου, ἀποστόλου, ἀγγέλου, θεοῦ, καθὼς ἔχει κατοικήσει μέσα του τὸ Πνεῦμα, ἐνῶ πρὶν ἦταν γῆ καὶ σποδός".

      Καλλίστου καὶ Ἰγνατίου τῶν Ξανθοπούλων, Περὶ τῶν αἱρουμένων ἡσύχως βιῶναι, κεφ. 98 , Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, τόμ. Δ' σελ. 293

του π. Παναγιώτη Γκέζου

Πίστη στο Χριστό είναι η «τελείωσης του αγίου Ευαγγελίου»

                                                                  σε όλες τις κοινωνίες.

Και η πίστη στο Χριστό φαίνεται, όταν δεν την αφήνομαι

                                             να μας φύγει ούτε στις δυσκολίες.

Αυτό είναι το προζύμι που κάνει ολόκληρη τη ζωή μας ψωμί,

                                                                  του Χριστού ψωμί,

και γίνεται ευάρεστη στον Χριστό ολόκληρη η δική μας ζωή.

    Βέβαια έχει θλίψεις ο ευσεβής χριστιανός

έχει και βάσανα και στεναχώριες και πειρασμούς πολλούς.

Παρ’ όλα αυτά, όμως, ο Θεός

τον αξιώνει, επειδή κρατά την ομολογία

της πίστεως, να παρομοιάζεται, κατά δύναμιν,

με τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης,

διότι, όπως εκείνοι έβλεπαν

                                                       την πρώτη έλευση του Μεσσία

Ιησού Χριστού εν οράσει,

έτσι και ο σημερινός Ορθόδοξος Χριστιανός

βλέπει να έρχεται η Δευτέρα του Κυρίου μας Παρουσία.

    Βιώνοντας, λοιπόν, αυτή την παρουσία

από σήμερα, από τώρα, οι σημερινοί

                                          εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί,

στους Ορθόδοξους ναούς, απανταχού της γης,

πρέπει να έχουν αυτή την αίσθηση ότι ζουν μαζί

με τους Αγίους Πάντες και στην Εκκλησία του Χριστού

                                          συμπροσεύχονται με τους ιερείς.

    Οι Άγιοι Πάντες, που είναι ενωμένοι μαζί με το Χριστό,

είναι μέλη του αναστημένου σώματός Του,

γι’ αυτό έχουν και την αγιαστική χάρη απο το Θεό.

    Κι εμείς οι αγωνιζόμενοι πιστοί χριστιανοί

πρέπει να ακολουθούμε τα αχνάρια των Αγίων

                                                                       όσο μπορούμε.

Γι’ αυτό και οι Νηπτικοί Πατέρες μας καλούν

 όλους εμάς να ενεργοποιήσουμε την ομολογία

                                            στον κόσμο αυτόν που ζούμε.

    Όλοι μας, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί

που συμμετέχουμε στα Άγια Μυστήρια,

έχουμε μέσα μας και τη φλόγα της Πεντηκοστής.

    Και επειδή ο κόσμος που ζούμε είναι πονηρός,

φίλαυτος, αδιάφορος, και ψυχρός

σαν τις παγοκολόνες, γι’ αυτό

και μείς αυτήν την φωτιά της Πεντηκοστής

θα την προσφέρουμε στον κάθε μας

                                                      πλησίον η συγγενή.

Και ποιος ξέρει; Μπορεί κάποιος να την πλησιάσει,

αυτήν την φλόγα της Πεντηκοστής για να ζεσταθεί

και να λειώσουν οι πάγοι των παθών της ψυχής του

                                                                 και έτσι να σωθεί.

    Ομολογία πίστεως έδωσαν οι ασκητές της ερήμου,

που θυσίασαν ακόμα και την καθημερινή τους τροφή.

Ομολογία πίστεως έδωσαν και

 οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ποιμαίνοντας τον λαό

του Θεού με το παράδειγμά τους

                            και με τα συγγράμματά τους,

 με τα οποία αγωνίστηκαν να μας μορφώσουν εν Χριστώ.

    Ομολογία του Χριστού καλείται να δώσει ο κάθε πιστός

σε κάθε εποχή

και σε κάθε περίσταση, σε κάθε πτυχή

                                και δραστηριότητά του καθημερινώς,

στην εργασία, στο σπίτι, στην κοινωνία.

Ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας,

                          που γίνεται προσπάθεια με κακία

να περιοριστεί η πίστη στην ιδιωτική ζωή μας.

    Στο σύγχρονο αυτό πειρασμό,

ας μη λησμονούμε ότι καμία αρετή

                                          δεν έχει μεγαλύτερη σημασία,

                                              όσο από την δημόσια ομολογία

της πίστης μας στον Χριστό,

όχι απλά με λόγια, αλλά με τα έργα μας και με τις πράξεις μας

                                                                            σ' αυτήν την κοινωνία.

    Θέλει να τονίσει ότι η αγάπη προς τον πατέρα και την μητέρα,

                                                                       τον γιό και την θυγατέρα,

που πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει,

δεν πρέπει επ' ουδενί λόγω να ξεπερνάει

την αγάπη προς τον Ιησού Χριστό

και κατ' επέκταση εις τον άγιο Τριαδικό μας Θεό.

    Οι Άγιοι Πάντες της Αγίας μας Εκκλησίας

ήσαν οι κατ' εξοχήν φίλοι και οικείοι του Θεού.

Και το κατόρθωσαν αυτό, γιατί, μπροστά στις δοκιμασίες,

τις απειλές και τον φόβο του θανάτου,

                                        προέταξαν την αγάπη του Θεού.

     Δεν δείλιασαν ενώπιον των τυράννων

                                                             και των βασανιστηρίων,

 δεν εγκατέλειψαν και δεν αρνήθηκαν τον Χριστό,

αλλά καρτερικά και με την ελπίδα της αναστάσεως

της αιωνίου ζωής υπέμειναν τον πρόσκαιρο χωρισμό

 και την στέρηση των αγαπημένων τους προσώπων

                                                σ' αυτόν τον κόσμο το θνητό.

        Είθε να μας αξιώσει ο Πανάγιος Θεός όλους μας

να δίδουμε με όλα τα μέσα την ομολογία της νέας ζωής,

που έφερε ο Ιησούς Χριστός κοντά μας,

για να δεχτούμε τη χάρη του Θεού

από το στόμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,

κατά την Δευτέρα Αυτού Παρουσία,

και την δική Του διαβεβαίωση και ομολογία.