Η παράκληση μας πρέπει να είναι αυτή: να γεννά ο Θεός
εντός μας ελπίδας και αισθήματα αντάξια Αυτού, να καθαρίζει, του εγώ μας, την
ζύμη τη μυστική.
του π. Παναγιώτου Γκέζου
Εφημερίου Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι
Ο Χριστός είναι το φως το
αληθινό.
Ως εκ τούτου ο θείος
Απόστολος καλεί τους Εφεσίους, αλλά και εμάς,
να ζούμε και να
συμπεριφερόμαστε ως τέκνα Χριστού , ως τέκνα φωτός.
Πολλοί είναι αυτοί που
εγκαταλείπουν το φως της χριστιανικής ζωής
για να ακολουθήσουν τα
σκοτάδια της πλάνης των αιρέσεων....
«Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι,
αλλ’ ως σοφοί,
εξαγοραζόμενοι τον καιρόν,
ότι αι ημέραι πονηραί εισίν» (προς Εφες.
ε’ 15)
Χρειάζεται, κατά τον απόστολο
Παύλο, να προσέχουμε πως ζούμε,
να προσέχουμε τον τρόπο ζωής
μας.
Να μην ζούμε ως ασύνετοι,
αλλά ως συνετοί.
Η σοφία και σύνεση είναι
στοιχεία
που πρέπει να διέπουν τον
χριστιανό κάθε εποχής.
Ως χριστιανοί πρέπει να
έχουμε ως κύριο μέλημα μας την προσευχή
και την τήρηση των θείων
εντολών.
Το θέλημα του Θεού πρέπει να
κατευθύνει τη δική μας ζωή,
για να είμαστε πραγματικά
«τέκνα φωτός».
βεβαρημένοι με κλίσεις και
επιθυμίες αμαρτωλές
εισερχόμεθα εις την ζωήν.
Έρχεται ακολούθως η κοινωνία
με τους πειρασμούς της
και δημιουργεί μέσα μας
μεγαλύτερη αναταραχή.
Ο διάβολος εν συνεχεία,
επενεργεί ύπουλος και προκαλεί
νέα προβλήματα και εμπόδια
εις την πορεία μας την ομαλή.
Έτσι σιγά σιγά, ο άνθρωπος, αν
δεν αγωνισθεί,
διαμορφώνεται ένας ψυχικός
κόσμος ανώμαλος, επιρρεπής
προς την αμαρτία, φορτωμένος
από κλίσεις και επιθυμίες
μη συμφώνους με του Θεού τις
ευλογίες.
Πολύ παραστατικά ο Απόστολος Παύλος
περιγράφει την κατάσταση
αυτήν:
«Φανερά εστί τα έργα της
σαρκός, άτινα εστί:
μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία,
ασέλγεια,
έχθραι, ίβρεις, ζήλοι, θυμοί...,
και τα όμοια τούτοις». Μας
προειδοποιεί:
«Βλέπω δε άλλος νόμος να κυριαρχή......».
Αυτή, συνήθως, είναι η
πνευματική
κατάσταση του ανθρώπου, όταν
τελεί
υπό την επίδραση των δυνάμεων
του κακού
και της αμαρτίας χωρίς να
μετανοεί.
Όμως η πορεία αυτή
δεν είναι η αρμόζουσα στο
τέκνον του Θεού,
που είναι προορισμένο για την
βασιλεία του ουρανού.
Ο Κύριος ήλθε στον κόσμο για
να απαλλάξει τον άνθρωπο,
να μη επιτρέψει στο διάβολο
να το κυριαρχήσει
αλλά, στην χώρα του φωτός και
της χάριτος,
να τον οδηγήσει
Η παράκληση μας πρέπει να
είναι αυτή:
να γεννά ο Θεός εντός μας ελπίδας
και αισθήματα αντάξια Αυτού,
να καθαρίζει, του εγώ μας,
την ζύμη τη μυστική.
Ο Ιερός Αυγουστίνος έλεγε
πάντοτε με βαθειά κατάνυξη:
«Κύριε, δος μοι ό,τι θέλεις
και διάταξέ με ό,τι επιθυμείς».
Μια τοιαύτη απόφαση, να ενεργούμε
σύμφωνα με την επιθυμίαν του
Θεού,
θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα
την αποφυγήν
από τα έργα του σκότους,
τα οποία φέρουν στον άνθρωπον
τόση καταστροφή.
Στη πνευματική του πορεία ο
άνθρωπος
έχει σήματα πορείας ασφαλή
που ονομάζονται εντολές του Θεού,
στις οποίες πρέπει να κάνουμε
υπακοή.
Τα σήματα αυτά είναι
οπωσδήποτε απαγορευτικά,
όχι όμως και της ελευθερίας
μας στερητικά.
Ο απόστολος Παύλος πέρα από
τις εντολές
χαράζει και δύο φωτεινές
γραμμές.
Το θέλημα του Θεού είναι η
πρώτη γραμμή
στην οποία οφείλουμε να κάνουμε
υπακοή.
Η άλλη γραμμή ασφαλούς
πορείας είναι
να κάνουμε όχι αυτό
που αρέσει στους πολλούς,
αλλά αυτό που είναι αρεστό
στο Σωτήρα Θεό.
«Δοκιμάζοντες τι έστιν
ευάρεστων
τώ Κυρίω» Ιησού Χριστό.(προς Εφες. ε’ 10)
Εξαιτίας της άπειρης αγάπης
του ο Θεός
μας χαρίζει το θέλημά Του
και τη θεαρέσκειά Του
για την ασφαλή πορεία μας
προς τον αιώνιο μας προορισμό.
Αν κι εμείς αγαπάμε το Θεό,
τότε είναι καιρός
να επαναπροσδιορίσουμε το
δρόμο μας,
στο θέλημα Αυτό
αφήνοντας πίσω την δική μας
υποταγή
του κόσμου και της αμαρτίας,
που εκ των συμβαινόντων μας
οδηγεί στην καταστροφή.
Να αλλάξουμε ζωή
και να μεταμορφωθούμε
σε αληθινούς χριστιανούς,
αγίους. Αρκεί
να απλώσουμε το χέρι μας
κι Εκείνος με την παντοδύναμη
χάρη Του
κάνει αυτά που εμείς ούτε να
φανταστούμε δεν είμαστε ικανοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου