Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ε΄ Λουκά.

Α' Κορ. ιβ' 27-ιγ' 8: Η θερμή αγάπη του Χριστού

τρέφει περισσότερο από κάθε υλική τροφή

και δίνει πολλές θερμίδες στην ψυχή.

                              του π. Παναγιώτου Γκέζου

Η αγάπη είναι ανώτερη από κάθε άλλο χάρισμα

                                                            ή πνευματική εμπειρία.

 Γι’ αυτό και οι χριστιανοί προτρέπονται να επιθυμούν

αυτό το χάρισμα περισσότερο από κάθε άλλο

                                                             σ' αυτήν την κοινωνία.

Η κοινωνία μετά του Θεού και μετά του πλησίον

 είναι κοινωνία ”εν όλη τη καρδία”

 και ”εν όλη τη ψυχή” και ”εν όλη τη διανοία”

μετά του Ακτίστου Θεού και με τη δική του εμπειρία

Το θεμέλιο της αγάπης είναι

 η υποστατική ύπαρξη του Χριστού στην υμετέρα.

 Όπως ο Πατέρας είναι ενωμένος με τον Υιό

 και ο Υιός με τον Πατέρα,

έτσι είμαστε και μείς ενωμένοι με τον Υιό

 και ο Υιός με εμάς (Ιω. ιζ’ 21-26). κάθε μέρα.

Με την διαφορά ότι η ένωση του Υιού

με τον Πατέρα είναι φυσική,

ενώ η δική μας ένωση με τον Υιό

είναι “κατά θέσιν και χάριν, όμως εις ένα

και το αυτό είμεθα όλοι ενωμένοι με τον Θεό.

“Η τελεία αγάπη,    αγαπά εξ ίσου όλους τους ανθρώπους.

Τους εναρέτους τους αγαπά σαν φίλους, ενώ τους κακούς

                                                            τους αγαπά σαν εχθρούς,

ευεργετώντας αυτούς,

                                      δείχνοντας μακροθυμία προς αυτούς

και υπομένοντας όλες τις κατηγορίες και τις κακίες

                          που δέχεται απ’ αυτούς” (Αγ. Μάξιμος Ομολογητής).

“Εκείνος που ασκεί

 ελεημοσύνη μιμούμενος τον Θεό,

                           δεν γνωρίζει διαφορά μεταξύ

πονηρού και αγαθού,

                               μεταξύ δικαίου και ...εχθρού...

 στα πράγματα τα αναγκαία για το σώμα,

αλλά σ’ όλους μοιράζει εξ ίσου

                       με την ανάγκη του κάθε φτωχού.

Η διάθεση της αγάπης δεν γίνεται φανερή

 μόνο με τη δόση την χρηματική,

 αλλά πολύ περισσότερο με τη μετάδοση

του λόγου του Θεού και τη διακονία τη σωματική ”(Αγ. Μάξιμος Ομολογητής)..

Η σωτηρία του αδελφού

είναι το βασικό μέλημα της αγάπης

                                            ενός αληθινού χριστιανού.

Όλους τους ανθρώπους σπλαχνίζεται

                                         η αγάπη του Χριστού

«Ένας αδελφός αμάρτησε και τον απεμάκρυνε

 ο πρεσβύτερος από την εκκλησία. (με θυμό)

Σηκώνεται λοιπόν και ο Αββάς Βησσαρίων

και βγήκε μαζί του, λέγοντας:

                                         “Αμαρτωλός είμαι κι εγώ”».

Οι άνθρωποι του Θεού δεν πονούν μόνο

 όταν βλέπουν τους άλλους να πεθαίνουν

 από την πείνα ή την αρρώστια τη σωματική,

αλλά και όταν βλέπουν τους πονηρούς να αμαρτάνουν,

λέγει ο Χρυσόστομος·

υποφέρουν μάλιστα σ’ αυτή την περίπτωση ποιο πολύ.

 “Διατί μισείς τον αμαρτωλόν, ω άνθρωπε;

Διότι τάχα δεν είναι δίκαιος ως και συ;

 Και πού είναι η δικαιοσύνη σου, αφού δεν έχεις αγάπην;

Διατί δεν κλαίεις μάλλον δι’ αυτόν,

                                       αλλά καταδιώκεις αυτόν;» (Αγ. Ισαάκ ο Σύρος).

Όποιος ευεργετεί τους συνανθρώπους του

                                                για τη δόξα του Θεού,

 δε σταματάει να τους ευεργετεί

                     οτιδήποτε και αν του κάμουν αυτού,

ακόμη και εάν τον αδικούν ή τον συκοφαντούν.

Ο πιστός αγαπά ακόμη και τους αιρετικούς,

όχι όμως την αίρεση,

λέγει ο Χρυσόστομος και συνιστά

”Δι’ αυτό ας εκπληρώσουμε τας υποχρεώσεις μας

 και ας απλώσουμε το χέρι μας εις αυτούς”.

 «Εάν λοιπόν πρέπει να μισούμε τους εχθρούς του Θεού,

 δεν πρέπει να μισούμε μόνον τους ασεβείς,

αλλά και τους αμαρτωλούς·

και έτσι θα καταντήσουμε χειρότεροι από τα θηρία,

με το να αποστρεφώμεθα

όλους τους ανθρώπους και να υπερηφανευώμεθα

 όπως εκείνος ο Φαρισαίος με ανοησία… ”  (ι. Χρυσ.).

Όλοι οι πιστοί εντασσόμαστε στο ένα Σώμα του Χριστού

 και επομένως, δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε

 αναμεταξύ μας σαν ξένοι.

Είμαστε ενωμένοι. Η αγάπη είναι το δώρο του Θεού.

Το όριο της αγάπης είναι η αγάπη προς τους εχθρούς.

 Η θερμή αγάπη του Χριστού

τρέφει περισσότερο από κάθε υλική τροφή

 και δίνει πολλές θερμίδες στην ψυχή.

Πολλούς τρόπους και μέσα αποτελεσματικά

μας προσφέρει ο Κύριος μας για την επιτυχία

αυτού του ιερού σκοπού επί της γης,

που είναι η μίμηση του Χριστού, η οποία

μας δείχνει  τον δρόμο της ζωής

για μια αιώνια γαλήνη, χαρά και σωτηρία.

Ξεχωριστή θέση σ’ αυτά τα μέσα

κατέχει η Αγία Γραφή,

                         η αστείρευτη αυτή πηγή.

Κι αν κάποιος θεωρείται εγκληματίας

επειδή αφαίρεσε κάποιου τη ζωή,

αυτός που διαφθείρει, που διασύρει,

που σκοτώνει συνειδήσεις,

άραγε πώς πρέπει να χαρακτηρισθεί;

Είναι επικίνδυνοι επομένως οι άνθρωποι αυτοί

κι ασφαλώς χρειάζονται ψυχοθεραπεία

προκειμένου έστω κι αργά να κατανοήσουν

                                 του ανθρώπου την αποστολή.

“…Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα

 και πάσαν την γνώσιν, … αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί”.

Γίνεται σαφές ότι η όποια ικανότητα λόγου, η όποια μόρφωση,

 δεν είναι αρκετή για να καλλιεργήσει την ψυχή.

Πρέπει να πολεμούμε τον πικρό λόγο με τον λόγο της Αλήθειας,

αυτόν που μαλακώνει και την καρδιά την πιο σκληρή.

Αυτόν που γίνεται βάλσαμο στους πληγωμένους.

Ο λόγος που γίνεται παρηγοριά στους πονεμένους.

Ο λόγος ο καλός, που κάνει, και την πιο κρύα καρδιά, θαλπωρή.

Κι ο λόγος αυτός βγαίνει απ’ αυτούς που ζητούν καθημερινά

 την βοήθειά Του για να μη βγει από τα χείλη τους πικρός λόγος.

“Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλείν”.

Ας ευχηθούμε από σήμερα καλούς λόγους ν’ ακούμε.

Από τον άντρα, την γυναίκα, το παιδί, …

 Από τους πολιτικούς μας, τις εφημερίδες, την τηλεόραση.

Αλλιώς η δική μας ζωή

θα συνεχίσει να έχει την μορφή του χαλασμένου βιολί.